Τα επιτευγματα στην αρχαια ελλαδα

ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΚΑΪΤΕΤΖΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΜΕΛΗ ΚΟΠΕΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΤΟΚΟΥ 5ο Γενικό Λύκειο Αιγάλεω Α’ Λυκείου Έτος 2011-2012 Άτομα τα οποία συμμετείχαν: ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΚΑΪΤΕΤΖΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑΜΕΛΗ ΚΟΠΕΛΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΤΟΚΟΥ

Το θέμα μας ασχολείται με: Τα τεχνολογικά επιτεύγματα στην Αρχαία Αθήνα. Ο ελληνικός πολιτισμός αποτελεί αναμφίβολα τη βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται ο τεχνολογικός τομέας . Τα λαμπρά τεχνολογικά επιτεύγματα στον τεχνολογικό τομέα δείχνουν την πρωτοκαθεδρία του , αλλά και τονίζουν την σπουδαιότητα του. Στον ελληνικό κόσμο συναντάμε κατασκευές και επινοήσεις , κάποιες εκ των οποίων μάλιστα έχουν μοναδική παρουσία. Οπότε οι κατασκευές αυτές καταγράφονται ως τεχνολογικά επιτεύγματα της επινοητικότητας των Ελλήνων. Ο στόχος της ομάδας μας είναι να διερευνήσει πληροφορίες σχετικά με τα θέματα που έχει αναλάβει ο κάθε μαθητής της ομάδας. Τα θέματα τα οποία έχει επιλέξει η ομάδα μας είναι τα παρακάτω: Ο Τάλως ,εφεύρεση του Ήφαιστου , Το αυτόματο περιστέρι του Αρχύτα Το Ευπαλίνειον Όρυγμα του Ηρόδοτου

Ο σκοπός της έρευνας είναι: Να ανακαλύψουμε και να αποσαφηνίσουμε πληροφορίες σχετικά με τα θέματα που μας έχουν ανατεθεί και να τα παρουσιάσουμε με τον τρόπο μας στο υπόλοιπο σχολείο .Τα θέματα μας έχουν πολύ ενδιαφέρον καθώς θα έχουμε την δυνατότητα να διευρύνουμε τις γνώσεις μας σχετικά με τον τεχνολογικό κόσμο , αλλά και να συμμετέχουμε σε μια ομαδική εργασία και να την ολοκληρώσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χάρη στην ελευθερία του θέματος μας υπάρχουν ποικίλες πηγές για να βρούμε τις πληροφορίες που μας αντιστοιχούν, όπως είναι : Το διαδίκτυο Η βιβλιοθήκη Εγκυκλοπαίδειες και βιβλία που μας είναι απαραίτητα και μας παρέχουν πλήθος πληροφοριών .

ΤΑΛΩΣ ΕΥΠΑΛΙΝΕΙΟ ΟΡΥΓΜΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΧΥΤΑ Τα επιτεύγματα μας: ΤΑΛΩΣ ΕΥΠΑΛΙΝΕΙΟ ΟΡΥΓΜΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΑΡΧΥΤΑ

Ο Τάλως ήταν μυθικός χάλκινος γίγαντας, το πρώτο ρομπότ στην ιστορία, που προστάτευε την μινωική Κρήτη από κάθε επίδοξο εισβολέα. Ο Τάλως είναι από τις πιο αγαπητές μυθικές προσωπικότητες του αρχαίου κόσμου και ένας από τους πιο σημαντικούς ελληνικούς μύθους.   Πώς και γιατί δημιουργήθηκε ο Τάλως Ο Τάλως δεν γεννήθηκε αλλά φτιάχτηκε είτε από τον ίδιο το Δία ή σύμφωνα με άλλες παραλλαγές του μύθου με την εντολή του Δία από τον πολυτεχνίτη Δαίδαλο ή τον Ήφαιστο, θεό της φωτιάς και του σιδήρου. Ο Τάλως, ένας χρυσός σκύλος που δεν του ξέφευγε κανένα θήραμα και μία φαρέτρα με βέλη που δεν έχαναν ποτέ τον στόχο τους. ήταν τα τρία δώρα του Μέγιστου των θεών, Δία, προς την αγαπημένη του Ευρώπη που του χάρισε τρεις γιούς, το Μίνωα, μυθικό βασιλιά της Κνωσού, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα. Τάλως

Σε νομισμα: Σε νόμισμα που βρέθηκε στο μινωικό ανάκτορο της Φαιστού, ο Τάλως απεικονίζεται νέος, γυμνός και με φτερά στους ώμους. Πιθανώς τα φτερά εξηγούν τη μεγάλη του ταχύτητα αφού μπορούσε τρεις φορές τη μέρα να γυρίσει ολόκληρη την Κρήτη. Εξωτερικά ο Τάλως έμοιαζε με θεόρατο άντρα που το σώμα του ήταν φτιαγμένο από χαλκό. Είχε μία και μόνη φλέβα που του έδινε ζωή. Αυτή ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στους αστραγάλους ενώ αντί για αίμα έτρεχε μέσα της λιωμένο μέταλλο. Στους αστραγάλους του υπήρχε σφηνωμένο ένα χάλκινο καρφί που δεν άφηνε να χυθεί το υγρό που τον κρατούσε στη ζωή.

Ο τάλως ακοίμητος φρουρός της κρήτης Δουλειά του Τάλω ήταν να προστατεύει την Κρήτη από κάθε εισβολέα κάνοντας τον γύρο του νησιού τρεις φορές τη μέρα. Βλέπετε στη μινωική Κρήτη δεν έχουν βρεθεί ίχνη τειχών για την προστασία των πόλεων γι’ αυτό και ο Έβανς, ο ανασκαφέας της Κνωσού, μιλούσε για την περίφημη "μινωική ειρήνη" (pax minoica). Φαίνεται ο Μίνωας ένιωθε ασφαλής έχοντας έναν πανίσχυρο φρουρό. Ο Τάλως δεν άφηνε κανένα εχθρικό πλοίο να πλησιάσει αφού από την ακτή εκτόξευε τεράστιους βράχους βυθίζοντας τα ξύλινα καράβια όσων πλησίαζαν απειλητικά την Κρήτη. Αν κάποιος παρ’ όλα αυτά ξέφευγε και κατάφερνε να πατήσει στην στεριά τον περίμενε μία δυσάρεστη έκπληξη. Ο Τάλως έμπαινε στη φωτιά και το χάλκινο κορμί του πυρακτωνόταν. Μετά σφιχταγκάλιαζε τους εχθρούς, που φυσικά γίνονταν παρανάλωμα. Υπάρχει μία παράδοση ότι κάποιοι Σαρδόνιοι (από τη Σαρδηνία της Ιταλίας) είχαν αυτό το «καυτό» τέλος, γι’ αυτό τα νεκρά τους κορμιά βρέθηκαν με στόματα ανοιχτά από τον πόνο και τη φρίκη. Όπως λέει ο μύθος, ο Τάλως αφού σύντριβε ή έκαιγε τους εχθρούς της Κρήτης, ξεσπούσε σε γέλια. Ισως από αυτό κατάγεται η έκφραση «σαρδόνιο γέλιο», δηλαδή το σαρκαστικό γέλιο του νικητή μίας αναμέτρησης, που κομπάζει και ειρωνεύεται τους ηττημένους.

