Οι Επιδράσεις των Πολιτιστικών Οργανισμών στο Κοινό τους 10 η Εβδομάδα 10 η Εβδομάδα

Αρχικές Ανησυχίες Πρώτες μελέτες στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι ανησυχίες εντάθηκαν την δεκαετία του 1930 λόγω του Τρίτου Ράιχ Πρώτα πανεπιστημιακά τμήματα την δεκαετία του Οι ερευνητικές αναζητήσεις περνούν από διαφορετικές φάσεις.

Σύμφωνα με τον ΜακΚουέιλ (2003) τα μέσα μπορούν: (1) Να προκαλέσουν σκόπιμη αλλαγή (μεταστροφή). (2) Να προκαλέσουν μη σκόπιμη αλλαγή. (3) Να προκαλέσουν δευτερεύουσα αλλαγή. (4) Να διευκολύνουν μια αλλαγή. (5) Να ενισχύσουν ό,τι υπάρχει. (6) Να εμποδίσουν την αλλαγή (σελ. 486).

Διαφοροποίηση των Ερωτημάτων Πώς τα μέσα επηρεάζουν το κοινό; Πως το κοινό χρησιμοποιεί τα μέσα;

Κατηγορίες Επιδράσεων των Μέσων Κατηγορίες επιδράσεων των μέσων Προπαγάνδα Ατομική ανταπόκριση Καμπάνια των ΜΜΕ Διάδοση των ειδήσεων Θεματολογία Πλαισίωση Προώθηση της ανάπτυξης Διάδοση των καινοτομιών Διανομή της γνώσης Κοινωνικοποίηση Κοινωνικός έλεγχος Συλλογική αντίδραση Κατασκευή της πραγματικότητας Θεσμική μεταβολή Πολιτιστική αλλαγή Κοινωνική ολοκλήρωση Πηγή: Προσαρμοσμένο από τον ΜακΚουέιλ (2003), σελ. 488.

Ομαδοποίηση των Επιδράσεων (α) Άμεσες και έμμεσες επιδράσεις (β) Βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιδράσεις (γ) Μονόδρομες και αμφίδρομες επιδράσεις (δ) Περιορισμένες και γενικευμένες επιδράσεις (ε) Αναμενόμενες και μη αναμενόμενες επιδράσεις

Πολιτισμική Θεωρία Διαφοροποιήσεις με την Εμπειρική Σχολή. Διαφοροποιήσεις ως προς την ιδεολογική τους αφετηρία, τα μεθοδολογικά εργαλεία όσο και τα ερευνητικά ενδιαφέροντα. Η εμπειρική/κοινωνική σχολή στις σπουδές επικοινωνίας εστιάζει κυρίως στο άτομο και σε μικροσυστήματα. Οι ευρωπαϊκές σχολές εστιάζουν σε κοινωνικές διεργασίες και πολιτισμικά φαινόμενα και επιδίδονται περισσότερο σε μακροαναλύσεις.

Ο ρόλος των Σχολών Οι Καναδοί θεωρητικοί και ο Τεχνολογικός Ντετερμινισμός. Οι ρόλοι των Μάρξ, Ντιρκέμ και Βέμπερ – Μαρξισμός – Λειτουργισμός – Κοινωνιολογία

Ο ρόλος των Σχολών O Gramsci και η Ηγεμονία Η Σχολή της Φραγκφούρτης (Adorno, Horkheimer, Benjamin) Ο Habermas και η Δημόσια Σφαίρα Το κίνημα του Δομισμού και Μεταδομισμού Η αναστοχαστική κοινωνιολογία του Bourdieu Ο Jean Baudrillard και η θεώρηση της «πραγματικότητας». Η Βρετανική Σχολή (Raymond Williams και Richard Hoggart).

Εμπειρικά Παραδείγματα Η Θεωρία της Θεματολογίας (Agenda Setting) Η Ιεράρχηση της σημαντικότητας Η οργάνωση των θεμάτων Κύριες εφαρμογές στην πολιτική επικοινωνία Προτεραιότητες των μέσων Ο συσχετισμός μεταξύ των θεμάτων που ορίζονται ως σημαντικά από τα μέσα και των θεμάτων που ορίζονται ως σημαντικά από το κοινό.

Ο δημόσιος διάλογος εκφράζεται από σημαντικά ζητήματα. Η θεματολογία προέρχεται από έναν συνδυασμό κοινής γνώμης και πολιτικής επιλογής. Ανταγωνιστικά συμφέροντα επιδιώκουν να προβάλλουν τη δική τους θέση. Τα μέσα επιλέγουν τα ζητήματα που θα προβάλλουν με γνώμονα τις πιέσεις που δέχονται. Η ανάδυση ενός θέματος στη θεματολογία των ΜΜΕ αποτελεί σημείο δημόσιας αναγνώρισης και ασκεί μια περαιτέρω επίδραση στην κοινή γνώμη και την πολιτική σκηνή.

Η έρευνα στο Chapel Hill (1972) Βασικά ευρήματα: – Συσχετισμός στις σημαντικότητες. – Τα μέσα δεν μας υπαγορεύουν πώς να σκεφτόμαστε αλλά για ποιο πράγμα να σκεφτόμαστε.

Γιατί η θεματοποίηση είναι σημαντική; Ανέτρεψε την άποψη των περιορισμένων επιδράσεων. Επηρέασε αρκετούς κλάδους όπως η ψυχολογία, οι πολιτικές επιστήμες και αργότερα τις σπουδές διοίκησης.

