Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι. Μνημεία της ρωμαϊκής εποχής στην Ελλάδα Δημοτικό Σχολείο Δημοτικό Σχολείο Κοκκωνίου – Πουλίτσας Κορινθίας Κοκκωνίου – Πουλίτσας Κορινθίας Σχολικό έτος 2012 – 2013 Σχολικό έτος 2012 –

Ρωμαϊκή Αγορά Η ιστορία της Ρωμαϊκής Αγοράς (ή Αγορά του Καίσαρα και του Αυγούστου) ξεκινά με τη δωρεά του Ιουλίου Καίσαρα το 51 π.Χ. για την κατασκευή αγοράς. Το 47 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρας επισκέφτηκε την Αθήνα φαίνεται ότι ετοιμάστηκαν τα σχέδια και ίσως να ξεκίνησαν κάποιες εργασίες, που όμως διακόπηκαν. Οι κύριες εργασίες όμως ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν από τον Αύγουστο το διάστημα μεταξύ 19 και 11 π.Χ. Η Ρωμαϊκή Αγορά ήταν το πρώτο οργανωμένο εμπορικό κέντρο της Αθήνας. Εκεί μεταφέρθηκαν όλες οι εμπορικές δραστηριότητες και κυρίως το εμπόριο του λαδιού. Το κτήριο ήταν σχεδόν τετράγωνο με εσωτερική κιονοστοιχία που στέγαζε τα καταστήματα. Είχε δύο εισόδους: μία ανατολική ιωνικού ρυθμού και μία δυτική δωρικού που είναι γνωστή ως "Πύλη της Αρχηγέτιδος Αθηνάς" από την επιγραφή που βρίσκεται στο επιστύλιό της.

Ρωμαϊκή Αγορά Γενική άποψη της Ρωμαϊκής Αγοράς.

Ρωμαϊκή Αγορά Η δυτική πύλη της Αρχηγέτιδος Αθηνάς. Στην κορυφή στεκόταν ένα έφιππο άγαλμα του εγγονού του Αυγούστου, Λουκίου Καίσαρα.

Ρωμαϊκή Αγορά Η ανατολική Ιωνικού ρυθμού πύλη.

Ρωμαϊκή Αγορά Το εσωτερικό της Ρωμαϊκής Αγοράς από δυτικά.

Βιβλιοθήκη του Αδριανού Η Βιβλιοθήκη του Αδριανού κτίστηκε γύρω στο 132 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Αδριανό. Είναι ορθογώνιας κάτοψης με διαστάσεις 122 Χ 82μ. Έχει εσωτερική αυλή διαμορφωμένη σε κήπο με μία μακρόστενη δεξαμενή στο κέντρο. Στο ανατολικό μέρος ήταν οι αίθουσες όπου στεγάζονταν οι πάπυροι με τα κείμενα. Οι δύο ακριανές αίθουσες ήταν αμφιθέατρα όπου γίνονταν διαλέξεις, ενώ άλλες μικρότερες χρησίμευαν ως αναγνωστήρια.

Βιβλιοθήκη Αδριανού Η Βιβλιοθήκη του Αδριανού από την κεντρική δυτική είσοδό της.

Βιβλιοθήκη Αδριανού Γενική άποψη της Βιβλιοθήκης από βορειοδυτικά

Βιβλιοθήκη Αδριανού Το εσωτερικό της Βιβλιοθήκης με την δεξαμενή και τους κίονες.

Το Ωρολόγιον του Κυρρήστου (47π.Χ.) Το οκταγωνικό αυτό κτήριο κατασκευάστηκε γύρω στο 47 π.Χ. από τον αστρονόμο Ανδρόνικο Κυρρήστη. Στο πάνω μέρος της κάθε πλευράς υπάρχει ανάγλυφη παράσταση ενός ανέμου. Στην κορυφή της σκεπής υπήρχε ένας μπρούτζινος Τρίτωνας- ανεμοδείκτης που ανάλογα με τη φορά του ανέμου έδειχνε με την τρίαινά του μία από τις παραστάσεις. Έτσι οι έμποροι μπορούσαν να δουν από την παραπλήσια αγορά την κατεύθυνση των ανέμων ώστε να υπολογίσουν τον χρόνο που ήθελαν τα εμπορεύματα να φτάσουν στον Πειραιά. Σε κάθε πλευρά υπήρχε επίσης ηλιακό ρολόι. Στο εσωτερικό λειτουργούσε και ένα υδραυλικό για τις ημέρες που είχε συννεφιά.

Το Ωρολόγιον του Κυρρήστου (47π.Χ.) Το Ωρολόγιον του Κυρρήστου από βόρεια. Στο πάνω μέρος του φαίνονται τα ανάγλυφα με τους προσωποιημένους ανέμους. Δεξιά φαίνεται το Ιωνικό πρόπυλο της Ρωμαϊκής Αγοράς.

Βεσπασιανές Το τετράγωνο αυτό κτήριο κατασκευάστηκε τον 1ο αι. μ.Χ. και ήταν τα δημόσια αποχωρητήρια της ρωμαϊκής Αγοράς. Πήραν το όνομά τους από τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό ο οποίος κατασκεύασε πολλά παρόμοια κτίσματα σε όλη την αυτοκρατορία. Η χρήση τους γινόταν επί πληρωμή.

Πάνθεον Το Πάνθεον μας είναι γνωστό από διάφορες φιλολογικές πηγές. Ήταν ναός αφιερωμένος στους θεούς και κτίστηκε από τον Αδριανό γύρω στο 130 μ.Χ. Η θέση του δεν είναι με ακρίβεια γνωστή. Παρόλα αυτά, μεγάλα οικοδομικά λείψανα ανατολικά της βιβλιοθήκης του Αδριανού είναι πολύ πιθανό να ανήκαν σε αυτο. Το Πάνθεον. Υποθετική αποκατάσταση της ανωδομής από ανατολικά. Στο βάθος αριστερά διακρίνεται το Ωρολόγιον του Κυρρήστου και οι Βεσπασιανές.

