ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ ΝΑΓΙΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

Η μουσική τους Τα Ξύλινα Σπαθιά ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα μουσικά συγκροτήματα της Ελλάδας, που ξεχώρισαν για τον ιδιαίτερο -προσωπικό- ήχο τους, ο οποίος ήταν πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα της εποχής. Μαζί με τις Τρύπες, αποτέλεσαν τους δύο σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνόφωνης σκηνής της Θεσσαλονίκης, που τη δεκαετία του 1990 είχε γνωρίσει μεγάλη άνθιση. Το είδος τους είναι το Rock, Alternative Rock και Electronic Rock. Γενικότερα, στα τραγούδια των Ξύλινων Σπαθιών κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα συναισθηματικής φόρτισης, που εκφράζεται άλλοτε με εξωστρέφεια και έντονους ρυθμούς και άλλοτε με μια ήρεμη εσωτερικότητα.

Μέλη και μουσικοί που πέρασαν από το συγκρότημα Το αυθεντικό line up των Ξύλινων Σπαθιών αποτέλεσαν οι: Παύλος Παυλίδης (φωνή, κιθάρα), Βασίλης Γκουνταρούλης (πλήκτρα, samplers), Χρήστος Τσαπράζης (μπάσο) και Πάνος Τόλιος (τύμπανα, κρουστά 1993-1997). Μέλη της μπάντας υπήρξαν επίσης οι: Σταύρος Ρωσσόπουλος (κιθάρα 1993-1994), Τάκης Κανέλλος (τύμπανα 1997), Γιάννης Μήτσης (τύμπανα 1998-2003), Κώστας Παντέλης (κιθάρα 2000-2003) και Νίκος Κυριακόπουλος (κρουστά, φωνητικά 2001-2003), ενώ συνεργάστηκαν δισκογραφικά με τους: Γιώργο Τόλιο (κρουστά), Γιώργο Παπάζογλου (κρουστά), Ρίτα Χατζηνικολή (κρουστά), Δήμο Γκουνταρούλη (τσέλο), Φώτη Σιώτα (βιολί) και Αριστείδη Χατζησταύρου (κλασική κιθάρα).

Βιογραφία Το 1989, ο Παύλος Παυλίδης, μετά τη συμμετοχή του στο μουσικό συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά, πηγαίνει στη Γαλλία και συγκατοικεί με τον φίλο του Νίκο Καντάρη στο Mériel, μια περιοχή κοντά στο Παρίσι. Εκεί δημιουργούν το studio Βrancaleone και ο Παυλίδης ηχογραφεί τα πρώτα demos των τραγουδιών του. Στον Νίκο Καντάρη είναι αφιερωμένοι οι δύο πρώτοι δίσκοι των Ξύλινων Σπαθιών. Το 1992, ο Παυλίδης επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και μαζί με τους Βασίλη Γκουνταρούλη, Χρήστο Τσαπράζη, Πάνο Τόλιο και Σταύρο Ρωσσόπουλο δουλεύουν πάνω στο υλικό που είχε ετοιμάσει κατά τη διαμονή του στη Γαλλία. Με αυτή τη σύνθεση εμφανίζονται, για πρώτη φορά, ζωντανά στην Καρδίτσα ως «Brancaleone». Αργότερα παίρνουν το όνομα «Τα Ξύλινα Σπαθιά» από το ομότιτλο παιδικό βιβλίο του Παντελή Καλιότσου. Το 1993, κυκλοφορεί το album «Ξεσσαλονίκη» από την Ano-Kato Records. Ο δίσκος περιλαμβάνει 12 τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στο studio Magnanimοus στη Θεσσαλονίκη Ως σημαντικότερα από το album ξεχωρίζουν τα: «Αδρεναλίνη», «Τραίνο φάντασμα», «Ρόδες», και «Σιωπή», με κορυφαίο το «Ο Βασιλιάς της σκόνης» που έτυχε μεγάλης απήχησης και αποτελεί πλέον ένα από τα κλασικά τραγούδια της ελληνικής ροκ σκηνής. Μια κριτική του δίσκου από την ιστοσελίδα mic.gr το 2005 αναφέρει: «Το "Ξεσσαλονίκη" πρόκειται για κάτι πολύ πιο σπουδαίο από αυτό που φαινομενικά υπήρξε τότε: ένα νέο ρεύμα για το εγχώριο ροκ...» Το 1994, τα Ξύλινα Σπαθιά εμφανίζονται ζωντανά σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Τα τραγούδια της «Ξεσσαλονίκης» αρχίζουν να μεταδίδονται από το ραδιόφωνο, η ανταπόκριση του κόσμου είναι θετική, και το κοινό τους αρχίζει να μεγαλώνει. Εκείνη την εποχή αποχωρεί οριστικά από το συγκρότημα ο Σταύρος Ρωσσόπουλος, χωρίς να αντικατασταθεί από κάποιον άλλο κιθαρίστα.

