ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΤΩΣΕΙΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ Μασούρα Ευγενία1, Μουρελάτου Χριστίνα2, Τσαμασιώτης Γεώργιος Κωνσταντίνος3 ,Βασταρδή Μαρία4 1. Τ.Ε. Νοσηλεύτρια, Msc, Υπεύθυνη Διεύθυνσης Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, Γ.Α.Ν.Π. Μεταξά, Πειραιά 2. Τ.Ε. Νοσηλεύτρια, Υπεύθυνη Διεύθυνσης Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, Γ.Α.Ν.Π. Μεταξά, Πειραιά 3. Φοιτητής Φυσικοθεραπείας, ΤΕΙ Αθήνας 4. Υπεύθυνη Αυτοτελούς Τμήματος Ελέγχου Ποιότητας, Έρευνας & Συν. Εκπαίδευσης Γ.Α.Ν.Π. Μεταξά Εισαγωγή: Οι πτώσεις των ασθενών είναι ένα από τα συνηθέστερα ανεπιθύμητα συμβάματα στα νοσηλευτικά ιδρύματα. Το 50% των πτώσεων μπορεί να επιφέρουν βλάβες, που προκαλούν μείωση της κινητικότητας, απώλεια της ανεξαρτησίας, αλλά και αύξηση του κινδύνου πρόωρου θανάτου και γενικότερα της νοσηρότητας και της θνησιμότητας. Σκοπός : είναι να εντοπίσουμε τους παράγοντες που προκαλούν τις πτώσεις των ασθενών, προκειμένου να εφαρμόσουμε τον κατάλληλο σχεδιασμό νοσηλευτικών παρεμβάσεων πρόληψης. Μέθοδος Ανασκόπησης: Αναζητήθηκαν ανασκοπικές μελέτες για διαθέσιμα άρθρα πλήρους κειμένου με χρονικούς περιορισμούς δημοσίευσης στις βάσεις δεδομένων MEDLINE, PubMed και Science Direct. Χρησιμοποιήθηκαν οι λέξεις κλειδιά «falling factors for patients» «nursing intervations» «prevention of falls in elderly patients». Αντλήθηκαν ηλεκτρονικές αναφορές σχετικές με το αντικείμενο της μελέτης και ανακτήθηκαν 42 άρθρα. Αποτελέσματα: Η κατάσταση της υγείας του ασθενή, οι συνθήκες νοσηλείας και διαβίωσης, οι καθημερινές δραστηριότητες, οι υγειονομικές συνήθειες και οι συμπεριφορές ασθενών, η προσωπικότητα και οι αντιλήψεις του κάθε ασθενή για τον κίνδυνο και την σημασία της πρόληψης, είναι από τους παράγοντες που μπορούν να συμβάλλουν στην πρόκληση πτώσης. Ο Νοσηλευτής παρατηρεί και αξιολογεί τον βαθμό δυσκολίας σε διάφορες δραστηριότητες και συμπεριφορές του ασθενή, διερευνά τις προσωπικές αντιλήψεις για την αναγκαιότητα και το είδος των προληπτικών μέτρων, ενώ μπορεί να εκτιμήσει όλα εκείνα τα προσωπικά, ψυχολογικά στοιχεία και ερεθίσματα που μπορεί να κινητοποιήσουν τους ασθενείς και να τροποποιήσουν στερεότυπες απόψεις και συμπεριφορές. Στην κλινική πράξη εφαρμόζονται εργαλεία εκτίμησης του κινδύνου πτώσης, τα οποία σε συνδυασμό με κατάλληλα μέτρα πρόληψης περιορίζουν σημαντικά την συχνότητα των ενδονοσοκομειακών πτώσεων. Συμπεράσματα: Οι νοσηλευτές αξιολογούν τα οφέλη και την αποτελεσματικότητα κάθε παρέμβασης, για να είναι σε θέση να τροποποιήσουν την συμπεριφορά τους και τις τεχνικές τους, αναγνωρίζοντας ελλείψεις, ανεπάρκειες και λάθη με στόχο την καλύτερη διαχείριση των παραγόντων κινδύνου για πτώση και τη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας.