ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΧΟΡΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΧΟΡΟΥ Η Παγκόσμια Ημέρα Χορού καθιερώθηκε το 1982 από το Διεθνές Συμβούλιο Χορού της UNESCO. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης το 1727 του Ζαν-Ζωρζ Νεβέρ, δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου. Κάθε χρόνο το μήνυμα της Ημέρας αναλαμβάνει να συγγράψει μία γνωστή προσωπικότητα του χώρου. Ο σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Χορού είναι να ενώσει όλους τους ασχολούμενους με την τέχνη της Τερψιχόρης, πέρα από πολιτικούς, πολιτισμικούς και ηθικούς φραγμούς

ΧΟΡΟΣ Ο χορός γενικά αναφέρεται στην ανθρώπινη κίνηση που χρησιμοποιείται ως μορφή έκφρασης που παρουσιάζεται ως μια κοινωνική, πνευματική είτε ρυθμική απόδοση του ανθρώπινου σώματος. Το Morric που αναφέρεται στους λόγους του καθεδρικού ναού της Αγγλίας χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει τις μεθόδους της μη λεκτικής επικοινωνίας ( γλώσσα του σώματος) μεταξύ των ανθρώπων ή των ζώων (χορός μελισσών, χορός ζευγαρώματος), την κίνηση στα άψυχα αντικείμενα (τα φύλλα χόρεψαν στον αέρα), και ορισμένες μουσικές μορφές. Η χορογραφία είναι η τέχνη της παραγωγής των χορών, και το πρόσωπο που κάνει αυτό καλείται χορογράφος. Οι ορισμοί αυτοί που αποτελούν το χορό εξαρτώνται από τους κοινωνικούς, πολιτιστικούς, αισθητικούς, καλλιτεχνικούς και ηθικούς περιορισμούς, και τη σειρά από τη λειτουργική μετακίνηση (όπως ο λαϊκός χορός) στις κωδικοποιημένες, φιλότεχνες τεχνικές όπως το μπαλέτο. Στον αθλητισμό, στη γυμναστική, το πατινάζ και το κολύμπι είναι πειθαρχίες χορού ενώ οι πολεμικές τέχνες «kata» συγκρίνονται συχνά με τους χορούς. Αντίθετα από μερικές πρόωρες ανθρώπινες δραστηριότητες όπως η παραγωγή των εργαλείων πετρών, το κυνήγι, η ζωγραφική σπηλιών, κ.λπ., ο χορός δεν φεύγει πίσω από τα φυσικά χειροποίητα αντικείμενα. Κατά συνέπεια, είναι αδύνατο να πει με οποιαδήποτε βεβαιότητα κάποιος ότι ο χορός έγινε μέρος του ανθρώπινου πολιτισμού. Εντούτοις, ο χορός είναι βεβαίως ένα σημαντικό μέρος της τελετής, των τελετουργικών, των εορτασμών και της ψυχαγωγίας από τη γέννηση των πιο πρόωρων ανθρώπινων πολιτισμών. Η αρχαιολογία παραδίδει τα ίχνη χορού από τους προϊστορικούς χρόνους όπως τα αιγυπτιακά έργα ζωγραφικής ταφών απεικονίζοντας τους αριθμούς χορογραφιών από το circα 3300 Π.Χ. και τα έργα ζωγραφικής βράχος-καταφυγίων Bhimbetkα στην Ινδία. Μια από τις πιο πρόωρες δομημένες χρήσεις του χορού μπορεί να ήταν στη επανάληψη των μυθολογικών ιστοριών. Πράγματι, πριν από την εισαγωγή των γραπτών γλωσσών, ο χορός ήταν μια από τις αρχικές μεθόδους αυτές τις ιστορίες κάτω από τη γενεά στη γενεά.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΧΟΡΟΥ

MAMBO Ήδη από τις αρχές του 1930 οι ορχήστρες Λατινοαμερικάνικης μουσικής όλο και πλήθαιναν στη Βόρειο Αμερική δίνοντας μια ανακατεμένη γεύση από Τανγκό, Σάμπα και Ρούμπα και προετοιμάζοντας το έδαφος για την ορμητική εισβολή του Μάμπο!! Το Mambo είναι η εξέλιξη του Κουβανέζικου «Danzon», το οποίο προήλθε από την Ισπανική «Contradanza». Στην πραγματικότητα, το Mambo είναι ο χορός που παρουσιάστηκε στην Αβάνα από το μουσικό Perez Prado το 1940, προκειμένου να προωθήσει την ομόνυμη μουσική. Και όμως, ξεκινώντας από την πόλη του Μεξικού, η μουσική αυτού του ανθρώπου δημιούργησε μια πραγματική επανάσταση που εξαπλώθηκε και αγαπήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Το Μάμπο είναι ένας ρυθμικός χορός που απαιτεί γρήγορες και απαλές κινήσεις. Μπορεί να χορεύει με ανεξάντλητο συνδυασμό από φιγούρες ανάλογα με την διάθεση του χορευτή.