Ωδείο Αγρίππα Το Ωδείο του Αγρίππα χτίστηκε από τον Ρωμαίο Μάρκο Βιψάνιο Αγρίππα κατά την επίσκεψη του στρατηγού στην Αθήνα το π.Χ. Προοριζόταν για μουσικούς αγώνες και χωρούσε περίπου άτομα. Το νότιο άκρο του εφαπτόταν στη Μεσαία Στοά απ' όπου ήταν και η μία είσοδος. Η κεντρική του αίθουσα είχε μήκος 25 μέτρα και δεν στηριζόταν σε εσωτερικούς κίονες. Αυτό οδήγησε στην κατάρρευση της στέγης 160 χρόνια αργότερα ( μ.X.). Αμέσως ακολούθησαν εκτεταμένες επισκευές. Η βόρεια πρόσοψη διακοσμήθηκε με τα αγάλματα Γιγάντων και Τριτώνων που είναι ακόμα ορατά στον χώρο. Η κεντρική αίθουσα έγινε μικρότερη με την προσθήκη ενός τοίχου με αποτέλεσμα η χωρητικότητα να περιοριστεί στα 500 άτομα. Έτσι ο χώρος χρησιμοποιούνταν μόνο για διαλέξεις φιλοσόφων, ενώ ταυτόχρονα ένα καινούργιο ωδείο χτιζόταν στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, το Ηρώδειο.

Ωδείο Αγρίππα

Ναός του Άρη Ο Ναός του Άρη ήταν ένας κλασικός ναός που οικοδομήθηκε τον 5ο αι. π.Χ. μαζί με τους άλλους τρεις σχεδόν πανομοιότυπούς του (Ναός του Ηφαίστου στην Αγορά, Ναός Ποσειδώνα στο Σούνιο και Ναός της Νέμεσης στην Ραμνούντα). Προς το τέλος του 1ου αι. π.Χ., μεταφέρθηκε από κάποιο άλλο σημείο της Αττικής κομμάτι-κομμάτι και συναρμολογήθηκε ξανά μπροστά από το Ωδείο του Αγρίππα. Κατά την εποχή της διακυβέρνησης του Αυγούστου ήταν σύνηθες φαινόμενο η μεταφορά κτηρίων της κλασικής περιόδου στην Αθήνα. Το σημείο απ' όπου μεταφέρθηκε ο ναός δεν είναι βέβαιο. Σύμφωνα όμως με τις νεώτερες μελέτες μάλλον βρισκόταν στην αρχαία Παλλήνη (σημερινός Σταυρός) και ήταν αρχικά αφιερωμένος στην Αθηνά. Εκεί βρέθηκαν τα θεμέλια ενός ναού ιδίων διαστάσεων χωρίς όμως ίχνος της ανωδομής του. Ο Ναός του Άρη ήταν ένας κλασικός ναός που οικοδομήθηκε τον 5ο αι. π.Χ. μαζί με τους άλλους τρεις σχεδόν πανομοιότυπούς του (Ναός του Ηφαίστου στην Αγορά, Ναός Ποσειδώνα στο Σούνιο και Ναός της Νέμεσης στην Ραμνούντα). Προς το τέλος του 1ου αι. π.Χ., μεταφέρθηκε από κάποιο άλλο σημείο της Αττικής κομμάτι-κομμάτι και συναρμολογήθηκε ξανά μπροστά από το Ωδείο του Αγρίππα. Κατά την εποχή της διακυβέρνησης του Αυγούστου ήταν σύνηθες φαινόμενο η μεταφορά κτηρίων της κλασικής περιόδου στην Αθήνα. Το σημείο απ' όπου μεταφέρθηκε ο ναός δεν είναι βέβαιο. Σύμφωνα όμως με τις νεώτερες μελέτες μάλλον βρισκόταν στην αρχαία Παλλήνη (σημερινός Σταυρός) και ήταν αρχικά αφιερωμένος στην Αθηνά. Εκεί βρέθηκαν τα θεμέλια ενός ναού ιδίων διαστάσεων χωρίς όμως ίχνος της ανωδομής του.

Ναός του Άρη Ο Ναός του Άρη από βορειοανατολικά. Στα αριστερά βρίσκεται το Ωδείο του Αγρίππα.

Βιβλιοθήκη του Πανταίνου Η Βιβλιοθήκη του Πανταίνου κατασκευάστηκε από τον Αθηναίο Τίτο Φλάβιο Πάνταινο ανάμεσα στο 98 και 102 μ.Χ. Ήταν ένα γωνιακό κτήριο το οποίο χρησίμευε ως βιβλιοθήκη όπως μαρτυρούν πολλές επιγραφές που βρέθηκαν στον χώρο. Σύμφωνα με την αναθηματική επιγραφή, ο Πάνταινος μαζί με τον γιο και την κόρη του δώρισαν τα βιβλία, τον εξοπλισμό και αφιέρωσαν το κτήριο στον αυτοκράτορα Τραϊανό. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι το κτήριο προϋπήρχε και ότι ο Πάνταινος προσέθεσε τις στοές γύρω από αυτό καθώς και το εσωτερικό περιστύλιο. Μία άλλη επιγραφή αναγράφει τα εξής: "Κανένα βιβλίο δεν θα βγαίνει από τη βιβλιοθήκη γιατί το ορκιστήκαμε. Η βιβλιοθήκη θα είναι ανοιχτή από την πρώτη μέχρι την έκτη ώρα." Η Βιβλιοθήκη του Πανταίνου κατασκευάστηκε από τον Αθηναίο Τίτο Φλάβιο Πάνταινο ανάμεσα στο 98 και 102 μ.Χ. Ήταν ένα γωνιακό κτήριο το οποίο χρησίμευε ως βιβλιοθήκη όπως μαρτυρούν πολλές επιγραφές που βρέθηκαν στον χώρο. Σύμφωνα με την αναθηματική επιγραφή, ο Πάνταινος μαζί με τον γιο και την κόρη του δώρισαν τα βιβλία, τον εξοπλισμό και αφιέρωσαν το κτήριο στον αυτοκράτορα Τραϊανό. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι το κτήριο προϋπήρχε και ότι ο Πάνταινος προσέθεσε τις στοές γύρω από αυτό καθώς και το εσωτερικό περιστύλιο. Μία άλλη επιγραφή αναγράφει τα εξής: "Κανένα βιβλίο δεν θα βγαίνει από τη βιβλιοθήκη γιατί το ορκιστήκαμε. Η βιβλιοθήκη θα είναι ανοιχτή από την πρώτη μέχρι την έκτη ώρα."

