Βακχυλίδης 11 Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ, 3/6/2014

3 η ωδή (στ )  τ ὰ πρόσθεν [ ἐ χ]θρ ὰ φίλα· θανε ῖ ν γλύκιστον.»[]»  Τόσ’ ε ἶ πε, κα ὶ ἁ β[ρο]βάταν κ[έλε]υσεν[][]  ἅ πτειν ξύλινον δόμον. Ἔ κ[λα]γον δ ὲ[]  παρθένοι, φίλας τ’ ἀ ν ὰ ματρ ὶ χε ῖ ρας (50) 

3 η ωδή (στ )  ἔ βαλλον· ὁ γ ὰ ρ προφαν ὴ ς  θνατο ῖ σιν ἔ χθιστος φόνων·  ἀ λλ’ ἐ πε ὶ δεινο[ ῦ π]υρ ὸ ς λαμ-[]  πρ ὸ ν διάϊ[σσεν μέ]νος,[]  Ζε ὺ ς ἐ πιστάσας [μελαγκευ]θ ὲ ς νέφος (55)[]  σβέννυεν ξανθ ὰ [ν φλόγα.] [] 

3 η ωδή (στ )  Ἄ πιστον ο ὐ δ ὲ ν ὅ τι θ[ε ῶ ν μέ]ριμνα[]  τεύχει· τότε Δαλογεν ὴ [ς Ἀ πό]λλων []  φέρων ἐ ς Ὑ περβορέο[υς γ]έροντα[]  σ ὺ ν τανισφύροις κατ[έν]ασσε κούραις (60)[] 

3 η ωδή (στ )  δι’ ε ὐ σέβειαν, ὅ τι μέ[γιστα] θνατ ῶ ν[]  ἐ ς ἀ γαθέαν έπεμψε Π[υθ]ώ.<>[]  Ὅ σο[ι] μ ὲ ν Ἑ λλάδ’ ἔ χουσιν, [ο] ὔ τι[ς,][]<>[][]  ὦ μεγαίνητε Ἱ έρων, θελήσει 

3 η ωδή (στ )  [φάμ]εν σέο πλείονα χρυ- (65) []  σ ὸ ν [Λοξί] ᾳ πέμψαι βροτ ῶ ν.[]  Ε ὖ λέγειν πάρεστιν ὅ σ[τις][]  [μ] ὴ φθόν ῳ πιαίνεται,[]  []λη φίλιππον ἄ νδρ’ ἀ [ρ]ήϊ- [] []  ον [–]ίου σκ ᾶ πτρ[ο]ν Δι ὸ [ς] (70)[–][] []

3 η ωδή (στ )  [ ἰ οπλό]κων τε μέρο[ς ἔ χοντ]α Μουσ ᾶ ν· [][]  [–]μαλέαι ποτ[ ὲ –].´ ιων [–][–].´  [–]νος ἐ φάμερον α[–]· [–][–]  [–]α σκοπε ῖ ς· βραχ[ύς ἐ στιν α ἰ ών·] [–][]

3 η ωδή (στ )  πτε]ρόεσσα δ’ ἐ λπ ὶ ς ὑ π[– ν]όημα (75)[–]  [ ἐ φαμ]ερίων· ὁ δ’ ἄ ναξ [ Ἀ πόλλων] [][]  [–].´ λος ε ἶ πε Φέρη[τος υ ἷ ι·] [–].´[]  «Θνατ ὸ ν ε ὖ ντα χρ ὴ διδύμους ἀ έξειν«

3 η ωδή (στ )  γνώμας, ὅ τι τ’ α ὔ ριον ὄ -  ψεαι μο ῦ νον ἁ λίου φάος, (80)  χ ὤ τι πεντήκοντ’ ἔ τεα ζω-  ὰ ν βαθύπλουτον τελε ῖ ς.  Ὅ σια δρ ῶ ν ε ὔ φραινε θυμόν· το ῦ το γ ὰ ρ  κερδέων ὑ πέρτατον.»»

3 η ωδή (στ )  Φρονέοντι συνετ ὰ γαρύω· βαθ ὺ ς μ ὲ ν (85)  α ἰ θ ὴ ρ ἀ μίαντος· ὕ δωρ δ ὲ πόντου  ο ὐ σάπεται· ε ὐ φροσύνα δ’ ὁ χρυσός·  ἀ νδρ ὶ δ’ ο ὐ θέμις, πολι ὸ ν π[αρ]έντα[]

3 η ωδή (στ )  γ ῆ ρας, θάλ[εια]ν α ὖ τις ἀ γκομί σαι[]<>  ἥ βαν. Ἀ ρετ ᾶ [ς γε μ] ὲ ν ο ὐ μινύθει (90) []  βροτ ῶ ν ἅ μα σ[ώμ]ατι φέγγος, ἀ λλ ὰ[]  Μο ῦ σά νιν τρ[έφει.] Ἱ έρων, σ ὺ δ’ ὄ λβου[] 

3 η ωδή (στ )  κάλλιστ’ ἐ πεδ[είξ]αο θνα-[]  το ῖ ς ἄ νθεα· πράξα[ντι] δ’ ε ὖ[]  ο ὐ φέρει κόσμ[ον σι]ωπά· (95)[]  σ ὺ ν δ’ ἀ λαθ[εί ᾳ ] καλ ῶ ν[ ]  κα ὶ μελιγλώσσου τις ὑ μνήσει χάριν  Κηΐας ἀ ηδόνος.

