Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Η Μουσική είναι η γλώσσα της Ψυχής.   Ως Τέχνη αγγίζει την καλλιτεχνική φύση του ανθρώπου και δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για αυτοπραγμάτωση. Αφυπνίζει την ικανότητα για δημιουργική έκφραση και συνύπαρξη με το περιβάλλον. Η μουσική είναι από τις τέχνες που σε καλούν να βγάλεις τις παρωπίδες και να την αφήσεις να καθοδηγήσει το μυαλό και την ψυχή σου.

Η ROCK ΜΟΥΣΙΚΗ “H Rock μουσική είναι η εξέλιξη της Pop μουσικής με πολλές διαφορετικές μορφές όπως η Jazz,αλλά πιο ισχυρή ως προς τη δύναμη που ασκεί σε τόσους πολλούς ανθρώπους”,όπως είπε ο Ντειβ Χεπγουορθ (εκδότης περιοδικού). Με βάση τα παραπάνω θα κάνω μια αναδρομή και θα ξεκινήσω από το 1955,τη χρονιά που γεννήθηκε το Rock en’ Roll που ήταν ένας νέος μουσικός συγκερασμός παλαιότερων ρυθμών, αλλά και μια πρόκληση στις ιδεολογίες της εποχής. Οι τραγουδιστές αυτής της εποχής, όπως ο Ελβις Πρισλευ, θεωρήθηκαν ανήθικοι και προκλητικοί. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘60,και συγκεκριμένα το 1963, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι Beatles και έγιναν γνωστοί με τα τραγούδια “She loves you” και “Please,please me”.

Η ROCK ΜΟΥΣΙΚΗ Στη συνέχεια της δεκαετίας αυτής καλλιτέχνες όπως ο Τζιμι Χεντριξ δημιούργησαν ήχους που μια δεκαετία νωρίτερα θεωρούνταν αδύνατοι. Ακόμα οι Led Zeppelin κωδικοποίησαν πολλές από τις επαναλαμβανόμενες μουσικές φράσεις που αργότερα θεωρήθηκαν ως χαρακτηριστικές του heavy metal. Έτσι καθώς τελείωνε η δεκαετία του ‘60 οι κριτικοί μιλούσαν για διάσπαση της Rock και της Pop μουσικής, όπου απευθυνόταν κυρίως στους εφήβους έχοντας καθαρά εμπορικούς σκοπούς.

Η ROCK ΜΟΥΣΙΚΗ Στις αρχές του 1970, και ενώ η Pop μουσική βρισκόταν υπό αγγλοαμερικανικό έλεγχο και ασκούσε μεγάλη επιρροή στον κόσμο, το συγκρότημα Queen έκανε την πρώτη του συναυλία με επικεφαλή τον Φρέντι Μέρκιουρυ οι οποίοι βρίσκονταν στα τσαρτ για σχεδόν δυο δεκαετίες. Από εκεί και μετά ακολούθησαν και άλλα συγκροτήματα όπως οι Black Sabbath και οι Guns n’ Roses,που σήμερα να έχουμε μια μεγάλη ιστορία για τη Rock και ακόμα δεν ξέρουμε που θα φτάσει. Ελπίζω να σας ενημέρωσα πλήρως σε ότι αναφορά τη Rock μουσική από το 1960 έως σήμερα. Φυσικά υπάρχει και ελληνική Rock μουσική, τραγουδιστές τις οποίας είναι ο Παπακωσταντίνου, οι Πυξ-Λαξ, οι Δυτικές Συνοικίες και άλλοι για τους οποίους θα μιλήσουμε άλλη φορά.

POP ΜΟΥΣΙΚΗ Η Ποπ μουσική γεννήθηκε στο Λονδίνο τη δεκετία του '50, κυρίως χάρη στις προσπάθειες του Richard Hamilton. Η ονομασία Ποπ Αρτ αποδίδεται στον Βρετανό κριτικό τέχνης Lawrence Alloway, ο οποίος χρησιμοποίησε τον όρο για πρώτη φορά το 1958 αλλά καθιερώθηκε μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στη δεκαετία του '60, περίοδος που η pοp Αρτ γνώρισε και την μεγαλύτερη απήχηση. Μέχρι τότε, συχνά οι Ποπ Αρτ καλλιτέχνες αποκαλούνταν και Νεο-Νταντά με αναφορά στο κίνημα του Ντανταϊσμού. Από αρκετούς, ο Ντανταϊσμός θεωρείται πρόδρομος της Ποπ Αρτ και σίγουρα αποτέλεσε ισχυρή επιρροή. Τα δύο κινήματα συνδέονται μεταξύ τους, κυρίως μέσω της κοινής διάθεσης να προκαλέσουν και να ανυψώσουν το καθημερινό και συνηθισμένο στη θέση του αντικειμένου της τέχνης.