Η «φύση» του θέματος - obtrusivity H Θεματολογία λειτουργεί καλύτερα με συγκεκριμένα θέματα Όταν το θέμα έχει να κάνει με την καθημερινότητα (obtrusive), οι άνθρωποι έχουν και πολλές πηγές πληροφόρησης. Όταν το θέμα δεν μας επηρεάζει καθημερινά, τότε καταφεύγουμε στα μέσα. Το ζήτημα του χρόνου – από λίγες μέρες μέχρι έξι εβδομάδες.

Ποιος ορίζει την ατζέντα; Τα μέσα δεν συμβαδίζουν απαραίτητα με την πραγματικότητα. Ομάδες πίεσης και ειδικών συμφερόντων πιέζουν τα μέσα. Εδραιωμένοι θεσμοί – π.χ. ο Πρόεδρος Σχέση με τους Πυλωρούς.

Πλαισίωση «Ποιοι συσχετισμοί δυνάμεων και ποιες θεσμικές συμφωνίες ενισχύουν συγκεκριμένες πρακτικές και διαρκείς μεθόδους κατανόησης του κοινωνικού περίγυρου, όπως ενυπάρχουν μέσα σε συγκεκριμένα και ουσιώδη πλαίσια, αρχές οργάνωσης σημαντικών πληροφοριών οι οποίες εκδηλώνονται σε καίρια σημεία δομημένου νοήματος, τα οποία κρίνονται ιδιαίτερης σημασίας στο βαθμό που ανευρίσκονται στις λεκτικές διατυπώσεις (γραπτές ή προφορικές) των μέσων, η οποία είναι στη συνέχεια διαθέσιμη ως κατευθυντήριος γραμμή της δημόσιας ζωής;»

Κατηγορίες Πλαισίων (α) υποθέματα (subtopics) (όπως π.χ. η ενότητα, η δομή, η παράγραφος), (β) μηχανισμούς πλαισίωσης (framing mechanisms) (όπως π.χ. ο αριθμός των αναφορών, οι μεγάλοι τίτλοι και οι υπότιτλοι, οι φωτογραφίες), (γ) συναισθηματικά στοιχεία (affective elements), (όπως η αφήγηση και οι τρόποι διήγησης, η πολιτισμική εγγύτητα και το ανθρώπινο ενδιαφέρον) και (δ) γνωστικά στοιχεία (cognitive elements) (όπως η θεματοποίηση και η επεισοδιοποίηση).

Θυροφύλαξη - Gatekeeping To Άτομο Ρουτίνες Οργανισμός Άλλοι Οργανισμοί Ιδεολογία

Οι Πυλωροί

Οι Πυλωροί στο Ψηφιακό Περιβάλλον

Οργανωτικοί και Ιδεολογικοί Παράγοντες Οργανωτικοί Παράγοντες: Γραφειοκρατικές συνήθειες Ιδεολογικοί Παράγοντες: Αξίες, πολιτιστικές επιρροές

Παράγοντες στην Επιλογή των Ειδήσεων Ο Κυνηγός Συλλέκτης Ο Καλλιεργητής Σύγκλιση ως προς τον ορισμό της είδησης Ο ανθρώπινος παράγοντας – ο ρόλος των προσωπικοτήτων Τόπος και επιλογή – η σπουδαιότητα της χώρας Χρόνος και επιλογή – η πρωτιά, η αποκλειστικότητα

Παράγοντες Επιλογής της Είδησης Οι ισχυροί έχουν καλύτερη πρόσβαση Οι προσωπικές επαφές επηρεάζουν την προσοχή Περιοχές όπου συμβαίνουν τα γεγονότα Περιοχές όπου ασκείται εξουσία Πρόβλεψη και τυποποίηση Εγγύτητα Η επικαιρότητα των γεγονότων Ο συγχρονισμός με τον κύκλο των ειδήσεων

Ο Αγώνας για Πρόσβαση Το εκκρεμές της αυτονομίας – Εξωτερικά συμφέροντα ορίζουν την πρόσβαση – Τα ΜΜΕ έχουν τον έλεγχο – Η Ποικιλία των οργανισμών και οι πιθανότητες της πρόσβασης – Περίπλοκες ισορροπίες και κοινωνικές συμβάσεις

Θεωρία των Χρήσεων και των Αναγκών (1) Δραπέτευση – απαλλαγή από τα βάρη της καθημερινότητας και το άγχος της ζωής. (2) Προσωπικές σχέσεις – χρήση της πληροφορίας για την καλλιέργεια διαπροσωπικών σχέσεων και διαλόγου. (3) Προσωπική ταυτότητα – Ενίσχυση προσωπικών θέσεων ιδεολογιών και «πιστεύω». (4) Ενημέρωση – Συλλογή πληροφοριών που επηρεάζουν το άτομο και τους στόχους του.

Ανάγκες των Ατόμων Να χαλαρώσουν. Να διασκεδάσουν. Να ξεχάσουν τις δουλειές τους ή άλλες υποχρεώσεις. Να έχουν κοινές δραστηριότητες με τους φίλους τους. Να μάθουν για τους εαυτούς τους και τους άλλους. Να ξοδέψουν το χρόνο τους. Να ενθουσιαστούν. Να αισθάνονται λιγότερο μόνοι. Να διατηρήσουν μια συνήθεια. Να δείξουν στους άλλους ότι νοιάζονται. Να ωθήσουν τους άλλους να κάνουν κάτι για τους ίδιους.