Ο τάλως προστάτης των νόμων στην κρήτη Ο Τάλως δεν είχε όμως μοναδικό χρέος να προστατεύει την Κρήτη από εχθρούς αλλά και από κάθε είδους αδικία. Γύριζε τρεις φορές το χρόνο όλα τα χωριά του νησιού κουβαλώντας στην πλάτη του χάλκινες πλάκες με χαραγμένους τους θεϊκούς-δίκαιους νόμους. Σκοπός ήταν να φροντίζει να τηρούνται αυτοί οι νόμοι στην επαρχία. Οι χάλκινες πλάκες που κουβαλούσε ίσως ήταν μεταγενέστερη προσπάθεια να εξηγηθεί με τη λογική γιατί αναφέρεται σαν χάλκινος. Στις πόλεις υπεύθυνος για την τήρηση των νόμων ήταν ο Ραδάμανθυς, που μαζί με τον αδερφό του, Μίνωα, μετά το θάνατό τους έγιναν κριτές των ψυχών στον Άδη, σύμβολα απόλυτης δικαιοσύνης. Πώς πεθαίνει ο Τάλως Ο Τάλως κατάφερε για πολλά χρόνια να κατατροπώνει τους εχθρούς της Κρήτης μέχρι που ήρθε και η ώρα του. Φυσικά ένα χάλκινο «ρομπότ» δεν θα μπορούσε να πεθάνει από βέλη ή όπλα αφού ήταν άτρωτο, πόσο μάλλον από γηρατειά. Ο Τάλως πέθανε από δόλο. Η Αργώ, το μυθικό πλοίο, με πλήρωμα τον Ιάσονα, τη Μήδεια και τους Αργοναύτες είχε ένα περιπετειώδες ταξίδι πέρα από τον Ελλήσποντο. Φτάνοντας στις νότιες ακτές της Κρήτης οι Αργοναύτες θέλησαν να προσαράξουν ώστε να ξεκουραστούν και να εφοδιαστούν προμήθειες. Μην ξεχνάμε ότι είχαν ήδη περάσει από την Κολχίδα όπου ο Ιάσονας με τη βοήθεια της μάγισσας Μήδειας, κόρης του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, αφού οι δυο νέοι είχαν εν τω μεταξύ ερωτευτεί, κατάφερε να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Εκτός από το δέρας πήρε φεύγοντας και την αγαπημένη του Μήδεια. Η μυθολογία λέει ότι η Μήδεια ήταν ανιψιά της Πασιφάης, γυναίκας του Μίνωα, δηλαδή της βασίλισσα της μινωικής Κρήτης, οπότε μάλλον γι’ αυτό διάλεξαν την Κρήτη για να κάνουν μία στάση στο θρυλικό ταξίδι τους. Πλησιάζοντας όμως την ακτή βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον χάλκινο γίγαντα, να τους πετάει βράχους. Το πλοίο κινδύνευσε να βυθιστεί όταν ανέλαβε η Μήδεια. Πήγε στην κουπαστή και άρχισε να μιλάει με τον Τάλω. Κάνοντας ξόρκια και τάζοντας του αθανασία τον ξεγέλασε τον απονήρευτο Τάλω έτσι μόνος του έβγαλε το χάλκινο καρφί από τους αστραγάλους του με αποτέλεσμα να χυθεί όλο το «αίμα» του στη γη και ο ίδιος να σωριαστεί κάτω χωρίς ζωή πια. Υπάρχει και μία δεύτερη πολύ κοντινή εκδοχή, ότι η Μήδεια τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και λέγοντας ξόρκια τον τρέλανε και καθώς έτρεχε με μανία πάνω κάτω χτύπησε το ευάλωτο σημείο του, το χάλκινο καρφί έσπασε και έτσι πέθανε.

Τι συμβολίζει ο τάλως μέσα από το μύθο Ο χάλκινος ήρωας, Τάλως, συμβολίζει την τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της μεταλλουργίας στα προϊστορικά-μινωικά χρόνια. Είχαν φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε έφτιαξαν με τη φαντασία τους έναν χάλκινο υπερήρωα να τους προστατεύει. Μια άλλη πολύ σημαντική ιδιότητα του Τάλω ήταν αυτή σαν λειτουργός δικαιοσύνης. Αυτό υποδηλώνει τη σπουδαιότητα που απέδιδαν στην αρχαία Κρήτη στο θεσμό της δικαιοσύνης. Όχι τυχαία οι νόμοι θεωρούνταν θεϊκοί, αφού ο Μίνωας τους έπαιρνε από τον πατέρα του το Δία, και επομένως η τήρησή τους ήταν απαραίτητη. Ο Τάλως της Αθήνας Παρ ’ όλο που ο Τάλως είναι πρόσωπο της κρητικής μυθολογίας είχε έναν συνονόματο Αθηναίο μυθικό ήρωα. Πρόκειται για μεταγενέστερο αττικό μύθο όπου ο αθηναίος γιος της πέρδικας ήταν ανιψιός του πολυτεχνίτη Δαίδαλου. Μεγαλώνοντας ο Τάλως, που μαθήτευε κοντά στο θείο του, γινόταν τόσο έξυπνος και εφευρετικός που ο Δαίδαλος φοβήθηκε ότι θα μπορούσε να αναδειχθεί ανώτερος από αυτόν στην τέχνη. Λέγεται μάλιστα ότι ο Τάλως ήταν τόσο επιδέξιος που κατάφερε να πριονίσει ένα πολύ λεπτό ξύλο χρησιμοποιώντας το σαγόνι ενός φιδιού. Για να διατηρήσει τη θέση του ως άριστος αρχιτέκτονας και μεγαλύτερος εφευρέτης ο Δαίδαλος έσπρωξε τον Τάλω από την Ακρόπολη. Για το φόνο αυτό εξορίστηκε από την Αθήνα και έτσι κατέληξε στην Κρήτη, όπου συνέδεσε το όνομα του με την οικοδόμηση του ανακτόρου της Κνωσού και την κατασκευή του λαβύρινθου για να περιορίσουν τον μυθικό Μινώταυρο. Ο Τάλως καταστρέφει το πλοίο των Αργοναυτών - Ο θάνατος του Τάλως, σκηνές από ταινία του 1963

