ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΕΣ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (σελ 187) Η πρόληψη της εγκληματικότητας μέσω του σχεδιασμού περιλαμβάνει τη στάθμευση παραγόντων οι οποίοι έχουν ως στόχο την ελαχιστοποίηση των ευκαιριών για τους εγκληματίες. Οι σχεδιαστές των κτιρίων πρέπει να απευθύνουν την ερώτηση: Αν ήθελα να διαρρήξω το κτήριο αυτό πως θα το έκανα?....

Το αστικό περιβάλλον και ο τρόπος ζωής της πόλης δημιούργησαν την ανάγκη για τη διαμόρφωση νέων περιβαλλοντικών προσεγγίσεων, οι οποίες έθεσαν και νέους προβληματισμούς σχετικά με την αποτελεσματική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.

Οι περιβαλλοντικές προσεγγίσεις της πρόληψης του εγκλήματος σε τοπικό επίπεδο έγιναν γνωστές από τον Oscar Newman το (1973) Σύμφωνα με τον Newman ο υπερασπίσιμος χώρος αποτελείται από τέσσερα κύρια στοιχεία: Εδαφικότητα Επιτήρηση Εικόνα του κτιρίου Σύνδεση των οικιστικών με άλλες δραστηριότητες (εμπορικές, κοινωνικές) Περιστασιακή πρόληψη

Πρόληψη του εγκλήματος μέσω του περιβαλλοντικού σχεδιασμού Η θεωρητική προσέγγιση για την πρόληψη του εγκλήματος μέσω του περιβαλλοντικού σχεδιασμού υποστηρίζει ότι ο κατάλληλος σχεδιασμός και η αποτελεσματική χρήση της δομής του περιβάλλοντος (ορθή ανάπτυξη) μειώνει αισθητά τις ευκαιρίες για διάπραξη εγκληματικής συμπεριφοράς και μπορούν να οδηγήσουν αφενός στη μείωση του φόβου για τα εγκληματικά περιστατικά και το έγκλημα εν γένει και αφετέρου σε βελτίωση της ποιότητας της ζωής των πολιτών.

Η πρόληψη μέσω του περιβαλλοντικού σχεδιασμού προσπαθεί να εντοπίσει τις συνθήκες του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος οι οποίες παρέχουν ευκαιρίες για εγκληματικότητα επιδιώκοντας παράλληλα να τις περιορίσει. Απώτερος στόχος είναι ο χώρος που χρησιμοποιείται να γίνει ασφαλής και ευπρόσδεκτος για τους ανθρώπους και τις δραστηριότητες που αναπτύσσουν, Να υλοποιούνται έργα περισσότερα βιώσιμα. Μειώνοντας στις ευκαιρίες διάπραξη εγκλημάτων στις πόλεις. Οι κάτοικοι μπορούν να απολαμβάνουν τη ζωή τους και όπου είναι δυνατόν να α και να αναπτυχθεί το πνεύμα της κοινωνικότητας.

Νομοθεσία και κύρια πολιτική του σχεδιασμού Η εγκύκλιος 5/94 αναφέρεται στην μείωση της εγκληματικότητας, σημαντικός παράγοντας είναι και ο παράγοντας του σχεδιασμού. Η ενότητα 17 του νόμου περί Εγκλημάτων και Ταραχών του 1998 αναφέρει: «Με την επιφύλαξη κάθε άλλης υποχρέωσης που τις έχει ανατεθεί, είναι καθήκον κάθε αρχής να ασκεί τίς αρμοδιότητές της με σοβαρότητα και είναι ανάγκη να πράξει όλα τα απαραίτητα που είναι δυνατόν σε λογικά πλαίσια ώστε να αποτρέψει το έγκλημα και τη διατάραξη της τάξης στην περιοχή» Ο νόμος αυτός αναφέρεται στην τοπική αστυνομία και στην πυροσβεστική.