Βιβλιοθήκη του Πανταίνου Η Βιβλιοθήκη του Πανταίνου από ψηλά. Στα αριστερά το νότιο άκρο της Στοάς του Αττάλου.

Βιβλιοθήκη του Πανταίνου Η Βιβλιοθήκη του Πανταίνου από βορειοδυτικά. Στο βάθος πάνω δεξιά διακρίνεται η Ακρόπολη.

Βιβλιοθήκη του Πανταίνου Ο δρόμος με τις στοές ανάμεσα από τη Βιβλιοθήκη του Πανταίνου και τη Στοά του Αττάλου που ένωνε την Αγορά με τη νεόκτιστη τότε Ρωμαϊκή Αγορά του Αυγούστου και του Καίσαρα.

Νυμφαίον Το Νυμφαίον ήταν μία περίτεχνη, μνημειακή κρήνη που κατασκευάστηκε γύρω στο 140 μ.Χ. Είχε ημικυκλικό σχήμα και στις κόγχες της βόρειας πλευράς του βρίσκονταν αγάλματα της αυτοκρατορικής οικογένειας. Στο μεγάλο βάθρο μπροστά, στεκόταν ο ανδριάντας του Αδριανού που βρίσκεται σήμερα στο ανατολικό μέρος της Αγοράς, κάτω από τον Ναό του Ηφαίστου.

ΝΑ Ναός Ο ΝΑ Ναός δίπλα στο Νυμφαίο χτίστηκε στις αρχές του 1ου αι. μ.Χ. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκε υλικό από κλασικό κτήριο που μεταφέρθηκε από άλλη περιοχή της Αττικής. Έχουν βρεθεί πολλά μέλη εντοιχισμένα στο διπλανό υστερορωμαϊκό τείχος. Πιθανότατα τα υλικά του μεταφέρθηκαν από Δωρικό κτήριο του Θορικού. Στο εσωτερικό του βρέθηκαν θραύσματα ενός μεγάλου γυναικείου αγάλματος. Έτσι ο Ναός ίσως να ταυτίζεται με τον Ναό της Δήμητρας που αναφέρει ο Παυσανίας.

Ναός Ολυμπίου Διός Η κατασκευή του Ναού του Ολυμπίου Διός ξεκίνησε στα αρχαϊκά χρόνια από τον Πεισίστρατο και τους απογόνους του (520 π.Χ.). Σχεδιάστηκε με βάση τους μεγάλους ναούς της Μικράς Ασίας. Θα ήταν δωρικού ρυθμού με μέγεθος στυλοβάτη 41μ Χ 108μ. Θα ήταν οκτάστυλος με διπλή σειρά κιόνων στις στενές πλευρές και 21 κίονες στις μακρές. Με την ίδρυση όμως της Δημοκρατίας, θεωρήθηκε ως έργο σύμβολο της τυραννίας και η οικοδόμηση σταμάτησε. Η κατασκευή του Ναού του Ολυμπίου Διός ξεκίνησε στα αρχαϊκά χρόνια από τον Πεισίστρατο και τους απογόνους του (520 π.Χ.). Σχεδιάστηκε με βάση τους μεγάλους ναούς της Μικράς Ασίας. Θα ήταν δωρικού ρυθμού με μέγεθος στυλοβάτη 41μ Χ 108μ. Θα ήταν οκτάστυλος με διπλή σειρά κιόνων στις στενές πλευρές και 21 κίονες στις μακρές. Με την ίδρυση όμως της Δημοκρατίας, θεωρήθηκε ως έργο σύμβολο της τυραννίας και η οικοδόμηση σταμάτησε. Στους Ελληνιστικούς χρόνους, ο βασιλιάς του κράτους των Σελευκιδών, Αντίοχος Δ' ο Επιφανής, διέταξε το 174 π.Χ. την ανοικοδόμηση του ναού. Αρχιτέκτονα όρισε τον Ρωμαίο Κοσσούτιο ο οποίος τροποποίησε το αρχικό σχέδιο του κτηρίου. Ο ναός θα ήταν κορινθιακού ρυθμού. Στις στενές πλευρές θα είχε τρεις σειρές από 8 κίονες ενώ στις μακρές δύο σειρές από 20. Σύνολο θα είχε 104 κίονες. Όμως οι εργασίες σταμάτησαν ξανά με τον θάνατο του Αντίοχου το 164 π.Χ. Στους Ελληνιστικούς χρόνους, ο βασιλιάς του κράτους των Σελευκιδών, Αντίοχος Δ' ο Επιφανής, διέταξε το 174 π.Χ. την ανοικοδόμηση του ναού. Αρχιτέκτονα όρισε τον Ρωμαίο Κοσσούτιο ο οποίος τροποποίησε το αρχικό σχέδιο του κτηρίου. Ο ναός θα ήταν κορινθιακού ρυθμού. Στις στενές πλευρές θα είχε τρεις σειρές από 8 κίονες ενώ στις μακρές δύο σειρές από 20. Σύνολο θα είχε 104 κίονες. Όμως οι εργασίες σταμάτησαν ξανά με τον θάνατο του Αντίοχου το 164 π.Χ. Το 86 π.Χ. με την άλωση της Αθήνας από τους Ρωμαίους, ο στρατηγός Σύλλας πήρε στη Ρώμη 2 κίονες από τον μισοτελειωμένο ναό, για να κοσμήσει το ναό του Δία στο Καπιτώλιο. Μια τρίτη προσπάθεια για την κατασκευή του ναού έγινε ανεπιτυχώς από τον Οκταβιανό Αύγουστο, λίγα χρόνια μετά. Το 86 π.Χ. με την άλωση της Αθήνας από τους Ρωμαίους, ο στρατηγός Σύλλας πήρε στη Ρώμη 2 κίονες από τον μισοτελειωμένο ναό, για να κοσμήσει το ναό του Δία στο Καπιτώλιο. Μια τρίτη προσπάθεια για την κατασκευή του ναού έγινε ανεπιτυχώς από τον Οκταβιανό Αύγουστο, λίγα χρόνια μετά. Τελικά όμως ο αυτοκράτορας Αδριανός κατάφερε να ολοκληρώσει το κτήριο το 131 μ.Χ. Σεβάστηκε πλήρως το αρχικό σχέδιο του Κοσσούτιου διατηρώντας ακόμα και κάποιους από τους κίονες που υπήρχαν από τότε. Οι κολώνες είχαν 17 μέτρα ύψος και διάμετρο 2μ. Γύρω από τον ναό έχτισε έναν περίβολο, περιμετρικά του οποίου στήθηκαν προτομές του, προσφορές από όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Στο εσωτερικό του ναού τοποθετήθηκε ένα χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία και ένα του Αδριανού. Τελικά όμως ο αυτοκράτορας Αδριανός κατάφερε να ολοκληρώσει το κτήριο το 131 μ.Χ. Σεβάστηκε πλήρως το αρχικό σχέδιο του Κοσσούτιου διατηρώντας ακόμα και κάποιους από τους κίονες που υπήρχαν από τότε. Οι κολώνες είχαν 17 μέτρα ύψος και διάμετρο 2μ. Γύρω από τον ναό έχτισε έναν περίβολο, περιμετρικά του οποίου στήθηκαν προτομές του, προσφορές από όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Στο εσωτερικό του ναού τοποθετήθηκε ένα χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία και ένα του Αδριανού. Ο ναός ερημώθηκε όταν έπαθε σοβαρές ζημιές από τους Ερούλους το 267 μ.Χ. Στη συνέχεια απετέλεσε λατομείο καθώς το μάρμαρό του χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή ασβέστη. Το 1436 από τους 104 κίονες είχαν απομείνει 21. Στις 27 Απριλίου 1759 ο Τούρκος διοικητής της Αθήνας Τσισδαράκης ανατίναξε έναν ακόμα κίονα για να παρασκευάσει ασβέστη για το τζαμί που κατασκεύαζε. Σήμερα υπάρχουν 16 κίονες. Από αυτούς, ο ένας έπεσε κατά τη διάρκεια μίας καταιγίδας το Ο ναός ερημώθηκε όταν έπαθε σοβαρές ζημιές από τους Ερούλους το 267 μ.Χ. Στη συνέχεια απετέλεσε λατομείο καθώς το μάρμαρό του χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή ασβέστη. Το 1436 από τους 104 κίονες είχαν απομείνει 21. Στις 27 Απριλίου 1759 ο Τούρκος διοικητής της Αθήνας Τσισδαράκης ανατίναξε έναν ακόμα κίονα για να παρασκευάσει ασβέστη για το τζαμί που κατασκεύαζε. Σήμερα υπάρχουν 16 κίονες. Από αυτούς, ο ένας έπεσε κατά τη διάρκεια μίας καταιγίδας το 1852.

