Le Corbusier, Η πόλη του αύριο 1910- 1933 Σπουδαστική ομάδα: Κ. Αγγελόπουλος, Δ. Καραϊσκάκη, Σ. Κονδυλιά Le Corbusier, Η πόλη του αύριο 1910- 1933

Bloc à cellules Immeuble Villa Bloc à redents Immeuble Villa Maison Dom- Ino (1915) Maison Citrohan (1922) Ville Contemporaine (1919- 1922) Bloc à cellules (οικοδομικό τετράγωνο – δομική μονάδα πόλης) Immeuble Villa (Μονάδα κατοίκησης της Ville Contemporaine) Pavillon de l’ ésprit nouveau (1925) (μονάδα κατοικίας μιας Immeuble Vila) Ville Radieuse (1930) Bloc à redents Immeuble Villa (Μονάδα κατοίκησης της Ville Radieuse) Pavillon de l’ ésprit nouveau (1925) (μονάδα κατοικίας μιας Immeuble Vila)

Ville Contemporaine (1919- 1922) προτείνει: διαχωρισμό χρήσεων γης ανάπτυξη πόλης καθ’ ύψος στο κέντρο η διοικητικές μονάδες (άρχουσα τάξη) στα προάστια οι κατοικίες του προλεταριάτου διαχωριστική ζώνη πρασίνου ενδιάμεσα βιομηχανία έξω από την πόλη Μεγαλύτερη συμβολή της Ville Contemporaine: η μονάδα Immeuble Villa Καινοτομία της Ville Contemporaine είναι η πρόταση του LeCorbusier για την ελάχιστη κάλυψη στο σύνολο της πόλης. Το αδύνατο σημείο της είναι σε ιδεολογική βάση. Διαχωρίζει απόλυτα τη διοίκηση και την ανώτατη τάξη από το προλεταριάτο και τα εργατικά χέρια. Πέφτει στο λάθος του zoning. Προσπαθώντας να εφαρμόσει σοσιαλιστικά πρότυπα, με επιρροή από την ΕΣΣΔ (dom communa), καταλήγει να εκφράζει ένα ήδη διαμορφωμένο καπιταλιστικό καθεστώς.

(Μονάδα κατοίκησης της Ville Contemporaine) Immeuble Villa (Μονάδα κατοίκησης της Ville Contemporaine) 6 επίπεδα διώροφες κατοικίες στους 5 ορόφους βεράντα για κάθε κατοικία (διπλού ύψους) 55 κατοικίες ανά όροφο, 275 ανά μπλοκ (προσεγγιστικά) κατακόρυφη επικοινωνία κατοικιών με το ισόγειο οριοθετημένος χώρος πρασίνου στο αίθριο, που καλύπτει εγκαταστάσεις αναψυχής κοινόχρηστοι χώροι και μέσα το κτήριο Η διάταξη μιας μονάδας αλλά και η διάρθρωση των κατοικιών μέσα σε αυτές έχουν αναφορές σε Καρθουσιανά μοναστήρια που είχε επισκεφτεί ο LeCorbusier. Η σχέση των κοινόχρηστων χώρων εντός και εκτός κτηρίου και η παροχή ξενοδοχειακών εξυπηρετήσεων σε όλη του την κλίμακα, κατατάσσουν τη μονάδα Immeuble Villa κάπου ανάμεσα στην αστική πολυκατοικία και τη σοσιαλιστική συλλογική κατοικία.

(Μονάδα κατοίκησης της Ville Contemporaine) Immeuble Villa (Μονάδα κατοίκησης της Ville Contemporaine) Κάθε τέτοια μονάδα συνδέεται με τη διπλανή της με ένα κτήριο γέφυρα κάτω από το οποίο περνάει ένα δίκτυο δρόμων (με διαχωρισμό ανάλογα με το μέγεθος και το χαρακτήρα του οχήματος) και κάτω από αυτούς ένας πεζόδρομος που συνδέει τους αιθριακούς χώρους πρασίνου διπλανών Immeuble Villa. Η μονάδα κατοικίας Immeuble Villa παρουσιάζεται ως πρωτότυπο το 1925: Pavillon de l’ ésprit nouveau

