Ενότητα Α’: Ιστορία του Κινηματογράφου Ερευνητική Εργασία Α’ Τετραμήνου Κινηματογράφος: Φορέας Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας Ενότητα Α’: Ιστορία του Κινηματογράφου

Όταν ο κινηματογράφος δεν είναι ντοκουμέντο, είναι όνειρο Όταν ο κινηματογράφος δεν είναι ντοκουμέντο, είναι όνειρο. Κινηματογράφος σαν όνειρο, σαν μουσική. Καμιά άλλη τέχνη δεν περνάει όπως ο κινηματογράφος πέρα από την καθημερινότητα της ψυχής μας, κατευθείαν προς τα αισθήματά μας, βαθιά μέσα στα σκοτεινά δωμάτια. Μια μικρή ανωμαλία του οπτικού νεύρου, ένα σοκ: εικοσιτέσσερις φωτισμένες εικόνες το δευτερόλεπτο, ανάμεσά τους σκοτάδι, το οπτικό νεύρο δεν καταγράφει το σκοτάδι. Όταν στο τραπέζι του μοντάζ βλέπω την ταινία εικόνα με εικόνα έχω πάντα το ιλιγγιώδες αίσθημα μαγείας από τα παιδικά μου χρόνια : μέσα κει στο σκοτάδι της γκαρνταρόμπας έφερνα με τη μανιβέλα τη μια εικόνα μετά την άλλη, έβλεπα τις σχεδόν ανύπαρκτες αλλαγές, γύριζα τη μανιβέλα πιο γρήγορα : να μια κίνηση. Είτε σιωπούν είτε μιλούν αυτές οι σκιές στρέφονται κατευθείαν προς τα πιο μυστικά δωμάτια. Η μυρωδιά ζεσταμένου μετάλλου, η ασταθής εικόνα που λαμπυρίζει, ο ήχος από το μαλτέζικο σταυρό, η μανιβέλα στο χέρι.» D. W. Griffith (Αμερικανός Σκηνοθέτης)

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Ο κινηματογράφος αποτελεί σήμερα την αποκαλούμενη έβδομη τέχνη. Η μορφή αυτή τέχνης έχει περάσει από πολλά στάδια κατά τη διάρκεια του τελευταίου αιώνα, ώστε να φτάσει στη σύγχρονη μορφή του.

Είναι δύσκολο να αναδειχθεί ένας μοναδικός εφευρέτης του κινηματογράφου, καθώς εξίσου σημαντικές ήταν οι ανακαλύψεις του φωτογράφου Edward Muybridge, του φυσικού Ετιέν Μαρέ και του Τόμας Εντισον. Στη Γαλλία οι αδελφοί Λυμιέρ εφηύραν τον πρώτο κινηματογράφο που αποτελούσε μια φορητή κινηματογραφική μηχανή λήψεως, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.

Οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες ήταν μικρής διάρκειας και παρουσίαζαν συνήθως στατικά σκηνές της καθημερινότητας. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο, ενώ το 1926 παρουσιάστηκε μια συσκευή (vitaphone), η οποία προσέδωσε ήχο στην εικόνα.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΡΑΦΟΥ 1. Μαγικο φανάρι 2. Προβολέας διαφανειών 3. γραμμόφωνο 4. κινητοσκόπιο

Οι πρώτες αίθουσες προβολής ταινιών διαμορφώθηκαν τη δεκαετία του 1900 στην Αμερική και ονομάστηκαν Nickelodeons. Αρχικά η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής ταινιών ήταν η Notion Picture Parent Company, ενώ αργότερα εμφανίστηκαν ανεξάρτητοι κινηματογραφιστές, οι οποίοι εξελίχθηκαν σε γνωστούς κολοσσούς, όπως Paramount Pictures και 20th Century Fox.

