Η Αρχαϊκή Εποχή

ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ 800 – 479 π.Χ. Την εποχή αυτή τοποθετείται η αρχή της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του ελληνικού κόσμου, για το λόγο αυτό η περίοδος αυτή ονομάστηκε αρχαϊκή εποχή. Κατά την εποχή αυτή έγιναν σημαντικές αλλαγές που άλλαξαν τον ελληνικό πολιτισμό. Δημιουργήθηκαν οι πόλεις-κράτη όπου οι πολίτες συμμετείχαν στα κοινά πράγματα. Γεννήθηκε το ελληνικό αλφαβήτο που έδωσε νέα ώθηση στα γράμματα και αναπτύχθηκε η λυρική ποίηση και η ιωνική φιλοσοφία. Θαλής Όμηρος Ηράκλειτος Πυθαγόρας Με τον μεγάλο ελληνικό αποικισμό [750-550 π.Χ.] νέες ελληνικές πόλεις ιδρύθηκαν. Έτσι, τον 6ο αι. το ελληνικό στοιχείο επεκτάθηκε από την βόρεια Αφρική ως τα βόρεια παράλια του Εύξεινου Πόντου και από τη Μικρά Ασία ως την Ιταλία και τα παράλια της Ισπανίας. Η ελευθερία που χαρακτηρίζει την ζωή των Ελλήνων και ο πλούτος και η δύναμη των πόλεων αποτυπώνονται και στην τέχνη. Επιβλητικοί ναοί και δημόσια κτίρια κοσμούν τις πόλεις, ενώ οι δρόμοι του εμπορίου είναι πια ανοιχτοί και για την τέχνη. Στο τέλος αυτής της περιόδου οι ελληνικές πόλεις, για πρώτη φορά ενωμένες, αντιμετώπισαν με επιτυχία την επεκτατικότητα της Περσίας.

Γλυπτική Τα γεωμετρικά σχήματα δίνουν τη θέση τους σε μυθολογικές, ζωικές, φυτικές σκηνές και ανθρώπινες μορφές. Νέες τεχνοτροπίες εμπνευσμένες από ανατολικά και αιγυπτιακά πρότυπα και δίνουν στην τέχνη του 7ου αι. π.X. το όνομα ανατολίζουσα. Εκτός της Αττικής και άλλα εργαστήρια εμφανίζονται όπως της Ιωνίας, της Κρήτης, των Κυκλάδων και κυρίως της Κορίνθου στο οποίο αποδίδεται και η δημιουργία του ανατολίζοντος ρυθμού. Ωστόσο, η τέχνη σιγά-σιγά ξεφεύγει από τα ανατολικά πρότυπα και αποκτά δικό της ύφος με έμφασή της την κίνηση, την αντίληψη του ωραίου και την έκφραση της ανθρώπινης μορφής. Διαμορφώνονται οι δύο βασικοί τύποι γλυπτών που θα επικρατήσουν στην αρχαϊκή εποχή, ο κούρος και η κόρη. Οι μορφές παριστάνονται ακίνητες, με το αριστερό πόδι συνήθως λίγο πιο μπροστά από το δεξί και ελαφρύ λύγισμα των χεριών. Οι διαστάσεις των αγαλμάτων είναι πολύ κοντά στις διαστάσεις του ανθρώπινου σώματος. Χαρακτηριστική έκφραση του προσώπου είναι ένα μειδίαμα, το « αρχαϊκό μειδίαμα», όπου τα χείλη του στόματος στα πλάγια είναι ελαφρώς ανασηκωμένα και έτσι δημιουργούσαν ένα ελαφρύ χαμόγελο που δηλώνει τη χαρά της ζωής. Δείγματα ανατολίζουσας τέχνης

Κούρος Άγαλμα με τη μορφή νεαρών αγοριών, επιτύμβια μνημεία ή αναθήματα σε ιερά. Όρθιος, καταπρόσωπο, προβάλλοντας το ένα πόδι -συνήθως το αριστερό- με τα χέρια κατακόρυφα ή ελαφρώς λυγισμένα να ακουμπούν στους μηρούς με σφιγμένη την παλάμη σε γροθιά. Έτσι γυμνός, αντιπροσωπεύει την αιώνια νιότη, το αιώνιο κάλλος και δύναμη, την ελπίδα και τη χαρά της ζωής. Μερικοί κούροι, οι πρώτοι όπως ο κούρος του Σουνίου, 600 π.Χ., έχουν υπερφυσικό μέγεθος. Σταδιακά όμως αποκτούν φυσικότερο μέγεθος με το ένδυμα να ακολουθεί τις καμπύλες του κορμιού. Εντυπωσιακός είναι και ο χρωματικός διάκοσμος του ενδύματος με χαραγμένα και ζωγραφιστά μοτίβα. Κούρος

