Ομιλία του Θ.Κολοκοτρώνη Στην Πνύκα

Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας). Τόσο εντυπω-σιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές.

Αρχικά σημείωσε τη σημαντικότητα αυτού του τόπου, στον οποίο επατούσαν άνδρες σοφοί που ούτε ο ίδιος ήταν άξιος να συγκριθεί μαζί τους και εξέφρασε την επιθυμία του να τους μιλήσει για αξιόλογα κατορθώματα των προπατόρων μας, παραδειγματικά για άλλα έθνη.

Συνέχισε εξιστορώντας πως οι παλαιοί Έλληνες, έπεσαν σε διχόνοια και έτσι έλαβαν καιρό Ρωμαίοι, βάρβαροι καi ύστερα οι Μουσουλμάνοι και έκαναν ο,τι μπορούσαν για να αλλάξουν πίστη οι Έλληνες. Σαν είδε την αντίσταση των Ελλήνων ο σουλτάνος, διόρισε αντιβασιλέα έναν πατριάρχη, ο οποίος έκανε ο,τι του έλεγε και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Το πιο ευκατάστατο μέρος των πολιτών και οι πιο μορφωμένοι, μην υποφέρνοντας έφευγαν απ'την Ελλάδα, και έτσι ο λαός στερημένος απ'τα μέσα της προκοπής βρέθηκε σε άθλια κατάσταση. Άλλοι επίσης αλλαξοπιστούσαν για να απολαύσουν τις ηδονές των Μουσουλμάνων.

Βλέποντας αυτή την κατάσταση όμως μερικοί μορφωμένοι φρόντιζαν να στέλνουν βιβλία στην Ελλάδα κι έτσι μαθαίνοντας ο λαός για τους προγόνους του ενθαρύνθηκε για να αλλάξει τη μοίρα του κι έτσι ιδρύθηκεν η Εταιρία. Όταν αποφασίστηκε η Επανάσταση, δε λογαριάσαμε τίποτα πέρα απ'την επιθυμία μας για ελευθερία.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι λειτουργούσαμε σύμφωνοι. Τόσο τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρυά. Έπειτα όμως άρχισε η διχόνοια και χάθηκε τούτην η προθυμία και ομόνοια γιατί ο ένας επρόδιδε τον άλλον προκειμένου να σωθεί. Και αυτό γινόταν, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό. Συνέχισε το λόγο του σημειώνοντας πόσο δύσκολο είναι να πετύχει ένα σύνολο το στόχο του όταν προστάζουν πολλοί. Χρειαζόμασταν έναν αρχηγό κι έτσι οι Τούρκοι υπερίσχυσαν για επτά χρόνια. Σ'αυτή την κατάσταση ήρθε ο βασιλιάς. Τα πράγματα ησύχασαν και άρχισε η βελτίωση. 

Ακολούθησε το συμπέρασμα πως η πατρίδα μας έπρεπε να φυλάξει την πίστη της και το έκανε και ο Κολοκοτρώνης έκλεισε το λόγο του σημειώνοντας για ακόμη μια φορά τη σημασία της μόρφωσης και θέτοντας ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Επιμέλεια κειμένων: Καραϊσκου Μαριτίνα Κολάι Τζόι Επιμέλεια παρουσίασης : Δανιήλ Γεώργιος Διοσκουρίδης Αλέξανδρος Υπεύθυνος καθηγητής : Βογιατζής Δημήτριος