ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ Η παράσταση που ετοιμάσαμε στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας με θέμα «Μικρά Θεατρικά Ταξίδια» παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Καλλιθέας στις 07/05/13.

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΟΥ ΟΥΙΛΛΙΑΝ ΣΑΙΞΠΗΡ «ΌΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ»

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΙΞΠΗΡ Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ήταν Άγγλος θεατρικός συγγραφέας (1564 -1616). Θεωρείται ο μεγαλύτερος ποιητής των νεότερων χρόνων. Η φήμη και η δόξα του ξεπέρασε τα σύνορα της πατρίδας του, της Αγγλίας και μπορούμε να πούμε ότι είναι ο ποιητής όλου του κόσμου, ο περισσότερο διαβασμένος από όλους τους ανθρώπους, ο περισσότερο παιγμένος στα θέατρα όλων των χωρών. Γεννήθηκε στο Στράφορντ, έμαθε εκεί τα πρώτα γράμματα, δε σπούδασε, γιατί παντρεύτηκε μικρός (18 χρονών) και ρίχτηκε στη βιοπάλη. Πέρασε τη ζωή του μέσα στους θιάσους, που την εποχή εκείνη ταξίδευαν από πόλη σε πόλη και διασκέδαζαν την ανώτερη κοινωνία, είτε στα θέατρα είτε στα μέγαρα, ακόμη και στη βασιλική αυλή. Ο ίδιος έπαιζε θέατρο, μα, το μεγάλο του μεράκι ήταν το γράψιμο. 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΙΞΠΗΡ Όλα τα ανθρώπινα πάθη δίνονται από τον ποιητή στην απόλυτη έξαρσή τους κι έτσι είναι αναπόφευκτες οι δραματικές μοιραίες συγκρούσεις των συναισθημάτων των ηρώων του, πράγμα που εκφράζεται μέσα από την έμπρακτη συμπεριφορά τους. Πολύ σωστά και ζωντανά απεικόνισε ο Σαίξπηρ μέσα στα έργα του την κοινωνική ζωή της ελισαβετιανής κοινωνίας, μα και του απλού λαού. Τα πρώτα του έργα είναι συναισθηματικού, ειδυλλιακού περιεχομένου, δροσερά κι ευχάριστα. Περίφημα είναι τα σονέτα του, 154 συνολικά, που έχουν τη σφραγίδα της λογοτεχνικής ιδιοφυΐας του ποιητή.  Εκείνο όμως που έκανε το Σαίξπηρ το μεγαλύτερο ποιητή της νεότερης εποχής, είναι τα μεγάλα θεατρικά του δραματικά έργα, μέσα στα οποία συνδυάζεται η εμπειρία της ζωής (που ο ποιητής γνώρισε έμπρακτα μέσα από τον κύκλο που έζησε), το σατιρικό ύφος, με τη βαθιά τραγικότητα της ανθρώπινης φύσης, το καλό και το μεγάλο με το σκοτεινό, το υποχθόνιο, το κακό, η καλοσύνη με την αδικία.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΙΞΠΗΡ Ο Σαίξπηρ, ακόμη και σήμερα, παραμένει ακαδημαϊκή εμμονή παρά ιστορικό πρόσωπο. Έχει χυθεί τόσο μελάνι για το συγγραφικό του έργο, που φτάνει τα όρια της υπερβολής. Αν αναζητήσει κανείς πληροφορίες για τον Σαίξπηρ στη Βρετανική Βιβλιοθήκη, θα συναντήσει 13.858 καταχωρίσεις, και στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον, 7.000 μελέτες Αρκετοί ερευνητές κατά καιρούς ισχυρίστηκαν ότι τα έργα του Σαίξπηρ γράφτηκαν από κάποιον άλλο. Οι ισχυρισμοί αυτοί στηρίζονται στην άποψη ότι τα έργα του είναι τόσο πλούσια σε ειδικές γνώσεις από διαφόρους χώρους -νομικά, ιατρική, πολιτικές επιστήμες, ζωή της Αυλής, θάλασσα, αρχαιότητα, ζωή στο εξωτερικό-, που δεν είναι δυνατόν να τα έγραψε ένας επαρχιώτης με περιορισμένη μόρφωση. Εικάζεται συγκεκριμένα ότι ο Σαίξπηρ ήταν απλώς ένας συμπαθής κωμικός, ένας ηθοποιός που δάνεισε το όνομά του σε ένα άτομο με μεγαλύτερο ταλέντο, το οποίο δεν μπορούσε να εμφανιστεί δημόσια ως θεατρικός συγγραφέας. Η γνώση της ανθρώπινης φύσης, το πλούσιο λεξιλόγιό του και η βαθειά αντίληψη της δραματικής τέχνης, έδωσαν την ικανότητα στον Σαίξπηρ να γράψει θεατρικά έργα που είναι εξίσου επίκαιρα και συγκινητικά όπως και στην εποχή που γράφτηκαν.

ΛΙΓΑΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΙΞΠΗΡ Οι αντισαιξπηρικές τάσεις ξεκίνησαν στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα. Κοινό σημείο όλων των θεωριών είναι ότι ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν κατά κάποιον τρόπο ανεπαρκής για να γράψει τόσο ιδιοφυή έργα. Και αυτή πρόκειται για όλως περίεργη πεποίθηση. Ο Σαίξπηρ μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που δεν ήταν ούτε υπανάπτυκτο ούτε στερημένο. Ο πατέρας του ήταν δήμαρχος μια σημαντικής πόλης. Και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι η μοναδική περίπτωση ενός ανθρώπου που ξεκίνησε με περιορισμένα μέσα και κατάφερε να διαπρέψει. Δεν είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, αλλά το ίδιο ισχύει και για τον Μπεν Τζόνσον -έναν πολύ διανοούμενο συγγραφέα-, που κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να αμφισβητήσει την πατρότητα των έργων του.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΑΙΞΠΗΡ Ο Σαίξπηρ χρησιμοποιούσε στα έργα του εκφράσεις που υποδηλώνουν άνθρωπο μιας κάποιας παιδείας, αλλά χρησιμοποιούσε επίσης εικόνες που αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα και χαρακτηριστικά τη σχέση του με την ύπαιθρο. Τα παιδικά του χρόνια στο Στράτφορντ κρύβονται ουσιαστικά σε όλα τα κείμενά του. Είναι διακριτό όμως ότι ήταν χωριατόπαιδο, κάτι για το οποίο δεν ντρεπόταν. Στο σύνολο του έργου του δεν δείχνει την ελάχιστη επιθυμία να απαρνηθεί τις ρίζες του ή να παραστήσει κάτι που δεν ήταν. Οταν σκεφτόμαστε το έργο του, εντυπωσιάζει το πώς ένα και μοναδικό άτομο κατάφερε να δημιουργήσει με την πένα του τέτοιο πλούτο, τόση σοφία, τέτοια ποικιλία, ένα διαχρονικό έργο τόσο συγκλονιστικό και απολαυστικό.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ Τα έργα του Σαίξπηρ έχουν παιχτεί και παίζονται στα θέατρα όλου του κόσμου, ενώ πολλά εξ αυτών έχουν μεταφερθεί και στη μικρή και μεγάλη οθόνη. Η πρώτη έκδοση του πλήρους έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ χρονολογείται στα 1623 και διατηρείται σήμερα στην βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Τα έργα του κατά παράδοση διακρίνονται σε τραγωδίες, κωμωδίες και ιστορικά. Τα ιστορικά του δράματα δίνουν μια διαυγή εικόνα της Αγγλικής ιστορίας. Οι κωμωδίες του εκτείνονται από τη γελωτοποιία του Πουκ στο Όνειρο Θερινής Νυκτός, ως το πιο λεπτό χιούμορ των έργων του που περιγράφουν τα ήθη της εποχής. Χρησιμοποίησε τη βαθειά του δραματική αντίληψη στις μεγάλες του τραγωδίες, όπως ο Άμλετ, ο Οθέλλος, Μάκβεθ και Βασιλιάς Ληρ. Στα δράματα ωθεί ως το ακραίο σημείο την ανάλυση της ανθρώπινης μοίρας και βλέπει τον άνθρωπο να δένεται όλο και πιο σφιχτά σ ένα παιχνίδι από αδάμαστες δυνάμεις, την εσώτατη δηλαδή δύναμη του πάθους και την εξωτερική της ζωής που εκφράζονται μέσα από τη φύση. Ανάμεσα στα πρόσωπα και στον κόσμο υπάρχει πάντοτε μια δραματική σχέση που υπογραμμίζει τη συμμετοχή του ανθρώπου σ ένα σύνολο ευρύτερο από τον ίδιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις ακριβείς χρονολογίες των έργων του Σαίξπηρ δεν είναι μέχρι σήμερα γνωστές