LATIN Με τον όρο «Χοροί Latin» αναφερόμαστε σε μια πλειάδα χορών της Λατινικής Αμερικής ή χορών που το στυλ τους μοιάζει με αυτό των χορών της Λατινικής Αμερικής. Οι Latin χοροί χορεύονται συνήθως σε ζευγάρια, είναι σε πιο γρήγορο ρυθμό από τους Ευρωπαϊκούς χορούς, είναι περισσότερο αισθησιακοί και δίνουν μεγαλύτερο βάρος στη σωστή ρυθμική έκφραση. Οι Latin χοροί διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς του International Style, που περιλαμβάνει Cha cha, Rumba, Samba, Paso Doble και Jive (όπου οι δύο τελευταίοι χοροί στην πραγματικότητα δεν έχουν καταγωγή από τη Λατινική Αμερική) και στο American Style, που περιλαμβάνει Cha cha, Rumba, Samba, Salsa, Mambo, Merengue, Bachata, Cumbia και Bolero. Το Tango Argentino - ίσως ο πιο δημοφιλής χορός από τη Λατινική Αμερική - παρά την κοινή γεωγραφική καταγωγή με τους Latin χορούς, έχει σημαντικές διαφορές στα βήματα και το στυλ με τους υπόλοιπους χορούς της περιοχής.

CHA-CHA Η ιστορία του Cha-cha ξεκινάει το 1952 από τον Pierre Lavalle, ιδρυτή του τμήματος Latin χορών του I.S.T.D., ο οποίος ανακάλυψε αυτό το Κουβανέζικο στυλ του Mambo (ή Rumba κατά άλλους) και το έφερε στην Ευρώπη. Πολλά έχουν γραφτεί για την Ρούμπα και το Μάμπο ενώ για την ιστορία του τσα, τσα, τσα έχουν γραφτεί πολύ λιγότερα. Πιθανόν το ταυτίζουν με το Μάμπο. Παρόλα αυτά έχει πολλά δικά του στοιχεία που το κάνουν έναν τελείως διαφορετικό χορό. Ο ρυθμός του είναι μέτριος και κοφτός. Είναι ένας αυθόρμητος χορός, που χωρίς να το θέλει κανείς αφήνει τον εαυτό του και τα αισθήματα του να παρασυρθούν από τον ρυθμό.

XIP- XOP To Χιπ χοπ (Hip - Hop) δεν είναι ένας είδος μουσικής ή ένα είδος χορού, αλλά μία κουλτούρα που αποτελείται από 4 στοιχεία: Rap (Ο στίχος) Breakdancing (O χορός) Djing (Η μουσική) Graffiti (Η εικόνα) To Hip - Hop αναπτύχθηκε σε περιοχές των ΗΠΑ, όπου υπήρχε μεγάλη ανεργία και φτώχεια. Τα 4 στοιχεία δεν αναπτύχθηκαν την ίδια χρονική στιγμή αλλά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Οι ρίζες του ανάγονται στην δεκαετία του '70. Κύριο χαρακτηριστικό του μοντέρνου αυτού χορού είναι η εκτόνωση στη μουσική μέσω της δημιουργίας εικόνας με χορό, πόζες, φιγούρες, αστεία και "style". Το ύφος ή "style" παίζει μεγάλο ρόλο στο χώρο της Hip - Ηοp κουλτούρας. Ο χορός μπορεί να αποτελέσει επίδειξη δύναμης χωρίς τη χρήση βίας ανάμεσα σε ομάδες νέων. Πολλά μουσικά βιντεοκλίπς βασίζονται σε χορευτικές φιγούρες hip - hop.

