Η Ασία ακόμη «διψάει» ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Γιαννησ Φ.

Όταν είμαι αλμυρό μένω στη θάλασσα. Το όνομα μου, είναι ΝΕΡΟ, σπίτι μου είναι ο πλανήτης Γη. Θα με βρείτε σε πολλά μέρη πάνω στη Γη!  Όταν είμαι αλμυρό μένω στη θάλασσα. Όταν όμως είμαι γλυκό νερό, ζω στα ποτάμια, τις λίμνες, τα πηγάδια, τις πηγές, τα φράγματα και τότε το σπίτι μου ονομάζεται  Υδρογραφικό Δίκτυο. 

Παρά τις πολιτικές που εφαρμόζονται για την εξοικονόμηση και την ποιοτική αναβάθμιση των υδάτινων πόρων, η κατάσταση, που καταγράφεται στην ΑΣΙΑ, παραμένει ζοφερή. Η κακή διαχείριση και η έλλειψη επενδύσεων στις υποδομές ύδρευσης είναι οι βασικές αιτίες για την κατάσταση αυτή στον 21ο αιώνα. Η Ασία είναι η μεγαλύτερη ήπειρος του πλανήτη, αφού αποτελεί το 1/3 περίπου της συνολικής στερεάς επιφάνειας της Γης. Το βορειότερο τμήμα της βρίσκεται πολύ κοντά στον Βόρειο Πόλο, το νοτιότερο πολύ κοντά στον Ισημερινό, ενώ ορισμένα νησιωτικά τμήματά της βρίσκονται στο νότιο ημισφαίριο. Στις τεράστιες οροσειρές έχουν τις πηγές τους πολύ μεγάλοι ποταμοί, τα νερά των οποίων καθορίζουν τη ζωή των κατοίκων της Ασίας. Ο μεγαλύτερος ποταμός της ηπείρου είναι ο Γιανγκ-Τσε-Γιανγκ. Στις όχθες του ζουν 250 εκατομμύρια άνθρωποι. Άλλος μεγάλος ποταμός είναι ο Γάγγης. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι από τα 129 κυβικά χιλιόμετρα των υδάτινων πόρων του πλανήτη μας, τα 36 αντιστοιχούν στην Ασία.

«Σχεδόν τα δύο τρίτα (2/3) των κατοίκων στην Ασία δεν έχουν πρόσβαση σε νερό μέσα στο σπίτι τους, παρά την ισχυρή οικονομική ανάπτυξη που καταγράφεται» υπογραμμίζει η Ασιατική Τράπεζα Ανάπτυξης (BAsD) στην έκθεσή της που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα. Πολλές ασιατικές χώρες όπως το Αφγανιστάν, η Μογγολία, μαστίζονται από το έλλειμμα πόσιμου νερού, καθώς το επίπεδο κάλυψης των αναγκών σε ορισμένες περιπτώσεις είναι χαμηλότερο και του 50%. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι περίπου 1,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στην Ασία, ζουν σε περιοχές όπου τόσο τα υπόγεια αποθέματα νερού, όσο και τα επιφανειακά οικοσυστήματα που εξαρτώνται από το νερό, βρίσκονται υπό απειλή. Μεταξύ των περιοχών που γίνεται υπερεκμετάλλευση των πηγών νερού, κυρίως στον αγροτικό τομέα, είναι τμήματα της Bόρειας Κίνας. Από το 1990 έως το 2010, 900 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ασία απέκτησαν πρόσβαση σε καθαρό νερό, το οποίο διοχετεύεται από δίκτυα υδροδότησης, σύμφωνα με τη μελέτη, που χαιρετίζει την πρόοδο αυτή. Ωστόσο το 65% του πληθυσμού ζει ακόμη χωρίς νερό.

Η ανθρώπινη δραστηριότητα τις τελευταίες δεκαετίες έχει επηρεάσει τη διαθεσιμότητα του νερού στο υδρογραφικό δίκτυο και πιο συγκεκριμένα: Η έκκληση αερίων θερμοκηπίου από διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες οδηγεί στο ενισχυμένο Φαινόμενο του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη ιδιαίτερα στην Ασία. Παράδειγμα χώρας που απειλείται περισσότερο είναι το Μπαγκλαντές, που οι επιστήμονες το θεωρούν ως το σημείο μηδέν της κλιματικής αλλαγής. Καθώς λιώνουν οι πάγοι, η στάθμη των θαλασσών ανεβαίνει και αυτή η παράκτια χώρα της Νότιας Ασίας βυθίζεται. Στο Μπαγκλαντές, περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι υπολογίζεται ότι πρόκειται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μέχρι το 2050 και να γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες.

Επίσης, πολλοί εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι η έλλειψη νερού στην Ασία μπορεί να προκαλέσει νέους πολέμους σ΄ αυτή την ήπειρο. Ο ΤΙΓΡΗΣ και ο ΕΥΦΡΑΤΗΣ, παρά το γεγονός ότι δεν είναι από τα μεγαλύτερα ποτάμια του πλανήτη μας, είναι πολύ σημαντικά ποτάμια, επειδή περνούν μέσα από ερημικές περιοχές. Τα νερά τους έχουν μεγάλη σημασία για την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ, γι' αυτό και οι χώρες αυτές έχουν προστριβές μεταξύ τους για τη χρήση των νερών τους. Ιδιαίτερα οξεία είναι η κατάσταση στη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία, όπου ορισμένες χώρες ήδη, όπως φαίνεται, είναι πρόθυμες να αρχίσουν μάχη για τους ποταμούς. Η Ινδία και το Πακιστάν, οι οποίες έχουν πολεμήσει τρεις φορές μεταξύ τους, έχουν βρεθεί ενόψη νέας διένεξης για τους υδάτινους πόρους. Το Ισλαμαμπάντ κατηγορεί το Δελχί για «τρομοκρατία νερού» - κατακράτηση του νερού εξαιτίας της κατασκευής Υδροηλεκτρικού σταθμού στον Ινδό ποταμό. Και συνεπώς – και για προσπάθεια να στερήσει από την γειτονική χώρα το νερό για άρδευση και για υπονόμευση της οικονομίας της. Από την άλλη μεριά, η Κίνα με τα υδροενεργειακά της σχέδια στον Μπραχμαπούτρα και σε άλλους ποταμούς στο Θιβέτ απειλεί να αφήσει χωρίς νερό εκατομμύρια Ινδούς γεωργούς. Αυτές οι χώρες αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας λόγω της κατασκευής από την Κίνα φραγμάτων για υδροηλεκτρικούς σταθμούς στον Μεκόνγκ. Οι διενέξεις γύρω από το πόσιμο νερό σ΄αυτές τις περιοχές, λαμβανομένης υπόψη της ταχείας αύξησης του πληθυσμού, της ανάπτυξης της οικονομίας και της κατανάλωσης νερού, καθίστανται πολύ σοβαροί παράγοντες όξυνσης της κατάστασης. Γι΄αυτό χρειάζονται, όπως φαίνεται, σοβαρές διεθνείς προσπάθειες διαμόρφωσης ενός δικαίου διαχωρισμού και χρησιμοποίησης των υδάτινων πόρων. 

Η UNESCO υποστηρίζει ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες το 80% των ασθενειών συνδέονται με το νερό, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον 3 εκατομμύρια άνθρωποι να χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εξαιτίας της κακής ποιότητας πόσιμου νερού που καταναλώνουν.