ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ ΣΟΝΙΑ, ΣΤ2

Με βάση τη σημερινή εκπροσώπησή τους, οι αυτόχθονες πληθυσμοί μπορούν να χωρισθούν σε τρεις κατηγορίες:

Ενεργοί όσοι συμπεριλαμβάνουν έναν αξιόλογο αριθμό μελών και διατηρούν κάποιες βασικές παραδόσεις τους όπως η γλώσσα, η θρησκεία, ιδιαίτερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης ή έθιμα.

Εξαφανισμένοι όσοι δεν υπάρχουν πια διότι εξαφανίσθηκαν με βίαια μέσα (γενοκτονίες, εκτοπίσεις) ή επειδή τα μέλη τους αφομοιώθηκαν από την κυρίαρχη κουλτούρα του κράτους στο οποίο ανήκαν

Υπό απειλή όσοι υπήρξαν ενεργοί στο πρόσφατο παρελθόν αλλά κινδυνεύουν με εξαφάνιση.

ΙΝΔΙΑΝΟΙ

Με την ονομασία Ινδιάνοι συνηθίζεται να αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Αμερικής πριν την ανακάλυψή της από τους Ευρωπαίους στα τέλη του15ου αιώνα. 

Ορισμένοι από αυτούς τους ιθαγενείς διατηρούν μέχρι σήμερα ένα νομαδικό τρόπο ζωής,

 σε κάποιες περιοχές κατάφεραν να οργανωθούν σε μεγαλύτερες κοινότητες, ακόμα και πόλεις, με πολιτική οργάνωση.

Η ονομασία προέρχεται από την πεποίθηση του Κολόμβου ότι έφτασε στην Ινδία, ενώ στην πραγματικότητα είχε φτάσει στην Αμερική και ότι οι κάτοικοι που συνάντησε είναι Ινδοί.

Με την εισβολή από την Ευρώπη εξαπλώθηκαν επιδημίες, όπως η ευλογιά, ο τύφος, η ιλαρά κι η διφθερίτιδα, οι οποίες αφάνισαν έως και 110 εκατομμύρια ιθαγενών τηςΑμερικής.

Οι Πυγμαίοι,αγγλ. (Pygmy), περιληπτική ονομασία λαών της Αφρικής που κατοικούν κατά μικρές ομάδες στις πιο απρόσιτες ζώνες των ισημερινών δασών της κεντρικής Αφρικής, από την Γκαμπόν, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και το Καμερούν έως την Ουγκάντα, τη Ρουάντα και το Μπουρούντι.

Αν και ορισμένοι ανθρωπολόγοι κατέτασσαν παλαιότερα όλους αυτούς τους λαούς σε ένα κορμό της μαύρης φυλής, με τα σύγχρονα δεδομένα τα μοναδικά χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε όλους τους Πυγμαίους είναι το χρώμα του δέρματος και το χαμηλό τους ύψος (κάτω από 1,60μ.)

Είναι από τους αρχαιότερους κατοίκους της Αφρικής· η κυριαρχία τους εκτεινόταν κάποτε σε όλη τη ισημερινή και κεντρική Αφρική και ίσως συνδέονται με τους λαούς χαμηλού αναστήματος της νότιας Ασίας, οι οποίοι αναφέρονταν παλαιότερα από τους ανθρωπολόγους ως νεγρίτες ή πυγμοειδείς, ακριβώς λόγω του αναστήματός τους

Αναφέρεται ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τους γνώριζαν τουλάχιστον από το 3000 π.Χ. και τους αποκαλούσαν με το όνομα Άκα. Στις αρχαίες ελληνικές πηγές, από τον Όμηρο και μετά, αναφέρεται ένας μυθικός λαός που κατοικούσε στις κενρικές περιοχές της Αφρικής. Αναφέρεται επίσης ότι οι Έλληνες τους ονόμαζαν Πυγμαίους γιατί ήταν βραχύσωμοι σαν μια πυγμή (=γροθιά).

Δύο κύριες εθνοτικές ομάδες Πυγμαίων της Αφρικής είναι οι Μπαμπούτι και οι Μπαμπίνγα

Υπαρχουν πολλοί διαφορετικοί 'Pygmy' λαοί - για παράδειγμα, οι Bambuti, οι Batwa, οι Bayaka και οι Bagyeli ( 'Ba - "σημαίνει" άνθρωπος ") - που ζουν διασκορπισμένοι σε μια τεράστια περιοχή στην κεντρική και δυτική Αφρική, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), στο Κονγκό (Μπραζαβιλ), το Καμερούν, την Γκαμπόν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Ρουάντα, το Μπουρουντί και την Ουγκάντα. Σε πολλά σημεία έχουν αναγνωρισθεί ως οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής

BEΔΟΥΙΝΟΙ

  Για τον σύγχρονο άνθρωπο ένα από τα πλέον παράδοξα γεγονότα είναι οι αγαθές σχέσεις μεταξύ της Μονής και των Βεδουΐνων.