Κόρη Ντυμένη -σε αντίθεση με τον κούρο- νεαρή κοπέλα, θεά ή αξιοσέβαστη δέσποινα, άλλοτε με το βαρύ δωρικό πέπλο και άλλοτε με τον λεπτό ιωνικό χιτώνα. Συνήθως μεγέθους μικρότερου του φυσικού, αντιπροσωπεύει τη γυναικεία χάρη και σεμνότητα. Όρθια, με τα πόδια παράλληλα με ελαφρά προβολή του ενός. Το ένα χέρι, συνήθως το αριστερό, κατεβασμένο πιάνοντας το ένδυμα έτοιμη να βαδίσει. Ενώ το δεξί προτεταμένο ή ακουμπισμένο στο στήθος, κρατά κάποια προσφορά ή άνθος. Στο κεφάλι φορά διάδημα ή στεφάνη, ενώ η κόμμωση παρουσιάζει μια μεγάλη ποικιλία απόδοσης των μαλλιών πάνω στο κεφάλι, στην πλάτη και μπροστά στο στήθος. Σε αντίθεση με τους κούρους, όπου ο καλλιτέχνης δείχνει την επιδεξιότητά του στην απόδοση της ανατομίας του σώματος, στις κόρες πειραματίζεται στην απόδοση του ενδύματος σε σχέση με το σώμα. Κόρη

Επιτύμβιες στήλες Σπουδαία έργα τέχνης της γλυπτικής είναι και οι Επιτύμβιες στήλες ή επιτάφιες στήλες. Επιτύμβια στήλη ονομάζεται η στήλη, συνήθως μαρμάρινη ή γενικά λίθινη η οποία στήνεται στον τάφο, ώστε αφενός να γίνεται ορατή η θέση του τάφου, αφετέρου για να σημειώνονται τα στοιχεία του νεκρού. Οι στήλες αυτές μπορεί να είναι απλώς ενεπίγραφες ή διακοσμημένες, για παράδειγμα με σχήματα ή τη μορφή του νεκρού ή παραστάσεις σχετικές με τη ζωή του. Επιτύμβιες στήλες

Δωρικός ρυθμός - Παρθενώνας Ιωνικός ρυθμός - Ερέχθειο Αρχιτεκτονική - Ναοί Αυτή την εποχή ξεκινά η κατασκευή λίθινων ναών κυρίως από μάρμαρο, πραγματικών αρχιτεκτονικών αριστουργημάτων, όπου ορισμένους τους θαυμάζουμε μέχρι και σήμερα. Από άποψη διαρρύθμισης οι ναοί αποτελούνται κυρίως από τέσσερα μέρη. Τον πρόναο που είναι ένας ανοικτός προθάλαμος με δύο κίονες, ο σηκός που είναι ένα κύριο δωμάτιο, ο οπισθόδομος που ήταν ένα ανοιχτό δωμάτιο στο πίσω μέρος του ναού και το πτερό που ήταν μια κιονοστοιχία γύρω από το κτίριο. Η αρχιτεκτονική των ναών αλλά και των κτιρίων διαμορφώνεται από δύο νέους ρυθμούς Τον δωρικό και τον ιωνικό που χαρακτηρίζουν ολόκληρη την ελληνική αρχαιότητα. Οι δύο αυτοί ρυθμοί ξεχωρίζουν κυρίως από τους κίονες. Οι δωρικοί κίονες είναι λιτοί, κοντύτεροι από του ιωνικούς κίονες και δίνουν μια βαριά αίσθηση κατασκευής. Οι Ιωνικοί κίονες έχουν πιο ανάλαφρες αναλογίες και περισσότερη διακόσμηση, είναι ψηλότεροι, λεπτότεροι, στενεύουν ελαφρώς προς τα πάνω, και έχουν κατακόρυφες αυλακιές. Έτσι δίνουν την αίσθηση μιας ελαφρύτερης κατασκευής. Γνωστότερο παράδειγμα ναού δωρικού ρυθμού είναι ο Παρθενώνας στην ακρόπολη της Αθήνας, ενώ ο το Ερέχθειο, επίσης στην ακρόπολη είναι κτισμένο με ιωνικό ρυθμό. Δωρικός ρυθμός - Παρθενώνας Ιωνικός ρυθμός - Ερέχθειο

Δείγματα μελανόμορφων αγγείων Δείγματα ερυθρόμορφων αγγείων Αγγειοπλαστική Η κεραμική είναι η καλύτερα γνωστή μας τέχνη. Η Κόρινθος αρχικά (7ος αι. π.Χ.) κυριαρχεί στην παραγωγή αγγείων για να ακολουθήσει η Αθήνα (6ος αι. π.Χ.) Είναι ζωγραφισμένα με εικόνες ζώων ή μυθολογικών τεράτων και αφηγηματικές σκηνές από τη μυθολογία. Δύο ρυθμοί επικράτησαν: O μελανόμορφος και o ερυθρόμορφος. Τον μελανόμορφο τον επινόησαν κορίνθιοι καλλιτέχνες και οι μορφές αποδίδονται με μαύρο χρώμα (αλλά και βυσσινί ή λευκό σε ορισμένα σημεία) ενώ οι λεπτομέρειες χαράσσονται με αιχμηρό εργαλείο Ο ερυθρόμορφος ρυθμός δημιουργήθηκε από αθηναίους καλλιτέχνες και η απόδοση των μορφών γίνεται αντίστροφα με κόκκινο του πυλού σε μαύρο φόντο. Οι λεπτομέρειες ζωγραφίζονται με χρώμα. Δείγματα μελανόμορφων αγγείων Δείγματα ερυθρόμορφων αγγείων

Η εργασία αυτή δημιουργήθηκε από τον Τηλέμαχο Ντεβέ