Το ευπαλινειον ορυγμα Το Ευπαλίνειο όρυγμα αποτελεί ένα μηχανικό έργο αξεπέραστο στην ιστορία της μηχανικής τεχνολογίας και τεκμήριο του υψηλού επίπεδου τεχνογνωσίας των Ελλήνων μηχανικών και των ολοκληρωμένων γνώσεών τους στην εφαρμογή της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής στην αρχαία Ελλάδα πολύ πριν από τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Μεγαρεύς μηχανικός Ευπαλίνος κατόρθωσε να διανοίξει έναν αγωγό ύδρευσης διαμέσου του όρους Άμπελος (σημ. Κάστρο), για την υδροδότηση της πρωτεύουσας της Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο). Το υδραυλικό έργο που ανέλαβε ο Ευπαλίνος είχε συνολικό μήκος 1800 μέτρων, είχε δύο τμήματα : α) το επιφανειακό (ή εξωτερικό) που ξεκινούσε από την πηγή (που σήμερα είναι ενσωματωμένη στην εκκλησία Αγιάδες) και με ένα σύστημα αγωγού και καθέτων ορυγμάτων για τον καθαρισμό του νερού, οδηγούσε προς την βόρειο είσοδο της σήραγγας και β) την κυρίως σήραγγα, μήκους 1036 μέτρων. Η σήραγγα που διανοίχθηκε μέσα από το όρος Άμπελος ήταν και το σημαντικότερο τμήμα του αγωγού. Είχε διαστάσεις 1,80 μ. x 1,80 μ. περίπου. Η εκσκαφή της σήραγγας ξεκίνησε ταυτόχρονα από τις δύο μεριές του βουνού και οι δύο ομάδες εργατών χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια για να ολοκληρώσουν το δύσκολο έργο τους. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στο κέντρο με ελάχιστη απόκλιση, παρόλο που η μία από τις δύο ομάδες (η βόρεια) υποχρεώθηκε να αποκλίνει από την ευθεία γραμμή, λόγω της σαθρότητας των πετρωμάτων σ’ εκείνο το σημείο και συνέχισε διαγράφοντας τεθλασμένη γραμμή (βλ. σχεδιάγραμμα) για να αποφύγει το επικίνδυνο σημείο, επέστρεψε στην νοητή ευθεία και συναντήθηκε με την νότια ομάδα στην μέση της διαδρομής με απόκλιση μόλις 0,6μ Στο δάπεδο της σήραγγας ανοίχτηκε ένας τεράστιος αγωγός, κατωφερής, μέσα στον οποίο τοποθετήθηκαν οι κεραμικοί σωλήνες που μετέφεραν το νερό προς την πόλη. Το όλο σύστημα συμπληρωνόταν από δεξαμενές και άλλα αρδευτικά έργα (μετά το τέλος της σήραγγας, προς την πλευρά της πόλης) που ήταν υπέργεια. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αγωγός ήταν σε λειτουργία για πολλούς αιώνες (πάνω από χίλια χρόνια) όταν λόγω του τερματισμού της συντήρησής του, σταδιακά αχρηστεύθηκε και έπαψε να τροφοδοτεί με νερό την πρωτεύουσα της Σάμου.

ΤΟ ΕΥΠΑΛΙΝΕΙΟ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ Είναι άξιο προσοχής ότι σε μία περιορισμένη γεωγραφική περιοχή που περιλαμβάνει τα παράλια της Ιωνίας και τις νήσους Λέσβος, Τένεδος, Χίος, Σάμος και Ρόδος, αλλά και στην ίδια περίπου χρονική περίοδο (600 - 540 π.Χ.) εμφανίσθηκαν οι "Ίωνες" φυσικοί/μηχανικοί/μαθηματικοί, δηλ. φιλόσοφοι υπό την ευρεία έννοια. Μιλήσιοι λοιπόν ο σοφός Θαλής (αλλαγή κοίτης ποταμού Άλυος κ.α.), ο Αναξίμανδρος (χαρτογράφος) και ο Αναξιμένης. Λέσβιοι ο Μαστρικέτας (αστρονόμος), ο Μακέρτιος, ο Εκαταίος (χαρτογράφος). Σάμιοι ο Φώκος (μηχανικός), ο Μανδροκλής (ζεύξη Ευξείνου). Τενέδιος ο Κλεόστρατος (αστρονόμος). Και άλλοι σοφοί (Βίας, Πιττακός, Ηράκλειτος, Κλεόβουλος).Ο συνωστισμός αυτών των εγκεφάλων είναι ανεξήγητος για πολλούς, δεδομένου ότι η περίοδο καταστροφής του Αιγαίου πολιτισμού ("Μαύρα Χρόνια") ήταν πλησίον (1150-750 π.Χ.). Η άνθιση-αναγέννηση δεν μπορεί να ήταν απλή συγκυρία προσώπων, αλλά σύμφωνα με τον Κ. Καρμιράντζο (άρθρο στο περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ. 224-225 Αύγ.-Σεπτ 2000) πρέπει να ήταν αποτέλεσμα κάποιου αστάθμητου παράγοντα π.χ. της εύρεσης παμπάλαιων αρχείων ("των παμπάλαιων χρόνων" : Αριστοτέλης), πηγή γνώσεων που έγινε το έναυσμα ανάπτυξης σημαντικού πολιτισμού. Ανάμεσα σε αυτά τα φωτεινά πνεύματα δρα και ο Ευπαλίνος με τους συνεργάτες του, σημαντικότατος μηχανικός και ικανότατος γνώστης μεθόδων τοπογράφησης και εξόρυξης, ο κατασκευαστής του "Ευπαλινείου Ορύγματος".

