Προέλευση της λέξης «ιστορία» Η λέξη ιστορία προήλθε από τη λέξη ίστωρ, ιστορώ. (λεξικό: Τεγόπουλος-Φυτράκης που σημαίνει ερευνώ, εξετάζω) Μπαρδάκης Θωμάς

Η λέξη «ιστορία» προέρχεται από την ινδοευρωπαϊκή λέξη wid-tor με ρίζα weid (βλέπω, γνωρίζω) και από την ιταλική «βλέπω εδώ», στα αγγλικά «wit». Πιο συγκεκριμένα η ιταλική λέξη storia προέρχεται από τη λατινική historia, η οποία με τη σειρά της προέρχεται από την ελληνική λέξη «ιστορία» Μάρα Σεργιαννίδου

Η Ιστορία ως επιστήμη Ιστορία είναι η μελέτη του παρελθόντος της ανθρωπότητας, η καταγραφή συστηματική ταξινόμηση και αξιολόγηση των γεγονότων από την αρχή του ανθρώπινου γένους μέχρι σήμερα. Μαρκέλλα Μωραΐτη

Γιατί να μάθω ιστορία; Ιστορία μαθαίνουμε διότι μας δείχνει τις ρίζες μας, την καταγωγή μας και την πολιτιστική ταυτότητα. Επίσης μέσω αυτής μαθαίνουμε πως ζούσαν οι πρόγονοί μας στο παρελθόν. Τέλος η ιστορία μας δείχνει την τεχνολογική μας και πολιτιστική εξέλιξη του ανθρώπου και πως μετατράπηκε ο άνθρωπος και μαζί και ο τρόπος ζωής του από «πρωτόγονο» σε «πολιτισμένο» με την πάροδο του χρόνου. Αερίδου Λένα

Ιστορία Με τον όρο ιστορία εννοείται συστηματική μελέτη του παρελθόντος εστιασμένη κυρίως στην ανθρώπινη δραστηριότητα έως την παρούσα εποχή. Ασχολείται δηλαδή με τα γεγονότα αλλά και τα αίτια που προκάλεσαν, καθώς επίσης και τους γενικούς νόμους της ιστορικής εξέλιξης. Αυτά περιλαμβάνουν την έρευνα των τάσεων της κοινωνίας σε διάφορες περιόδους, τη μελέτη των οικονομικών συνθηκών, την εξέλιξη του πολιτισμού και της τέχνης, τα αίτια των πολέμων κ.λ.π. Ως επιστήμη δεν είναι απλή αφήγηση παρελθοντικών γεγονότων, αλλά προσπάθεια αναδόμησης και ερμηνείας του παρελθόντος, ενίοτε με στόχο την πρόγνωση του μέλλοντος. Ως εξελισσόμενη επιστήμη υφίσταται διαρκείς αλλαγές και μετασχηματισμούς, παράγοντας διαφορετικές ιστοριογραφικές προσεγγίσεις.

Περιοδολόγηση Προϊστορική εποχή Αρχαιότητα Μεσαίωνας Νεότερη εποχή Αρχαία Ιστορία Η Αρχαία Ιστορία είναι η μελέτη των σημαντικών πολιτιστικών και πολιτικών γεγονότων από τις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας έως τους πρώιμους Μεσαιωνικούς χρόνους. Ο στόχος της σύγχρονης κριτικής αρχαίας ιστοριογραφίας είναι η αντικειμενικότητα. Ο όρος κλασική αρχαιότητα συχνά χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην αρχαία ιστορία από την αρχή της Αρχαίας Ελληνικής ιστορίας περίπου το 776 π.Χ. Η περίοδος συμπίπτει σχεδόν με την παραδοσιακή ημερομηνία ίδρυσης της Ρώμης το 753 π.Χ., την αρχή της ιστορίας της αρχαίας Ρώμης. Βικιπαίδεια Εντά Σακαλή Χουσεϊν