ΚΩΜΩΔΙΕΣ

ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΟΙ ΔΥΟ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑ

ΚΩΜΩΔΙΕΣ

ΚΩΜΩΔΙΕΣ

ΚΩΜΩΔΙΕΣ

ΚΩΜΩΔΙΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ

ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ

ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΣΟΝΕΤΑ Αφροδίτη και Άδωνις Ο βιασμός της Λουκρητίας Ο περιπαθής προσκυνητής Ο φοίνικας και η τρυγόνα Το παράπονο ενός εραστή   

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ - ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΆΛΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΕΧΝΗΣ Πολλοί εμπνεύστηκαν από τα θεατρικά έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και έγραψαν μουσική για αυτά. Επίσης πολλοί ζωγράφοι αποτύπωσαν σκηνές από τα έργα του στον καμβά.

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ   Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία (Από τον "Άμλετ" ) Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι μικρή. Από το γελοίο όμως στο σοβαρό, η απόσταση είναι τεράστια. Οι γυναίκες δεν θέλουν τίποτα άλλο από ένα σύζυγο, αλλά όταν τον αποκτήσουν, τα θέλουν όλα. Κρατήστε αυτόν τον ήχο, τις βροντές, τη καταιγίδα, μέχρι να τα σημειώσω κάπου.

Ό,τι είναι παρελθόν, είναι πρόλογος.   Όταν ο ήλιος δύσει, όλοι κλείνουν τις πόρτες ….το ίδιο και όταν ένας ισχυρός ξεπέσει. Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στ’ αστέρια, αλλά μέσα μας. Κάποιοι εξυψώνονται από την αμαρτία, ενώ κάποιοι ξεπέφτουν από την αρετή. Ο αληθινός άντρας πρέπει να τολμά ό,τι αρμόζει σ’ έναν άντρα.

Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν το θάνατό τους. Τα πράγματα που δεν διορθώνονται δεν θα ‘πρεπε να τα δίνουμε σημασία. Ό,τι έγινε, έγινε. Αυτός που κλέβει το πορτοφόλι μου, κλέβει σκουπίδια...Αλλά αυτός που μου στερεί το καλό μου όνομα, ληστεύει από μένα κάτι που δεν θα τον κάνει πλούσιο, και εμένα με κάνει πραγματικά φτωχό. Η αλήθεια κάνει το διάβολο να κοκκινίζει . Αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, παίξε κι άλλο. Δεν είναι νύχτα όπου είσαι εσύ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, από τα πρώτα σχετικά έργα του συγγραφέα, γραμμένο περίπου στα 1595 με 1596 όπου ο δημιουργός του έχοντας γράψει ήδη κάποια αρκετά σημαντικά έργα, ανάμεσά του και το πιο γνωστό ίσως, το Ρωμαίος και Ιουλιέτα, αρκετά ιστορικά αλλά και κάποιες κωμωδίες αποφασίζει να γράψει ένα κωμικό έργο που διαδραματίζεται σε δύο βασικές σκηνές, μια σκηνή στο παλάτι της πόλης της Αθήνας και μια σκηνή στο δάσος της Αθήνας. Το έργο αυτό του Σαίξπηρ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τραγωδία του είναι σατιρικό, σατιρίζει το θέατρο και τους ηθοποιούς, τον έρωτα και τους ερωτευμένους, το παιχνίδι της εξουσίας που παίζεται σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα τόσο στον πραγματικό όσο και στον εξωπραγματικό κόσμο.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη βιογραφία του Σαίξπηρ, η πρώτη παράσταση του Ονείρου καλοκαιρινής νύχτας, δόθηκε στο παλιό λονδρέζικο μέγαρο της οικογένειας Σαουθάμπτον, σε ένα τεράστιο μέγαρο υστερογοτθικού ρυθμού, όλο γαλαρίες και εξώστες, σειρές - σειρές, ολόγυρα σε μια ακάλυπτη ορθογώνια αυλή που έβλεπε σε έναν κήπο θαυμάσιο για περίπατο. Δύσκολο να φανταστούμε πιο κατάλληλο πλαίσιο για την πραγματική δράση του Ονείρου καλοκαιρινής νύχτας. Το Όνειρο είναι το πιο ερωτικό απ’ όλα τα έργα του Σαίξπηρ. Σε καμιά άλλη τραγωδία ή κωμωδία του ο ερωτισμός δεν εκφράζεται τόσο ωμά. Και όλα αυτά φυσικά μέσα από τη μαγεία των ξωτικών, του υπερφυσικού.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Δεν υπάρχουν γνωστές πηγές για την ίδια την υπόθεση του έργου αλλά ήδη από τα πρόσωπα που αναφέρονται σε αυτό, διαπιστώνουμε πως ο συγγραφέας έχει εμπνευστεί από μυθικά και ιστορικά πρόσωπα της ελληνικής αρχαιότητας. Ο Θησέας, βασιλιάς της Αθήνας, και η γυναίκα του Ιππολύτη, αρχικά βασίλισσα των Αμαζόνων, ο Λύσανδρος επίσης προσωπικότητα στην αρχαία Ελλάδα. Τέσσερα ζευγάρια και μία παρέα ηθοποιών με στόχο το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης, μπλέκονται μέσα σε μια νύχτα, μέσα στο δάσος της Αθήνας. Μια νύχτα του καλοκαιριού όπου όλα μπορούν να συμβούν κάτω από τον ξάστερο ζεστό ουρανό, όλα μπορούν να μοιάζουν με όνειρο και μόλις ξημερώσει να ξυπνήσουν και από όλα όσα έχουν συμβεί. Ένας βασιλιάς της Αθήνας και μια βασίλισσα των αμαζόνων ενώνονται με τα δεσμά του γάμου. Από την άλλη τέσσερις ερωτευμένοι νέοι μάχονται για τον έρωτά τους, αψηφώντας τα πρέπει τα ήθη της εποχής, το σκάνε, μαγεύονται και απαρνιούνται τον έρωτά τους για υποταχθούν ξανά σε αυτόν. Μια ομάδα ηθοποιών μαγεύονται και αυτοί από τη δύναμη των αιθέριων πλασμάτων του δάσους, υποκύπτουν στη γοητεία τους και ξανά επιστρέφουν στον κόσμο τους. Μία νύχτα που θα ξημερώσει σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σαν να μην άλλαξε τίποτα και ένα ξημέρωμα με γάμους, θεατρικές παραστάσεις, η τεχνική ‘θέατρο εν θεάτρω’ που χρησιμοποιεί και σε αυτό το έργο του ο συγγραφέας, και τέσσερις νέους που μπορούν πλέον να ενώσουν τις καρδιές τους ο καθένας με το ταίρι του

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΞΩΤΙΚΩΝ Η Τιτάνια και ο Όμπερον είναι οι αρχηγοί των ξωτικών του δάσους που όμως λόγω του πείσματος που διακρίνει και τους δύο βρίσκονται σε συνεχή κόντρα. Ζευγάρι στο παρελθόν αλλά και με πολλούς διαφορετικούς συντρόφους ο καθένας, ανάμεσά τους ο Θησέας και η Ιππολύτη αντίστοιχα, κατά βάθος γνωρίζουν πως μόνο μεταξύ τους μπορούν να ταιριάξουν και να ανεχτούν τους εκρηκτικούς χαρακτήρες τους. Αφού λοιπόν μάχονται για ασήμαντα θέματα και στήνουν παγίδες ο ένας στον άλλο, στο τέλος συμφιλιώνονται και μονιάζουν. Ο δαιμόνιος Πουκ που κάτω πάντα βέβαια από τις διαταγές του αφέντη του και αρχηγού των ξωτικών, Όμπερον, δημιουργεί ένα σωρό μπερδέματα και φασαρίες. Ο Πουκ εμφανίζεται για πρώτη φορά στην αρχή της δεύτερης πράξης με τη συνομιλία του με ένα ξωτικό. Ο ρόλος του δεν γίνεται αμέσως αντιληπτός από το θεατή αλλά λίγο αργότερα όταν του μιλά ο αρχηγός όλων των ξωτικών και υποτάσσεται και αυτός στις διαταγές του.

