Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Φέτος η χρονιά φαίνεται δυσκολότερη από όλες τις άλλες. Από τη μία τα χαράτσια από την άλλη η εφορία κι όμως οι γονείς ακόμα ελπίζουν να μπορέσουν να αγοράσουν τα αναγκαία στα παιδιά τους. Στα σχολεία τα βιβλία δεν έχουν φτάσει ακόμα και οι δάσκαλοι φοβούνται πως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Μόλις πρόσφατα στην επαρχία οι ίδιοι δάσκαλοι έκαναν τους «αχθοφόρους» του ελληνικού δημοσίου μεταφέροντας με δικά τους έξόδα τα βιβλία που είχαν απομείνει στα σχολεία. Είναι αναγκαίο όλοι οι ιθύνοντες να κατανοήσουν το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η παιδεία και να προσπαθήσουν να συμβάλλουν σε αυτό όσο το δυνατόν περισσότερο. Όχι με περικοπές και απειλές αλλά με διάλογο. Αν δεν επενδύσουμε στην παιδεία μας τότε το επίπεδο της κοινωνίας μας θα πέσει πολύ χαμηλά και τα αποτελέσματα αυτής της κίνησης θα είναι ολέθρια για όλους μας.

ΤΡΟΠΟΣ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Αν θέλουμε μια καλή παιδεία για τα παιδιά μας, δε θα πρέπει να τα προετοιμάζουμε μόνο για να βρουν δουλειά, αλλά θα πρέπει να τους μάθουμε τον τρόπο να σκέφτονται πώς θα ενταχθούν στην κοινωνία. Να τους δώσουμε προτάσεις και να τους ανοίξουμε το δρόμο, για να μπορέσουν να συμβάλλουν και αυτά ως ενήλικοι πια πολίτες στην ανάπτυξη και εξέλιξη της κοινωνίας μας.

Η επιρροή της οικονομικής κατάστασης στο σχολείο. Ζούμε στιγμές πρωτόγνωρες. Στιγμές που όμοιές τους δεν έχει ξαναζήσει η γενιά μας. Η σημερινή εποχή χαρακτηρίζεται από φαινόμενα έντονης αμφισβήτησης .αξιών και θεσμών. Η αμφισβήτηση αυτή επιδεινώθηκε από την δεινή κοινωνική, οικονομική και συναισθηματική κατάσταση που βιώνει σήμερα η πλειονότητα των Ελλήνων, ο μέσος Έλληνας και από τη συνειδητοποίηση ή πίστη αν θέλετε για την ανισότητα, την ατιμωρησία, την αδικία που θεωρούν οι πολίτες πως υφίστανται στην ελληνική κοινωνία και την ελληνική πραγματικότητα. Δε θα αναφερθώ στις αιτίες της, κάτι που δεν είναι θέμα της σημερινής θεματολογίας, αλλά στο πώς αυτή επηρεάζει το σχολείο γενικότερα, ειδικότερα όμως το μαθητή μας. Πέραν τούτου θα προσπαθήσω να δώσω το έναυσμα ώστε να συζητήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην μένουμε απαθείς, αδιάφοροι και πολύ περισσότερο απλά κριτές. Σκοπός είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ελπίδα, ελπίδα σωτηρίας για τους μαθητές μας και αυτή είναι και στα χέρια των δασκάλων αρκεί να το πιστέψουν και να μη μένουν θεατές της κατάστασης. Η οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια, δεν μπορεί να αφήσει το εκπαιδευτικό σύστημα ανέπαφο και άτρωτο.

Γιατί το να έχεις πτυχίο “μετράει’’ ακόμη. Όχι πολύ καιρό πριν –τη δεκαετία του 1980 και του 1990– σχεδόν κανείς δεν αμφισβητούσε την αξία ενός πτυχίου .Υπάρχει όμως ένα ρεύμα που υποστηρίζει ότι ένα πτυχίο μπορεί στην πραγματικότητα να είναι πεταμένα λεφτά. Ωστόσο, ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι κερδίζει έδαφος η άποψη σύμφωνα με την οποία οι σύγχρονες τεχνολογίες πληροφοριών καθιστούν τους εργαζόμενους - απόφοιτους κολλεγίου ένα δαπανηρό απομεινάρι του παρελθόντος. Οι εργασιακοί χώροι κατακλύζονται από πανίσχυρους υπολογιστές, ευφυή λογισμικά και συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, τα οποία διασυνδέονται μέσω ταχύτατα εξελισσόμενων παγκόσμιων δικτύων επικοινωνίας. Σε αυτά τα πλαίσια, οι δικηγόροι και οι τεχνικοί της υγείας φοβούνται ότι θα γίνουν το αντίστοιχο των γραμματέων και των τραπεζικών υπαλλήλων της δεκαετίας του 1980.

Το πτυχίο είναι ζωτικής σημασίας για τις περισσότερες δουλειές στην Ελλάδα Το μήνυμα της Μεγάλης Ύφεσης και της αναιμικής ανάκαμψης είναι ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση, είτε πρόκειται για τη φοίτηση σε πανεπιστήμια είτε για τη λήψη ενός ανώτερου διπλώματος, είναι πιο σημαντική από ποτέ. Οι εργαζόμενοι που πηγαίνουν στη δουλειά τους φορώντας κοστούμι και γραβάτα ανησυχούν –όχι αδικαιολόγητα– για τη μεγάλη αβεβαιότητα που προκαλεί το δίπτυχο της παγκοσμιοποίησης και της εξέλιξης των τεχνολογιών των πληροφοριών. Ωστόσο, τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι ως ένα βαθμό η ανησυχία αυτή είναι υπερβολική: το ποσοστό των θέσεων εργασίας στην Ελλάδα που απαιτούν τριτοβάθμια εκπαίδευση αυξήθηκε από 28% το 1973 στο 59% το 2008, ενώ την επόμενη δεκαετία αναμένεται να ανέβει στο 63%, σύμφωνα με ακαδημαϊκούς του Κέντρου για την Εκπαίδευση και το Εργατικό Δυναμικό ενός Πανεπιστημίου. «Για σκεφτείτε το λίγο», λέει το ανώτερο οικονομικό στέλεχος. «Αν έχω μπροστά μου έναν 17χρονο μαθητή, θα τον συμβουλεύσω να μην πάει στο πανεπιστήμιο; Όχι βέβαια».