Ο Όμηρος δεν κρίνει την Ελένη για την πράξη της σε κανένα σημείο της Ιλιάδας. Η Ελένη παρουσιάζεται ως μια συμπαθητική, αξιοπρεπής και ενδιαφέρουσα προσωπικότητα παρά τα λάθη της. Αντιμετωπίζει καρτερικά την κατακραυγή των κατοίκων της Τροίας που υποφέρουν εξαιτίας της.
Ο Όμηρος δεν περιγράφει σε κανένα σημείο την ομορφιά της Ελένης. Μόνο στην περίφημη Τειχοσκοπία οι γέροντες της Τροίας χαλαλίζουν τον πόλεμο που γίνεται για μια τόσο όμορφη γυναίκα που μοιάζει με θεά.
Στη ραψωδία Γ η Ελένη αυτοκατακρίνεται και μιλά με τρόπο περιφρονητικό και ταπεινωτικό για τον εαυτό της. Ωστόσο δε δείχνει μεταμέλεια, συμπεριφέρεται με άνεση και αξιοπρέπεια και ίσως να καμαρώνει για την ομορφιά της και για το γεγονός ότι στο μέλλον οι ποιητές θα μιλούν για αυτήν.
Στη ραψωδία Γ η Ελένη κατηγορεί τον Πάρη για έλλειψη γενναιότητας και τον καλεί να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο λαό του που δεν έφταιξε σε τίποτα. Δέχεται πρόθυμα να βοηθήσει τον Έκτορα να πείσουν τον Πάρη να γυρίσει στο πεδίο της μάχης.
Η Ελένη τρέφει βαθύ σεβασμό για τον πεθερό της Πρίαμο, κάτι που φαίνεται από τον τρόπο που του μιλάει στη ραψωδία Γ. Επίσης τρέφει σεβασμό για τον Έκτορα και στη ραψωδία Ω είναι αυτή που θα τον θρηνήσει τελευταία. Στο θρήνο της η Ελένη μιλάει με συγκίνηση και τρυφερότητα για τον Έκτορα και θεωρεί ότι μετά το θάνατο του θα μείνει μόνη και απροστάτευτη καθώς θα είναι μισητή από όλους.
Μετά το θάνατο του Πάρη η Ελένη δέχεται ως τρίτο σύντροφο της τον αδελφό του Πάρη, Δηίφοβο και εξακολουθεί να μένει στο παλάτι του Πρίαμου. Μετά την πτώση της Τροίας ακολουθεί το Μενέλαο στη Σπάρτη όπου ζει ήρεμη πια, αφοσιωμένη στο σύζυγο της.
Είναι η αντίρροπη της Ελένης γυναικεία φυσιογνωμία στην Ιλιάδα. Στην Ιλιάδα παρουσιάζεται ως σύμβολο αφοσιωμένης συζύγου και τρυφερής μητέρας. Εμφανίζεται στη ραψωδία Ζ όπου με αγωνία αναζητά το σύζυγο της Έκτορα.
Η Ανδρομάχη στη ραψωδία Ζ αγωνιά για τον Έκτορα, φοβάται για τη ζωή του, κλαίει από την αγωνία και τον πόνο για τον άνδρα της. Δηλώνει ότι ο Έκτορας αποτελεί το μοναδικό της στήριγμα στη ζωή και ότι, αν τον χάσει, είναι για αυτήν προτιμότερος ο θάνατος.
Η Ανδρομάχη προσπαθεί να πείσει τον Έκτορα να μην φερθεί ριψοκίνδυνα και να προστατεύσει τη ζωή του. Ο Έκτορας όμως υπενθυμίζει στην Ανδρομάχη ότι τα ζητήματα του πολέμου εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των ανδρών και την παροτρύνει να γυρίσει στο σπίτι και να ασχοληθεί με τις οικιακές εργασίες.
Η Ανδρομάχη μετά τις συμβουλές του Έκτορα θα γυρίσει στο παλάτι όπου θα ξεκινήσει με τις υπόλοιπες γυναίκες του παλατιού να θρηνεί τον Έκτορα ζωντανό. Τα άσχημα νέα για τον Έκτορα δεν αργούν να έρθουν. Ο αγαπημένος της σύζυγος θα θανατωθεί από τον Αχιλλέα.
Η Ανδρομάχη θρηνεί τον αδικοχαμένο της σύζυγο και σκέφτεται το δικό της μέλλον και το μέλλον του παιδιού της. Ο πόνος της γίνεται μεγαλύτερος από την κακοποίηση του σώματος του νεκρού Έκτορα από τον οργισμένο Αχιλλέα. Είναι αυτή που, στη ραψωδία Ω, όταν έρθει στο σπίτι το σώμα του Έκτορα, θα ξεκινήσει το θρήνο.
Οι συμφορές όμως για την Ανδρομάχη δεν τελειώνουν με το θάνατο του Έκτορα. Θα δει τους Αχαιούς να ρίχνουν το μονάκριβο γιο της Αστυάνακτα από τα τείχη της Τροίας και να τη βυθίζουν στον πόνο και στην ατέλειωτη πίκρα.
Μετά την πτώση της Τροίας η Ανδρομάχη οδηγείται στα καράβια των Αχαιών και δίνεται ως «γέρας» στο γιο του Αχιλλέα Νεοπτόλεμο ο οποίος την παίρνει μαζί του στη Φθία όπου εκεί θα αντιμετωπίσει καινούρια προβλήματα.
ΕΚΑΒΗ
Η Εκάβη εμφανίζεται στη ραψωδία Ζ, την ώρα που οι Τρώες περνούν δύσκολες στιγμές στο πεδίο της μάχης, να κάνει δέηση μαζί με τις άλλες αρχόντισσες της Τροίας στη θεά Αθηνά για να σωθεί η πόλη της Τροίας.
Στη ραψωδία Χ η Εκάβη μάταια εκλιπαρεί τον Έκτορα να μπει στα τείχη της Τροίας για να γλιτώσει από την οργή του Αχιλλέα. Θα δει το γιο της να θανατώνεται και η τραγική μάνα θα ξεσπάσει σε σπαραχτικές κραυγές.
Στη ραψωδία Ω η Εκάβη θρηνεί το νεκρό γιο της. Είναι μια από τις πιο τραγικές μορφές της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας. Στα γηρατειά της γνώρισε τις πιο δυσβάσταχτες συμφορές. Είδε την πατρίδα της να κυριεύεται, τον Πρίαμο να σφάζεται, τα παιδιά της και τον Αστυάνακτα να σκοτώνονται. Μετά την πτώση της Τροίας δίνεται ως γέρας στον Οδυσσέα.
show.php/DSGYM- B108/208/1462,6748/index23.html show.php/DSGYM- B108/208/1462,6748/index23.html 3. %BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1_%28% CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE% B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4 %CE%B1%29 %BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1_%28% CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE% B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4 %CE%B1% show.php/DSGYM- B108/208/1462,6748/extras/texts/index23_gynaik es_mythou.pdf show.php/DSGYM- B108/208/1462,6748/extras/texts/index23_gynaik es_mythou.pdf