Η οδοντιατρική στα αρχαία χρόνια

Ίνκας - Μάγια Οι Ίνκας και οι Μάγια είχαν αρκετές γνώσεις γύρω από τα δόντια. Τα τρόχιζαν για να τους αλλάξουν σχήμα κι ακόμη στα μπροστινά δόντια έκαναν οπές όπου κολλούσαν ημιπολύτιμους λίθους .

Αρχαίο Οδοντιατρικό χρονικό ... 5000 π.Χ. : Οι Σουμέριοι αναφέρουν στα κείμενά τους τα “σκουλίκια των δοντιών” ως υπεύθυνα για αυτό που εμείς σήμερα αποκαλούμε “τερηδόνα”. 2600 π.Χ. : Ο Θάνατος του Hesy-Re στην Αρχαία Αίγυπτο με την επιγραφή στον τάφο του “ο μεγαλύτερος όσων ασχολούνται με δόντια και ιατρική”. Είναι η πρώτη αναφορά σε άτομο που ασκούσε οδοντιατρική πράξη. 1700-1550 π.Χ. : Ο Αιγυπτιακός πάπυρος Ebers Papyrus αναφέρει ασθένειες των δοντιών και φάρμακα για την αντιμετώπιση του πόνου.

Αρχαίο Οδοντιατρικό χρονικό ... 500-300 π.Χ. : Ο Ιπποκράτης και ο Αριστοτέλης γράφουν για την Οδοντιατρική, αναφέροντας τη σειρά εμφάνισης των νεογιλών δοντιών, την αντιμετώπιση της τερηδόνας και της ουλίτιδας, την εξαγωγή δοντιών και την χρήση συρμάτων για την σταθεροποίηση “χαλαρών” δοντιών και καταγμάτων της γνάθου. 100 π.Χ. : Ο Ρωμαίος ιατρικός συγγραφέας γράφει στην Ιατρική Επιτομή του σχετικά με την σημαντικότητα της στοματικής υγιεινής, την σταθεροποίηση, τον πονόδοντο και τα “χαλαρά” δόντια. 166-201 μ.Χ. : Οι Ετρούσκοι εισάγουν τα “χρυσά” δόντια και τις γέφυρες στην Προσθετική Οδοντιατρική.

Μυθολογία

Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλο δέρας Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες αφού πέρασε από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη έφθασαν στην Κολχίδα. Εκεί ο Ιάσονας παρουσιάσθηκε μπροστά στον βασιλιά Αιήτη, στον οποίο ο Φρίξος είχε δωρήσει το Χρυσόμαλλο Δέρας, και του εξήγησε τον σκοπό της αποστολής του. Ο Αιήτης, που είχε αφιερώσει το Δέρας στον θεό Άρη, είπε ότι δεν είχε αντίρρηση, αρκεί ο Ιάσωνας να έζευε δύο ταύρους με χάλκινα πόδια που έβγαζαν φλόγες από τα ρουθούνια τους (οι δύο αυτοί ταύροι, δώρο του Ηφαίστου στον Αιήτη, δεν είχαν ζευτεί ποτέ πριν), να οργώσει με αυτούς ένα χωράφι και να το σπείρει με τα δόντια ενός δράκου.