Η ακατάπαυστη επιτυχία που γνώρισε ο κινηματογράφος κατά τον 20ο αιώνα οφείλεται στο συνδυασμό τεχνών που εμπεριέχει, όπως η λογοτεχνία, το θέατρο, η μουσική και η ζωγραφική, προσφέροντας παράλληλα προσιτή ψυχαγωγία. Την ίδια περίοδο, η επικρατούσα πεποίθηση, πως η ανακάλυψη της τηλεόρασης θα σηματοδοτούσε την εξαφάνιση του κινηματογράφου, διαψεύστηκε πανηγυρικά.

Ο σύγχρονος κινηματογράφος περιλαμβάνει εικόνα υψηλής ανάλυσης και οι ταινίες είναι σχεδόν στο σύνολό τους επεξεργασμένες σε ψηφιακή μορφή, ενώ νέες εφευρέσεις βελτιώνουν καθημερινά τόσο την εικόνα, όσο και τον ήχο.

Πλέον έχουν δημιουργηθεί νέες κινηματογραφικές αίθουσες σύγχρονων προδιαγραφών που προβάλλουν ψηφιακές ή ταινίες 3D. Η έντονη εξάπλωση των συσκευών home cinema απειλεί τη δημοτικότητα του κινηματογράφου, καθώς πολλοί προτιμούν την άνεση του σπιτιού τους.

ΠαγκΟσμιοΣ ΚινηματογρΑφοΣ Με αφετερία τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες που αναδείχθηκαν, ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης. Λέγοντας Παγκόσμιο Κινηματογράφο εννοούμε τον Αμερικάνικο Κινηματογράφο, τον Ευρωπαϊκο Κινηματογράφο και τον Ασιατικό Κινηματογράφο.

Αμερικάνικος Κινηματογράφος Για τον Αμερικάνικο Κινηματογράφο αξίζει να μελετήσουμε τα εξής : Την Αμερικάνικη κωμωδία. Το φιλμ νουάρ. Τα Αμερικάνικα western n. Η ταινία Psycho του Alfred Hitchcock επηρέασε το είδος Θρίλερ.

Ευρωπαϊκός Κινηματογράφος Τα καλλιτεχνικά ρεύματα: Ο Γαλλικός ιμπρεσιονισμός (1918-1929) Ο Γαλλικός υπερρεαλισμός (1924-1929) Το Σοβιετικό Μοντάζ (1924-1930) Ο Ιταλικός νεορεαλισμός (1942-1951) Η Γαλλική nouvelle vague (1959-1964)

Ο ΑΣΙΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ Η τέχνη του κινηματογράφου αναπτύχτηκε και στην Ασία με σημαντικέΣ παραγωγέΣ κ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Άνθηση ελληνικού κινηματογράφου 1960-1973 έως 97 ταινίες το χρόνο. Εμφάνιση ταινιών με ξένους οπερατέρ το 1906. 1931 εισαγωγή του ήχου στον ελληνικό κινηματογράφο. Στο β’ παγκόσμιο πόλεμο ο ελληνικός κινηματογράφος διανύει μεγάλη περίοδο ακμής.

ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Παράδοση κινηματογραφικού υλικού σε καλλιτέχνες. Ίδρυση στούντιο και εταιριών παραγωγής όπως η Φίνος φιλμ. Ο «Αλέξης Ζορμπάς» μία από τις σπουδαιότερες ταινίες που βραβεύτηκαν με όσκαρ. Εμφάνιση σπουδαίων δημιουργών όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος με την ταινία « Θίασος » Αποδυνάμωση του ελληνικού κινηματογράφου λόγω εμφάνισης της τηλεόρασης. Δεκαετία 1980 κυριαρχεί το βίντεο.

Επιρροή μίας νέας κουλτούρας κυρίως ευρωπαϊκού και αμερικανικού κινηματογράφου. Αφετηρία ύπαρξης σπουδαίων Ελλήνων μέσω της άνθησης του ελληνικού κινηματογράφου στον 20ο αιώνα.

ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Οι ποιο αξιοσημείωτοι ήταν: Δ. Γαζιάδης , Σ. Δημητρακόπουλος, Κ. Μπακατόρης , Δ. Βρατσανός και άλλοι με φημισμένες ταινίες η «Γκόλφω» και η «Αστέρω». ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ Γ. Τζαβέλας με την γνωστή ταινία « Κάλπικη λίρα », Μιχάλης Κακογιάννης, Αλέκος Σακελάριος, Βασίλης Γεωργιάδης, Γιάννης Δαλιανίδης, κ.α. ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ Κατίνα Παξινού, Δημήτρης Χορν, Έλλη Λαμπέτη, Μάνος Κατράκης, Ντίνος Ηλιόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Αλέκος Αλεξανδράκης, Θανάσης Βέγγος, κ.α.

Πρώτη μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή υπήρξε η «Άστυ φιλμ» και ακολούθησαν οι: «Νταγκ φιλμ» 1928-1931 «Ολύμπια φιλμ» 1932 «Φιλοποίμην φίνος» 1939

ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΣΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ Νεορεαλισμός, ένα από τα μεγαλύτερα αισθητικά κινήματα του μεταπολεμικού κινηματογράφου. 1950-1960 άμεση σύνδεσή του με τον ελληνικό κινηματογράφο. Βασικά χαρακτηριστικά του είναι η αποδραματοποίηση της διήγησης, αναφορά στην καθημερινότητα και χρήση ερασιτεχνικών υποκριτών. Ταινίες επηρεασμένες από το νεορεαλισμό: η ξακουστή «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη.

Παρουσίαση ενός σαφούς δείγματος νεορεαλιστικής θεώρησης του κινηματογράφου μέσω ταινιών όπως «Συνοικία το όνειρο» και «Ευδοκία». Άλλες ταινίες έντονα επηρεασμένες από το κίνημα του νεορεαλισμού είναι: « Πικρό ψωμί» «Μαύρη γη», « Μαγική πόλις» , «Η λίμνη των πόθων» κ.α.

Άλλα ευρωπαϊκά ρεύματα είναι το μελό/μελόδραμα. Ποιητικός ρεαλισμός δηλαδή περιγραφή ποταπών πλευρών της πραγματικότητας και περιθωριακών τύπων. ΤΕΛΟΣ

Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ; Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ;

ο κινηματογράφος είναι ο πραγματικός δημιουργός του πολιτισμού διότι είναι μια σύνθεση πολλών παραγόντων, όπου όλοι έχουν την σφραγίδα της ανθρώπινης θέλησης, δηλαδή είναι ένα πνευματικό περιβάλλον, που μαρτυρεί τη παρουσία της ανθρώπινης πνευματικότητας, με αντιπροσωπευτικά δημιουργήματά της

είναι φορέας πολιτισμού, καθώς μέσα από αυτόν αναδεικνύονται διάφορες μορφές τεχνών όπως η μουσική, ο χορός, η ζωγραφική, το τραγούδι, η φωτογραφία, η ποίηση κ.α. αναδεικνύονται τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, οι συνήθειες και η καθημερινότητα κάθε πολιτισμού. συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση των ατόμων, έχει συμφιλιωτικό χαρακτήρα δηλαδή ενώνει τους λαούς και τους οδηγεί σε έναν εναλλακτικό τρόπο σκέψης ώστε να δημιουργηθεί κάτι δυνατό μεταξύ τους. οι άνθρωποι καταφέρνουν να ενημερωθούν και να προσαρμόσουν κάθε μορφή της προσωπικής και συλλογικής κουλτούρας ώστε να δημιουργηθεί μια ενιαία, δημιουργική και καινούργια πτυχή του πολιτισμού τους.