Η Δήλωση 1 της Πολιτικής Σχεδιασμού του 2005 λέει ότι πολιτικές σχεδιασμού πρέπει να εξασφαλίζουν ότι τα έργα «δημιουργούν ασφαλή και προσπελάσιμα περιβάλλοντα όπου το έγκλημα και η διατάραξη της τάξης ή φόβος του εγκλήματος δε θα υποσκάπτουν την ποιότητα της ζωής ή την κοινωνική συνοχή» Η δήλωση 3 της Πολιτικής Σχεδιασμού λέει ότι το κοινό όραμα των τοπικών αρχών σχεδιασμού πρέπει να έχουν ως στόχο «τη δημιουργία ΄τοποθεσιών, δρόμων και χώρων που καλύπτουν τις ανάγκες των ανθρώπων, θα πρέπει να είναι οπτικά ελκυστικά, ασφαλή, προσπελάσιμα, λειτουργικά, να απευθύνονται σε όλους, να έχουν την δική τους ταυτότητα και να διατηρούν και να βελτιώνουν τον τοπικό χαρακτήρα».

Σχεδιασμένα ασφαλές Ο όρος ‘Σχεδιασμένο Ασφαλές’ Σχεδιασμένα ασφαλές Ο όρος ‘Σχεδιασμένο Ασφαλές’ Εστιάζεται κυρίως στα νεόδμητα και ανακαινισμένα κτίρια κατοικιών, στα εμπορικά κτίρια, για τους χώρους στάθμευσης, και σε όλες τίς νέες κατασκευές. Ο σχεδιασμός αυτός περιλαμβάνει δύο κριτήρια Διάταξη και σχεδιασμό τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών και των προγραμμάτων χαρτογράφησης η Περιβαλλοντική Εγκληματολογία εισέρχεται σε μία νέα φάση

Αστικός Σχεδιασμός, Πολεοδομικοί Παράμετροι & Εγκληματικότητα Ο αστικός σχεδιασμός ασχολείται με την οργάνωση των δραστηριοτήτων του πληθυσμού στον αστικό χώρο. Στην πραγματικότητα, η προσβασιμότητα, η πυκνότητα, οι χρήσεις γης, και η ζωντάνια μιας περιοχής αποτελούν βασικά ζητήματα για την πρόληψη της εγκληματικότητας μέσω του σχεδιασμού (Keith, 1999) Τα κριτήρια πρόληψης της εγκληματικότητας πρέπει να εφαρμόζονται από τα αρχικά στάδια λήψης αποφάσεων, όπως τα ρυθμιστικά σχέδια, τα γενικά πολεοδομικά σχέδια, τα σχέδια αναπλάσεων περιοχών καθώς και σε έργα υποδομής.

Προκειμένου ένα έργο να συμβάλει στην αειφόρο αστική ασφάλεια, πρέπει να εξετάσει τη κοινωνική σύνθεση μιας περιοχής και να προσπαθήσει να επιτύχει μια ισορροπημένη κατάσταση σε μεγαλύτερη κλίμακα. Για να αποφευχθεί η δημιουργία διαχωρισμένων περιοχών χαμηλών εισοδημάτων σε μια πόλη, η διασπορά μικρών μονάδων εργατικών κατοικιών είναι προτιμότερη από τη δημιουργία μιας αμιγούς περιοχής με εργατικές κατοικίες. Έτσι η παροχή χαμηλού ενοικίου αναμειγνύεται με μονάδες κατοικιών μεσαίου εισοδήματος αποφεύγοντας την εικόνα μιας απομονωμένης περιοχής. Άλλωστε η εικόνα κακής ποιότητας κτιρίων και η υποβάθμιση μιας γειτονιάς αποτελούν ευνοϊκό έδαφος για αντικοινωνικές συμπεριφορές.

