Η ζωή του Φαρνάβαζου Ο Φαρνάβαζος ήταν αξιωματούχος της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας από βασιλική γενιά. Η γέννησή του τοποθετείται πριν από το 444 π.Χ. Μεταξύ του 414 και του 412 π.Χ. κληρονόμησε από τον πατέρα του Φαρνάκη Β΄ το αξίωμα του σατράπη της Ελλησποντικής Φρυγίας. Παντρεύτηκε την Απάμη (387 π.Χ.), κόρη του βασιλιά Αρταξέρξη Β΄ (404-351 π.Χ.) Ανακλήθηκε το 373 π.Χ. και αντικαταστάθηκε από το Δατάμη. Μάλλον πέθανε λίγο αργότερα, αφού δε γίνεται ξανά λόγος γι’ αυτόν.

Οι μάχες και οι επιτυχίες του Από το 413 π.Χ. ο Φαρνάβαζος συμμετείχε στην προσπάθεια του Δαρείου Β΄ (423-404 π.Χ.) να ενσωματωθούν εκ νέου τα παράλια της Μικράς Ασίας στην Αχαιμενιδική Αυτοκρατορία και να πληρώνουν φόρο. Συμμάχησε με τους Σπαρτιάτες και δραστηριοποιήθηκε εναντίον των Αθηναίων στον πόλεμο της Ιωνίας. Οι απανωτές αποτυχίες με τους Αθηναίους και τον Αλκιβιάδη τον εξανάγκασαν σε συνθηκολόγηση, η οποία όμως ακυρώθηκε από τον Κύρο Β΄. Το 404 π.Χ. ο Φαρνάβαζος τάχθηκε στο πλευρό του Αρταξέρξη στη μάχη στα Κούναξα, ενώ λίγο αργότερα, σατράπης εκ νέου και με αυξημένες αρμοδιότητες ως τα σύνορα της Πισιδίας, ήρθε επανειλημμένα αντιμέτωπος με τους Μυρίους. Κατά τη διάρκεια του πολέμου Σπαρτιατών και Περσών υπήρξε ο κύριος αποδέκτης της πίεσης των σπαρτιατικών στρατευμάτων.

Πρώτος εκστράτευσε εναντίον του ο Δερκυλλίδας, με τον οποίο κατόρθωσε να συνάψει δύο διαδοχικές ανακωχές (399 και 398 π.Χ.), αφού όμως έχασε την Αιολίδα. Αμέσως μετά (397-395 π.Χ.), είτε σε συνεργασία με τον ανώτερό του σατράπη της Λυδίας Τισσαφέρνη είτε μόνος του, αντιμετώπισε την εκστρατεία του Αγησιλάου . Τελικά απέτυχε να καταβάλει τον αντίπαλό του και επήλθε συνεννόηση. Σε συνεργασία με τον Κόνωνα και την Αθήνα, ανασυγκρότησε τον περσικό στόλο και κατάφερε αποφασιστική νίκη κατά των Σπαρτιατών στη ναυμαχία της Κνίδου το 394 π.Χ. Ο Φαρνάβαζος είχε τη διοίκηση των δύο αποτυχημένων εκστρατειών του Αρταξέρξη κατά της Αιγύπτου το 386-383 και το 374-373 π.Χ.

Οι κρίσεις Οι κρίσεις που εκφέρουν για το πρόσωπό του οι πηγές δε συμφωνούν πάντα μεταξύ τους: ο Ξενοφώντας και ο Πλούταρχος τον παρουσιάζουν πιστό και γενναίο μαχητή, αλλά και ικανό πολιτικό και διπλωμάτη. Οι υπόλοιπες όμως τονίζουν την απληστία του, την ευκολία με την οποία δωροδοκούσε τους αντιπάλους του και δολοπλοκούσε, τη ζήλια του για τους Έλληνες και τις περίφημες έχθρες του. Πάντως με τους περισσότερους Έλληνες συμμάχους του είχε άριστες σχέσεις Η πολιτική του οξυδέρκεια και οι στρατιωτικές και διπλωματικές του ικανότητες είναι αναμφισβήτητες. Μεγαλύτερες αρετές του ήταν η δυναμική υποστήριξη της πολιτικής του με όλα τα μέσα και η ικανότητα να εμπνέει εμπιστοσύνη στους συνομιλητές του. Υποστήριξε με πάθος την αντιαθηναϊκή πολιτική του Δαρείου Β΄, μέχρις ότου διείδε το αδιέξοδό της.

Στο εσωτερικό μέτωπο κατόρθωσε όχι μόνο να διατηρήσει την επικράτειά του αλώβητη από τις συχνές επιδρομές, αλλά και να την αυξήσει θεαματικά, επεκτείνοντας τα όρια της σατραπείας του. Ορισμένες φορές η πολιτική του βρέθηκε στον αντίποδα της περσικής στρατηγικής, ιδιαίτερα όταν συμφώνησε ανακωχή με τους Αθηναίους το 408 π.Χ. και συνόδευσε την πρεσβεία τους ως το Γόρδιο. Μάλιστα το 395 π.Χ. δήλωσε στον Αγησίλαο ότι αν δεν επιφορτιζόταν με ευθύνες ανώτατου διοικητή θα επαναστατούσε περνώντας στο πλευρό των Σπαρτιατών.

Η ομάδα μας Ζωή Μ. Ειρήνη Χ. Χριστίνα Μ. Αφροδίτη Μ.