POP ΜΟΥΣΙΚΗ Στις αρχές της δεκαετίας του '60, η ποπ Αρτ άρχισε να αναπτύσσεται κυρίως στην Αμερική. Ως πρώτοι Ποπ Αρτ Αμερικανοί καλλιτέχνες αναγνωρίζονται οι Jasper Johns και Robert Rauschenberg, ωστόσο η προσωπικότητα του Άντυ Γουόρχωλ και του Ρόι Λίχτενσταϊν είναι που θα δώσουν τη μεγαλύτερη ώθηση στην Ποπ Αρτ. Αν και η Βρετανία αποτελεί τον τόπο γέννησης της Ποπ Αρτ, στην Αμερική γνωρίζει πραγματική έξαρση, γεγονός που ευνοείται και από την οικονομική ευρωστία της Αμερικής.

POP ΜΟΥΣΙΚΗ Κύρια χαρακτηριστικά της Ποπ Αρτ αισθητικής αποτέλεσαν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η σάτυρα, οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις και εν γένει η απόρριψη του παραδοσιακού. Η Ποπ Αρτ υπηρέτησε την αποκαλούμενη μαζική κουλτούρα και συνδέθηκε με ένα είδος εμπορικής τέχνης που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο γνωρίζει μεγάλη έξαρση στη Μεγάλη Βρετανία η Ποπ μουσική, η οποία θεωρείται συχνά αισθητικά συγγενής προς την Ποπ Αρτ. Σε αντίθεση με πολλά προγενέστερα κινήματα της μοντέρνας τέχνης, η Ποπ Αρτ επέδειξε αδιαφορία σε δύσκολα, δυσνόητα ή περισσότερο εγκεφαλικά θέματα, τα οποία για τους καλλιτέχνες του κινήματος θεωρούνταν προϊόντα μιας διάθεσης ελιτισμού. Πίνακες με αναπαραστάσεις τενεκεδένιων κουτιών γνωστού αναψυκτικού, του Έλβις Πρίσλευ και της Μέριλυν Μονρόε ή ακόμα θέματα δανεισμένα από τα αμερικανικά κόμιξ και τη διαφήμιση αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της Ποπ Αρτ αισθητικής.

Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ-Η ΜΟΥΣΙΚΗ Ο Πλάτων έδωσε ένα πολύ ωραίο χαρακτηρισμό στη Μουσική: Αρμονία του Σύμπαντος. Το γεγονός ότι η Μουσική έχει τους δικούς της κανόνες αρμονίας δεν τον εμπόδισε να χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη στο μέγιστο βαθμό, προσδίδοντας αυτό το χαρακτηρισμό στο ίδιο το Σύμπαν. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι οι νότες της μουσικής, που είναι μόλις επτά, μπορούν να έχουν άπειρες σχέσεις μεταξύ τους. Οι σχέσεις των ήχων είναι δύο ειδών: οριζόντιες και κάθετες. Όταν λέμε οριζόντιες εννοούμε τη διαδοχή τους. Ποια νότα ακούγεται μετά από μια άλλη φτάνοντας στο να δημιουργηθεί μια ολόκληρη μουσική σύνθεση. Οι κάθετες σχέσεις όμως συμπληρώνουν το οριζόντιο αποτέλεσμα. Όταν λέμε κάθετες σχέσεις εννοούμε τις συνηχήσεις των νοτών. Οι κάθετες αυτές σχέσεις διέπονται από τους νόμους της Αρμονίας. Η Αρμονία είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στο χώρο της μουσικής και από ό,τι φαίνεται η λέξη αυτή χαρακτηρίζει πάρα πολλά πράγματα. Τις σχέσεις των χρωμάτων, των ανθρώπων, των πλανητών και αστέρων και πάρα πολλά άλλα πράγματα μέσα στην καθημερινότητα που ενδεχομένως να μην αντιλαμβανόμαστε με την πρώτη ματιά.

ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ Το κάθε μουσικό όργανο διέπεται επίσης από τους δικούς κανόνες κατασκευαστικής αρμονίας. Και αφού το αντικείμενο είναι το εκκλησιαστικό όργανο, μπορούμε να δούμε ότι η αρμονία έχει επέμβει σε πολλούς τομείς εκτός από τη μουσική πλευρά. Αν κάτι τόσο πολύπλοκο δεν διέπεται από νόμους αρμονίας και τάξεως τότε σίγουρα θα αντιμετωπίζει προβλήματα λειτουργικά. Εδώ όμως πρέπει να προσθέσουμε ότι όλα αυτά έχουν και μια άλλη συντεταγμένη: την Εξέλιξη. Η Εξέλιξη στο χώρο της μουσικής είναι κάτι αυτονόητο. Η Αρμονία, σαν Θεωρητικός κλάδος της Μουσικής, εξελίχθηκε προσθέτοντας ή και αλλάζοντας κάποιους κανόνες στη δομή και συνήχηση. Βέβαια εδώ παρεμβαίνει και η αισθητική που παίζει το ρόλο της στη συνήχηση. Σίγουρα όμως η αισθητική διακρίνεται σε καλή και κακή. Το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται ως καλό ή κακό ανάλογα με την αποδοχή που επικρατεί. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι υπάρχουν συνθέσεις εδώ και αιώνες που χαρακτηρίζονται και θα χαρακτηρίζονται ως δημοφιλείς μέχρι και σήμερα. Η Αρμονία του Σύμπαντος παραμένει στο χρόνο και σίγουρα μπορεί και επηρεάζει όποιον την αποδέχεται!