Ναός Ολυμπίου Διός Η ανατολική πρόσοψη του Ναού.

Ναός Ολυμπίου Διός Βορειοανατολική άποψη από το πρόπυλο του ιερού περιβόλου.

Ναός Ολυμπίου Διός Η νοτιοανατολική πλευρά του ναού με την Ακρόπολη στο βάθος.

Ναός Ολυμπίου Διός Ο Ναός του Ολυμπίου Διός σήμερα

Πύλη του Αδριανού Ο Αδριανός ίδρυσε ανατολικά της Αθήνας, γύρω από τον χώρο του Ολυμπιείου μία νέα συνοικία η οποία πήρε την προσωνυμία Αδριανούπολις. Όταν ο αυτκράτορας έφτασε στην Αθήνα το 131μ.Χ. οι κάτοικοι της Αθήνας του αφιέρωσαν μία αψίδα στα σύνορα της παλιάς πόλης και της καινούργιας. Ο Αδριανός ίδρυσε ανατολικά της Αθήνας, γύρω από τον χώρο του Ολυμπιείου μία νέα συνοικία η οποία πήρε την προσωνυμία Αδριανούπολις. Όταν ο αυτκράτορας έφτασε στην Αθήνα το 131μ.Χ. οι κάτοικοι της Αθήνας του αφιέρωσαν μία αψίδα στα σύνορα της παλιάς πόλης και της καινούργιας. Η αψίδα αυτή διατηρείται σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα. Είναι κορινθιακού ρυθμού και έχει ύψος 18 μέτρα πλάτος 13,5μ και βάθος 2,3μ. Είναι κατασκευασμένη εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο. Το τόξο στη μέση έχει άνοιγμα 6,5 μέτρα. Πάνω από αυτό βρίσκονται και στις δύο πλευρές, δύο επιγραφές. Στην δυτική αναγράφεται: ΑΙΔ' ΕΙΣ' ΑΘΗΝΑΙ ΘΗΣΕΩΣ Η ΠΡΙΝ ΠΟΛΙΣ (Αυτή είναι η Αθήνα, η παλιά πόλη του Θησέα) ενώ στην ανατολική: ΑΙΔ' ΕΙΣ' ΑΔΡΙΑΝΟΥ Κ'ΟΥΧΙ ΘΗΣΕΩΣ ΠΟΛΙΣ (Αυτή είναι η πόλη του Αδριανού και όχι του Θησέα). Η αψίδα αυτή διατηρείται σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα. Είναι κορινθιακού ρυθμού και έχει ύψος 18 μέτρα πλάτος 13,5μ και βάθος 2,3μ. Είναι κατασκευασμένη εξολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο. Το τόξο στη μέση έχει άνοιγμα 6,5 μέτρα. Πάνω από αυτό βρίσκονται και στις δύο πλευρές, δύο επιγραφές. Στην δυτική αναγράφεται: ΑΙΔ' ΕΙΣ' ΑΘΗΝΑΙ ΘΗΣΕΩΣ Η ΠΡΙΝ ΠΟΛΙΣ (Αυτή είναι η Αθήνα, η παλιά πόλη του Θησέα) ενώ στην ανατολική: ΑΙΔ' ΕΙΣ' ΑΔΡΙΑΝΟΥ Κ'ΟΥΧΙ ΘΗΣΕΩΣ ΠΟΛΙΣ (Αυτή είναι η πόλη του Αδριανού και όχι του Θησέα).