Διαίρεση της Ιστορίας Η Προϊστορία είναι το τμήμα εκείνο της ιστορίας που περιλαμβάνει την ιστορία των λαών της γης από την εμφάνιση του ανθρώπου έως την αυγή του πολιτισμού στη Σουμερία (περίπου 3500 π.Χ.) Τα χρονικά όρια αυτά, βέβαια, δεν είναι εντελώς καθορισμένα. Μπορούν να μεταβληθούν, αρκετά μάλιστα, ανάλογα με τη χώρα και την ήπειρο. Ιστορία είναι η επιστήμη που μελετά το ανθρώπινο παρελθόν. Γενικά ιστορία καλείται η συστηματική μελέτη και έκθεση σημαντικών γεγονότων, τα οποία έγιναν στο παρελθόν και παρουσιάζουν επιστημονικό και κοινωνικό ενδιαφέρον. Η ιστορία υπήρξε πάντοτε, για τους μεγάλους, το μέσον για να αποσυνδέσουν το χθες με το σήμερα. Το μειονέκτημα της ιστορίας απέναντι στις άλλες επιστήμες είναι ότι δουλεύει πάνω σε ένα δεδομένο που δεν μπορεί να αγγίξει. Ο ιστορικός δεν έχει την ευκαιρία της επαλήθευσης συνεπώς όλα είναι θεωρητικά. «Πατέρας της ιστορίας» θεωρείται ο Ηρόδοτος παρ’ όλα αυτά σπουδαιότερος ιστορικός της αρχαίας Ελλάδας θεωρείται ο Θουκυδίδης. Μούσα της ιστορίας θεωρείται η Κλειώ. Η γενικά αποδεκτή περιδιολόγηση της ιστορίας περιλαμβάνει: Την Προϊστορική εποχή: καλύπτει το χρονικό διάστημα από την εμφάνιση του ανθρώπου έως το 3500 π.Χ. περίπου και εξετάζεται από την Προϊστορία. Την Αρχαιότητα: καλύπτει το χρονικό διάστημα από το 3500 π.Χ. έως το 400 μ.Χ. περίπου και εξετάζεται από την Αρχαία Ιστορία Τον Μεσαίωνα: καλύπτει το χρονικό διάστημα από το 400 μ.Χ. έως το 1500 μ.Χ. περίπου και εξετάζεται από τη Μεσαιωνική Ιστορία. Τη Νεώτερη Εποχή: καλύπτει το χρονικό διάστημα από το 1500μ.Χ. έως σήμερα και εξετάζεται από τη Σύγχρονη Ιστορία. Βικιπαίδεια Παπανικολάου Τζούλια

Τίτλοι βιβλίων Η Ακρόπολη και η ιστορία Η ιστορία της ανθρωπότητας Ιστορία αγάπης Ιστορία Ελλάδος Ιστορία ενός 15χρονου κοριτσιού Ιστορία ενός μικρού παιδιού Ιστορία του ‘21 Ιστορία διαχείρισης πολιτισμικών αγαθών Ιστορία μιας λέξης Τίτλοι ταινιών Ιστορία ζωής Ιστορίες από την απέναντι όχθη Ιστορία του μικρού Αλέξη Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα Ιστορία αγάπης Τίτλοι τραγουδιών Μια ιστορία καλοκαιριού Τίτλοι θεάτρου Η ιστορία του Σαολίν Κουγκ Φου

Ταινίες με ιστορικό περιεχόμενο Ο Οδυσσέας Οι 300 του Λεωνίδα Ο Μέγας Αλέξανδρος Η Τροία Μαρία Παπάζογλου

Εκφράσεις - φράσεις με τη λέξη ιστορία Είναι μεγάλη ιστορία Είναι μια άλλη ιστορία Τι ιστορία είσαι εσύ; Είχε ιστορίες με τη δικαιοσύνη Ο παππούς έλεγε ωραίες ιστορίες Έγραψε ιστορία Έμεινε στην ιστορία Μη μου λες ιστορίες Ιστορίες για αγρίους, για αρκούδες Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία Η ιστορία επαναλαμβάνεται Μας είπε την ιστορία της ζωής του Πλάθει ιστορίες Η ιστορία του Έθνους Οι τομείς της ιστορίας Ο καθηγητής της ιστορίας Η ιστορία μας διδάσκει Χριστουγεννιάτικη ιστορία Μπαρδάκης Θωμάς

Τραγούδι Ο Δρόμος Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά. Ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία, ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά. Ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά. Ο τοίχος έγραφε «μοναδική ευκαιρία, εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά» Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία ύστερα γήπεδο, στοιχήματα, καυγάς. Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά. Σκούρας Λευτέρης