Ιστορικό του ορύγματος Το όρυγμα του Ευπαλίνου κατασκευάστηκε γύρω στο 530 π.Χ. ή γύρω στο 595 έως 570 π.Χ (σύμφ. με τον Κ. Καρμιράντζο) και εξυπηρέτησε το υδραγωγείο της πόλης της αρχαίας Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο) για 10 αιώνες. Μετά εγκαταλείφθηκε και καταχώστηκε. Έτσι εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η πόλη τους επόμενους αιώνες υδροδοτούνταν από το εξωτερικό Ρωμαϊκό υδραγωγείο. Το έργο παρέμεινε χαμένο από τον 7ο μέχρι τον 19ο αιώνα. Από τότε το έργο ανακαλύφθηκε σταδιακά με πολύ μικρά βήματα, ώσπου τελικά καθαρίστηκε και αποτυπώθηκε από το γερμανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο στην δεκαετία του 1970. Το έργο αυτό σώθηκε στην ιστορία από την σύντομη αναφορά του ιστορικού Ηρόδοτου όταν επισκέφτηκε τη Σάμο κατά το 450 π.Χ. Ανάμεσα στα μεγάλα έργα των Σαμίων που ξεχωρίζουν, κατά τον Ηρόδοτο, είναι: ο λιμενοβραχίονας, το Ηραίο, το τείχος της πόλης μήκους 6220μ. ο στόλος των τριηρών και το Ευπαλίνειο όρυγμα. Το όρυγμα αυτό που εντυπωσίασε τον Ηρόδοτο, είναι μία σήραγγα ευθύγραμμου μήκους 1035 μέτρων, η οποία κατασκευάστηκε γύρω στο 530 π.Χ. από τον Μεγαρέα αρχιτέκτονα Ευπαλίνο. Η σήραγγα αυτή τρύπησε το βουνό που βρίσκεται βόρεια της πόλης της αρχαίας Σάμου και έφερε σε αυτήν το νερό μιας πηγής. Το εκπληκτικό στο έργο είναι ότι οι ανασκαφές της σήραγγας άρχισαν ταυτόχρονα από τα δύο στόμια και τα τμήματά της συναντήθηκαν με ελάχιστη απόκλιση. Η διάτρηση διήρκησε σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πολύ λιγότερο από τα περίπου 10 χρόνια που θεωρούσαν μέχρι πρόσφατα. Η σήραγγα κατασκευάστηκε εντελώς οριζόντια και μετά στο δάπεδό της ανοίχτηκε κεκλιμένο αυλάκι σε βάθος 8,5μ. μέσα στο οποίο τοποθετήθηκαν πήλινοι σωλήνες για την προσαγωγή του νερού στην πόλη. Το νερό από την πηγή έφτανε, με υπόγειο αγωγό, μήκους 953 μέτρων και μέσης κλίσης 0,6%, στο βόρειο στόμιο της σήραγγας και, αφού την διέσχιζε, πάλι με υπόγειο ισοκλινή αγωγό σε βάθος 5μ. οδηγούνταν στην δεξαμενή της πόλης σε υψόμετρο 44,20μ.Ο Μαθηματικός-Αρχιτέκτονας Δημ. Τσιμπουράκης σε μια εκτενή και εμπεριστατωμένη μελέτη που πραγματοποιεί στο βιβλίο του: "530 π.Χ. ΤΟ ΟΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΠΑΛΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΜΟ" προσπαθεί να αποδώσει τα δεδομένα που είχε στη διάθεσή του ο Μεγαρέας μηχανικός Ευπαλίνος, των προβλημάτων που είχε να επιλύσει καθώς και τον τρόπο αντιμετώπισής τους κατά την κατασκευή του τεραστίου, για τα δεδομένα της εποχής, έργου. Ο Ευπαλίνος μελετώντας τη μορφολογία της περιοχής είδε ότι η πηγή βρίσκεται στα βόρεια της πόλης, είναι ψηλότερα από αυτήν και ότι ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ένα βουνό. Ο όγκος του βουνού δεν είναι συνεχής αλλά δυτικά υπάρχει μια χαράδρα που φέρνει τα νερά των χειμάρρων και της πηγής νότια στον κάμπο της πόλης και στη συνέχεια στη θάλασσα. Έπειτα βρήκε την υψομετρική διαφορά της πη- γής και των υψηλότερων συνοικιών της πόλης καθώς και την κατά προσέγγιση απόσταση της πηγής ώστε να έχει τα αριθμητικά στοιχεία που θα τον βοηθούσαν να διαλέξει την κλίση και την διαδρομή του αγωγού.