Πύλη του Αδριανού Άποψη της Πύλης του Αδριανού από τα δυτικά. Πίσω διακρίνεται ο Ναός του Ολυμπίου Διός και στο βάθος αριστερά, το ρωμαϊκό βαλανείο.

Πύλη του Αδριανού Άποψη από τα ανατολικά με φόντο την Ακρόπολη.

Πύλη του Αδριανού Η Πύλη του Αδριανού σήμερα

Το Αδριάνειο υδραγωγείο είχε ένα μεγάλο αγωγό κεντρικό, ύψους 1,60μ. και πλάτους 0,70μ. ο οποίος μάζευε νερά από την Πεντέλη. Ο αγωγός ήταν αλλού πέτρινος, αλλού πλίνθινος και ανάλογα με το έδαφος αλλού υπέργειος ή υπόγειος. Εκεί που βρίσκεται σήμερα η δεξαμενή της Αθήνας ήταν και η δεξαμενή του υδραγωγείου του Αδριανού, δηλαδή στο δυτικό μέρος του Λυκαβηττού. Το ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας είναι 136μ. Η διακόσμηση της πρόσοψης ήταν πλούσια με μαρμάρινο προστώο και κίονες ιωνικού ρυθμού. Το Αδριάνειο Υδραγωγείο

Ωδείο Ηρώδου του Αττικού Χτίστηκε με δαπάνες του Ηρώδη του Αττικού κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., προς τιμήν της συζύγου του Ασπασίας Αννίας Ρηγίλλης, η οποία πέθανε το 160 μ.Χ.. Ο προορισμός του οικοδομήματος ήταν κατά κύριο λόγο οι μουσικές εκδηλώσεις και για τον λόγο αυτό ονομάστηκε Ωδείο. Η ανάγκη της ανέγερσής του προέκυψε μετά την κατάρρευση του Ωδείου που είχε κτιστεί στο κέντρο της αρχαίας αγοράς της Αθήνας από τον στρατηγό του Αυγούστου, τον Αγρίππα, περί το 15 π.Χ., και εκείνο σε αντικατάσταση του ακόμα παλαιότερου Ωδείου του Περικλή, που είχε πυρπολήσει ο Σύλλας το 85 π.Χ.. Χτίστηκε με δαπάνες του Ηρώδη του Αττικού κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ., προς τιμήν της συζύγου του Ασπασίας Αννίας Ρηγίλλης, η οποία πέθανε το 160 μ.Χ.. Ο προορισμός του οικοδομήματος ήταν κατά κύριο λόγο οι μουσικές εκδηλώσεις και για τον λόγο αυτό ονομάστηκε Ωδείο. Η ανάγκη της ανέγερσής του προέκυψε μετά την κατάρρευση του Ωδείου που είχε κτιστεί στο κέντρο της αρχαίας αγοράς της Αθήνας από τον στρατηγό του Αυγούστου, τον Αγρίππα, περί το 15 π.Χ., και εκείνο σε αντικατάσταση του ακόμα παλαιότερου Ωδείου του Περικλή, που είχε πυρπολήσει ο Σύλλας το 85 π.Χ..Ηρώδη του ΑττικούΑσπασίας Αννίας Ρηγίλλης160Ωδείου15 π.Χ.Ωδείου του ΠερικλήΣύλλας 85 π.Χ.Ηρώδη του ΑττικούΑσπασίας Αννίας Ρηγίλλης160Ωδείου15 π.Χ.Ωδείου του ΠερικλήΣύλλας 85 π.Χ. Ο χώρος που προοριζόταν για το κοινό είχε 32 σειρές από μαρμάρινες κερκίδες και η χωρητικότητά του ήταν της τάξης των 5000 περίπου θεατών. Όπως και στα θέατρα της ρωμαϊκής εποχής, η ορχήστρα είχε ημικυκλικό σχήμα. Το σκηνικό οικοδόμημα βρισκόταν υπερυψωμένο στο βάθος της σκηνής και είχε τρεις ορόφους, δύο εκ των οποίων διατηρούνται μέχρι σήμερα σε ύψος 28 μέτρων. Το ωδείο ήταν στεγασμένο με ξύλινη οροφή. Ο χώρος που προοριζόταν για το κοινό είχε 32 σειρές από μαρμάρινες κερκίδες και η χωρητικότητά του ήταν της τάξης των 5000 περίπου θεατών. Όπως και στα θέατρα της ρωμαϊκής εποχής, η ορχήστρα είχε ημικυκλικό σχήμα. Το σκηνικό οικοδόμημα βρισκόταν υπερυψωμένο στο βάθος της σκηνής και είχε τρεις ορόφους, δύο εκ των οποίων διατηρούνται μέχρι σήμερα σε ύψος 28 μέτρων. Το ωδείο ήταν στεγασμένο με ξύλινη οροφή. μαρμάρινεςθέατραρωμαϊκής εποχήςξύλινη μαρμάρινεςθέατραρωμαϊκής εποχήςξύλινη

Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

Ωδείο Πάτρας Στα δυτικά της Ακρόπολης, στην Άνω πόλη, βρίσκεται το Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας που ανεγέρθηκε νωρίτερα από το Ωδείο της Αθήνας (Ηρώδειο, 160 μ.Χ.). Ο Παυσανίας που επισκέφθηκε την Πάτρα στη δεκαετία του 170 μ.Χ. γράφει «έχει την ωραιότερη διακόσμηση που έχω δει, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς αυτό της Αθήνας». ΠάτραςΠαυσανίαςΠάτρα170 μ.Χ.