Ρητά με τη λέξη ιστορία 1.Η Ελληνική ιστορία είναι ένα ποίημα, η Λατινική είναι μια εικόνα, η σύγχρονη είναι ένα χρονογράφημα. Σατομπριάν 2. Η μυθολογία είναι πρωτότοκος αδελφή με την ιστορία. Βολταίρος 3. Κανένα ψέμα δεν πρέπει να ακούει η ιστορία και προς καμία αλήθεια να κλείνει τα αυτιά της. Κικέρων 4. Για να γράψεις καλά την ιστορία πρέπει να ζεις σε χώρα ελεύθερη. Βολτέρος 5. Η ιστορία ουδέν ψεύδος λέγει ουδέν ψεύδος σιωπά. Τάκιτος 6. Πρώτο καθήκον του ιστορικού είναι να αναζητά την αλήθεια με επιμονή και πείσμα. Θουκυδίδης 7. Από την ιστορία μαθαίνουμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Πολύβιος 8. Όλα τα ιστορικά βιβλία που δεν γράφουν ψέματα είναι καταπληκτικά ανιαρά. Ανατόλ Φράνς 9. Η ιστορία μου είναι έργο που θα επιζήσει και όχι ρητορικά επίδειξη, που σκοπό έχει να αποσπάσει τα χειροκροτήματα των συγχρόνων μου. Θουκυδίδης 10. Η ωφέλεια της ιστορίας συνίσταται εις την ανακάλυψη των αιτίων τα οποία προσδιορίζουν τα γεγονότα και τον ειρμό τους. Πολύβιος 11. Η ιστορία έχει τα μάτια της στυλωμένα στους νικητές και αφήνει στη σκιά της τους αφανισμένους. Στεφ. Τσαϊχ 12. Η ιστορία απέδειξε πως δεν υπάρχουν ακατανίκητοι στρατοί. Ι. Στάλιν 13. Η ιστορία επαναλαμβάνεται . Αρχαίο ρητό

Ποιήματα με ιστορικό περιεχόμενο Κ. Π. Καβάφης 1. Θερμοπύλες 2 Ποιήματα με ιστορικό περιεχόμενο Κ. Π. Καβάφης 1. Θερμοπύλες 2. Τα άλογα του Αχιλλέως 3. Τρώες 4. Η δόξα των Πτολεμαίων 5. Αλεξανδρινοί βασιλείς 6. Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.Χ. Κ. Παλαμάς 1. Η νίκη 2. Ποίημα για τον Καραϊσκάκη 3. Δόξα το Μεσολόγγι 4. Ο ελληνικός ύμνος Γ. Σεφέρης 1. Επί ασπαλάθων 2. Τελευταίος σταθμός Ν. Εγγονόπουλος 1. Ποίηση του 1948 Γιαννακίδου Γεωργία

Η λέξη ιστορία σε άλλες γλώσσες Ιταλικά : STORIA Ισπανικά : HISTORIA Σουηδικά : HISTORIA Ρωσικά : ИСТОРИА Γαλλικά : HISTOIRE Αγγλικά : HISTORY Μπαλίδου Βασιλική

Η λέξη ιστορία μεταφράζεται στην αγγλική γλώσσα ως history Η λέξη ιστορία μεταφράζεται στην αγγλική γλώσσα ως history. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ιστορία. Στα αρχαία ελληνικά η δασεία ( ) δηλώνονταν αρχικά με το γράμμα «h» και προφέρονταν σαν ένα αχνό «χ» περίπου όπως ο αγγλικός φθόγγος «h». Ρωσσίδου Μαριλένα

Η λέξη ιστορία στα γαλλικά HISTOIRE = n. f Η λέξη ιστορία στα γαλλικά HISTOIRE = n.f. 1361 estoire, 1165 récit d’événements mémorables, lat. historia. Mot. Grec Λεξικό Petit Robert Η λέξη ιστορία στα γαλλικά ονομάζεται histoire.Από την ονομασία της φαίνεται πως προήλθε από την ελληνική αντίστοιχη λέξη. Μάρα Σεργιαννίδου