Pavillon de l’ ésprit nouveau (1925) Η μονάδα κατοικίας Immeuble Villa συνδυασμός των αρχών του Maison Citrohan και των τυπικών κελιών Καρθουσιανού μοναστηριού διώροφη κατοικία με κήπο διώροφο καθημερινό με τα υπνοδωμάτια να τοποθετούνται στον όροφο και έχουν boudoir φωτιστικό άνοιγμα (light- well) στον κήπο για τον καλύτερο φωτισμό όλων των χώρων αλλά και επιτρέπει την ανάπτυξη της βλάστησης για την αίσθηση «κρεμαστών κήπων», αντί να εμφανίσει τυπική βεράντα στον όροφο. Η καινοτομία αυτή του Pavillon de l’ ésprit nouveau παραμένει πρόκληση για τις καθ’ ύψους κατασκευές. Η κίνηση αυτή λειτουργεί στην κατοικία αυτή, κυρίως λόγω της υπερβολικής κλίμακας. Η οποιαδήποτε προσπάθεια εμπορευματοποίησης, είτε σε μορφή ιδιόκτητης μεζονέτας, είτε σε μορφή βίλλας στα προάστια, αποτυγχάνει. Το Pavillon de l’ ésprit nouveau αποτέλεσε συμπύκνωση της πουριστικής ευαισθησίας. Ήταν μηχανικό στις επαγγελίες του, σχεδιασμένο για την πόλη και για μαζική παραγωγή κατοικίας και υψηλής πυκνότητας, όμως ακολουθεί πουριστικές διαθέσεις στον εξοπλισμό του (έπιπλα, διακόσμηση).

Bloc à redents Immeuble Villa Ville Radieuse (1930) Bloc à redents Immeuble Villa (Μονάδα κατοίκησης της Ville Radieuse) Pavillon de l’ ésprit nouveau (1925) (μονάδα κατοικίας μιας Immeuble Vila) Αναδιατύπωση των βασικών Αρχών της ville contemporaine, με νέο σχέδιο, χορηγούμενο από τον Voisin, ιδιοκτήτη εταιρίας κατασκευής αυτοκινή-των και αεροσκαφών. Επιρροή σύμφωνα με τον L.C. από το σχέδιο της αρχαίας πόλης του Πεκίνου και της αυστηρής διάκρισης των λειτουργιών που τη χαρακτηρίζει, απόλυτα συνεπές με το πολιτικό και κοινωνικό της σύστημα. Ασιατικό μοντέλο οικονομίας και πόλης, αυταρχικό αποτέλεσμα ενός σχεδιασμού σοσιαλιστικών προθέσεων.

Casa Rusticci, Giuseppe Terragni, 1936 Παράδειγμα αστικής πολύ- κατοικίας, ρασιοναλιστική αρχιτεκτονική, Βόρεια Ιτα- λία. Επαναδιατυπώνει μέσω της Ένταξης αυτής (συνεχίζοντας τις 2 ζώνες κτισμένου χώρου) το παραδοσιακό ιταλικό αίθριο. Αντίθετα με την προηγούμενη περίπτωση, προτείνει έναν νέο τρόπο συμβίωσης βασισμένο στην οριζόντια ι-διοκτησία, πετυχαίνοντας έτσι να εντάξει πλήρως το κτήριο στον ήδη διαμορφωμένο αστικό ιστό.

Συγκρότημα Nirwana, 1927 Χάγη, Jan Duiker 5 block πολυκατοίκησης, σε διάταξη «σκακιέρα» σε σχέση με τον ακάλυπτο χώρο, στην περιοχή επέμβασης. Υλοποιήθηκε μία μονάδα. 5 όροφοι, με 4 διαμερίσματα έκαστος. Κοινόχρηστες λειτουργίες στη στέψη και υπερυψωμένος κοινόχρηστος χώρος εισόδου. Εκμετάλλευση των τεσσάρων γωνιών του κτηρίου για προβολή των χώρων διημέρευσης. Σεβασμός στην κλίμακα του αστικού ιστού, στην περίπτωση της πανταχόθεν ελεύθερης διάταξης. Αξιοσημείωτο το δομικό κατασκευαστικό σύστημα του κτηρίου.