Ωδείο Πάτρας

Γέφυρα Μειλίχου - Πάτρα Ο Μείλιχος είναι χείμαρρος στην Αχαία. Πηγάζει απο τα βόρεια του Παναχαικού όρους και χύνεται στον Πατραϊκό κόλπο αφού πρώτα περνά απο το χωριό Συχαινά και μέσα απο την Πάτρα. Κατα την αρχαιότητα και κοντά στα Συχαινά και δίπλα στον Μείλιχο βρισκόταν ο ναός της Τρικλαρίας Αρτέμιδος, ο οποίος δεν έχει βρεθεί απο τους αρχαιολόγους. Στην οδό Αρέθα σήμερα και σε μικρή απόσταση απο τον Μείλιχο έχει ανασκαφεί η αρχαία γέφυρα ρωμαικών χρόνων.[1]ΑχαίαΠαναχαικού όρους Πατραϊκό κόλποΣυχαινάΠάτρα Τρικλαρίας Αρτέμιδος[1]

Ρωμαϊκός τάφος στην Κόρινθο

Γαλεριανό Συγκρότημα – Θεσσαλονίκη Αψίδα - Ροτόντα

Αψίδα του Γαλέριου Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης είναι η Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, γνωστή και ως Καμάρα, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μνημεία της Θεσσαλονίκης είναι η Θριαμβική Αψίδα του Γαλερίου, γνωστή και ως Καμάρα, που βρίσκεται στην πάνω πλευρά της οδού Εγνατίας και σε μικρή απόσταση από την Ροτόντα. Αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά σημεία συνάντησης των κατοίκων και επισκεπτών της πόλης.ΘεσσαλονίκηςΘριαμβική ΑψίδαΓαλερίουοδού ΕγνατίαςΡοτόνταΘεσσαλονίκηςΘριαμβική ΑψίδαΓαλερίουοδού ΕγνατίαςΡοτόντα Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας» (αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα. Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών. Η θριαμβική αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα), που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές πλατείες Ναυαρίνου και Ιπποδρομίου. Η Καμάρα είναι κτίσμα της εποχής της Ρωμαϊκής «Τετραρχίας» (αρχές 4ου μ.Χ. αιώνα) και αποτελεί το ένα σκέλος (δυτικό) μίας στεγασμένης στοάς, που σχηματιζόταν από αψίδες και τόξα. Κατασκευάστηκε για να τιμηθεί ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Γαλέριος, όταν αυτός επέστρεψε νικητής στην πόλη (περί το 306 μ.Χ.) μετά από πολέμους του κατά των Περσών. Η θριαμβική αυτή αψίδα ήταν τοποθετημένη κάθετα στην αρχαία Εγνατία, που διέσχιζε την πόλη (δυτικά προς ανατολικά) και αποτελούσε μέρος του λεγόμενου Γαλεριανού συγκροτήματος (Ρωμαϊκά Ανάκτορα), που αναπτύσσονταν κύρια νοτιοδυτικότερα, στις σημερινές πλατείες Ναυαρίνου και Ιπποδρομίου.ΡωμαϊκήςΤετραρχίαςΓαλέριοςΠερσώνΕγνατίαΡωμαϊκήςΤετραρχίαςΓαλέριοςΠερσώνΕγνατία

Αψίδα του Γαλέριου

Η τετραρχία (Διοκλητιανός,Γαλέριος,Μαξιμιανός,Κωνστάντιος) Ανάγλυφο Καμάρας

Αψίδα του Γαλέριου Ο Γαλέριος στη νίκη εναντίον των Περσών

Ροτόντα Η Ροτόντα ανήκει στα περίκεντρα οικοδομήματα, στο κυκλικό της σχήμα άλλωστε οφείλει και την ονομασία της. Κτίστηκε στα χρόνια του καίσαρα Γαλερίου, γύρω στα 306 μ.Χ., ως ναός του Δία ή του Κάβειρου ή κατ΄ άλλους ως Μαυσωλείο του ιδίου. Στον άξονά της κατέληγε πομπική οδός που συνέδεε τη θριαμβική αψίδα του Γαλερίου με το ανακτορικό συγκρότημα, που έχει ανασκαφεί νοτίως της Εγνατίας οδού. Το κτήριο, διαμέτρου 24,50μ καλύπτει ισοδιάστατος θόλος από οπτόπλινθους, που φθάνει σε ύψος τα 29,80μ.. Ο κυλινδρικός τοίχος, πάχους 6,30μ., διασπάται εσωτερικά σε οκτώ ορθογώνιες κόγχες, από τις οποίες η νότια αποτελούσε την κύρια είσοδο Η Ροτόντα ανήκει στα περίκεντρα οικοδομήματα, στο κυκλικό της σχήμα άλλωστε οφείλει και την ονομασία της. Κτίστηκε στα χρόνια του καίσαρα Γαλερίου, γύρω στα 306 μ.Χ., ως ναός του Δία ή του Κάβειρου ή κατ΄ άλλους ως Μαυσωλείο του ιδίου. Στον άξονά της κατέληγε πομπική οδός που συνέδεε τη θριαμβική αψίδα του Γαλερίου με το ανακτορικό συγκρότημα, που έχει ανασκαφεί νοτίως της Εγνατίας οδού. Το κτήριο, διαμέτρου 24,50μ καλύπτει ισοδιάστατος θόλος από οπτόπλινθους, που φθάνει σε ύψος τα 29,80μ.. Ο κυλινδρικός τοίχος, πάχους 6,30μ., διασπάται εσωτερικά σε οκτώ ορθογώνιες κόγχες, από τις οποίες η νότια αποτελούσε την κύρια είσοδο

Ροτόντα

Το ανάκτορο του Γαλέριου

Το Οκτάγωνο Οκταγωνικό διώροφο κτίριο με πλούσια διακόσμηση. Ίσως η αίθουσα θρόνου του Γαλέριου.

