ΛΥΚΟΣ
Η ΟΣΦΡΗΣΗ Η όσφρηση είναι, σαφώς, η πιο οξεία αίσθηση των γκρίζων λύκων, κάτι που ισχύει άλλωστε και για τους σκύλους και, διαδραματίζει θεμελιώδη ρόλο στην επικοινωνία μεταξύ τους. Υπάρχει μεγάλος αριθμός απεκκριτικών ιδρωτοποιών αδένων στο πρόσωπο, τα χείλη, την ράχη και ανάμεσα στα δάκτυλα. Η οσμή που παράγεται από αυτούς τους αδένες ποικίλλει ανάλογα με την εντερική μικροχλωρίδα του κάθε ατόμου και την διατροφή του, δίνοντας στον καθένα μια ξεχωριστή οσμή «δακτυλικών αποτυπωμάτων» (sic). Ο συνδυασμός αυτών των αδένων με άλλους -εκκριτικούς- στα πόδια, επιτρέπει στον κάθε λύκο να αφήσει την μυρωδιά του, όταν ξύνει το έδαφος, ή ουρεί και αφοδεύει κατά την περίοδο αναπαραγωγής.
ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ Μεγάλο υποείδος με μήκος σώματος 105-160 εκ. (χωρίς την ουρά) και βάρος 40-80 κιλά. Ανοικτόγκριζο χρώμα γούνας ανάμικτο με σκωριόχρωμη ώχρα
Μεξικανικός Λύκος Το μικρότερο βορειοαμερικανικό υποείδος, με βάρος 25-40 κιλά. Η γούνα έχει ανάμικτα γκρίζα, μαύρα και καφέ χρώματα, με λευκή την κάτω επιφάνεια του σώματος
ΛΥΚΟΣ ΝΕΑΣ ΓΗΣ † Λύκος της Νέας Γης(Canis lupus beothucus) Μέσου μεγέθους ανοικτόχρωμος λύκος, με βάρος 45 κιλά, που εξαφανίστηκε το 1911
ΑΡΚΤΙΚΟΣ ΛΥΚΟΣ Αρκτικός λύκος (Canis lupus arctos) Μέσου μεγέθους υποείδος, 64-79 εκ. ύψος, 35-68 κιλά
ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ Οι γκρίζοι λύκοι -πέραν του ουρλιαχτού- αρθρώνουν πολλά και ποικίλα φωνήματα, που μοιάζουν πάρα πολύ με του σκύλουκαι, συνήθως, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: «Γρυλίσματα» («growls»), «γαβγίσματα» («barks») και «κλαψουρίσματα» («whines»).
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