Η μετατροπή ήδη από τον 12ο αιώνα της αρχαίας Τράπεζας σε Τέμενος για τις ανάγκες των Βεδουΐνων της Μονής, δηλώνει με τον καλύτερο τρόπο πόσο η διακριτική αγάπη των μοναχών προς αυτούς εξισορροπεί και εξουδετερώνει με θαυμαστή επιτυχία τις φυσικές αντιδράσεις που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη διαφορά θρησκείας, νοοτροπίας και πολιτιστικού επιπέδου.

Έως πρόσφατα η καθημερινή διανομή άρτου ήταν η ευχάριστη ώρα συναντήσεως των περιοίκων Βεδουΐνων και των Μοναχών, την παρασκευή του οποίου πολλοί εξ αυτών συμμετείχαν στην Παρασκευή του.

Ακόμη και σήμερα στο διακόνημα της παρασκευής του καθημερινού γεύματος των Μοναχών, η στις όποιες αναστηλωτικές εργασίες, η συμμετοχή των Βεδουΐνων είναι ουσιαστική, όπως ουσιαστική είναι και η συμμετοχή στη φύλαξη της ίδιας της Μονής και της κεντρικής πύλης της. Συμμετοχή όμως υπάρχει και στα Διακονήματα του Οικονομείου

Τέλος μέχρι την εμφάνιση του σύγχρονου αυτοκινήτου όλη την ευθύνη της διακίνησης των αγαθών και των προσκυνητών ή Πατέρων της Μονής, είχαν επίσης οι Βεδουΐνοι. 

Δεν είναι επομένως παράδοξο να βλέπει κανείς Βεδουΐνους να συμπαρίστανται στις δύσκολες στιγμές των Πατέρων και της Μονής. Αρκεί να μνημονεύσει κανείς τη μεγάλη πυρκαϊά του 1971, που θα είχε τραγικές συνέπειες αν και οι Βεδουΐνοι δεν προσέτρεχαν να βοηθήσουν στην κατάσβεσή της μαζί με τους λίγους άνδρες του κατοχικού τότε ισραηλινού στρατού.

ΕΣΚΙΜΩΟΙ

Οι χώρες των Εσκιμώων απλώνονται σε αχανείς εκτάσεις πάγου και νερού από την Ανατολική Σιβηρία μέχρι τη Γροιλανδία. 

 Αυτοί οι τόποι πολιορκούνται από θύελλες στην καρδιά του χειμώνα, και κατά τη διάρκειά του είναι βυθισμένοι στα σύννεφα της ζοφερής καταχνιάς του ανήλιου ουρανού τους. Τα δέντρα είναι ανύπαρκτα. 

α μικρά καλοκαίρια είναι η εποχή των εντόμων, και τότε κάνουν την εμφάνισή τους τα βαθιά χάσματα της γης καθώς λιώνουν οι πάγοι.

Ο Αρκτικός μπορεί να πάρει τη μορφή των παγόβουνων που πλέουν στην θάλασσα ανατολικά του Καναδά και σε διάφορα μέρη της Αλάσκας, ενώ στις ακτές της Γροιλανδίας μεταμορφώνονται σε απέραντα στρώματα πάγου που καλύπτουν όλη τη ξηρά και κόβονται απότομα από τα βαθιά, μαγευτικά και θαλασσοδαρμένα φιόρδ.

ημερινοί κάτοικοι της Αρκτικής, οι Ινουίτ (που σημαίνει «οι άνθρωποι») όπως αποκαλούν τους εαυτούς τους οι περισσότεροι Εσκιμώοι, (Eskimo σημαίνει «αυτοί που τρώνε ωμό κρέας» στη διάλεκτο των Αλγκόνκιαν), αποτελούνται από διάφορες φυλές όπως οι Ινγκουλίκ και οι Νετσίλικ (που σημαίνει «οι άνθρωποι της φώκιας»), και η προέλευση της κάθε μιας τους διαφέρει.

το μεγαλύτερο τμήμα τους είναι απόγονοι των «Παλαιο-Εσκιμώων» ή της φυλής Ντόρσετ, που εικάζεται ότι ήταν νάνοι, και απόγονοι των «Ανθρώπων της Θούλης» ή Θουλανθρώπων για τους οποίους λέγεται πως ήταν γίγαντες. Οι αλλόκοτοι θρύλοι αυτών των Αβοριγίνων, είναι μια αποκαλυπτική προσέγγιση στον παράξενο και πρωτόγονο πολιτισμό τους.

