Εμμανουήλ και Ιάσονας,Ε΄1 Το νερό άλλοτε και τώρα Εμμανουήλ και Ιάσονας,Ε΄1

Οι μεγάλοι αρχαίοι πολιτισμοί της Μεσοποταμίας, της Αιγύπτου, της Κίνας και της Ινδίας μπορούμε να θεωρήσουμε ότι στήριξαν την ανάπτυξη τους στο νερό των ποταμών Τίγρη, Ευφράτη, Νείλου, Κίτρινου ποταμού, Γάγγη και Ινδού. «Η Αίγυπτος είναι δώρο του ποταμού» σημείωνε ο Ηρόδοτος τον 5ο π.Χ. αιώνα. «Όταν τα νερά του Νείλου φουσκώνουν και πλημμυρίζει η γη, όλη η Αίγυπτος γίνεται θάλασσα και μόνο οι πόλεις μένουν πάνω από το νερό που μοιάζουν σαν νησιά του Αιγαίου

Πηγές νερού  Οι παλαιότερες κοινωνίες αναπτύχθηκαν κοντά σε ποταμούς. Οι κάτοικοι μετέφεραν νερό για τις ανάγκες τους από κοντινές πηγές, βρύσες ή πηγάδια.

Σκάψιμο πηγαδιού Για να ξεκινήσει ένας πηγαδάς για ν’ ανοίξει και να κατασκευάσει ένα πηγάδι, συνήθως υπέγραφαν ένα συμφωνητικό, αναγράφοντας τους εκάστοτε όρους που υπογράφονταν μεταξύ του εργοδότη και του τεχνίτη πηγαδά. Ακόμη στα βαθιά πηγάδια υπήρχε η αδυναμία να βλέπουν κατά την εργασία, διότι υπήρχε σκοτάδι και ήταν αδύνατον να εργασθούν, προπαντός κατά το κτίσιμο του πηγαδιού. Δεν μπορούσαν ν’ ανάψουν λάμπες, διότι η φωτιά στο βάθος προκαλούσε αναπνευστικά προβλήματα και αρκετές φορές που χρησιμοποιήθηκε ανεξέλεγκτα, προκάλεσε τον αργό και γλυκό θάνατο, στους εργαζόμενους στο βάθος των πηγαδιών. Για ν’ αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, χρησιμοποίησαν μεγάλους καθρέπτες, ρίχνοντας στο εσωτερικό του πηγαδιού το φως του ήλιου με την μέθοδο της αντανάκλασης. Επίσης κατά την εκσκαφή απαγορεύονταν αυστηρώς το κάπνισμα, σ’ όσους εργάζονταν μέσα στο πηγάδι.

Όταν μεγάλωνε το βάθος και άρχιζε ο αέρας να χάνει το οξυγόνο και να μην ανανεώνεται, βρήκαν την μέθοδο με το χωνί που κατέβαζε τον αέρα. Ήταν ένα μεγάλο χωνί φτιαγμένο από ύφασμα αερόστατου ή σεντονιού. Αυτό το σήκωναν στον αέρα σαν το πανί των ιστιοφόρων, με ελαφρά κλίση προς το στόμιο του πηγαδιού. Επάνω σε αυτό το πανί, είχαν προσαρμόσει ένα κωνοειδή σωλήνα- αγωγό από σεντόνι, ο οποίος κατέληγε στον πυθμένα του πηγαδιού και τοιουτοτρόπως διοχέτευε καθαρό αέρα.

Αλακάτι Για την άντληση του νερού από τα πηγάδια αρκετές φορές χρησιμοποιούνταν αλακάτια (αλακάδκια): Το αλακάτι αποτελείται από δυο ξύλινους τροχούς, ένα οριζόντιο και ένα μεγαλύτερο κατακόρυφο όπου προσδένονται οι πήλινοι κούζοι που έβγαζαν το νερό από το πηγάδι. Ο νεότερος τύπος έχει μικρότερους τροχούς με κάδους από λαμαρίνα, ενώ τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκαν και σιδερένια αλακάδκια. Σε όλους τους τύπους το αλακάτι -γυρίζει με μουλάρι. Παπαδημητρίου E. (1992), 12.

Σήμερα Σήμερα το νερό μαζεύεται σε υδατοφράκτες, περνά από διυλιστήριο και φτάνει στα σπίτια μας μέσα από ένα υπερσύγχρονο δίκτυο της υδατοπρομήθειας.

Το νερό για παραγωγή ενέργειας Ο νερόμυλος είναι η πρώτη μηχανή παραγωγής έργου που κατασκεύασε ο άνθρωπος με τη χρήση φυσικής, ήπιας και ανανεώσιμης πηγής ενέργειας. Με τη δύναμη που δημιουργεί η πτώση του νερού από ψηλά ή η ροή του και με τη βοήθεια του τροχού, εφεύρεση που άλλαξε την ανθρώπινη ιστορία, κινήθηκαν απλές και στη συνέχεια πολύπλοκες μηχανές, που κάλυψαν τις περισσότερες ανάγκες των προβιομηχανικών κοινωνιών, αντικαθιστώντας στις πρώιμες μηχανές την ανθρώπινη ή ζωϊκή δύναμη (χειρόμυλοι και ζωόμυλοι), κινητήριες δυνάμεις πριν το νερό και τον αέρα

Παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας Σήμερα η πτώση νερού από ύψος αξιοποιείται για παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειαςΒασικό συμπέρασμα είναι ότι το νερό ήταν και είναι το πολυτιμότερο αγαθό που διαθέτει ο πλανήτης μας. Η ζωή στη Γη εξαρτάται απόλυτα από το νερό.