Οι Ίνκας Φίλιππος Παλαιολόγος

Τι είναι οι Ίνκας και που ζούσαν; Οι Ίνκας ήταν ένας από τους πιο γνωστούς αρχαίους πολιτισμούς στη Νότια Αμερική μαζί με τους Μάγια, Αζτέκους κτλ. Η αυτοκρατορία των Ίνκας είχε έκταση περίπου 1.000.000. τ.χλμ από το Εκουαδόρ μέχρι τη Χιλή και Αργεντινή. Σε αυτή την έκταση, ζούσαν πάνω από 200 έθνη. Ο πληθυσμός τους υπολογίζοταν στα 6 με 20 εκατομμύρια περί το 1520. Πρωτεύουσα ήταν το Κούσκο, στο σημερινό Περού. .

Η Θρησκεία των Ίνκας Η θρησκεία του κράτους ήταν βασισμένη στην λατρεία του Ήλιου (Ίντι). Η ονομασία των Ίνκας φαίνεται να προέρχεται από την ονομασία του θεού Ήλιου Οι αυτοκράτορες Ίνκας θεωρούνταν οι απόγονοι του Θεού Ήλιου και λατρεύονταν σαν θεότητες. Ο χρυσός,το σύμβολο του Ήλιου,ήταν εξαιρετικά εκμεταλλεύσιμος για να τον χρησιμοποιούν οι ηγέτες και τα μέλη της αφρόκρεμας, όχι τόσο σαν αντάλλαγμα αλλά κυρίως για εθιμοτυπικούς και διακοσμητικούς σκοπούς.

Η εξέλιξη των Ίνκας Οι Ίνκας ξεκίνησαν την ιστορική τους πορεία ως ένα ολιγάριθμο γένος: H δυναστεία των Κετσούα με καταγωγή από το χωριό Πακάρι Τάμπου, 25 Χμ νοτίως του Κούσκο. Όταν είχαν συγκροτήσει την αχανή αυτοκρατορία τους, η ονομασία «Ίνκα» ανήκε αποκλειστικά σε μερικές χιλιάδες ανθρώπους, δηλαδή στη βασιλική οικογένεια, στους απογόνους του παλαιού αρχικού γένους και σε μερικούς ευγενείς υποτελών φυλών που ονομάσθηκαν «Ίνκα» για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας. Τα εκατομμύρια των υπηκόων τους δεν θεωρούνταν «Ίνκας». Ακόμη και ο απλός λαός του Κούσκο δεν θεωρείτο Ινκας και διατηρούσε τη φυλετική του ονομασία, δηλαδή «Κετσούα».

Γιατί ήταν γνωστοί οι Ίνκας; Οι Ινκας ήταν γνωστοί για τον πολιτισμό που ανέπτυξαν αλλά και για τις αρχιτεκτονικές κατασκευές τους με ένα εξελιγμένο δίκτυο δρόμων και σύστημα υδροδότησης που θα ζήλευαν ακόμη και σύγρονοι πολιτισμοί. Είχαν ιδιαίτερη κουλτούρα, πολλές γνώσεις για την αστρονομία αλλά ήταν επίσης ικανοί και καλοί πολεμιστές.

Πως επικοινωνούσαν γραπτά οι Ίνκας; Πως επικοινωνούσαν γραπτά οι Ίνκας; Καθημερινά οι Ίνκας μετέφεραν και παραλάμβαναν μηνύματα σε μια περιοχή που κάλυπτε σχεδόν όλες τις Άνδεις. Αυτό γινότανε μέσω ενός εκτεταμένου οδικού δικτύου και με την βοήθεια δρομέων. Το σύστημα μετάδοσης δεδομένων των Ίνκας μέσω υφαντών σπάγγων τα Κιπού (Quipu) Τα Quipu αποτελούνταν από έναν οριζόντιο σπάγκο μήκους περίπου ενός μέτρου,πάνω στον οποίο ήταν δεμένοι κατακόρυφα πολλοί άλλοι σπάγκοι διαφόρων χρωμάτων. Το μεγαλύτερο μέρος των quipu καταστράφηκε από Ισπανούς κατακτητές ενώ όσα σώθηκαν βρέθηκαν κλεισμένα σε αεροστεγεις σπηλιές μαζί με μούμιες των Ινκας.

Πως έκαναν τους υπολογισμούς τους; Οι Ίνκας έκαναν τις πράξεις τους χρησιμοποιώντας ένα είδος άβακα, το γιουπάνα. Το γιουπάνα ήταν μια πλάκα χωρισμένη σε τετράγωνα πάνω στα οποία τοποθετούσαν σπόρους καλαμποκιού που τους μετακινούσαν από τετράγωνο σε τετράγωνο για να κάνουν τους λογαριασμούς τους.

Οι μούμιες των Ίνκας Οι Ίνκας ήξεραν να συντηρούν τους νεκρούς τους μ’ ένα τρόπο παρόμοιο με αυτό των αρχαίων Αιγυπτίων και να «ζωγραφίζουν» ακατάληπτα σχήματα στο έδαφος. Οι μούμιες των Ίνκας αποτελούνται από τουλάχιστον τρεις βασικούς τύπους: τις μούμιες των ηγεμόνων. τις μούμιες παιδιών που θυσιάζονταν, Τα παιδιά αυτά έγιναν φυσικές μούμιες, λόγω των υπερβολικά χαμηλών θερμοκρασιών . Η «Χουανίτα, η κόρη των πάγων», η σωρός ενός κοριτσιού που είχε διατηρηθεί σε ένα παγωμένο βουνό, είναι η πιο διάσημη μούμια. Μια άλλη σχετική ομάδα από μούμιες των Ίνκας είναι οι Chachapoya, γνωστές μερικές φορές ως τις μούμιες του «λαού Cloud».

Η πολεμική μηχανή των Ίνκας Παρά τη φιλειρηνική εικόνα της ζωής στις προκολομβιανές Ανδεις, η έλλειψη καλλιεργήσιμης γης και η επιθετικότητα των γειτονικών φυλών ανάγκασαν τους Ίνκας να κάνουν πολλούς πολέμους. Ο πόλεμος στην περιοχή ήταν εξαιρετικά βάναυσος και δεν γνώριζε όρια. Το ρόπαλο με την ακτινοειδή χάλκινη κεφαλή, το πιο δημοφιλές όπλο κατά την εποχή των Ινκας

Πώς εξαφανίστηκαν; Η αυτοκρατορία των Ινκας κατέρρευσε με την κατάκτηση του Νεου Κόσμου από τους Ισπανούς. Οι Ίνκας εξαφανίστηκαν από τους Ισπανούς που οδηγήθηκαν από τον Πιζάρο που ερευνούσαν νότια του Παναμά, και φτάσανε στα εδάφη των Ίνκας το 1526. Οι Ινκας μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των δύο αδελφών ηγεμόνων τους είχαν εξασθενήσει τόσο ώστε δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον μικρό αλλά καλά αρματωμένο στρατό του Πιζάρο (180 στρατιώτες, 27 ιππείς και 1 κανόνι)