Θεμελίωση της επιστήμης της ιστορίας ΗΡΟΔΟΤΟΣ - ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ Κορυφαίο δημιούργημα των κλασικών γραμμάτων είναι η θεμελίωση της επιστήμης της ιστορίας. Για πρώτη φορά ο Ηρόδοτος (484-425 π.Χ.), που ονομάστηκε πατέρας της ιστορίας, αφηγείται τους μηδικούς πολέμους καταγράφοντας ταυτόχρονα λεπτομερώς και με χρονολογική σειρά την ιστορία των λαών της Ανατολής και της Αιγύπτου και των ελληνικών πόλεων. Όμως, μαζί με τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία παρουσιάζει και πολλά μυθολογικά που θολώνουν την πραγματική ιστορική εικόνα. Αυτή την αδυναμία θα διορθώσει σε μεγάλο βαθμό ο επόμενος μεγάλος αρχαίος Έλληνας ιστορικός, ο Θουκυδίδης από την Αθήνα (460-400 π.Χ.) Ο Θουκυδίδης, που βασικά εξιστορεί τον αδελφοκτόνο Πελοποννησιακό πόλεμο, αποφεύγει τις εύκολες μυθολογικές ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων, προσπαθώντας να εξιχνιάσει τις πραγματικές αιτίες που γεννούν τα ιστορικά γεγονότα και να καταγράψει με ακρίβεια και όσο πιο αντικειμενικά μπορεί τα αποτελέσματά τους. Στην πραγματικότητα ο Θουκυδίδης είναι ο θεμελιωτής της επιστημονικής ιστορικής έρευνας. Όμως και αυτός, όπως και ο Ξενοφώντας ο Αθηναίος (430/25-355 π.Χ.) –αργότερα και άλλοι- δε θα μπορέσουν να αποφύγουν να χρωματίσουν με προσωπικές απόψεις –υποκειμενικά στοιχεία- το έργο τους, αφού μάλιστα εξιστορούν κυρίως σύγχρονά τους γεγονότα. Βιβλίο Ιστορίας Α’ Γυμνασίου, σελ. 107 Κατρανιτσιώτης Παναγιώτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Ο Θουκυδίδης (περίπου 460 -397 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας ιστορικός, παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Πρόκειται για ένα κλασικό ιστορικό έργο, το πρώτο στο είδος του, που αφηγείται τα γεγονότα του πολέμου μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης (Πελοποννησιακός Πόλεμος, 431 - 404 π.Χ.). Η ζωή του Σχεδόν όλα όσα είναι γνωστά για τη ζωή του Θουκυδίδη προέρχονται από τη δική του Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου. Πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή της Θράκης απέναντι από τη Θάσο. Γεννημένος στον Άλιμο, ο Θουκυδίδης είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και το γιο του Κίμωνα. Η συγγένεια αυτή τον έφερε σε επαφή με τους ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο Θουκυδίδης ήταν περίπου 25-30 ετών στην αρχή του Πελοποννησιακού Πολέμου (431 π.Χ.). Αρρώστησε και ο ίδιος κατά τον λοιμό που έπληξε την Αθήνα μεταξύ 430 και 427 π.Χ. εξοντώνοντας το ένα τέταρτο του πληθυσμού της, μεταξύ αυτών και τον Περικλή. Έλενα Καμνορόκα

