Ημέρα Μνήμης Εθνάρχη Μακαρίου Γ’ 19 Ιανουαρίου Ημέρα Μνήμης Εθνάρχη Μακαρίου Γ’ 19 Ιανουαρίου Δήμητρας Σωκράτους - Εκπαιδευτικός

Παναγιά. Ένα μικρό χωριό της Πάφου, το χωριό του Μακαρίου.

Εδώ, σ’ ένα φτωχικό σπιτάκι, γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1913 ο Μακάριος.

Ο πατέρας του δεν είχε χρήματα για να τον στείλει στο Το όνομα που του έδωσαν οι γονείς του ήταν Μιχάλης Μούσκος. Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο με άριστα. Ο πατέρας του δεν είχε χρήματα για να τον στείλει στο Γυμνάσιο.

Για να μάθει πιο πολλά γράμματα μπήκε καλογεράκι στο μοναστήρι του Κύκκου.

Στο Μοναστήρι του Κύκκου όλοι τον αγαπούσαν αφού ξεχώριζε για τις αρετές της ψυχής του και την πίστη του στο Χριστό.

Επειδή ήταν μελετηρός, ο ηγούμενος του μοναστηριού τον έστειλε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία για να μορφωθεί.

Πήρε υποτροφία και συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα και στην Αμερική.

Η καλοσύνη και η ανθρωπιά του μαθεύτηκε στην Κύπρο και οι Κύπριοι τον διάλεξαν για Μητροπολίτη Κιτίου.

Στη συνέχεια ο Μακάριος εκλέγηκε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

Άγγλους ώστε να ελευθερώσει το αγαπημένο του νησί. Το χρέος του ως Αρχιεπίσκοπος ήταν τεράστιο. Έπρεπε να διώξει τους Άγγλους ώστε να ελευθερώσει το αγαπημένο του νησί.

Έτσι έγινε αρχηγός του αγώνα της Ε. Ο. Κ. Α Έτσι έγινε αρχηγός του αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. του 1955-59 μαζί με το Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή.

Οι Άγγλοι κατακτητές τον εξόρισαν στις Σεϋχέλλες Οι Άγγλοι κατακτητές τον εξόρισαν στις Σεϋχέλλες. Εκεί έζησε αρκετούς μήνες, γεμάτος θλίψη αλλά προπάντων ελπίδα και πίστη στο Θεό για τη σωτηρία του νησιού του.

Οταν ελευθερώθηκε, ο Μακάριος συναντήθηκε με πολλούς ξένους ηγέτες ζητώντας την ελευθερία του νησιού.

Ο Μακάριος υπέγραψε τις συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχτηκε επίσημα σε ανεξάρτητο κράτος το 1960.

Όλος ο κυπριακός λαός υποδέκτηκε το Μακάριο και την είδηση για την ανεξαρτησία της Κύπρου πανηγυρικά!

Η αγάπη του λαού για το Μακάριο ήταν τόσο μεγάλη ώστε στις εκλογές τον ανακήρυξαν Πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο Μακάριος αγαπούσε πολύ τον Κυπριακό λαό Ο Μακάριος αγαπούσε πολύ τον Κυπριακό λαό. Φρόντισε να ζουν όλοι καλύτερα, να χτιστούν σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια.

Περισσότερο ο Μακάριος αγαπούσε τα παιδιά Περισσότερο ο Μακάριος αγαπούσε τα παιδιά. Αγωνιζόταν για να ζήσουν όλα μαζί σ’ ένα ειρηνικό και χαρούμενο νησί.

Κάποτε όμως έφτασαν στο νησί κάποιες δύσκολες μέρες Κάποτε όμως έφτασαν στο νησί κάποιες δύσκολες μέρες. Βρέθηκαν κάποιοι που ζήλεψαν την ευτυχία του νησιού και την αγάπη του κυπριακού λαού για το Μακάριο. Στις 15 Ιουλίου 1974 πήραν τα όπλα και προσπάθησαν να σκοτώσουν το μεγάλο ηγέτη.

Ο Μακάριος σώθηκε τελευταία στιγμή και έφυγε στο εξωτερικό.

Λίγες μέρες μετά, στις 20 Ιουλίου 1974 οι Τούρκοι έκαναν εισβολή στην Κύπρο. Σκότωσαν πολλούς ανθρώπους, έδιωξαν χιλιάδες από τα σπίτια τους και τους έκαναν πρόσφυγες.

Ο Μακάριος από το εξωτερικό εμψύχωνε το λαό να συνεχίσει τον απελευθερωτικό του αγώνα.

Όταν ο Μακάριος επέστρεψε στο νησί, βρήκε μάνες να θρηνούν τα σκοτωμένα ή αγνοούμενα παιδιά και συγγενείς τους...

... βρήκε παντού χαλάσματα και την Κύπρο μοιρασμένη στα δύο.

Η θλίψη του ήταν τόσο μεγάλη ώστε η καρδιά του δεν άντεξε και στις 3 Αυγούστου 1977 έπαψε να κτυπά.

Πικρά χτυπούσαν οι καμπάνες, πικρά θρηνούσε ο λαός του.

Ο Μακάριος τάφηκε κοντά στο Μοναστήρι του Κύκκου, στην κορυφή ενός βουνού, στο Θρονί της Παναγιάς.

Πέθανε ο Εθνάρχης Μακάριος αλλά δεν τον ξεχνούμε Πέθανε ο Εθνάρχης Μακάριος αλλά δεν τον ξεχνούμε. Γι’ αυτό αύριο, 19 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου, θυμόμαστε και τιμούμε τον Εθνάρχη Μακάριο τον Γ’. Έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας αυτό το απλό βοσκοπαίδι που στάθηκε αγαπημένος ηγέτης για τον κυπριακό λαό.

Ποτέ δε θα ξεχάσουμε τις συμβουλές του και πάντα θα αγωνιζόμαστε για μια ελεύθερη Κύπρο!

Ο Μακάριος ζει και θα ζει αιώνια στις καρδιές μας!

ΤΕΛΟΣ