Οι χημικές ουσίες και τα βαρέα μέταλλα – Με διάφορους κανονισμούς δόθηκε τέλος στις περισσότερες απορρίψεις επικίνδυνων ουσιών στους ποταμούς και στην θάλασσα. Τα προβλήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν οφείλονται, αφενός, στην παραβίαση της νομοθεσίας και, αφετέρου, στην επιβάρυνση που έχει δεχθεί το θαλάσσιο περιβάλλον κατά το παρελθόν. Ο ευτροφισμός – Ο υπερβολικός εμπλουτισμός του θαλάσσιου περιβάλλοντος με θρεπτικά συστατικά (νιτρορρύπανση και φωσφορικά άλατα) τα οποία καταλήγουν στη θάλασσα μέσω των ποταμών, των επιφανειακών υδάτων και των υπονόμων προκαλεί πολλαπλασιασμό της υδατικής χλωρίδας η οποία καταναλώνει το οξυγόνο του νερού θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τους υδρόβιους ζωικούς οργανισμούς. Οι διαρροές πετρελαίου λόγω ατυχημάτων – Οι πετρελαιοκηλίδες προκαλούν μακροχρόνιες βλάβες. Οι απορρίψεις στη θάλασσα.Η χρόνια ρύπανση από υδρογονάνθρακες είναι εξίσου ανησυχητική. Στο στόχαστρο βρίσκονται οι απορρίψεις ουσιών στη θάλασσα τις οποίες διατάζουν κάποιοι ασυνείδητοι πλοίαρχοι. Τα βυθισμένα πυρηνικά απόβλητα στη θάλασσα. Η βιολογική ρύπανση – Η ρύπανση αυτή οφείλεται στην κακή διαχείριση των φυσικών αποβλήτων, ανθρώπινων και ζωικών, που είναι φορείς βακτηρίων. Μέσω αυτής απειλείται κυρίως η υγεία των λουομένων και όσοι ασχολούνται με θαλάσσια σπορ. Τα στερεά απόβλητα (συσκευασίες από πλαστικό ή αλουμίνιο, σχοινιά από συνθετικές ίνες, φίλτρα τσιγάρων). – Τα απορρίμματα αυτά καθώς δεν καταγράφονται επαρκώς, δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια η ποσότητα τους. Ωστόσο υπάρχουν αναφορές για ορισμένες επιπτώσεις τους, π.χ. αποτελούν αιτία πνιγμού θαλάσσιων θηλαστικών ή καταστροφής των διχτυών των αλιέων.
Κάθε χρόνο βρίσκουν το θάνατο στα παράνομα υποβρύχια αόρατα αλιευτικά δίχτυα του θανάτου, θαλάσσια θηλαστικά, καρχαρίες, θαλάσσια πτηνά και διάφοροι άλλοι κάτοικοι των θαλασσών. Η ανθρωπότητα όμως κλείνει τα μάτια, επειδή αυτά τα συμβάντα λαμβάνουν χώρα μακριά στην ανοιχτή θάλασσα και κατ’ αρχήν κανείς δεν πλήττεται άμεσα. Αυτός ο ισχυρισμός έχει κοστίσει ήδη τη ζωή =”"> σε εκατομμύρια θαλάσσια θηλαστικά. Η Ιαπωνία πιάνει δελφίνια. Οποιασδήποτε, ο οποίος ασχολείται με το θέμα, καθώς και πληθώρα ερευνών ανεξάρτητων οργανισμών βεβαιώνουν ομόφωνα, ότι για την απώλεια των ιχθυοπληθυσμών αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο άνθρωπος και η πλεονεξία του για το κέρδος. Φανταστείτε ένα κόσμο, στον οποίο δεν υπάρχουν πλέον φάλαινες οι οποίες τραγουδάνε στον ωκεανό, ένα κόσμο στον οποίο δεν μπορούνε να κολυμπάνε πλέον ψάρια, δελφίνια και παιχνιδιάρες φώκιες δεν μπορούνε να βουτάνε στα κύματα.