Ηρόδοτος (485-421 π. Χ. ) Ο Ηρόδοτος ήταν αρχαίος ιστορικός το 5ου αι Ηρόδοτος (485-421 π.Χ.) Ο Ηρόδοτος ήταν αρχαίος ιστορικός το 5ου αι. π.Χ. Η πατρίδα του ήταν η Αλικαρνασσός. Εξορίστηκε το 468 ή 467 στη Σάμο επειδή πήρε μέρος σε μία συνομωσία εναντίον του Λυγδάμη ενός τυράννου της εποχής. Έπειτα ξαναεπέστρεψε στην Αλικαρνασσό αλλά πήρε μέρος στην ανατροπή του Λυγδάμη και σύντομα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει για μια ακόμη φορά την πατρίδα του. Από τότε άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Έζησε αρκετά χρόνια στην Αθήνα όπου ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με σπουδαίους ανθρώπους εκείνης της εποχής. Ο Ηρόδοτος έγραψε μία παγκόσμια ιστορία την οποία οι Αλεξανδρινοί μελετητές τη χώρισαν σε εννέα βιβλία και έδωσαν τίτλο στο καθένα το όνομα μίας από τις εννιά Μούσες. Σκοπός του έργου του ήταν να καταγραφεί η μεγάλη σύγκρουση των Ελλήνων. Για τη συγγραφή του έργου του χρησιμοποίησε έργα λαογράφων, αρχεία πόλεων και κάθε άλλη επίσημη αναγραφή και τέλος συλλογές χρησμών. Τα πρώτα τέσσερα βιβλία «απομακρύνονται» από την ιστορία και θεωρούνται πολιτιστικές πληροφορίες, μύθοι και ανέκδοτα. Μεγαλύτερη συνοχή έχουν τα υπόλοιπα πέντε. Το έργο του Ηροδότου δεν περιορίζεται στην αφήγηση μαχών αλλά αναλύει και ήθη, έθιμα, θρησκευτικές δοξασίες και θεωρίες για την διακυβέρνηση μιας πολιτείας, ενώ παράλληλα προβάλλει τη σημασία της ελευθερίας των πολιτών στα πλαίσια του νόμου για τη σωστή λειτουργία του πολιτεύματος. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Ηρόδοτος είναι η νέα ιωνική που προήλθε από την επίδραση της ομηρικής γλώσσας με την προσθήκη αττικών και δωρικών τύπων. Το έργο του ο ίδιος το ονόμασε «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ». Ο ρωμαίος ρήτορας Κικέρωνας του απέδωσε τον τίτλο «ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» διότι ήταν ο πρώτος που κατανόησε την αξία που έχει για τον άνθρωπο η ιστορία και ποια γεγονότα μπορούν να θεωρηθούν ιστορικά. Παράλληλα μπορεί να θεωρηθεί πατέρας της γεωγραφίας και πρόδρομος όλων των περιηγητών. Αερίδου Λένα

ΞΕΝΟΦΩΝ Ο Ξενοφών υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της αρχαιότητας. Γεννήθηκε το 427 π.Χ. στην Αθήνα και ήταν γιος του Γρύλλου και της Διοδώρας. Ήταν σύγχρονος του Πλάτωνα και μαθητής του Σωκράτη. Καθοριστική για τη ζωή του στάθηκε η συνάντησή του με το μεγάλο φιλόσοφο: μια μέρα, καθώς ο Ξενοφών περνούσε από ένα δρομάκι, ξεπρόβαλε μπροστά του ένας άγνωστος άνθρωπος, του έφραξε το δρόμο με το ραβδί του και τον ρώτησε πού πουλάνε τροφές για ζώα. Ο Ξενοφών του έδωσε την πληροφορία και τότε εκείνος τον ξαναρώτησε «Μήπως ξέρεις πού ξέρεις πού μορφώνονται δίκαιοι άνθρωποι;» Σ’ αυτή την ερώτηση όμως του ξένου δεν ήξερε τι να απαντήσει και τότε ο Σωκράτης, γιατί αυτός ήταν ο άγνωστος που του μιλούσε, του είπε: «Ακολούθησέ με και θα δεις». Από εκείνη τη στιγμή ο Ξενοφών έγινε πιστός μαθητής και φίλος του Σωκράτη. Αργότερα, τον κάλεσε στις Σάρδεις, ο βασιλιάς της Περσίας, Κύρος ο νεώτερος. Ο Ξενοφών, παρακολούθησε την εκστρατεία του Κύρου, κατά του αδερφού του Αρταξέρξη. Ο Κύρος, όμως νικήθηκε και σκοτώθηκε και ο στρατός του πήγε με το μέρος του Αρταξέρξη. Ο Κύρος, όμως νικήθηκε και σκοτώθηκε και ο στρατός του πήγε με το μέρος του Αρταξέρξη. Τότε, οι 13.000 Έλληνες μισθοφόροι στο στράτευμα του Κύρου, έπρεπε να γυρίσουν πίσω στις πατρίδες τους, ανάμεσα από εχθρικές και άγνωστες χώρες. Τότε ανέλαβε την αρχηγία τους ο Ξενοφών και ύστερα από πολλά βάσανα, κατάφερε να τους οδηγήσει ως τη θάλασσα. Γνωστό είναι το «θάλαττα, θάλαττα» που αναφώνησαν οι στρατιώτες, όταν αντίκρισαν τη θάλασσα. Γνωστή ήταν η φιλία του Ξενοφώντα με το βασιλιά της Σπάρτης, Αγησίλαο, που τον ακολούθησε σε πολλές εκστρατείες του και μάλιστα πολέμησε μαζί του στη μάχη της Κορώνειας κατά των Θηβαίων και των Αθηναίων. Οι Σπαρτιάτες, για να τον ανταμείψουν, του χάρισαν μια έπαυλη κοντά στη Ολυμπία και εκεί έγραψε τα περισσότερα συγγράμματά του. Μερικά απ’ αυτά είναι: «Τα απομνημονεύματα του Σωκράτους», «Συμπόσιο φιλοσόφων», «Κύρου Ανάβασις», «Κύρου Παιδεία», «Τα Ελληνικά» και άλλα. Ο Ξενοφών ονομάστηκε Αττική Μέλισσα, λόγω της σαφήνειας και της λεπτότητας του ύφους των βιβλίων του. Πέθανε στην Κόρινθο το 354 π.Χ. Μαρία-Μυρτώ Μαυρίδου