3 η ωδή – το μυθολογικό παράδειγμα  Εικαστικές και λογοτεχνικές εκδοχές  Ο αμφορέας του Μύσωνα  Μια λυδική τριλογία? (Denys Page, ‘An early tragedy on the fall of Croesus?’ PCPhS 188 (1962)  Η ηροδότεια εκδοχή

Ο αμφορέας του Μύσωνα ( ), τώρα στο Μουσείο του Λούβρου

Η ηροδότεια εκδοχή ( )  Ὁ δ ὲ [δηλ. ο Κύρος] συννήσας πυρ ὴ ν μεγάλην ἀ νεβίβασε ἐ π’ α ὐ τ ὴ ν τ ὸ ν Κρο ῖ σόν τε ἐ ν πέδ ῃ σι δεδεμένον κα ὶ δ ὶ ς ἑ πτ ὰ Λυδ ῶ ν παρ’ α ὐ τ ὸ ν πα ῖ δας, ἐ ν νό ῳ ἔ χων ε ἴ τε δ ὴ ἀ κροθίνια τα ῦ τα καταγιε ῖ ν θε ῶ ν ὅ τε ῳ δή, ε ἴ τε κα ὶ ε ὐ χ ὴ ν ἐ πιτελέσαι θέλων, ε ἴ τε κα ὶ πυθόμενος τ ὸ ν Κρο ῖ σον ε ἶ ναι θεοσεβέα το ῦ δε ε ἵ νεκεν ἀ νεβίβασε ἐ π ὶ τ ὴ ν πυρήν, βουλόμενος ε ἰ δέναι ε ἴ τίς μιν δαιμόνων ῥ ύσεται το ῦ μ ὴ ζώοντα κατακαυθ ῆ ναι. Τ ὸ ν μ ὲ ν δ ὴ ποιέειν τα ῦ τα.

Η ηροδότεια εκδοχή ( )  Τ ῷ δ ὲ Κροίσ ῳ ἑ στε ῶ τι ἐ π ὶ τ ῆ ς πυρ ῆ ς ἐ σελθε ῖ ν, καίπερ ἐ ν κακ ῷ ἐ όντι τοσούτ ῳ, τ ὸ το ῦ Σόλωνος, ὥ ς ο ἱ ε ἴ η σ ὺ ν θε ῷ ε ἰ ρημένον, τ ὸ «μηδένα ε ἶ ναι τ ῶ ν ζωόντων ὄ λβιον». Ὡ ς δ ὲ ἄ ρα μιν προσστ ῆ ναι το ῦ το, ἀ νενεικάμενόν τε κα ὶ ἀ ναστενάξαντα ἐ κ πολλ ῆ ς ἡ συχίης ἐ ς τρ ὶ ς ὀ νομάσαι «Σόλων». Κα ὶ τ ὸ ν Κ ῦ ρον ἀ κούσαντα κελε ῦ σαι το ὺ ς ἑ ρμηνέας ἐ πειρέσθαι τ ὸ ν Κρο ῖ σον τίνα«»«»  το ῦ τον ἐ πικαλέοιτο, κα ὶ το ὺ ς προσελθόντας ἐ πειρωτ ᾶ ν.

Η ηροδότεια εκδοχή ( )  Κα ὶ τ ὸ ν Κ ῦ ρον ἀ κούσαντα τ ῶ ν ἑ ρμηνέων τ ὰ Κρο ῖ σος ε ἶ πε, μεταγνόντα τε κα ὶ ἐ ννώσαντα ὅ τι κα ὶ α ὐ τ ὸ ς ἄ νθρωπος ἐὼ ν ἄ λλον ἄ νθρωπον, γενόμενον ἑ ωυτο ῦ ε ὐ δαιμονί ῃ ο ὐ κ ἐ λάσσω, ζώοντα πυρ ὶ διδοίη, πρός τε τούτοισι δείσαντα τ ὴ ν τίσιν κα ὶ ἐ πιλεξάμενον ὡ ς ο ὐ δ ὲ ν ε ἴ η τ ῶ ν ἐ ν ἀ νθρώποισι ἀ σφαλέως ἔ χον, κελεύειν σβεννύναι τ ὴ ν ταχίστην τ ὸ καιόμενον π ῦ ρ κα ὶ καταβιβάζειν Κρο ῖ σόν τε κα ὶ το ὺ ς μετ ὰ Κροίσου. Κα ὶ το ὺ ς πειρωμένους ο ὐ δύνασθαι ἔ τι το ῦ πυρ ὸ ς ἐ πικρατ ῆ σαι.