Η πετομηχανη του αρχυτα Στην εποχή μας οι πτήσεις των αεροσκαφών και των διαφόρων διαστημικών οχημάτων έχουν εδραιωθεί για τα καλά στην συνείδηση των ανθρώπων αποτελώντας τμήμα της καθημερινής καθημερινότητας.. Αυτό το επίτευγμα του ανθρώπου , το να κατακτά πλέον με σχετική ευκολία τους αιθέρες, οφείλεται κατά έναν μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της αεριοπροώθησης.. Η δράση ,η εκροή με μεγάλη ταχύτητα των αερίων που παράγονται από την καύση κάποιας προωστικής ύλης, δημιουργεί την αντίδραση στην ωστική δύναμη. Αυτή η αρχή λοιπόν απετέλεσε την βάση για την ανάπτυξη των πτήσεων και την κατάκτηση του διαστήματος. Εάν θελήσουμε να βρούμε τις ρίζες της κινήσεων δια αντιδράσεως κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν,ασφαλώς μια πρώτη μας στάση θα είναι στην εποχή της ανακαλύψεως της πυρίτιδος. Η γενικευμένη χρήση της πυρίτιδος έδωσε τεράστια ώθηση στις μηχανές δια αντιδράσεως από τον 18ο αιώνα και εντεύθεν ,ανάλογη με αυτήν που έδωσε η χρήσις χημικών καυσίμων κατά την σύγχρονη εποχή. Συνεχίζοντας την αναδρομή μας θα φτάσουμε στο 100 μ.Χ., όπου εμφανίζεται ο ‘Ηρων ο Αλεξανδρεύς και η αιλόσφαιρα του, μία μηχανή που εκμεταλεύετο μέσω στροφίγγων τον παραγόμενο σε λέβητα ατμό για τη δημιουργία κινήσεως

. Για να φτάσουμε στο τέλος της ιστορικής μας αναδρομής θα πρέπει να μεταφερθούμε στο 400π.Χ. , οπου όμως δεν θα συναντήσουμε μια μηχανή με απλώς παραπλήσια λειτουργία των σημερινών αεροσκαφών, αλλά ένα πραγματικό αεριωθούμενο, την πετομηχανή του Αρχύτου. Ο Αρχύτας ο Ταραντίνος (428-347π.Χ. ) , υιός του Μνησαγόρου, υπήρξε μέγας Πυθαγόρειος φιλόσοφος και λαμπρός επιστήμων. Ήταν φίλος του Πλάτωνος, τον οποίο και έσωσε από την θανατική καταδίκη που του επέβαλε ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος , καθώς και δάσκαλος του Ευδόξου του Κνιδίου. Στην φιλοσοφία πιθανότατα να εμυήθη από τους Πυθαγορείους , που κατέληξαν στην Δωρική αποικία του Ταραντίνος μετά την εκδίωξη τους από τον Κρότωνα και την διασπορά τους στην Μεγάλη Ελλάδα . Ο Αρχύτας ήταν σπουδαίος μαθηματικός , μηχανικός και πολιτικός-στρατιωτικός. Εξελέγη επτά φορές στρατηγός , κατά παρέκληση του νόμου που απηγόρευε ακόμη και το δις εκλέγεσθαι , συμβάλλοντας τα μέγιστα στους πολέμους εναντίον των Μεσαπίων , των Λευκανών και των Συρακουσίων. Η διακυβέρνηση του μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μια εφαρμογή της πυθαγορείας ηθικής στην πολιτεία. Η πολιτεία του Αρχύτου δεν στηρίζεται στην ισότητα των μέτρων και των σταθμών , αλλά στην γεωμετρίκή ισότητα , που συνδέεται με την δικαιοσύνη και την λογιστική. Τα μεγέθη και οι αριθμόί για τον Αρχύτα αποτελούν προοίμια για το υπέρτατο μάθημα της λογιστικής το αντιστοίχο της πλατωνικής διαλεκτικής , το αντίστοιχο της πλατωνικής διαλεκτής, που υπερέχει πάσων των επιστημών και των τεχνών. Από τις ηθικές και μεταφυσικές πραγματείες που συνέγραψε διασώζονται ελάχιστα αποσπάσματα από τον Στοβαίο και τον Συμπλίκιο.Ο Αριστοτέλης έγραψε ειδική πραγματεία υπό τον τίτλο «Η φιλοσοφία του Αρχύτου» , έργο που δυστυχώς χάθηκε όπως κι ένα ανάλογο έργο του Αριστοξένου. Ως κεντρική ιδέα του φιλόσοφου του φιλοσόφου μπορούμε να εντοπίσουμε την θεώρηση του σύμπαντος και της ουσίας των όντων ως μια ενιαία ενότητα που απαρτίζεται εξ ύλης και μορφής (είδους) , χωρίς απόλυτες διαφορές μεταξύ οργανικού και ανόργανου κόσμου, με τα φαινόμενα να μην ερμηνέυονται από τον νόμο της αιτιότητας και την κίνηση να αποτελεί το αίτιο της κοσμοποιϊας. Αξιοσημείωτες είναι και οι παιδαγωγικές αντιλήψεις του Αρχύτου , σύμφωνα με τις οποίες η μάθηση προέρχεται από την μεθοδολογία της μεταδόσεως γνώσεων και της δημιουργικής ανακαλύψεως. Ο Αρχύτας συνέταξε αρκετά σημαντικά συγγράματα : «Αναλογίαι» , «Περί μαθηματκής « , «Περί γεωργίας « . Όπως αναφέρει ο Κλαύδιος Πτολεμαίος ήταν μεγαλοφυής ,μαθηματικός και μουσικός.

Ερεύνησε το πρόβλημα των μουσικών τόνων και διέκρινε τρία γένη μουσικών συμφωνιών: το εναρμόνιον , το χρωματικό και το διατονικό , που ταυτίζονται με τους τρεις μέσους : τον αριθμητικό , τον γεωμετρικό και τον αρμονικόν , ενώ αιτιολόγησεε την παραγωγή των ήχων ως απόρροια της συγκρούσεως των σωμάτων. Ο Αρχύτας όρισε την γραμμή ως τόπο που γράφει ένα σημείο κινούμενο και μελέτησε τη γραμμή διπλής καμπυλότητας , η οποία παράγεται από την τομή των επιφανειών κυλίνδρου , κώνου και του στερεού που σχηματίζεται εκ της περιστροφής της περιφέρειας περι μια εφαπτομένη του . Δια των τόμων αυτών πέτυχε τη λύση του προβλήματος των δυο μέσων αναλόγων , με κατάληξη την εξερεύνηση μια τρίτης ρίζας του λόγου q/p και την λύση του «Δήλιου προβλήματος» ( διπλασιασμός του κύβου.) Ο Αρχύτας ασχολήθηκε επίσης και με την αστρονομία , περιέγραψε την περιφορά μιας ερμητικά κλειστής σφαίρας γύρω από την Γη , αποτυπώνοντας έτσι για πρώτη φορά την ιδέα της δημιουργίας τεχνητού δορυφόρου.Η πραγματική καταξίωση όμως αυτής της πολύπλευρης προσωπικότητας ήρθε μέσω της μηχανικής . Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι ο Αρχύτας θεωρείται ιδρυτής της επιστημονικής μηχανικής , ως ο άνθρωποςπου εισήγαγε την μεθοδική έρευνα και εφάρμοσε τις μαθηματικές αρχές στις πρακτικές κατασκευές . Περίφημες είναι οι εφευρέσεις που αποδίδονται στον Αρχύτα , όπως ο κοχλίας , η τροχαλία,το πολύσπαστο,η βίδα και η παιδική ροκάνα.Η σπουδαιότερη ωστόσο εφεύρεση είναι αυτή της <<περιστεράς>>,του πρώτου μηχανικά ιπταμένου σώματος στην ιστορία. Η περιστέρα ή πετομηχανή του Αρχύτου διεσώθη φιλολογικά από τον Φαβωρίνο στο έργο του <<Παντοδαπή Ιστορία>> και από τον Αύλο Γέλλιο στις <<Αττκές Νύκτες>>. Η συγκεκριμένη κατασκευή ήταν ένα ξύλινο ομοίωμα περιστεριού (εξ ου και η ονομασία ), που είχε την ικανότητα ενός πραγματικού πτηνού , δηλαδή να πετάει . Το τεχνητό αυτό κατασκεύμα σηκώνεται στον αέρα με την βοήθεια ωρισμένης ωστικής δυνάμεως (ελατήριο ή βάρος επί τροχαλίας ) και κατόπιν τίθεται σε κίνηση δια ενός ρεύματος αέρος που περιείχε μέσα του και διέφυγε μέσω σχισμής (εκτόνωση πεπιεσμένου αέρος ). Σε πείραμα που διενήργησε ο Αρχύτας , η περιστέρα πέταξε σε μία απόσταση 200 μέτρων. Η πετομηχανή αφού προσγειώθηκε δεν ήταν δυνατό να ξανασηκωθεί από το έδαφος ,εξαντλώντας πιθανώς τα αποθέματα του συστήματος αερόβιας λειτουργίας. Θα μπορούσαμε να καθορίσουμε την περιστέρα ως ένα πειραματικό αεριωθούμενο αεροσκάφος , το οποίο , όπως παρατηρεί ο ερευνητής Ευάγγελος Σταμάτης , πρέπει να διαθέτει κάποιον ειδικό μηχανισμό συμπιέσεως του αέρος .Η αξιοποίηση των δυνλαμεων του αέρος όταν αυτός συμπιέζεται (αεροσυμπίεσης ) μας καταδεικνύει την χρήση της πνευματικής επιστήμης ήδη από το 400 π.Χ. , καθιστώντας τον Αρχύτα πνευματικό της πατέρα.

Η τεχνική αντίληψη του μεγάλου φιλόσοφου θα αποτελέσει ένα σημείο εκκίνησης για την ανάπτυξη της υδραυλικής και μηχανικής ., που θα συνετελέσθη μετά από έναν περίπου αιώνα. Η καταπληκτική όμως εφεύρεση της πετομηχανής θα παραμείνει ένα μοναδικό δημιούργημα για πολλούς ακόμα αιώνες , μέχρι της εμφάνιση των πρώτων αεροπλάνων. Εάν ο Δαίδαλος εξέφρασε σε προϊστορικές εποχές τον πόθο των Ελλήνων για πτήσεις στον ουρανό , Ο Αρχύτας υλοποίησε τον πόθο αυτό σε μια ιστορική περίοδο.

Τα άτομα τα οποία ρωτήσαμε ήταν 20 και τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: Ότι σχετικά με την έρευνα που διεξήγαμε καταλήξαμε στα παραπάνω συμπεράσματα, όπου άτομα ανεξαρτήτου φύλου άνω των 25 ετών μας έδωσαν αρκετές πληροφορίες σχετικά με την αναζήτηση μας….. Τα άτομα τα οποία ρωτήσαμε ήταν 20 και τα αποτελέσματα ήταν τα εξής: Ερευνα σχετικα με τισ γνωσεισ των ατομων για τα τεχνολογικα επιτευγματα είναι :

Επιλογοσ Με την βοήθεια των καθηγητών μας αλλά και της έρευνας που φέραμε εις πέρας οδηγηθήκαμε στα παραπάνω συμπεράσματα σχετικά με τα τεχνολογικά επιτεύγματα στην Αρχαία Ελλάδα. Ανακαλύψαμε εξαιρετικές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με εφευρέσεις που δημιουργήθηκαν στην Αρχαία Ελλάδα για να ωφελήσουν τον πληθυσμό και να είναι χρήσιμα στην καθημερινή τους ζωή. Επίσης αναπτύξαμε ένα πνεύμα ομαδικότητας και συλλογικότητας , καθώς χωριστήκαμε σε ομάδες , οι οποίες μας βοήθησαν στην εύρεση πληροφοριών σχετικά με τα θέματα που μας απασχολούν. Ωστόσο σχετικά με την έρευνα που διοργανώσαμε ένα μεγάλο ποσοστό γνωρίζει αρκετά για τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Οι πηγές από τις οποίες έχουμε αντλήσει πληροφορίες είναι η Βικιπαίδεια και ιστορικές πηγές βιβλίων της βιβλιοθήκης του σχολείου μας .Οι εξίσου πηγές φάνηκαν αρκετά χρήσιμες στην έρευνα μας και μας βοήθησαν να έχουμε ένα επιτυχή αποτέλεσμα…