Σύγχρονοι ιστορικοί Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (Κωνσταντινούπολη 1815-14 Απριλίου 1891 Αθήνα) ήταν ιστορικός που χαρακτηρίζεται από τους σύγχρονους ιστορικούς ως ο «πατέρας» της ελληνικής ιστοριογραφίας. Είναι ο θεμελιωτής της αντίληψης της ιστορικής συνέχειας της Ελλάδας από την αρχαιότητα ως σήμερα, αφού καθιέρωσε στη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών την τρίμερη διαίρεση της ελληνικής ιστορίας και επιδίωξε να αναιρέσει τις κυρίαρχες εκείνη την εποχή απόψεις ότι η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν περίοδος παρακμής και εκφυλισμού που δεν αναγνωριζόταν ως τμήμα της ελληνικής ιστορίας. Πιστεύεται ότι έθεσε τις βάσεις για τη διαμόρφωση της εθνικής ταυτότητας της νεοελληνικής κοινωνίας. Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος συνέδεσε ιστορικά την αρχαιότητα με τη νεότερη Ελλάδα μέσω του Βυζαντίου. Τις ίδιες απόψεις είχε υποστηρίξει και ο Γερμανός Τσινκάισεν. Σύμφωνα με τον Παπαρρηγόπουλο ο ελληνισμός δεν έσβησε ολοκληρωτικά με την ήττα των Ελλήνων απ’ τους Ρωμαίους. Επίσης διαφώνησε με τον ιστορικό Γιάκομπ Φιλίπ Φαλμεράιερ, ο οποίος στο έργο του «Ιστορία της χερσονήσου του Μωρέους κατά το Μεσαίωνα» υποστήριξε ότι ο ελληνικός πληθυσμός είχε εξαφανιστεί τον 6ο μ.Χ. αι. ύστερα απ’ την κάθοδο σλαβικών φύλων, επομένως οι νεότεροι Έλληνες δεν είχαν καμιά φυλετική συγγένεια με τους αρχαίους.

Η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 Η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926. Μετακόμισε στη Γαλλία το 1950.Πρώτη γυναίκα πρόεδρος του τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης στην 700 χρόνων ιστορία του. Τα έργα της αφορούν κυρίως την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου. Μεταξύ των σημαντικότερων αξίζει να αναφερθούν οι «Έρευνες για τη διοίκηση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 9ο και 10ο αιώνα», το «Βυζάντιο και η θάλασσα», «Μελέτες για τη διοικητική και κοινωνική διάρθρωση του Βυζαντίου» κ.ά. Ο Βασίλης Κρεμμυδάς γεννήθηκε το 1935 στη Μεσσήνη Μεσσηνίας, εκεί τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1959 έλαβε πτυχίο Ιστορίας και Αρχαιολογίας απ’ το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απ’ το 1964 έως το 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Lyon και στην τότε école pratique des Hautes études στο Παρίσι. Είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της επιτροπής Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής και διευθυντής της αυτοτελούς δημόσιας υπηρεσίας «Αρχεία πρωθυπουργού, Υπουργών, Υφυπουργών και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης». www.aboutbooks.gr wikipedia.org Ξενοδοχίδου Ανθέλια

