Επικοινωνίες κατά την αρχαιότητα! Project 4 Επικοινωνίες κατά την αρχαιότητα!

Η ιστορία της επικοινωνίας από την προϊστορία, με τις σημαντικές αλλαγές στις τεχνολογίες επικοινωνιών (μέσα και κατάλληλα εργαλεία επιγραφής) που εξελίσσονται με τις μετατοπίσεις σε πολιτικό και τα οικονομικό σύστημα, και κατ' επέκταση, αποτελεί συστήματα της δύναμης. Η επικοινωνία μπορεί να κυμανθεί από τις πολύ λεπτές διαδικασίες της ανταλλαγής, ως τις πλήρεις συνομιλίες και τη μαζική επικοινωνία. Η ανθρώπινη επικοινωνία ξεσηκώθηκε με την ομιλία ίσως 200.000 έτη πριν. Τα σύμβολα αναπτύχθηκαν περίπου 30.000 έτη πριν, και το γράψιμο περίπου 7.000. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο η φωτιά, το φως, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη των φωτεινών σημάτων και του οπτικού τηλέγραφου, όχι μόνο κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο κυρίως κατά το διάστημα της ειρήνης, όταν τα νέα και οι διαταγές των αρχόντων έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο δυνατό στον προορισμό τους. Τα οπτικά σήματα διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο σε πολλά γεγονότα της καθημερινής ζωής, αφού αναπαρήγαν πληροφορίες για μια τεράστια ποικιλία από αυτά. Τα Πετρογλυφικά, τα Εικονογράμματα και τα Ιδεογράμματα είναι μερικά από τα πρώιμα μέσα επικοινωνίας των αρχαίων λαών που εφαρμόζονταν κυρίως σε επιφάνειες και τοίχους. Κάτι σαν τοιχογραφίες!

Τεχνικές Επικοινωνίας Αν μελετήσουμε τις τεχνικές, τα μέσα και τους τρόπους επικοινωνίας κατά την αρχαιότητα, απορούμε και θαυμάζουμε τη φαντασία που ανέπτυξαν αρκετοί λαοί, και ειδικότερα οι Έλληνες, στο θέμα της από μακριά επικοινωνίας, δηλαδή της τηλε-επικοινωνίας. Θα εκπλαγεί κανείς μάλιστα όταν διαπιστώσει ότι αρκετές μέθοδοι επικοινωνίας που χρησιμοποιούνταν έως χθες ή χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα, δεν είναι  τίποτε άλλο παρά βελτιώσεις παλαιότερων μεθόδων τηλεπικοινωνίας με την προσθήκη κάποιων μηχανικών μέσων. Μας ενδιαφέρει κυρίως η επικοινωνία που λαβαίνει χώρα ανάμεσα σε ανθρώπους ή ομάδες που βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Τα αρχαία συστήματα τηλεπικοινωνιών χρησιμοποιούνταν κυρίως και κατ’ εξοχήν για τις επίσημες κρατικές υποθέσεις, χωρίς να αποκλείεται όμως και η τηλεπικοινωνία ανάμεσα σε ιδιώτες οι οποίοι μπορούσαν να καλύψουν το κόστος είτε έφιππου αγγελιοφόρου είτε κάποιου που μετέφερε ένα μήνυμα, εφόσον αυτός έτσι ή αλλιώς διέσχιζε κάποια συγκεκριμένη απόσταση με πλοίο ή με καραβάνι ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Οι αρχαίες τηλεπικοινωνίες αποτελούν μια πολύ γλαφυρή πτυχή της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας, που πολλά έχει να μας διδάξει εάν μάλιστα σκεφτούμε πόσο σοβαρή και επιτακτική ήταν η ανάγκη για γρήγορη, μυστική και πλήρη ενημέρωση αντιλαμβανόμαστε την τεράστια σημασία που είχαν οι αρχαίες τηλεπικοινωνίες κάθε μορφής.