Η ηροδότεια εκδοχή ( )  Ἐ νθα ῦ τα λέγεται ὑ π ὸ Λυδ ῶ ν Κρο ῖ σον μαθόντα τ ὴ ν Κύρου μετάγνωσιν, ὡ ς ὥ ρα πάντα μ ὲ ν ἄ νδρα σβεννύντα τ ὸ π ῦ ρ, δυναμένους δ ὲ ο ὐ κέτι καταλαβε ῖ ν, ἐ πιβώσασθαι τ ὸ ν Ἀ πόλλωνα ἐ πικαλεόμενον, ε ἴ τί ο ἱ κεχαρισμένον ἐ ξ α ὐ το ῦ ἐ δωρήθη, παραστ ῆ ναι κα ὶ ῥ ύσασθαί μιν ἐ κ το ῦ παρεόντος κακο ῦ. Τ ὸ ν μ ὲ ν στ ῆ ναι κα ὶ ῥ ύσασθαί μιν ἐ κ το ῦ παρεόντος κακο ῦ.

Η ηροδότεια εκδοχή ( )  Τ ὸ ν μ ὲ ν δακρύοντα ἐ πικαλέεσθαι τ ὸ ν θεόν, ἐ κ δ ὲ α ἰ θρίης τε κα ὶ νηνεμίης συνδραμε ῖ ν ἐ ξαπίνης νέφεα κα ὶ χειμ ῶ νά τε καταρραγ ῆ ναι κα ὶ ὗ σαι ὕ δατι λαβροτάτ ῳ, κατασβεσθ ῆ ναί τε τ ὴ ν πυρήν. Ο ὕ τω δ ὴ μαθόντα τ ὸ ν Κ ῦ ρον ὡ ς ε ἴ η ὁ Κρο ῖ σος κα ὶ θεοφιλ ὴ ς κα ὶ ἀ ν ὴ ρ ἀ γαθός, καταβιβάσαντα α ὐ τ ὸ ν ἀ π ὸ τ ῆ ς πυρ ῆ ς ε ἰ ρέσθαι τάδε· «Κρο ῖ σε, τίς σε ἀ νθρώπων ἀ νέγνωσε ἐ π ὶ γ ῆ ν τ ὴ ν ἐ μ ὴ ν στρατευσάμενον πολέμιον ἀ ντ ὶ φίλου ἐ μο ὶ καταστ ῆ ναι;»«»

3 η ωδή – η σύντομη μυθολογική αναφορά  Φέρη[τος υ ἷ ι (δηλ. στον Άδμητο)[  Ο Απόλλων στην υπηρεσία του νεαρού βασιλιά κατά διαταγή του Δία  Η επιβράβευση του Αδμήτου από τον θεό  (α) ο Άδμητος κερδίζει την Άλκηστη χάρη στη βοήθεια του θεού  (β) ο Απόλλων μεθάει τις Μοίρες (Αισχ. Ευμ. 728) και επιτυγχάνει παράταση ζωής για τον Άδμητο αν… (Ευρ. Άλκηστις )

3 η ωδή – μυθολογική αφήγηση και εγκώμιο  Η λειτουργία της εκτενούς μυθολογικής αφήγησης  Κροίσος - Ιέρων  Η θεοσέβεια και οι εκφάνσεις της  Η επιβράβευση της θεοσέβειας  Η λειτουργία της σύντομης μυθολογικής αναφοράς  Άδμητος - Ιέρων

Νίκη του Ιέρωνα στην Ολυμπία 468 π.Χ

Παυσανίας  Ἱ έρωνος δ ὲ ἀ ποθανόντος πρότερον πρ ὶ ν ἢ τ ῷ Ὀ λυμπί ῳ Δι ὶ ἀ ναθε ῖ ναι τ ὰ ἀ ναθήματα ἃ ε ὔ ξατο ἐ π ὶ τ ῶ ν ἵ ππων τα ῖ ς νίκαις, ο ὕ τω Δεινομένης ὁ Ἱ έρωνος ἀ πέδωκεν ὑ π ὲ ρ το ῦ πατρός. Ὀ νάτα κα ὶ τα ῦ τα ποιήματα, κα ὶ ἐ πιγράμματα ἐ ν Ὀ λυμπί ᾳ, τ ὸ μ ὲ ν ὑ π ὲ ρ το ῦ ἀ ναθήματός ἐ στιν α ὐ τ ῶ ν, 

Παυσανίας  σόν ποτε νικήσας, Ζε ῦ Ὀ λύμπιε, σεμν ὸ ν ἀ γ ῶ να  τεθρίππ ῳ μ ὲ ν ἅ παξ, μουνοκέλητι δ ὲ δίς, (5)  δ ῶ ρα Ἱ έρων τάδε σοι ἐ χαρίσσατο· πα ῖ ς δ’ ἀ νέθηκε  Δεινομένης πατρ ὸ ς μν ῆ μα Συρακοσίου·