Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα Ε.Ο.Κ.
Της δημιουργίας ενός ενιαίου χώρου χωρίς εσωτερικά σύνορα που θα επέτρεπε την ελεύθερη μετακίνηση εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων. Της εφαρμογής κοινής δασμολογικής πολιτικής προς τις τρίτες χώρες. Την προστασία των ασθενέστερων χωρών, περιφερειών αλλά και κοινωνικών ομάδων μέσω των διαφόρων προγραμμάτων περιφερειακής ανάπτυξης, της ΚΑΠ και των επιχειρησιακών πλαισίων. Της ίδρυσης μιας κοινής οικονομικής και νομισματικής ένωσης και την μελλοντική (για τα δεδομένα της εποχής) προοπτική ενός κοινού νομίσματος.
Τη σταδιακή κατάργηση όλων των δασμών, των ποσοτικών περιορισμών και των μέτρων προστατευτισμού μεταξύ των κρατών μελών. Κοινή εμπορική πολιτική προς τις τρίτες χώρες. Κοινή πολιτική σχετικά με την είσοδο και τη μετακίνηση προσώπων στην κοινή αγορά, είτε από τα κράτη μέλη, είτε από τρίτα κράτη. Κοινή πολιτική στον τομέα της γεωργίας, της αλιείας (ΚΑΠ), της ενέργειας και σταδιακά σε όλους τους τομείς οικονομικής δραστηριότητας. Σταδιακή εφαρμογή κοινών κανόνων προστασίας της αγοράς και κρατικού παρεμβατισμού σ' αυτήν. Την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της βιομηχανίας. Την ενίσχυση της οικονομικής συνοχής, μέσω διαφόρων κοινοτικών προγραμμάτων. Την προώθηση της έρευνας και της τεχνολογίας, καθώς και την ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης.
Παρά τη σημαντική πρόοδο οι περισσότερες από αυτές τις δραστηριότητες άρχισαν να δίνουν καρπούς μόλις στα μέσα της δεκαετίας του '90 και ακόμη και τώρα αποτελούν σε μεγάλο βαθμό ζητούμενο. Από αυτής της απόψεως, κύρια συμβολή της ΕΟΚ, μέχρι την ίδρυση της ΕΕ ήταν η προεργασία, μέσω της σύνταξης των νομικών κειμένων, των συμβάσεων και βέβαια της προετοιμασίας των συνειδήσεων των πολιτών των χωρών μελών.
Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο Συμβούλιο της ευρωπαϊκής ένωσης Δικαστήριο των ευρωπαϊκών κοινοτήτων Ευρωπαϊκό ελεγκτικό συμβούλιο Ευρωπαϊκή οικονομική και κοινωνική επιτροπή Επιτροπή των περιφερειών Ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων
Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οικοδομήθηκε μια ενιαία Ευρωπαϊκή κοινότητα που είχε ως στόχο να προσφέρει στους πολίτες ειρήνη και ευημερία.Η ένωση αυτή είχε οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις στη χώρα μας. Κατ’ αρχήν η ένταξη στην ευρωπαϊκή ένωση στερέωσε το δημοκρατικό πολίτευμα και τους θεσμούς μας. Έπειτα η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να αναπτυχθεί οικονομικά επωφελούμενη
από τα δάνεια και να λύσει το πρόβλημα της απασχόλησης.Πολιτιστικά, η χώρα μας έχει έρθει σε επαφή ε το ευρωπαϊκό πνεύμα,την επιστήμη και την τεχνολογία απ’όπου μπορεί να μάθει καινούργια πράγματα και να εξελιχθεί.Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν μειονεκτήματα από αυτήν μας την ένταξη, που είναι περισσότερο ορατά τώρα με την οικονομική κρίση.Είναι γεγονός ότι οι
πρώτες προσπάθειες ευρωπαϊκής ενοποίησης είχαν την οικονομική υποστήριξη των Η.Π.Α. Τα στρατηγικά σχέδια της Αμερικής δεν έπαψαν να συμπίπτουν με εκείνα των δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων.Με άλλα λόγια η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έφερε στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες της Μεσογείου, τη δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης ή ουδέτερης
εξωτερικής πολιτικής, αλλά χρησιμοποιήθηκαν από τις μεγάλες δυνάμεις για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Η εξαθλίωση αυτή σε συνδυασμό με την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων, ανάγκασε τους ανθρώπους και θα τους αναγκάσει ακόμα περισσότερο να αναζητήσουν δουλειά με καλύτερους όρους στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες.
Η χώρα μας,αφού θα οδηγηθούν στο μαρασμό οι άλλοι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας μας, θα περιοριστεί στην ανάπτυξη σχεδόν μόνο του τουρισμού, με αποτέλεσμα να μεταβληθούμε σε όργανα προσφοράς τουριστικών υπηρεσιών στους ξένους.Όπως βλέπουμε υπάρχουν επιχειρήματα που συνηγορούν υπέρ της ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ε. κι άλλα που δείχνουν
ότι η είσοδος μας αυτή δεν έκανε καλό στη χώρα μας.Πριν από λίγα χρόνια ίσως είχα αντίθετη άποψη, σήμερα όμως πιστεύω πως η Ε.Ε. μόνο κακό έκανε στην Ελλάδα. Η χώρα μας λόγου της γεωγραφικής της θέσης θα μπορούσε να σταθεί μόνη της στα πόδια της, να αξιοποιήσει τους παραγωγικούς της πόρους, να αναπτυχθεί οικονομικά βασισμένη στη γεωργία,την κτηνοτροφία
και τον τουρισμό της. Ίσως αυτή η θέση μου θεωρείται ακραία. Σ’αυτήν την περίπτωση θα έλεγα πως δεν έχω πρόβλημα με την Ε.Ε. αρκεί να υπήρχαν από την χώρα μας περισσότερες πιέσεις και διεκδικήσεις καλύτερων όρων και συμφωνίες που θα είχαν περισσότερα οφέλη για τους Έλληνες.
Οι μαθήτριες που επιμελήθηκαν την εργασία Ιακωβίδου Έλενα Κωστοπούλου Ελισάνθη