Περίοδοι της Ελληνικής ιστορίας Στις ακτές του Αιγαίου Πελάγους εμφανίστηκαν οι πρώτοι πολιτισμοί της Ευρώπης, ο Μινωικός και ο Μυκηναϊκός. Την εποχή των πολιτισμών αυτών, ακολούθησε μία σκοτεινή περίοδος περίπου μέχρι το 800 π. Χ., οπότε εμφανίζεται ένας καινούριος Ελληνικός πολιτισμός, βασισμένος στο μοντέλο της πόλης-κράτους. Είναι ο πολιτισμός που θα διαδοθεί με τον αποικισμό των ακτών της Μεσογείου, θα αντισταθεί στην Περσική εισβολή με τους δύο επιφανέστερους εκπροσώπους του, την κοσμοπολίτικη και δημοκρατική Αθήνα και την μιλιταριστική και ολιγαρχική Σπάρτη, θα αποτελέσει τη βάση του ελληνικού πολιτισμού που δημιούργησαν οι κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα επηρεάσει ως ένα βαθμό την πολιτισμική φυσιογνωμία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και αργότερα θα πυροδοτήσει την Αναγέννηση στην Ευρώπη. Στρατιωτικά έχανε δύναμη σε σύγκριση με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι που κατακτήθηκε τελικά από τους Ρωμαίους το 146 π. Χ., αν και ο Ελληνικός πολιτισμός τελικά κατέκτησε το Ρωμαϊκό τρόπο ζωής. Οι Ρωμαίοι αναγνώρισαν και θαύμασαν τον πλούτο του Ελληνικού πολιτισμού, τον μελέτησαν βαθιά και έγιναν συνειδητά συνεχιστές του. Διέσωσαν επίσης και μεγάλο μέρος της αρχαιοελληνικής γραμματείας. Αν και ήταν μόνο μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο ελληνικός πολιτισμός θα συνέχιζε να δεσπόζει στην Ανατολική Μεσόγειο, και όταν τελικά η Αυτοκρατορία χωρίστηκε στα δύο, η ανατολική ή Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, θα είχε κυρίως λόγω γλώσσας έντονο τον ελληνικό χαρακτήρα. Από τον 4ο μέχρι τον 15ο αιώνα, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επέζησε επιθέσεις 11 αιώνων από δυτικά και ανατολικά, μέχρι που η Κωνσταντινούπολη έπεσε στις 29 Μαΐου του 1453 στα χέρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σταδιακά το Βυζάντιο κατακτήθηκε ολόκληρο μέσα στον 15ο αιώνα.

Η Οθωμανική κυριαρχία συνεχίστηκε μέχρι το 1821 που οι Έλληνες διακηρύξανε την ανεξαρτησία τους. Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 έληξε το 1828. Το 1830 αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους. Μέσα στον 19ο και τον 20ό αιώνα , η Ελλάδα προσπάθησε να προσαρτήσει στα εδάφη της όλες τις περιοχές που είχαν σκλαβωθεί από Οθωμανική Αυτοκρατορία και είχαν Ελληνόφωνο πληθυσμό, πράγμα που κατάφερε εν μέρει, επεκτείνοντας σταδιακά την επέκτασή της, μέχρι να φτάσει το σημερινό της μέγεθος το 1947. Περίοδοι Ελληνικής ιστορίας Κυκλαδικός πολιτισμός (3η χιλιετία π.Χ.) Μινωικός πολιτισμός ( 3000-1450 π.Χ.) Μυκηναϊκός πολιτισμός (1600-1100 π.Χ.) Γεωμετρική εποχή (1100-800 π.Χ.) Αρχαϊκή εποχή (800-500 π.Χ) Κλασική εποχή (500-323 π.Χ.) Ελληνιστική εποχή (323-146 π.Χ.) Ρωμαϊκή περίοδος (146π.Χ.-330μ.Χ) Βυζαντινή περίοδος (330-1453) Οθωμανική περίοδος (1453-1821) Νεότερη Ελλάδα (1821 έως σήμερα) Κείμενα από Βικιπαίδεια www.greeceinworld.com/index.php Μπεγιάζη Ιωάννα