Αγγελιοφόροι, πεζοί και έφιπποι Η πρώτη και πανάρχαια μέθοδος μετάδοσης πληροφοριών και μηνυμάτων στηρίχθηκε στη δύναμη των ανθρώπινων άκρων να διασχίζουν τις αποστάσεις όσο το δυνατόν συντομότερα. Στους Έλληνες πασίγνωστος είναι ο μαραθωνοδρόμος μας Φιλιππίδης, που μετέφερε στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης στο Μαραθώνα το 490 π.χ. από μια απόσταση 39 χιλιομέτρων την οποία διέσχισε χωρίς να σταματήσει, και ο οποίος, αφού αναφώνησε το γνωστό «νενικήκαμεν», άφησε την τελευταία του πνοή. Τα ταχυδρομικά περιστέρια Ως φορείς μηνυμάτων σε μεγάλες αποστάσεις χρησιμοποιήθηκαν επίσης τα περιστέρια από πολύ παλιές εποχές. Η ταχύτητα που αναπτύσσει το περιστέρι είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν ενός έφιππου αγγελιοφόρου και, επί πλέον, το περιστέρι πετά σε ευθεία γραμμή χωρίς να είναι υποχρεωμένο να ακολουθεί τους στριφογυριστούς δρόμους των ορέων. Ελάχιστα στοιχεία διαθέτουμε για τη χρήση των περιστεριών στον ελληνικό χώρο. Ωστόσο μας δίνεται η δυνατότητα από όσα στοιχεία διαθέτουμε, να προσδιορίσουμε τον 5ο π.χ. αιώνα ως την περίοδο κατά την οποία όχι απλώς άρχισε να χρησιμοποιείται η μέθοδος των περιστεριών αλλά να εμφανίζεται η πρώτη φιλολογική αναφορά για τη χρήση των περιστεριών ως τηλεπικοινωνιακού μέσου, από την αναφορά του Αιλιανού για τον Ολυμπιονίκη Ταυροσθένη. Ο ακουστικός τηλέγραφος του Μ. Αλεξάνδρου (Κέρας) Ο ακουστικός τηλέγραφος του Αλέξανδρους αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψους περίπου τεσσάρων μέτρων, ενωμένο στην κορυφή, από την οποία ξεκινούσε ένα σχοινί που κρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους. Η  ανάρτηση ήταν τέτοια που επέτρεπε την κυκλική περιστροφή του κέρατος ώστε τη σήμα να πηγαίνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι πληροφορίες αναφέρονται στην Αλεξάνδρου ανάβαση του Αρριανού. Οπτικά σήματα με φωτιά Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η φωτιά, το φως, έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη των φωτεινών σημάτων και του οπτικού τηλέγραφου, όχι μόνο κατά τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο κυρίως κατά το διάστημα της ειρήνης, όταν τα νέα και οι διαταγές των αρχόντων έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο δυνατό στον προορισμό τους. Κυρίως αυτό αφορούσε τις αυτοκρατορίες, των οποίων οι αχανείς εκτάσεις έκαναν πολύ δύσκολη τη σχετικά γρήγορη ενημέρωση. Γιατί, αν στη διάρκεια του πολέμου τα φωτεινά σήματα έπαιζαν σημαντικό ρόλο, μπορούσαν όμως να αλλοιωθούν και αν γίνουν παγίδα για τον ίδιο τον αποστολέα, στη διάρκεια της ειρήνης τα διατάγματα της κεντρικής διοίκησης, τα νέα, οι αποφάσεις, οι νόμοι έπρεπε να γίνονται γνωστοί γρήγορα. Αλλά και αντίστροφα έπρεπε το Κέντρο να ενημερωθεί ταχύτητα για όσα συνέβαιναν στην περιφέρεια.

Υδραυλικός τηλέγραφος του Αινεία του Τακτικού (362 π.χ.) Ωρονόμιο Από τα γνωστότερα συστήματα βυζαντινών καμινοβιγλών είναι αυτό που σχετίζεται με τον μεγάλο φιλόσοφο και μαθηματικό του 9ου αιώνα του Λέοντα. Πρόκειται για ένα τηλεπικοινωνιακό σύστημα που προστάτευε το Βυζάντιο από Αραβικές επιδρομές. Το δίκτυο, εννέα καμινοβίγλες,(σταθμοί με χρήση φωτιάς) ήταν εξαπλωμένο στα βουνά της βυζαντινής Αυτοκρατορίας Όλυμπος, Ταύρος και Αντίσταυρος (σημερινή Τουρκία). Υδραυλικός τηλέγραφος του Αινεία του Τακτικού (362 π.χ.) Γύρω στα 330 π.χ. ο Αρκάδας στρατηγός Αινείας ο Τακτικός επινόησε ένα έξυπνο σύστημα τηλεγραφίας με τη χρήση του νερού. Το σύστημα αυτό βασίζεται στο συγχρονισμό κινήσεων πομπού και δέκτη.

Η κρυπτογραφία παρέχει 4 βασικές λειτουργίες (Αντικειμενικοί σκοποί): Κρυπτογραφια Η λέξη κρυπτογραφία προέρχεται από τα συνθετικά "κρυπτός" + "γράφω" και είναι ένας επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με την μελέτη, την ανάπτυξη και την χρήση τεχνικών κρυπτογράφησης και αποκρυπτογράφησης με σκοπό την απόκρυψη του περιεχομένου των μηνυμάτων. Χωρίζεται σε 3 περιόδους. Την Πρώτη το 1900 π.Χ. με το 1900 μ.Χ, την Δέυτερη από το 1900 μ.Χ εως το 1950 μ.Χ και την Τρίτη από το 1950 μ.Χ. έως σήμερα! Η κρυπτογραφία παρέχει 4 βασικές λειτουργίες (Αντικειμενικοί σκοποί): Εμπιστευτικότητα: Η πληροφορία προς μετάδοση είναι προσβάσιμη μόνο στα εξουσιοδοτημένα μέλη. Η πληροφορία είναι ακατανόητη σε κάποιον τρίτο. Ακεραιότητα: Η πληροφορία μπορεί να αλλοιωθεί μόνο από τα εξουσιοδοτημένα μέλη και δεν μπορεί να αλλοιώνεται χωρίς την ανίχνευση της αλλοίωσης. Μη απάρνηση: Ο αποστολέας ή ο παραλήπτης της πληροφορίας δεν μπορεί να αρνηθεί την αυθεντικότητα της μετάδοσης ή της δημιουργίας της. Πιστοποίηση: Οι αποστολέας και παραλήπτης μπορούν να εξακριβώνουν τις ταυτότητές τους καθώς και την πηγή και τον προορισμό της πληροφορίας με διαβεβαίωση ότι οι ταυτότητές τους δεν είναι πλαστές.