Αγορά στη Θεσσαλονίκη Οι στοές της Αγοράς

Το ρωμαϊκό ωδείο - Θεσσαλονίκη

Υδραγωγείο της Νικόπολης Στην νότια Ήπειρο, κοντά στην σημερινή Πρέβεζα, ήταν την Ρωμαϊκή εποχή η Νικόπολη. Ιδρύθηκε το 30 π.Χ. απ' τον Οκτάβιο Αύγουστο σε ανάμνηση της νικηφόρας ναυμαχίας του Ακτίου και σχετικά σύντομα ο πληθυσμός της έφτασε τις κατοίκους! Ένα τεράστιο υδραγωγείο είχε κατασκευαστεί για τις ανάγκες της, μόνο που το υδραγωγείο ήταν 70 χιλιόμετρα μακριά (στην Φιλιππιάδα) κοντά στις πηγές του Λούρου και το νερό μεταφερόταν από εκεί. Οι Ρωμαίοι στα περισσότερα υδραγωγεία τους συνήθιζαν να κατασκευάζουν δεξαμενή κοντά στις πηγές πριν αρχίσουν την μεταφορά του νερού ώστε να διατηρούν σταθερή ροή και πίεση. Η μεταφορά του νερού γινόταν από τα γνωστά αψιδωτά τμήματα που με κλίση 1:1000 εξασφάλιζαν σταθερή ροή. Η μεταφορά δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη μιας και χρησιμοποιήθηκαν τρεις διαφορετικοί τύποι αγωγών. Το μεγαλύτερο μήκος ήταν με κάποιο αυλάκι σκαμμένο ή σκαλισμένο (όπου ήταν ανάγκη) που σκεπαζόταν με τοξωτό στεγανοποιημένο χτιστό κάλυμμα και ανοίγματα εξαερισμού και καθαρισμού ανά διαστήματα. Στην περιοχή του Κοκκινόπυλου χρειάστηκε να διανοιχτεί σήραγγα και σε πολλά σημεία γεφυρώματα (όπως στην δίπλα φωτογραφία) επέτρεπαν στο μεταφερόμενο νερό να περάσει πάνω από φυσικά εμπόδια.

Υδραγωγείο της Καβάλας Στη μορφή που είναι σήμερα το υδραγωγείο είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για ένα έργο του Ιμπραήμ Πασά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας ανάμεσα στο 1530 και Από τις τελευταίες μελέτες όμως που έχουν γίνει οι αρχαιολόγοι οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα πως ίσως πρόκειται και για ρωμαϊκό κτίσμα. Οδηγήθηκαν προς αυτήν την κατεύθυνση καθώς διαπίστωσαν πως τα τούβλα που χρησιμοποιήθηκαν για το κτίσμα είναι ρωμαϊκής προέλευσης. Το κτίσμα ωστόσο ανακατασκευάστηκε αρκετές φορές και βρίσκεται στη μορφή που σώζεται μέχρι σήμερα. Παράλληλα έντονο είναι και το αραβικό στοιχείο, σύμφωνα με τις επιγραφές που υπάρχουν επάνω στο κτίσμα. Γεγονός που μας οδηγεί στο ότι τα χρήματα για την ανακατασκευή του, στην περίοδο της Οθωμανοκρατίας ήρθαν από την Αίγυπτο. Το έργο αυτό μεγάλης σπουδαιότητας και ανακούφισης για τους κατοίκους υπήρξε μεγαλοπρεπές, ξεχώριζε από τα άλλα έργα και έγινε σύμβολο της πόλης. Έφερε το πολύτιμο αγαθό, το νερό, όχι μόνο στα πιο ψηλά μέρη του κάστρου, αλλά κόσμισε τις πλατείες με βρύσες και το έφερε ως εκεί που χρειαζόταν-λουτρά, κοινωφελή ιδρύματα, σπίτια και στο χώρο του παζαριού για να πίνουν και τα ζώα. Η κατασκευή του υδραγωγείου περιλαμβάνει 60 αψίδες τεσσάρων διαφορετικών μεγεθών με μέγιστο ύψος 52 μέτρα, σε δυο επίπεδα το ένα πάνω στο άλλο. Στην κορυφή του τεράστιου κτίσματος υπάρχει διπλό τείχος για προστασία και μέσα απ’αυτό το νερό κυλάει προς την πόλη με φυσική ροή. Με τον τρόπο αυτό υδροδοτήθηκε όλη η πόλη με πέντε κοινόχρηστες πετρόχτιστες βρύσες δίπλα στις εισόδους της πόλης, με την τεχνική της εποχής εκείνης. Υπήρχαν όμως και πολλά τοπικά και ιδιωτικά πηγάδια μέσα στην πόλη για την άνετη και ασφαλή προμήθεια του νερού από τους πολίτες σε περίπτωση ανάγκης.

Υδραγωγείο Πάτρας Στην περιοχή Ασυρμάτου Αρόης, στην παλιά Σαμακιά, μια συνοικία λίγο έξω από την Πάτρα, κοντά στο Δασύλλιο, έχουν απομείνει τα ερείπια ενός από τα αρχαιότερα κτίσματα της περιοχής, κατασκευαστικό δείγμα της ρωμαϊκής εποχής. Οι σωστικές ανασκαφές στη ρωμαϊκή πόλη της Πάτρας έφεραν στο φως αρκετά πηγάδια που εξυπηρετούσαν οικιακές ανάγκες, αλλά και ένα άρτια οργανωμένο σύστημα ύδρευσης με υπόγειους αγωγούς και τρεχούμενο νερό, που τροφοδοτούσε ακόμη και σιντριβάνια σε ιδιωτικές κατοικίες. Το νερό έφτανε στην πόλη μέσω του ρωμαϊκού υδραγωγείου, διανύοντας πορεία 7,5 περίπου χιλιομέτρων. Από τις νοτιοανατολικές παρυφές της αρχαίας ακρόπολης, όπου κατέληγε το υδραγωγείο, το νερό διαμοιραζόταν σε υπόγειους αγωγούς και διακλαδιζόταν μέσα στην πόλη. Το μεγαλόπνοο και ζωτικής σημασίας αυτό έργο, το οποίο βέβαια θα ήταν και δαπανηρό, κατασκευάστηκε πιθανώς από τον αυτοκράτορα Αδριανό, στις αρχές του 2ου αι. μ.Χ. Το νερό ξεκινούσε από τις πηγές του χειμαρροπόταμου Διακονιάρη, στη σημερινή τοποθεσία Νερομάννα του Ρωμανού, όπου συναντάμε τα πρώτα ερείπια του κτίσματος. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι και η σημερινή πόλη της Πάτρας μεταφέρει το νερό από τις ίδιες πηγές. Από εκεί ακολουθεί μια δύσκολη καθοδική διαδρομή, μέσα από χαμηλούς λόφους και χαράδρες, για να καταλήξει μετά από μακρά πορεία στην περιοχή της σημερινής Αρόης, πίσω ακριβώς από την αρχαία ακρόπολη. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του ο αγωγός ήταν υπόγειος, κυρίως κατά τις ομαλές και κατηφορικές πλαγιές των λόφων, είχε δε μεγάλη διάμετρο και ήταν καμαροσκεπής. Στα υπόλοιπα τμήματα, κυρίως στις χαράδρες και όπου η υψομετρικές διαφορές έπρεπε να γεφυρωθούν για την απρόσκοπτη κατηφορική πορεία του νερού, υπήρχαν ψηλές κτιστές καμάρες, πάνω από τις οποίες περνούσε ο αγωγός. Τα υπέργεια αυτά κτιστά τμήματα διασώζονται σε μερικά σημεία στο αρχικό τους ύψος αλλά και σε ικανοποιητικό μήκος και μας επιτρέπουν να σχηματίσουμε την εικόνα του εντυπωσιακού έργου.