Ο κινηματογράφος είναι φορέας ψυχαγωγίας λόγω: Της τεχνολογικής του εμβέλειας και ποικιλίας Εμπεριέχει όλες τις τέχνες Δημιουργεί ευχαρίστηση Παραγωγικό προβληματισμό Επικοινωνία

Ερευνητική Εργασία Β’ Τετραμήνου Κινηματογράφος: Φορέας Πολιτισμού και Ψυχαγωγίας Ενότητα Β’: Διερεύνηση στοιχείων πολιτισμού και ψυχαγωγίας μέσα από την προβολή των ταινιών: «Τα παιδιά της χορωδίας» και «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ» «ΤΟ ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ»

Το σενάριο των δύο ταινιών. «Τα παιδιά της χορωδίας». Ο Κλεμέν Ματιέ, άνεργος δάσκαλος μουσικής, πιάνει δουλειά ως επιτηρητής σε οικοτροφείο ιδρύματος ανηλίκων. Άναυδος από τη σκληρή πραγματικότητα του σχολείου και κυρίως των υπερβολικών αλλά και αναποτελεσματικών τακτικών που χρησιμοποιεί ο διευθυντής του σχολείου, ο Ματιέ αναλαμβάνει να προσφέρει μια πνοή αλλαγής στο αυστηρό ίδρυμα διδάσκοντας στους μαθητές τη μαγεία και τη δύναμη της μουσικής. Ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους… Μόνο που κάποιος έπρεπε να τους το μάθει.

«Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Σε ένα αριστοκρατικό κολέγιο με πολύ κακομαθημένες μαθήτριες, πιάνει για πρώτη φορά δουλειά ένας νεαρός φιλόλογος, με όνειρα και αγάπη για το λειτούργημά του, όπως το θεωρεί ο ίδιος. Μα τόσο οι άλλοι καθηγητές, που βρίσκονται κάτω από την πίεση του Διευθυντή, όσο και οι μαθήτριες, με αρχηγό την Παπασταύρου, κόρη εφοπλιστή, κακομαθημένη, όμορφη, αναιδή και σκανδαλιάρα, έχουν διαφορετική γνώμη. Κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα οι περισσότερες κοροϊδεύουν τους καθηγητές τους και τους κάνουν τη ζωή ανυπόφορη. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και στον νέο καθηγητή. Αυτός όμως βάζει τα πράγματα στη θέση τους αρχίζοντας να δίνει χαστούκια, παράδειγμα που ακολουθούν σιγά-σιγά και οι υπόλοιποι καθηγητές.

Ποιες οι διαφορές των δύο εκπαιδευτικών συστημάτων; « Τα παιδιΑ τηΣ χορωδΙαΣ». «Το ξυλο βγηκε απο τον παρΑδειΣο». Αυστηρό εκπαιδευτικό σύστημα- μέθοδος «δράση- αντίδραση». Αδιαφορία καθηγητών- προβλήματα συμπεριφοράς στους μαθητές. Αντιμετώπιση σφαλμάτων ως ποινικά αδικήματα. Λανθασμένος τρόπος δειγματισμού για τους μαθητές. Ήπιο εκπαιδευτικό σύστημα- επιείκεια των καθηγητών. Υπερπροστασία των μαθητριών εξαιτίας της οικονομικής τους επιφάνειας. Θεωρούν την τιμωρία απάνθρωπη πράξη.

Πώς απεικονίζεται η σχέση εκπαιδευτικού και μαθητή; «Τα παιδιΑ τηΣ χορωδΙαΣ». Πριν την άφιξη του Ματιέ: Οι καθηγητές θεωρούνταν ανώτεροι και αλάνθαστοι. Τους διακατείχε σκληρότητα και αδιαφορία. Οι μαθητές αντιδρούσαν αντίστοιχα. Υπήρχε σχέση μίσους μεταξύ τους. Μετά την άφιξη του Ματιέ: Αγάπη και προστασία των παιδιών από τους καθηγητές. Διαπλατύνεται η σχέση τους με τους μαθητές. Οι μαθητές χαμογελούν και συνευρίσκονται ειρηνικά. Βελτίωση του τρόπου συμπεριφοράς τους.