Το 1995, κυκλοφορεί το album «Πέρα απ' τις πόλεις της ασφάλτου» από τη Virgin. Ως σημαντικότερα από το album ξεχωρίζουν τα «Ρίτα», «Ό,τι θες εσύ», «Φωτιά στο λιμάνι» και «Ατλαντίς» με κορυφαίο το «Λιωμένο παγωτό» το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του γκρουπ, που τους έκανε γνωστούς στο πλατύ κοινό. Το 1996, το «Πέρα απ' τις πόλεις της ασφάλτου» γίνεται χρυσό. Τα Ξύλινα Σπαθιά δίνουν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και αποκτούν ένα ευρύ ακροατήριο. Το «Λιωμένο παγωτό» και το «Φωτιά στο λιμάνι» είναι τα super hits της ελληνικής νεολαίας. Το 1997, κυκλοφορεί το album «Μια ματιά σαν βροχή» από τη Virgin. Ως σημαντικότερα από το album ξεχωρίζουν τα «Βροχοποιός», «Δεν έχει τέλος», «Ένα παράξενο τραγούδι», «Στο βράχο» και «Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη» με κορυφαίο το εκρηκτικό «Ρομπότ». Το «Μιά ματιά σαν βροχή» είναι το αρτιότερο album των Ξύλινων Σπαθιών και ίσως η σημαντικότερη -καλλιτεχνικά- από όλες τις κυκλοφορίες τους. Εδώ γίνονται πλέον ξεκάθαρες οι προθέσεις της μπάντας να πειραματιστεί σε πιο ηλεκτρονικά ηχητικά μονοπάτια και το synthesizer του Βασίλη Γκουνταρούλη αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνθέσεις, τις οποίες υπογράφουν πλέον όλα τα μέλη του γκρουπ. Το 1998, ο «Πέρα απ' τις πόλεις της ασφάλτου» γίνεται πλατινένιο.Οι εμφανίσεις τους στα club «Ρόδον» της Αθήνας και «Μύλος» της Θεσσαλονίκης γίνονται sold out. Τον Ιούλιο εμφανίζονται στο Rockwave Festival '98 και το Σεπτέμβρη ανοίγουν τη συναυλία των Rolling Stones στο Ολυμπιακό Στάδιο. Το 1999, κυκλοφορεί το cd single «Τροφή για τα θηρία» από τη Virgin. Τα τραγούδια αυτά είναι ενδεικτικά της διπλής ηχητικής κατεύθυνσης που είχε πάρει πλέον η μπάντα. Από τη μία ήρεμες και ατμοσφαιρικές συνθέσεις και στον αντίποδα, εκρηκτικοί χορευτικοί ρυθμοί και ηλεκτρονικοί ήχοι.Το single αυτό ήταν ουσιαστικά ο προπομπός του επόμενου και τελευταίου studio album του συγκροτήματος που θα κυκλοφορούσε ένα χρόνο αργότερα.

Το 2000, κυκλοφορεί το album «Ένας κύκλος στον αέρα» από τη Virgin Το 2000, κυκλοφορεί το album «Ένας κύκλος στον αέρα» από τη Virgin. Το «Ένας κύκλος στον αέρα» είναι ίσως το πιο διχασμένο -δημιουργικά- album της μπάντας, καθώς εδώ γίνονται εντονότερες οι αντιφατικές μουσικές κατευθύνσεις που είχαν ακολουθήσει στο «Τροφή για τα θηρία». Την περίοδο 2001 - 2002, τα Ξύλινα Σπαθιά συνεχίζουν τις επιτυχημένες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα παίζοντας καινούργια τραγούδια ενώ στη σύνθεση τους προστίθεται ένα έκτο μέλος, ο Νίκος Κυριακόπουλος που παίζει κρουστά και αναλαμβάνει τα φωνητικά. Το κλίμα δείχνει να είναι θετικό και φαίνεται πως έχει ανοίξει ένας νέος δημιουργικός κύκλος για το συγκρότημα. Ωστόσο η διάλυση βρίσκεται κοντά. Στα τέλη του 2003, τα Ξύλινα Σπαθιά διαλύθηκαν και τα μέλη της μπάντας ακολούθησαν διαφορετικές μουσικές διαδρομές. Η δουλειά τους όμως συνέχισε να αναγνωρίζεται και μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τις Τρύπες, συγκαταλέγονται πλέον ανάμεσα στους καλλιτέχνες που καθόρισαν το Ελληνικό Rock. Το 2005, δύο χρόνια μετά τη διάλυση του γκρουπ, κυκλοφορεί το άλμπουμ "The Best Of" από τη Virgin. Ο δίσκος περιλαμβάνει 16 τραγούδια από τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές του συγκροτήματος, καθώς κι ένα remix του "Βασιλιά της σκόνης" με τον τίτλο "Wooden Swordz", από τους Viton & Stel, ως bonus track. Στο άλμπουμ αυτό δεν είχε συμβολή κανένα μέλος του συγκροτήματος.

«Η μουσική των Ξύλινων Σπαθιών μου δίνει ενέργεια, αδρεναλίνη… με κινεί, με κατευθύνει, μου δίνει ρυθμό. Μου αρέσουν γιατί έχει ηλεκτρικές κιθάρες και ντραμς. Έχουν δυνατά κομμάτια. Έχουν ήρεμα. Έχουν βιωματικούς στίχους. Έχουν αυτό το κάτι διαφορετικό στη μουσική τους που με κερδίζει. Με κάνουν να συνδυάζω το ρυθμό τους με τις πράξεις μου.» «Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη, μαζεύει πίσω τα μαλλιά της, θυμίζεις μια μικρή κυρία που όλο ξεχνάω τ' όνομα της. Ποιός θα τα βάλει με τη θλίψη όσο αντιστέκεσαι νικάει, σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο εσένα λέει θέλω μόνο.»      *ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ-ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ Η ΘΛΙΨΗ