Προσβασιμότητα Η καλή προσβασιμότητα και το πυκνό οδικό δίκτυο είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ροών κυκλοφορίας που παράγουν ζωτικότητα, φυσική επιτήρηση και ως εκ τούτου αυξάνουν το αίσθημα της ασφάλειας. Η έλλειψη προσβασιμότητας μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κοινωνικό αποκλεισμό, και μπορεί να δημιουργήσει θύλακες ή απομονωμένες περιοχές με κοινωνικά προβλήματα. Ένα ασφαλές περιβάλλον δημιουργείται από ασφαλείς χώρους και ασφαλείς συνδέσεις μεταξύ τους. Είναι σημαντικό να συνδέονται οι δρόμοι, τα πάρκα, οι χώροι κίνησης πεζών και ποδηλάτων με τρόπο ασφαλή. Η διάταξη των χρήσεων γης και των δικτύων βελτιώνει την ορατότητα, την κυκλοφορία και τον προσανατολισμό (Safepolis, 2006-2007).

Οι παραβατικές συμπεριφορές εμποδίζονται όταν υπάρχει οπτική επαφή των κτιρίων με τα σημεία διέλευσης των πεζών (πηγή Keith, 1999). Χρήσεις γης Η διαίρεση της πόλης σε ζώνες ανάλογα με τη χρήση γης όπως κατοικίες, επιχειρήσεις, εμπόριο, βιομηχανία, αναψυχή δημιουργεί περιοχές όπου η κίνηση είναι διαφορετική κατά τη διάρκεια της ημέρας ή ημέρες της εβδομάδας. Όλα αυτά προσθέτουν ζωτικότητα στους δρόμους και τους δημόσιους χώρους, παρέχοντας ένα αποτελεσματικό “μάτι στο δρόμο”. Συνεπώς, αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία για τη δημιουργία της αυθόρμητης επιτήρησης

Το ισόγειο ενός κτιρίου εάν υψωθεί από το έδαφος επιτρέπει την αλλαγή από εμπορική χρήση σε χρήση κατοικίας. Οι χρήσεις γης στο ισόγειο κτιρίων σε κύριες οδικές αρτηρίες μια πόλης παρέχουν «το μάτι στο δρόμο» (eye on the street), παρέχοντας ασφάλεια στους κατοίκου (πηγή Keith, 1999). Τα κτίρια κατοικίας σε συνδυασμό με κτίρια γραφείων, καταστήματα, χώρους αναψυχής, δημιουργούν μια ζωντανή πλατεία σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας (Πάτρα, http://photorama. ning.com/).

ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ Η ορατότητα επιτρέπει στους χρήστες του χώρου να κινούνται με ασφάλεια στο χώρο και να αποφεύγουν επικίνδυνες καταστάσεις. Όλοι έχουμε βιώσει το αίσθημα του φόβου όταν διασχίσαμε έναν δρόμο σε αδιέξοδο ή περιμέναμε ένα λεωφορείο σε μια σκοτεινή περιοχή. Επειδή οι επίδοξοι εγκληματίες γνωρίζουν που είναι ορατή η παρουσία τους από τρίτους, αποφεύγουν τα εμφανή σημεία. Συνεπώς, οι δημόσιοι χώροι θα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι ορατοί από τα παρακείμενα κτίρια. Παρόλο που η συνολική ορατότητα δεν είναι πάντοτε εφικτή ή επιθυμητή, η σημασία της από την άποψη της ασφάλειας, πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη. Τα δέντρα και η βλάστηση πρέπει να έχουν υψηλή διαπερατότητα και να συντηρούνται έτσι ώστε να μην παρέχουν κάλυψη στους παραβάτες, δημιουργώντας σημεία ευάλωτα.

εύκολα να αναγνωρίζεται σε απόσταση 15μ. Τα παράθυρα και οι βιτρίνες ενός κτιρίου παρέχουν αυθόρμητη επιτήρηση ενός δημόσιου χώρου (πηγή Keith 1999) Η διαφάνεια των καταστημάτων και η εμφανής όψη της εισόδου κτιρίων είναι ένα «πολύτιμο μάτι» στο δρόμο. Ο καλός φωτισμός μειώνει τον φόβο της εγκληματικότητας. Οι ιδιώτες νιώθουν πιο ασφαλείς αν μπορούν εύκολα να δουν άλλους ανθρώπους στο δρόμο. Ο φωτισμός μπορεί να θεωρηθεί επαρκής εάν ένα πρόσωπο μπορεί εύκολα να αναγνωρίζεται σε απόσταση 15μ.