Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Ιωάννου Αντ. Χρύσα Πολιτικός Μηχανικός MSc Υποψήφια Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Βασικές Έννοιες και Στόχοι Επέμβασης

Η ενίσχυση μιας υφιστάμενης κατασκευής, ανάλογα με την επιδιωκόμενη σεισμική συμπεριφορά, μπορεί να επιτευχθεί με έναν από τους παρακάτω τρόπους: Αύξηση της αντοχής και της δυσκαμψίας της κατασκευής. Αύξηση της πλαστιμότητας της κατασκευής. Αύξηση της δυσκαμψίας, της αντοχής και της πλαστιμότητας της κατασκευής. Μείωση της εισαγόμενης σεισμικής δράσης στην κατασκευή (π.χ. σεισμική μόνωση). Επεμβάσεις

Είναι φανερό ότι η διαδικασία ενίσχυσης ή αποκατάστασης μια οικοδομής κινδυνεύει πάντα να διορθώσει μια αδυναμία σε ένα μηχανισμό της, αλλά να δημιουργήσει μια άλλη σε κάποιον άλλο. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει οι επεμβάσεις να ακολουθούν το πνεύμα των κανονισμών οι οποίοι προβλέπουν αυστηρή ιεράρχηση των βλαβών μιας κατασκευής, αυξημένη τοπική παραμορφωσιμότητα, και μειωμένη οριζόντια μετάθεση της κατασκευής. Επεμβάσεις

Επισκευή vs Ενίσχυση Επισκευή: Με τον όρο επισκευή εννοούμε την πρόσδοση στα βλαβέντα φέροντα ή μη φέροντα στοιχεία κατ’ ελάχιστο της αντοχής, δυσκαμψίας και πλαστιμότητας που όφειλαν να έχουν προ του σεισμού. Υπ’ αυτή την έννοια με την επισκευή η απομένουσα σεισμική ικανότητα (V D ) αυξάνεται τουλάχιστον μέχρι την τιμή της διαθέσιμης σεισμικής ικανότητας (V C ). Ενίσχυση: Με τον όρο ενίσχυση εννοούμε την αύξηση της σεισμικής ικανότητας της κατασκευής με επεμβάσεις πέραν της επισκευής έτσι ώστε η διαθέσιμη σεισμική ικανότητα (V D ) να γίνει ίση με την απαιτούμενη σεισμική ικανότητα (V R ) ή ένα προδιαγεγραμμένο ποσοστό της

Οι στόχοι της επέμβασης σε μια οικοδομή που έχει βλάβες από σεισμό συμπίπτουν με εκείνους του αρχικού σχεδιασμού μιας κατασκευής, δηλαδή, τη διασφάλιση της κατασκευής έναντι κατάρρευσης σε περίπτωση νέου ισχυρού σεισμού, τον περιορισμό των βλαβών σε ανεκτά επίπεδα σε σεισμούς μέσης έντασης και τη μη επανεμφάνιση βλαβών σε περιπτώσεις σεισμών με μικρό σχετικά χρόνο επαναλήψεως. Στόχοι Επέμβασης

Διαδικασία Επεμβάσεων Οι βλάβες των στοιχείων πλήρωσης χαρακτηρίζονται: α) ελαφρές όταν οι ρωγμές περιορίζονται στα επιχρίσματα ή επεκτείνονται μεν στο κυρίως σώμα του τοίχου αλλά υπάρχουν αμφιβολίες αν είναι διαμπερείς και σε ποιο βαθμό και β) σοβαρές όταν υπάρχουν εμφανείς χιαστί ή λοξές ρηγματώσεις με εύρος άνω του 1.0 mm, πολλές των οποίων είναι διαμπερείς. Έτσι με βάση τα παραπάνω η επικρατούσα άποψη στη διαδικασία των επεμβάσεων των κατασκευών έχει διαμορφωθεί ως εξής: α) Σε κτίρια με μικρές βλάβες η επέμβαση περιορίζεται στην επισκευή. β) Σε κτίρια με εκτεταμένες ή βαρείες βλάβες η επέμβαση περιλαμβάνει επισκευή και ενίσχυση της κατασκευής.

Κριτήρια και Μέθοδοι Διαδικασίας Επεμβάσεων Στις μεθόδους αυτές συνεκτιμώνται διάφορα κριτήρια, τα σημαντικότερα των οποίων είναι τα εξής (ΚΑΝΕΠΕ, 2000): Ο δείκτης φέρουσας ικανότητας της κατασκευής, Η διάταξη του φέροντος οργανισμού, η οποία είναι δυνατόν να χαρακτηρισθεί ως καλή, αποδεκτή ή ασαφής, Η πλαστιμότητα της κατασκευής πριν από οποιαδήποτε ενίσχυση. Με βάση τα παραπάνω, ο μηχανικός μπορεί να καταλήξει σε μια από τις εξής τρεις αποφάσεις: 1. Επισκευή του κτιρίου. 2. Ενίσχυση του κτιρίου με διάφορα εναλλακτικά σχήματα. 3. Κατεδάφιση και ανακατασκευή.

Τύπος Ενίσχυσης Ο τύπος της ενίσχυσης ανάλογα με τη σοβαρότητα της καταστάσεως μπορεί να είναι ένας από τους παρακάτω: Τύπος Ι: Βελτίωση πλαστιμότητας και ικανότητας απορρόφησης ενέργειας με ενίσχυση υφισταμένων στοιχείων (π.χ. λεπτούς μανδύες στους στύλους με πυκνούς συνδετήρες, περίσφιγξη με ελάσματα ή σύνθετα υλικά). Τύπος ΙΙ: Αύξηση αντοχής και ακαμψίας με ενίσχυση των υφισταμένων στοιχείων (π.χ. αύξηση πάχους τοιχωμάτων). Τύπος ΙΙΙ: Αύξηση αντοχής, ακαμψίας και πλαστιμότητας με ενίσχυση των υφισταμένων στοιχείων (π.χ. αύξηση πάχους τοιχωμάτων και μανδύες στα υποστυλώματα). Τύπος ΙV: Αύξηση αντοχής, ακαμψίας και πλαστιμότητας με την προσθήκη νέων φερόντων στοιχείων (π.χ. προσθήκη νέων τοιχωμάτων σε συνδυασμό με μανδύες σε υφιστάμενα υποστυλώματα). Τύπος V: Ενσωμάτωση στην κατασκευή παθητικών, μηχανικών συστημάτων απορρόφησης ενέργειας ιξώδους ή υστερητικής συμπεριφοράς.