Εκπαιδευτική διοίκηση και καινοτομία Εκπαιδευτική διοίκηση και καινοτομία ΕΥΗ ΖΑΜΠΕΤΑ

Βασικές έννοιες Εκπαιδευτική πολιτική: ποιος την ασκεί; Εκπαιδευτική πολιτική και Διακυβέρνηση της εκπαίδευσης Η έννοια και η ερμηνεία της εκπαιδευτικής αλλαγής – Τί είναι η καινοτομία Η σχολική μονάδα ως φορέας δημιουργίας και υλοποίησης της εκπαιδευτικής αλλαγής

Εκπαιδευτική πολιτική: ποιος την ασκεί, ποιος τη διαμορφώνει; Εκπαιδευτική πολιτική: ποιος την ασκεί, ποιος τη διαμορφώνει; Οι διεθνείς οργανισμοί (ΟΟΣΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση., Διεθνής Τράπεζα); Ο Υπουργός; η κυβέρνηση; Το κράτος; Οι εκπαιδευτικοί θεσμοί; (Πανεπιστήμια, σχολικές μονάδες, Ερευνητικά κέντρα, Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ...) Φορείς / συνδικάτα των εκπαιδευτικών; Οι ισχυρές ομάδες συμφερόντων; (ΣΕΒ, Τράπεζες, Επιχειρήσεις, ΜΜΕ...) Οι εκπαιδευτικοί; Οι γονείς;

Ομάδες Συμφερόντων Μία ομάδα ατόμων ή οργανωμένων συνόλων (π.χ. συνδικάτα εργαζομένων, εκκλησία, ) η οποία κινητοποιεί πόρους (υλικούς, γνώση, δράση) για την επίτευξη ενός σκοπού Η δράση των ομάδων συμφερόντων αναλύεται υπό το πρίσμα διαφορετικών θεωριών (θεωρίες σύγκρουσης: Marx, Weber, κοινωνικής αλληλεπίδρασης: M. Archer)

Εκπαιδευτική πολιτική και Διακυβέρνηση της Εκπαίδευσης Το πρόβλημα της συναίνεσης Πειθαρχία και Αντίσταση Πώς πειθαρχούν τα κοινωνικά υποκείμενα; Νομιμοποίηση της πολιτικής “TOP-DOWN” ή “BOTTOM-UP”

Η έννοια και η ερμηνεία της εκπαιδευτικής αλλαγής Μεταρρύθμιση – Αλλαγή- Καινοτομία Αλλάζει εύκολα το σχολείο; ΓΙΑΤΙ; Ποιος προκαλεί την εκπαιδευτική αλλαγή Ερμηνεία της αλλαγής ή πως αποκωδικοποιείται η εκπαιδευτική πολιτική: ΠΟΙΟΣ ΟΦΕΛΕΙΤΑΙ – ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΤΤΕΤΑΙ από την αλλαγή > θεωρητικές προσεγγίσεις

καινοτομία Εισαγωγή μιας νέας πρακτικής (που δεν έχει εφαρμοσθεί στο παρελθόν) με σκοπό την καλύτερη επίτευξη των στόχων του οργανισμού Δεν αποτελεί απλώς επινόηση μιας νέας ιδέας, αλλά μετασχηματισμό αυτής της ιδέας σε εφαρμοσμένη πρακτική Η εφαρμογή της καινοτομίας προϋποθέτει συνδυασμό: γνώσεων-ικανοτήτων-πόρων Κυρίως προϋποθέτει διαχείριση της αντίστασης του συστήματος στην αλλαγή

Η σχολική μονάδα ως φορέας εκπαιδευτικής αλλαγής Η σχολική μονάδα ως κοινωνική υπηρεσία - πεδίο συνάντησης μεταξύ του πολίτη και του κράτους Η σχολική μονάδα δημιουργός ή αποδέκτης της αλλαγής; Η συνθετότητα της διαχείρισης της αλλαγής «Μετάφραση» της πολιτικής σε εκπαιδευτική πράξη > επικοινωνία με τους φορείς υλοποίησης, δημιουργική συμμετοχή, ανάληψη πρωτοβουλίας (διαχείριση συγκρούσεων)

Η εκπαιδευτική αλλαγή στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα: μια ιστορία αντίστασης στην αλλαγή «Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε» (Δημαράς, Α. 1986) Η μεταρρύθμιση που «έγινε»: 1976-1985 (η περίοδος της ανάπτυξης του εκπαιδευτικού Κράτους Πρόνοιας στην Ελλάδα) 1990 και εξής: εκσυγχρονιστικές παρεμβάσεις με την επιρροή της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και της Παγκοσμιοποίησης Παράδοση και εκσυγχρονισμός στην ελληνική κοινωνία και εκπαίδευση

Σχολική Μονάδα ΕΙΣΡΟΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΕΚΡΟΕΣ Θεσμικό πλαίσιο Πολιτικό – οικονομικό περιβάλλον Εκπαιδευτικά αποτελέσματα (αναφέρονται σε όλες τις εισροές) Αναλυτικά Προγράμματα Κοινωνικό-πολιτισμικό περιβάλλον Βιβλία Τοπικό περιβάλλον - Βαθμός αστικότητας Πόροι Φορείς που παρεμβαίνουν (ΟΤΑ, Συνδικαλιστικες οργανώσεις, τοπικοί φορείς, επιχειρήσεις κλπ) Υποδομή Γονείς Κτήρια Κοινωνία των πολιτών Προσωπικό Μαθητές Απόφοιτοι - μαθητές

η σχολική μονάδα ως φορέας προώθησης της καινοτομίας Η έννοια της εκπαιδευτικής αλλαγής και καινοτομίας σήμερα (λόγοι που επιβάλλουν αλλαγές) Ο ρόλος της σχολικής μονάδας στη διαμόρφωση αλλαγών στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα Η σχέση της εκπαιδευτικής πολιτικής της σχολικής μονάδας με την εθνική εκπαιδευτική πολιτική Ο ρόλος του διευθυντή και των εκπαιδευτικών στη διαχείριση της αλλαγής > ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ! (Διαδικασία λήψης απόφασης - Ο ρόλος του διευθυντή στην εισαγωγή και προώθηση της αλλαγής)