«Το ξυλο βγηκε απο τον παρΑδειΣο». Μετά την άφιξη του Φλωρά: Οριοθέτηση του ρόλου των εκπαιδευτικών. Ανάδειξη και άλλων μοντέλων σκέψης εκτός από το δικό τους. Η συμμόρφωση των μαθητριών και η προσπάθεια για ένδειξη σεβασμού. Πριν την άφιξη του Φλωρά: Οι καθηγητές έδειχναν μεγάλη ανεκτικότητα. Γίνονταν υποχείρια των μαθητριών και τους φέρονταν με μεγάλη επιείκεια. Οι μαθήτριες αυθαδίαζαν και δεν τους σέβονταν. Τους μείωναν και τους χλεύαζαν με τον χειρότερο τρόπο.

Οι δύο αυτές ταινίες καθίστανται φορείς διαχρονικών μηνυμάτων, καθώς προβάλλουν πανανθρώπινες αξίες και πρότυπα ανθρώπων της εκάστοτε πραγματικότητας. Χαρακτηριστικές αξίες που αναδύονται: ελευθερία, ανεξαρτησία, εκπαιδευτικές και παιδαγωγικές μέθοδοι, δημιουργικότητα και τέχνη, επιμονή και προσπάθεια.

Εξίσου σημαντικά είναι και τα πρότυπα, τα οποία προβάλλονται μέσα από τις δύο αυτές ταινίες και είναι ικανά να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό τους θεατές. Τα βασικότερα από αυτά είναι: ο «καλός» και ο «κακός» μαθητής, ο ρόλος του καθηγητή και του καλλιτέχνη, οι σχέσεις μεταξύ των μαθητών και η δυνατότητα αξιοποίησης ταλέντων.

Ο κινηματογράφος επηρεάζει βαθύτατα το κοινό, αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς του. Ωστόσο πολλοί χαρακτήρες μπορούν να αποτελέσουν παραδείγματα προς αποφυγήν, προβάλλοντας στοιχεία παραβατικής συμπεριφοράς.

Αναρίθμητες είναι οι αξίες και τα θετικά πρότυπα, τα οποία μπορούν να μεταδοθούν μέσω των ταινιών. Πολλοί χαρακτήρες έχουν τη δυνατότητα να επιδράσουν στο ψυχισμό του θεατή και να μεταδώσουν μηνύματα εμπλουτίζοντας την προσωπικότητα του θεατή με διάφορες αξίες.

Σε ποιες κατηγορίες εντάσσονται οι δύο ταινίες; Η ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» πρόκειται για μια ρομαντική κωμική ταινία. Η ταινια «Τα παιδία της χορωδίας» πρόκειται για μια δραματική μουσική ταινία.

Με τι μορφές τέχνης αναπαράγεται ψυχαγωγία στις δύο ταινίες; Στην ταινία «Τα παιδιά της χορωδίας» επιτυγχάνεται ψυχαγωγία με τη συνεχή επαφή του θεατή με τη μουσική και το τραγούδι. Στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» επιτυγχάνεται ψυχαγωγία με τις κωμικές σκηνές στην τάξη, τα πειράγματα των κοριτσιών στους καθηγητές, τις φάρσες και την μουσικοχορευτική σκηνή της εκδρομής.

Με τι τρόπους οι δύο ταινίες οδηγούν στην ποιοτική ψυχαγωγία και πως εξελίσσεται ο άνθρωπος μέσω αυτής; Ο άνθρωπος μέσα από την τέχνη: Ευαισθητοποιείται, εξευγενίζεται, εξυψώνεται. Οδηγείται στην ενδοσκόπηση, στην αυτοκριτική. Διαμορφώνει την προσωπικότητα του. Αναπτύσσει την κριτική και τον προβληματισμό.

Ιδιαιτερότητες που αναδεικνύονται μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών ( Γαλλία του ΄40 – Ελλάδα του ΄50-΄60) Το πολίτευμα κάθε χώρας, δηλαδή η Δημοκρατία προϋποθέτει ελευθερία έκφρασης και αποτροπή βίας. Τρόποι αντιμετώπισης και κοινωνικοποίησης των νέων όχι μόνο εντός αλλά και εκτός σχολικού περιβάλλοντος. Διαφορές στις μεθόδους διαπαιδαγώγησης και μεταχείρισης των νέων.