ΠΟΥΚ Στη συνέχεια συντελεί στο να αποκατασταθούν όλα τα μπερδέματα που προκύπτουν, να δοθεί λύση και δικαίωση στους αθώους και καθένας να σμίξει με το ταίρι του. Είναι υπάκουος δούλος στον αφέντη του, πιστός στις εντολές του, έτοιμος και ικανός να φέρει εις πέρας τις αποστολές του. Λειτουργεί με τρόπο μαγικό, εξωπραγματικό, άλλωστε είναι πλάσμα της φαντασίας, είναι αόρατος στους κοινούς θνητούς. Το τέλος είναι αίσιο για όλους και δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε ότι αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στη συμβολή των ξωτικών. Πως θα κατέληγαν μαζί η ερωτευμένη Ελένη και ο ξεροκέφαλος Δημήτριος αν δεν ήταν ο Πουκ; Δευτερεύοντα φαινομενικά πρόσωπα τα δύο ξωτικά αλλά ίσως τα πιο βασικά για την πλοκή των ιστοριών μας. Βλέπουμε τον Πουκ να συμμετέχει ενεργά στη δράση και την εξέλιξη της υπόθεσης του έργου φορώντας μια γαιδουροκεφαλή στον Πάνο Πάτο και οδηγώντας την Τιτάνια, τη βασίλισσα των ξωτικών μαγεμένη και η ίδια να θέλει να κρατήσει τον Πάτο μεταμορφωμένο σε γαϊδαρο κοντά της. Τον βλέπουμε ακόμη να μαγεύει τον Λύσανδρο αλλά και το Δημήτρη με μάγια του έρωτα και να ανακατώνει έτσι όλα τα νεαρά ζευγάρια.

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ Δεν είναι τυχαίο που ο Σαίξπηρ τοποθέτησε το έργο στην αρχαία Αθήνα. Στην ελληνική μυθολογία πολύς λόγος γίνεται για περίεργα πλάσματα που ζούν μέσα στα δάση και είναι υπεύθυνα για διάφορα ανεξήγητα ή και μεταφυσικά φαινόμενα.

ΞΩΤΙΚΑ

ΝΕΡΑΪΔΕΣ

ΤΡΑΓΟΠΟΔΑΡΟΙ

ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝΑΣ

ΓΟΡΓΟΝΕΣ

ΚΑΛΙΚΑΤΣΑΡΟΙ

Ο Όμπερον, η Τιτάνια, η σχέση τους, η συμπεριφορά τους, το πώς συνδέονται τα συναισθήματά τους με τα φυσικά φαινόμενα, μας θυμίζει κάτι από Ολύμπιους Θεούς.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Διασκευή κειμένου – Σκηνοθεσία: Παπαχαραλάμπους Ευγενία Βοηθοί Σκηνοθέτη: Κακολύρης Κώστας Κρεστενίτης Παναγιώτης Βιρβίλη Άννα Ήχος: Κακολύρης Κώστας Υποβολείο: Κολίτα Μαρία Μακιγιάζ: Νούλα Κατερίνα Σήμα Ομάδας: Ξένος Σπύρος Φωτογραφίες: Μπακαγιάννης Νικόλας Επιμέλεια Κειμένων: Ρουσιάδου Βίκη Σκιντζη Ξανθίππη Πυργίδου Αλεξία Τσαλαμάς Θάνος Βενιέρης Γιώργος Κατωπόδη Ελένη Επιμέλεια Προγράμματος: Κρεστενίτης Παναγιώτης Κακολύρης Κωνσταντίνος Ξένος Σπύρος

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ Αφηγητής: Κολίτα Μαρία Θησέας – Όμπερον: Μπακαγιάννης Νικόλας Ιππολύτη – Τιτάνια: Πυργίδου Αλεξία Ξωτικά: Βιρβίλη Άννα, Σκίντζη Ξανθίππη Προύντζου Θένια, Σαλίκο Νταϊάνα, Νούλα Κατερίνα Αιγέας – Φυσούνης: Ξένος Σπύρος Ερμία: Ρουσιάδου Βίκη Λύσανδρος: Τσαλαμάς Θάνος Δημήτριος: Βενιέρης Γιώργος Ελένη: Κατωπόδη Ελένη Πουκ: Καραγιάννης Γιώργος Ροκάνης: Κρεστενίτης Παναγώτης Πάτος: Μουστάκας Δημήτρης Καπάκης: Τριανταφυλλιδου Γιώτα Κυδώνης: Κακολύρης Κώστας guest star: Σκούρλα Κωνσταντίνα