Υδραγωγείο Μόριας Στη Μόρια, λίγο έξω από τη Μυτιλήνη, μπορείτε να θαυμάσετε ένα τμήμα τοξοστοιχίας, του ρωμαϊκού υδραγωγείου μήκους 170 μ., με 17 τόξα. Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά τεχνικά έργα της Μεσογείου. Κατασκευάσθηκε για τη μεταφορά νερού, από τις πηγές του όρους Όλυμπος μέχρι την πόλη της Μυτιλήνης. Ξεκινούσε από την περιοχή της Αγιάσου, τροφοδοτούνταν και από άλλες πηγές που συναντούσε. Το μήκος του ξεπερνούσε τα 26 χιλιόμετρα 1 και το νερό που τροφοδοτούσε την πόλη της Μυτιλήνης υπολογίζεται ότι ήταν κυβικά μέτρα 1 την ημέρα. Δεν αποτελεί το μεγαλύτερο υδραγωγείο που κατασκευάσθηκε την Ρωμαϊκή εποχή, αλλά για τα δεδομένα της Λέσβου ένα από τα εντυπωσιακότερα έργα. Το υδραγωγείο της Μόριας αποτελείτο από 3 τοξοστοιχίες. Η άνω τοξοστοιχία η οποία περιλάμβανε τον αγωγό έχει 17 τόξα. Με την καταστροφή του αγωγού κατέπεσαν τα περισσότερα τούβλινα τόξα της, στα δε εναπομείναντα μετά από διάβρωση και αποσάθρωση κονιαμάτων και δόμων επήλθε χαλάρωση της δομής τους. Ορισμένα λίθινα τόξα της μεσαίας τοξοστοιχίας κατέπεσαν ενώ τα εναπομείναντα παρουσιάζουν χαλάρωση της δομής τους. Οι εργασίες στερέωσης- αποκατάστασης - αναστήλωσης του ρωμαϊκού υδραγωγείου Μόριας Λέσβου άρχισαν το 1999 και συνεχίζονται έως σήμερα.

Υδραγωγείο Χορτιάτη Οι καιρικές συνθήκες αλλά και οι άστοχες ανθρώπινες παρεμβάσεις έχουν προκαλέσει σημαντικές φθορές σε ένα μοναδικό στο είδος του σωζόμενο μνημείο στην Κεντρική Μακεδονία, το υδραγωγείο του Χορτιάτη, μια ρωμαϊκή κατασκευή του 1ου αιώνα μ.Χ., που τροφοδοτούσε με νερό τη Θεσσαλονίκη για 19 ολόκληρους αιώνες. Ελπίδες για τη σωτηρία του δίνει, ωστόσο, ένα φιλόδοξο σχέδιο που στοχεύει στη στερέωση και την ανάδειξη της λειτουργίας του, καθώς και στην ανάδειξη του περιβάλλοντα χώρου, ώστε να γίνει επισκέψιμος. Αξίζει να σημειωθεί ότι η υδατογέφυρα σώζεται σε συνολικό μήκος περίπου 223 μ. και τμήμα της χάνεται κάτω από σύγχρονο στρατόπεδο, ενώ από τους πήλινους σωλήνες μεταφοράς του νερού σώζονται ελάχιστα λείψανα. Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι, παρόλο που ιστορικές πηγές ήθελαν το υδραγωγείο να χτίστηκε στην αρχή του 4ου αιώνα, στο πλαίσιο της προμελέτης στάλθηκαν τμήματα πλίνθων στο Ινστιτούτο Πολιτιστικής και Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας του Ερευνητικού Κέντρου «Αθηνά» στην Ξάνθη, όπου χρονολογήθηκαν, με τη μέθοδο της θερμοφωταύγειας, στο 46 μ.Χ

Υδραγωγείο Χαλκίδας Είναι στην περιοχή Καμάρες Β.Α. της πόλης. Διατηρείται τμήμα του κτιστού υδραγωγείου το οποίο τροφοδοτούσε την πόλη με νερό που ερχόταν από τα Καμπιά. Το ρωμαϊκό υδραγωγείο, γνωστό ως Καμάρες, θα το συναντήσετε στη βόρεια έξοδο της Χαλκίδας στην περιφερειακή οδό. Αποτελούσε έργο μεταφοράς νερού για την ύδρευση της πόλης, που κατασκεύασαν οι Ρωμαίοι. Διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Σώζονται δώδεκα ακέραιες καμάρες με αψίδες και τρεις κολώνες χωρίς αψίδες. Φαίνεται πως το έργο έχει γίνει σε δυο περιόδους, πρώτα από τους Ρωμαίους και κατόπιν από τους Ενετούς, ενώ έχει επιδιορθωθεί από τους Τούρκους. Στο Δοκό σώζονται άλλες οκτώ ερειπωμένες καμάρες κατά μήκος του δρόμου Χαλκίδας - Δοκού, που είναι μέρος του ίδιου υδραγωγείου.

Στο νομό Λάρισας το μόνο υδραγωγείο που διασώζεται είναι το υδραγωγείο Μεταξοχωρίου. 1,5 χλμ. έξω από το χωριό Μεταξοχώρι Αγιάς συναντάμε τις οχτώ πετρόκτιστες καμάρες του παλιού υδραγωγείου του 18ου αιώνα που έχτισαν οι μοναχοί του Αγίου Ευσταθίου για να έρχεται νερό στη μονή. Οι καμάρες βρίσκονται σήμερα σε αρκετά καλή κατάσταση.

Πηγές για τη δημιουργία της παρουσίασης

Δημιουργία: Ζάρκος Δημήτριος Ζάρκος Δημήτριος Μίσσιου Γεωργία Μίσσιου Γεωργία