ΤΑ ΖΩΑ

ΕΧΙΔΝΑ Οι Ταχυγλωσσίδες (Tachyglossidae) γνωστές και ως έχιδνες είναι οικογένεια της τάξης των μονοτρημάτων, τάξη ωοτόκων θηλαστικών. Υπάρχουν τέσσερα επιζώντα είδη, τα οποία, μαζί με τον πλατύποδα, είναι τα μόνα επιζώντα είδη της τάξης και τα μόνα επιζώντα ωοτόκα θηλαστικά.[2] Παρόλο που η δίαιτά τους αποτελείται κατά κύριο λόγο από μυρμήγκια και τερμίτες, δεν έχουν κοντινή συγγένεια με τους μυρμηγκοφάγους της Αμερικής. Ζουν στη Νέα Γουϊνέα και την Αυστραλία

Ορνιθόρυγχος (πλατύποδας) Ο πλατύποδας (Ornithorhynchus anatinus - Ορνιθόρυγχος ο παπίσιος) είναι ένα ημιυδρόβιο θηλαστικό ενδημικό στην ανατολική Αυστραλία, συμπεριλαμβανομένης και της Τασμανίας. Μαζί με τα τέσσερα υπάρχοντα είδη έχιδνας αποτελούν τα πέντε είδη μονοτρημάτων που είναι τα μόνα θηλαστικά που γεννούν αυγά αντί για νεογνά. Είναι ο μοναδικός επιζών αντιπρόσωπος της οικογένειάς του (Ornithorhynchidae) και του γένους του (Ornithorhynchus). Συγγενή είδη έχουν βρεθεί σε έναν αριθμό απολιθωμάτων. Η περίεργη εμφάνιση αυτού του ωοτόκου, δηλητηριώδους, θηλαστικού με ράμφος που θυμίζει αυτό της πάπιας, και ουρά σαν του κάστορα, και πόδια σαν αυτά της βίδρας ξάφνιασε τόσο του Ευρωπαίους φυσιοδίφες όταν το συνάντησαν για πρώτη φορά, ώστε κάποιοι το θεώρησαν ως μια περίτεχνη απάτη.

ΣΑΛΑΜΑΝΔΡΑ Η Σαλαμάνδρα είναι ένα αμφίβιο με ουρά που συναντάται στη κεντρική και νότια Ευρώπη. Ξεχωρίζει εξαιτίας των έντονων χρωματισμών (συνήθως κίτρινου χρώματος) που υπάρχουν πάνω στο δέρμα της. Η σαλαμάνδρα ζει στην ξηρά κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της και γίνεται υδρόβια την εποχή του πολλαπλασιασμού. Το σπέρμα του αρσενικού αποτίθεται στο νερό μέσα σε μια κύστη που λέγεται σπερματοφόρος και την οποία μαζεύει το θηλυκό για να γονιμοποιήσει τα 200-400 αυγά που έχει μέσα στο σώμα του. Μετά, το θηλυκό αφήνει τα αυγά σε δέσμες πάνω σε κάποιο βράχο ή υδρόβιο φυτό. Στο τέλος του καλοκαιριού ολοκληρώνεται η μεταμόρφωση και τα μικρά αφήνουν το νερό. Επιστρέφουν στο νερό όταν ενηλικιωθούν, για να πάρουν μέρος κι αυτά στον πολλαπλασιασμό.

Σουρικάτα Η σουρικάτα[1]  είναι μικρό θηλαστικό που ανήκει στην οικογένεια της μαγκούστας. Οι σουρικάτες ζουν στην έρημο Καλαχάρι από την Μποτσουάνα, τη Ναμίμπια και τη Νότιο Αφρική σε ομάδες των 20 ή περισσοτέρων μελών και έχουν διάρκεια ζωής 12-14 χρόνια. Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα στέκονται όρθια για αρκετό χρονικό διάστημα πατώντας στα πίσω πόδια τους και χρησιμοποιώντας την ουρά τους για στήριγμα, με σκοπό να προσέχουν για να δουν αν έρχεται κάποιο άλλο ζώο από το οποίο να κινδυνεύουν. Το βράδυ μένουν σε υπόγειες φωλιές, ενώ βγαίνουν έξω μόνο την ημέρα. Οι σουρικάτες είναι ζώα που διαθέτουν αρκετοί ζωολογικοί κήποι.

Νυχτερίδα Οι Νυχτερίδες είναι θηλαστικά που σχηματίζουν την τάξη των Χειρόπτερων .Είναι τα μόνα θηλαστικά που μπορούν να πετούν. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη τάξη θηλαστικών (περιέχει περισσότερα από 1000 είδη). Αν και η νυχτερίδα δεν διαθέτει φτερά, την βοηθούν στο πέταγμα η ιδιαίτερη κατασκευή των μπροστινών της άκρων. Το κεφάλι της μοιάζει πολύ με του ποντικιού τα μάτια της είναι μικρά αλλά έχει πολύ δυνατή όραση. Η βασική της διαίρεση είναι σε σαρκοφάγες (που τρέφονται με έντομα ή δύο είδη της Νότιας Αμερικής που τρέφονται με αίμα) και οπωροφάγες (που τρέφονται με φρούτα). Τα περισσότερα είδη νυχτερίδας έχουν ως τόπο διαμονής σπήλαια από τα οποία βγαίνουν τη νύχτα για να τραφούν. Οι νυχτερίδες χρησιμοποιούν τον ηχοεντοπισμό.

Κοάλα Το κοάλα είναι μαρσιποφόρο φυτοφάγο ζώο που ζει στην Αυστραλία, μόνος εκπρόσωπος της οικογένειας φασκολαρκτίδες και κοιμούνται 23 ώρες την ημέρα. Το κοάλα απαντάται σε ολόκληρη την ανατολική ακτή της Αυστραλίας, από την Αδελαΐδα μέχρι το νότιο τμήμα της χερσονήσου Κέιπ Γιορκ, και στην ενδοχώρα σε βάθος που εξαρτάται από την παρουσία βροχών που μπορούν να συντηρήσουν δάση ευκαλύπτου, τα φύλλα του οποίου αποτελούν και την αποκλειστική τροφή του. Τα Κοάλα της νότιας Αυστραλίας εξοντώθηκαν σε μεγάλη κλίμακα στις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά ο πληθυσμός του είδους ανανεώθηκε σε κάποιο βαθμό. Σήμερα τα κοάλα είναι σχεδόν απειλούμενο είδος.

Πάντα Λιγοστοί πληθυσμοί του γιγάντιου πάντα επιζούν σήμερα στα κατακερματισμένα δάση μπαμπού της Κίνας. Κι όσο ο βιότοπός τους συρρικνώνεται, τόσο αυξάνεται η απειλή για το πιο δημοφιλές αρκουδάκι στον κόσμο, που επιλέχθηκε και ως διεθνές σύμβολο του WWF.  Η δεκαετία 1970 – 80 υπήρξε ίσως η πιο καταστροφική για το είδος. Η έκταση που καταλάμβαναν τότε τα περίπου 1.000 πάντα, μειώθηκε από 30.000 σε 13.000 τ.χμ.