Τα ήθη , έθιμα και η νοοτροπία κάθε χώρας. Τα ήθη , έθιμα και η νοοτροπία κάθε χώρας. Γαλλια του ΄40 ΔημοΣιο Σχολειο: Ελλαδα του ΄50 - ΄60 ΙδιωτικΟ Σχολειο: Επικρατεί έντονα το φαινόμενο της βίας. Η κακομεταχείριση των μαθητών από τους καθηγητές και η επιβολή ποινών για οποιοδήποτε παράπτωμα. Ένδειξη μεγαλύτερης επιείκειας στα νεαρά κορίτσια. Παράβλεψη αυθάδειας και ασέβειας των μαθητριών εξαιτίας της οικονομικής ευχέρειάς τους.

Η κινηματογραφική γραφή παρουσίασης των παραπάνω ιδιαιτεροτήτων. Η ταινία «Τα παιδιά της χορωδίας» αποτελεί κοινωνικό μελόδραμα. Αυτό αποδεικνύεται μέσα από: Τη βίαιη και σκληρή απόφαση του αυταρχικού διευθυντή Ρασέν να διακόψει τα μαθήματα της χορωδίας. Την απόλυση του ταλαντούχου μουσικού Κλεμάντ Ματιέ εξαιτίας της πρωτοβουλίας του να διοργανώσει ένα περίπατο εκτός σχολείου όταν ξαφνικά ξέσπασε φωτιά στο οικοτροφείο. Την εγκατάλειψη του μαθητή Μοράνζ από την μητέρα του εξαιτίας των ασθενών οικονομικών δυνατοτήτων τους. Την άδικη μοίρα του μικρού Πεπινό. Τον επιθετικό και εκδικητικό χαρακτήρα του μαθητή Μοντάν, ο οποίος είχε προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στο σχολείο, όπως η πυρκαγιά.

Η ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» αποτελεί αισθηματική κωμωδία. Αυτό αποδεικνύεται μέσα από: Το έντονο χορευτικό και μουσικό στοιχείο. Τις κωμικοτραγικές σκηνές μέσα από τη ζωή του σχολείου. Τις ατάκες της νεαρής μαθήτριας Παπασταύρου που προκαλούν τα συναισθήματα του καθηγητή της. Την απίστευτη φασαρία και αναστάτωση που προκαλούν οι νεαρές μαθήτριες στο σχολείο, καθώς και την εφαρμογή της τακτικής των χαστουκιών για την άμεση επαναφορά των κακομαθημένων κοριτσιών στην τάξη.

Οι δύο ταινίες ως προϊόντα πολιτισμού. Μετάδοση τέχνης και βασικών πολιτισμικών στοιχείων. Κυριαρχία μουσικής, τραγουδιού και χορού. Αφομοίωση σημαντικών αξιών για μια πιο ποιοτική και δημιουργική ζωή. Παράδοση πολιτισμικών και ανθρωπιστικών αρχών που παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου. Ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης και καταγωγής όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι στην κοινωνία.

Συμπερασματικά, οι δύο ταινίες είναι προϊόντα πολιτισμού αφού καταφέρνουν να μας μυήσουν σε ανώτερα μηνύματα ζωής. Μας μεταδίδουν σημαντικές αξίες για τη ζωή και το μέλλον, αρχές και αξίες πανανθρώπινες και διαχρονικές. Πρωταρχικός μας δάσκαλος σ’ αυτή μας την εμπειρία είναι μέσω τον δύο ταινιών το σχολείο και η διαμόρφωση της προσωπικότητά μας μέσα σ’ αυτό. Με την κινηματογραφική τέχνη όπως και με όλες τις μορφές τέχνης μπορούμε να ψυχαγωγούμαστε ποιοτικά αλλά και να παρακολουθούμε με διευρυμένο πνεύμα καθετί που μας αναπτύσσει και μας βελτιώνει.

Γινόμαστε όλοι θεατές και συγχρόνως πρωταγωνιστές της ζωής!