ΜΠΑΛΕΤΟ Το μπαλέτο (ή μπαλλέτο, αλλά και κλασικός χορός) είναι είδος χορού, με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Στην πρώιμη μορφή του απουσίαζε η χρήση σκηνικών και λάμβανε χώρα σε μεγάλες αίθουσες συναθροίσεων, όπου οι θεατές καταλάμβαναν τις θέσεις μπροστά και εκατέροθεν της σκηνής. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε είδος χορού υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, με δική του ορολογία και δομική σύσταση. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό. Το μπαλέτο διδάσκεται σε σχολές ανά τον κόσμο, σε καθεμία από τις οποίες εναποτίθενται στοιχεία του πολιτισμού και της ιδιοσυγκρασίας του κάθε λαού. Ο χορός αυτός καθεαυτός καθορίζεται στα βήματα και τις κινήσεις του, ως μέρος μιας διεργασίας που ονομάζεταιχορογραφία, η οποία με τη σειρά της εκτελείται από επαγγελματίες του χώρου και περιλαμβάνει άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης, όπως την ηθοποιία και τη μιμητική. Θεωρείται μία από τις πλέον υψηλόβαθμες τέχνες, που απαιτεί πολυετή εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο.

Η πιο γνωστή και δημοφιλής απόχρωση του μπαλέτου είναι αυτή που αναπτύχθηκε την εποχή τουΡομαντισμού (το λεγόμενο Ballet blanc =λευκό μπαλέτο), κατά την οποία το βάρος πίπτει στην κορυφαία του χορού (τη λεγόμενη πρίμα μπαλαρίνα), που ως πρωταγωνιστικός ρόλος αποκλείει την ανάδειξη σχεδόν όλων των άλλων· καλείται να εκτελέσει δύσκολες τεχνικές, που περιλαμβάνουν κατακόρυφη κίνηση στηριζόμενη στα δάκτυλα του ποδιού (en pointe), πιρουέτες και λοιπές ακροβατικές κινήσεις δεξιοτεχνίας, ενώ έχει καθιερωθεί η ένδυσή της με τη λεγόμενη γαλλική τουτού (κοντό φόρεμα από λευκό τούλι που αφήνει εκτεθειμένους τους μηρούς και επιτρέπει έτσι την ελευθερία κινήσεων). Η εξέλιξη του μπαλέτου περιλαμβάνει τα είδη του εξπρεσιονιστικού καινεοκλασικού μπαλέτου, αλλά και στοιχεία του σύγχρονου χορού.

ΧΟΡΟΣ ΣΤΗΝ ΒΡΟΧΗ Ο χορός της βροχής (rain dance) είναι τελετουργικός χορός που έχει σκοπό να προκαλέσει βροχή και να εξασφαλίσει την προστασία των σπαρτών. Διάφορες εκδοχές χορών της βροχής μπορούν να εντοπιστούν σε πολλούς πολιτισμούς, από την Αρχαία Αίγυπτο έως συγκεκριμένες φυλές Αυτοχθόνων Αμερικάνων. Κάποιες παραλλαγές του μπορούν ακόμα να εντοπιστούν στα Βαλκάνια του 20ου αιώνα, σε ένα τελετουργικό που είναι γνωστό ως Παπαρούντα(Paparuda) στη Ρουμανία ή Περπερούνα (Perperuna) στα Σλαβικά.

Η φυλή Τσέροκι, μια φυλή Αυτοχθόνων Αμερικανών από τις Νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, που περιλαμβάνουν τα Νότια Απαλάχια, εκτελούσαν το χορό της βροχής τόσο για να προκαλέσουν τη βροχόπτωση όσο και να καθαρίσουν τα κακά πνεύματα από τη γη[1]. Ο θρύλος της φυλής λέει ότι η βροχή που προκαλείται από τον χορό της φυλής περιέχει τα πνεύματα των παλιών αρχηγών της φυλής, οι οποίοι πέφτοντας πολεμούν τα κακά πνεύματα στην μετάβαση μεταξύ της πραγματικότητας μας και του κόσμου των πνευμάτων[2]. Θεωρούνταν επίσης ότι κάποιοι χοροί μπορούσαν να εμπνεύσουν τους συμμετέχοντες και το κοινό ώστε να μοιραστούν ασυνήθιστες και ακραίες πράξεις λατρείας.

Η ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ!!!!! Ο ΧΟΡΟΣ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΎ ΣΥΜΑΝΤΙΚΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ !!! ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΌ ΜΑΣ ΓΥΜΝΑΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΙