Παρουσίαση Εργασίας στο μάθημα : Παιδαγωγικά της Λαογραφίας Παρουσίαση Εργασίας στο μάθημα : Παιδαγωγικά της Λαογραφίας Θέμα: Βιογραφική συνέντευξη με έμφαση στην παιδική ηλικία. Διδάσκων : Κατσαδώρος Γεώργιος

Στοιχεία συνέντευξης Τόπος: Άγιος Στέφανος, Πόθια Καλύμνου Τόπος: Άγιος Στέφανος, Πόθια Καλύμνου Ημερομηνία: 28-04-2011 Πληροφορητής: Μαρία Μάρακα Σχέση αφηγήτριας με εμένα: Γιαγιά και εγγονή

Στοιχεία για τον πληροφορητή Η Μαρία Μάρακα, το γένος Τσουλούφη γεννήθηκε στις 27-05-1949 στην Πόθια Καλύμνου. Βιολογικοί γονείς της υπήρξαν ο Ζαχαρίας Πέρρος και η Ευαγγελία Σπανού. Ωστόσο, μετά την γέννηση της δόθηκε για υιοθεσία στην αδερφή της μητέρας της, Ειρήνη Σπανού και τον σύζυγό της Σακελλάρη Τσουλούφη. Η επίσημη πράξη υιοθεσίας της έγινε το 1955 στην Κω όταν ή ίδια βρισκόταν στα 6 της χρόνια. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάμνηση από αυτήν την «εκδρομή» στην Κω, όπου η ίδια θυμάται τον δικαστή να της ζητάει να του υποδείξει ποιοι είναι οι γονείς της. Τόσο οι βιολογικοί όσο και οι θετοί γονείς της κατάγονταν από την Κάλυμνο.

Οικογένεια Από τους βιολογικούς της γονείς είχε άλλα δύο αδέρφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, τον Μιχάλη και την Ελένη,τα οποία αναγνώριζε πάντα ως ξαδέρφια. Ο βιολογικός της πατέρας ασχολιόταν με τα σφουγγάρια. Ήταν κάπος στην Ύδρα, δηλαδή έφερε την ευθύνη για την αγορά μιας καλής παρτίδας με σφουγγάρια για λογαριασμό μιας μεγάλης τότε εταιρίας. Η βιολογική της μητέρα ασχολιόταν με τα οικιακά και τα χωράφια όπως και η θετή της μάνα. Ο θετός πατέρας ήταν παπουτσής.

Άλλες πληροφορίες Στην ηλικία των 12 ετών μένει ορφανή από τον πατέρα της και αναγκάζεται να αφήσει το σχολείο για να βοηθήσει την μητέρα της στις δουλείες του σπιτιού και στα χωράφια προκειμένου να επιβιώσουν. Σχολείο πήγε μέχρι την ΣΤ’ Δημοτικού και όπως δηλώνει ήταν μία άριστη μαθήτρια. Λάτρευε τα θρησκευτικά, ενώ αντίθετα δεν έτρεφε καμία συμπάθεια για την ανθρωπολογία. Επίσης, όπως ομολογεί και η ίδια αγαπούσε τους δασκάλους της, παρά την αυστηρότητα τους γιατί καταλάβαινε πως την νοιάζονταν και την αγαπούσαν και εκείνοι.

Μεγάλωσε κατά βάση σε μία μικροαστική ελληνική οικογένεια με βασικούς πόρους αρχικά το επάγγελμα του πατέρα της και στη συνέχεια το χωράφι τους που τους εξασφάλιζε πάντα τα απαραίτητα προς το ζην. Με τις παραδώσεις, τα έθιμα και την θρησκεία ήταν εξοικειωμένη από μικρή ηλικία, αφού διατηρεί ακόμα μνήμες από τις συγκεντρώσεις της οικογένειας της με άλλους συγγενείς συνοδευόμενα από τα παραδοσιακά φαγοπότια και γλέντια. Αντίθετα δεν φέρει μνήμες από τα μεγάλα εθνικά γεγονότα. Το μόνο που ήξερε από μετέπειτα γνώσεις ήταν ότι ο πατέρας της είχε λάβει μέρος στην εθνική αντίσταση κατά των Ιταλών και γι αυτό φυλακίστηκε.

Παιδική σχόλη - παιχνίδι Τα παιχνίδια που θυμάται να παίζει όντας παιδί της τα έφτιαχναν κατά κύριο λόγο οι γονείς της. Η μητέρα της έφτιαχνε κούκλες από παλιά υφάσματα και πανιά ενώ ο πατέρας της, της έφτιαχνε τα έπιπλα για τις κούκλες. (τραπεζαρία, κρεβατοκάμαρα, πιατοθήκη κτλ) Άλλα παιχνίδια (αγοραστά και μη) που θυμάται να παίζει μαζί με τις φίλες της ήταν οι βόλοι, τα μύγδαλα, η τόμπολα καθώς και ένα γατάκι που της είχε αγοράσει ο πατέρας της.