Ο κόσμος και η δημιουργία του είναι συνυφασμένες με τέρατα και τρομακτικά πλάσματα της φύσης. Τα τραγούδια τους μοναχικά. Αυτοί οι νομάδες από το μακρινό παρελθόν τους –για το οποίο εμείς ξέρουμε πολύ λίγα– έπρεπε να πολεμούν, και συνεχίζουν να πολεμούν ενάντια στη φύση για την επιβίωσή τους.

Από τις παραδόσεις και λατρείες τους, οι οποίες καθρεφτίζουν την καθημερινή τους ζωή και το περιβάλλον τους, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η φύση μπορεί να είναι πολύ πιο εχθρική, από όσο γνωρίζουμε εμείς οι άνθρωποι που κατοικούμε πιο κοντά στον Ισημερινό. Οι θεότητες τους είναι ανθρωπόμορφες και τερατώδεις και δεν χαρακτηρίζονται από καμία πραότητα. Αυτό είναι, ουσιαστικά, ένα κοινό σημείο μεταξύ πολλών Αβοριγίνων.

Από τις διαλέκτους τους μπορούμε να βγάλουμε άπειρα συμπεράσματα για τον πολιτισμό τους. Οι λέξεις τους μπορεί να έχουν πολλαπλά νοήματα, ή σε ένα αντικείμενο μπορεί να αντιστοιχούν πολλές λέξεις με διαφορετικά νοήματα, ανάλογα με τη χρήση του αντικειμένου. Ένα παράδειγμα είναι το χιόνι, που ανάλογα με τη χρήση του έχει διαφορετικές ονομασίες.

Ο πνευματικός κόσμος των Ινουίτ διαπλέκεται μέσα στο σύμπαν με ένα πολύ παράξενο τρόπο, που καθιστά όλα τα πλάσματα της φύσης διπλά, τα οποία έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνονται, όπως θα δούμε και πιο κάτω. Το μυστικό παρελθόν τους γυρνά πίσω 10.000 χρόνια και ίσως πολύ περισσότερο, σε καιρούς που είναι σχεδόν άσκοπο να γνωρίζουμε τις συνθήκες του περιβάλλοντός τους εφόσον δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα για την αληθινή προέλευση των ίδιων.

Αυτό που γνωρίζουμε γι’ αυτούς τους νομάδες, είναι ότι η θάλασσα ήταν και είναι γι αυτούς, η μόνη πηγή πρώτων υλών, με εξαίρεση τον πάγο, τον οποίο χρησιμοποιούν ποικιλοτρόπως, όπως για να χτίσουν τα σπίτια τους, τα γνωστά ιγκλού, και για πολλές άλλες χρήσεις. Λέγεται ότι οι Θουλάνθρωποι ήταν φαλαινοθήρες που μπορούσαν να δαμάσουν τεράστια κοίτη μέσα από τα umiak τους, τις βάρκες που φτιάχνανε από δέρμα φάλαινας. Ωστόσο, η θάλασσα γι΄ αυτούς τους ανθρώπους ήταν πάντα αυστηρή και μπορούσε να πάρει πίσω ό,τι τους είχε δώσει, με την τρομακτική δύναμή της.

MΠΑΝΤΟΥ

Οι Μπαντού είναι μια ομοεθνία (ομάδα συγγενικών εθνών) για πάνω από 400 εθνοτικές ομάδες (φυλές) στην Αφρική, που τις ενώνει μια κοινή γλωσσική οικογένεια (ομογλωσσία), οι γλώσσες Μπαντού, καθώς και πολλά κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις. 

 Μέσα στις εντοπισμένες περιοχές, οι Μπαντού γλώσσες μπορούν να είναι λίγο-πολύ αμοιβαία καταληπτές, αλλά οι Μπαντού γλώσσες συνολικά είναι τόσο διαφορετικές όπως Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες (γλώσσες της Ινδοευρωπαϊκής ομογλωσσίας, π.χ. ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, κ.τ.λ.).

Ο πολιτιστικός χώρος των Μπαντού (κυρίως με βάση την ομογλωσσία τους) εντοπίζεται γεωγραφικά σήμερα στις ακόλουθες περιοχές της υποσαχάρειας (νότια της Ερήμου της Σαχάρας) Αφρικής: από το νότιο Καμερούν ως την νοτιοδυτική Κένυα και από το βόρειοδυτικό τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό μέχρι την Νότια Αφρική.