Η ζωή στο σπίτι Η αφηγήτρια εξομολογείται πως καθήκον της εκτός από τα μαθήματά της ήταν και η παροχή βοήθειας στην μητέρα της για τη φροντίδα του σπιτιού. Ανάμεσα στα καθήκοντα της ήταν η καθαριότητα, το μαγείρεμα και το πλύσιμο των ρούχων. Όσον αφορά την διατροφή τους, σημειώνει πως δεν τους έλειπε κάτι. Ήδη το χωράφι είχε προνοήσει για όλες τους τις ανάγκες, καθώς εκτός από τα κηπευτικά και τα φρούτα εξέτρεφαν και ζώα όπως, κότες, γουρούνι και κατσίκες.

Τονίζει ωστόσο, ότι το κρέας δεν ήταν καθημερινά στο διατροφολόγιο τους. Αντίθετα το γάλα, τα όσπρια, τα χόρτα και τα φρούτα ήταν από τα συνήθη φαγητά που έτρωγαν τότε. Το κρέας το έτρωγαν συνήθως τις γιορτές όπως, Πάσχα και Χριστούγεννα ή όποτε ένα συγγενικό πρόσωπο τους επισκέπτονταν.

Ενδοοικογενειακές σχέσεις Όπως τονίζει, η αφηγήτρια λάτρευε τόσο την μητέρα όσο και τον πατέρα της. Ωστόσο έτρεφε μία παραπάνω αδυναμία στον πατέρα της ο οποίος δεν της χαλούσε ποτέ χατίρι. Γι αυτό και κάθε φορά που ήθελε κάτι απευθυνόταν πρώτα σε εκείνον. Η μητέρα της σκιαγραφείται περισσότερο αυστηρή από τον πατέρα, αν και η αγάπη της ήταν αδιαμφισβήτητη προς το παιδί της.

Η αφηγήτρια θυμάται με συγκίνηση πως σε αντίθεση με την μητέρα της που συχνά την μάλωνε , ο πατέρας της μόνο μία φορά την μάλωσε και την έδειρε και αυτό από αγανάκτηση για να μην πάθει κάτι κακό εκείνη από απροσεξία της.

Γάμος Η αφηγήτρια παντρεύτηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1965 σε ηλικία 16 ετών. Όπως ομολογεί η ίδια η γνωριμία έγινε από προξενιό. Μεσολάβησε για τον σκοπό αυτό μία γειτόνισσα και κοινή γνωστή του ζευγαριού. Ένα χρόνο μετά τον γάμο το ζευγάρι μαζί με την μητέρα της αφηγήτριας πήγε στην Αμερική, αφού ο σύζυγος της ήταν Έλληνας μετανάστης του εξωτερικού. Εκεί μείνανε για ένα έτος και έπειτα επέστρεψαν και πάλι στην γενέτειρά τους την Κάλυμνο μαζί με το πρώτο τους παιδί. Πίσω στην Κάλυμνο η αφηγήτρια δούλεψε στο πλευρό του συζύγου της, στο μαγαζί με εμπόριο ξυλείας που είχαν δημιουργήσει.

Παιδιά Από τον γάμο αυτό προέκυψαν τρία παιδιά. Η Ειρήνη, η οποία γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1967 στο Gary Αμερικής. Η Μαριάννα γεννημένη στις 25 Ιουνίου 1970 στην Κάλυμνο και ο Γιάννης, ο οποίος γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου 1971 στην Κάλυμνο. Τα παιδιά της έλαβαν μόρφωση και από τις δύο βασικές βαθμίδες εκπαίδευσης αφού είναι όλοι τους τελειόφοιτοι λυκείου. Σήμερα ο Γιάννης και η Μαριάννα βρίσκονται στην Florida της Αμερικής μαζί με τις οικογένειες τους, ενώ η Ειρήνη παραμένει στην Κάλυμνο με την δική της.

Η ζωή της αφηγήτριας σήμερα Σήμερα η αφηγήτρια είναι 62 ετών και εργάζεται ως προσωπικό σε ξενοδοχειακή μονάδα. Εξακολουθεί να ζει στην Κάλυμνο, στο πατρικό της σπίτι μαζί με τον συνταξιούχο σύζυγό της. Είναι γιαγιά 5 εγγονιών, 4 από τα οποία ζουν μόνιμα στην Αμερική. Έχει την χαρά να τα βλέπει σχεδόν κάθε χρόνο στις διακοπές τους στην Κάλυμνο.

Η ίδια δηλώνει ευτυχισμένη για την ζωή της, παρά τις όσες δυσκολίες Η ίδια δηλώνει ευτυχισμένη για την ζωή της, παρά τις όσες δυσκολίες. Συγκινείται και θλίβεται ωστόσο, με την απόσταση που την χωρίζει από τα δύο της άλλα παιδιά και εγγόνια της. Ενδεικτικό αυτού του γεγονότος αποτελεί η απάντηση της στο ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη και η ποια η πιο δυστυχισμένη στιγμή της ζωής της, στις οποίες απαντά αντίστοιχα: «όταν σας είχα όλους κοντά μου», «όταν μου φύγανε τα παιδιά μου». Τέλος, στην ερώτηση: «Τι σου δημιουργεί χαρά σήμερα;» απαντά με χαμόγελο: « Εσείς, τα εγγόνια μου».