Φαζάκης Εμμανουήλ Δ/ντής Κ.Ψ.Υ Αγίου Νικολάου «Στη ρίζα του Αετού», Παρουσίαση του βιβλίου με την ματιά ενός Ψυχιάτρου Φαζάκης Εμμανουήλ Δ/ντής Κ.Ψ.Υ Αγίου Νικολάου

ΑΕΤΟΣ. Παραπέμπει(μεταφορικά) στο κύριο πρόσωπο του έργου (τον Μανολιό) και στις ανθρώπινες ιδιότητες που  του αποδίδουμε, όντας στην κορυφή της  οικολογικής πυραμίδας.  

ΣΤΗΝ ΡΙΖΑ. Παραπέμπει στην καταγωγή, στις κοινωνικο-οικονομικές,  οικογενειακές, και βιοψυχικές καταβολές ( προκαθορισμένες καταστάσεις και αλληλεπιδράσεις).

ΣΧΕΔΙΟ Εξώφυλλου και φόντο. Αγέρωχος αετός που πετάει χωρίς δυσκολία , άνετα, σχεδόν από πάνω από τον θεατή όχι  όμως πολύ ψηλά , όπου διακρίνουμε μικρό κουτσούρεμα της αριστερής του φτερούγας.

Το φόντο με το γαλάζιο του ουρανού σε μια αρμονική και ευχάριστη σύνθεση με τα λευκά αραιά σύννεφα , που παραπέμπουν (μέσα από μία θετική ενέργεια) σε ευχάριστα συναισθήματα νίκης και υπεροχής.  

Βιογραφικό της Συγγραφέως. Μέσα από την κοινωνικοπολιτική της δράση, ξεχωρίζει, για να συμβάλλει στην κοινωνική αλλαγή , για έναν καλλίτερο κόσμο χωρίς διακρίσεις και προκαταλήψεις για σεβασμό αυτού που ίσως μοιάζει διαφορετικό.  Πνευματικό της παιδί <<ο Μανολιός>> , πήρε την μαχητικότητά της, την θετική της ενέργεια,την ακούραστη , σχεδόν συνεχή δράση , την στοχοκατεύθυνση σε ανώτερες ανθρώπινες αξίες . Τον μεγαλώνει ,μαθαίνοντάς τον σιγά-σιγά να υποψιάζεται και να ελέγχει ,οριοθετώντας , τον εσωτερικό ωθητή η εχθρό μέσα από συχνά τραυματικές εμπειρίες.  

ΑΦΙΈΡΩΜΑ Φυσιολογική  σχέση αγάπης προς την Μάνα, απουσία Πατέρα, υποκατάστασή του με αγάπη και θαυμασμό προς ανδρική φιγούρα τον Νίκο. Δυνατότητα για τριαδικές σχέσεις.

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΊΩΜΑ Της ΚΑς ΤΡΙΧΟΠΟΎΛΟΥ, πρώην Υποδιοικήτρια 7ης ΔΥΠΕ.   ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΊΩΜΑ Της ΚΑς ΤΡΙΧΟΠΟΎΛΟΥ, πρώην Υποδιοικήτρια 7ης ΔΥΠΕ. Μέσα στα πλαίσια της σημαντικής προσφοράς της σε θέματα ψυχικής Υγείας στην Κρήτη προλογίζει αποτυπώνοντας τις απόψεις της για τους ανθρώπους με ψυχική διαταραχή και την βαθειά ανθρώπινη αντιμετώπιση με αλληλεγγύη, με ισότητα και τελικά θαυμασμό προς την συγγραφέα για την υπερβατικότητά της.

Η Έτερη προλογίσασσα η ψυχίατρος Κα Xουρδάκη Ευγενία , με σαφήνεια προσδιορίζει τα θέματα που μπορεί κάποιος να διαμορφώσει μέσα από το αφήγημα του<< Μανολιού>>.

Πρώτα και κύρια το <<Στίγμα>>, -που επιβάλλει συνήθως από αμάθεια- η Κοινωνία  πάνω στον ψυχικά ασθενή. Δεύτερον η οπτική των συνεπειών του στίγματος πάνω στον ασθενή και στο οικογενειακό του περιβάλλον. Μάχεται για το συμφέρον τους ενάντια στην κοινωνική  και αντιεπιστημονική προκατάληψη και στιγματισμό. Αντιλαμβάνεται τον<< ήρωα Μανολιό ως μαχητή της θάλασσας που πρέπει να λύσει το αίνιγμα της ζωής>> παραπέμποντας σε επιρροές - της ίδιας η και της συγγραφέως- από τον Οδυσσέα του Καζαντζάκη , του  Καβάφη και φυσικά του Ομήρου.

Από σεβασμό στον μελλοντικό αναγνώστη του βιβλίου, στην ίδια την συγγραφέα αλλά και πιο πρακτικά στον περιορισμένο χρόνο της ομιλίας μου, θα ξεφυλλίσω γρήγορα τα κεφάλαια του βιβλίου. Το βιβλίο δεν είναι γραμμένο από επαγγελματία  διηγηματογράφο και έτσι δεν έχει σημαντικό ενδιαφέρον να κριθεί από φιλολογικής πλευράς , πλην όμως θα ήθελα να επισημάνω την ικανότητα της Συγγραφέως σε πολλά σημεία να περιγράφει, με αξιοθαύμαστο βιωματικό τρόπο τον άνδρα ήρωα ενώ εκείνη είναι γυναίκα.  

Το αφήγημα  συνολικά έχει χρονική συνέπεια παρ΄ολο τον ετεροχρονισμό σε ορισμένα κεφάλαια. Δεν υπάρχει ακαταστασία χρονική και η ροή του κειμένου βοηθάει αβασάνιστα τον αναγνώστη να το διαβάσει και να το τελειώσει. Υπάρχει στρατηγική στην παρουσίαση ψυχοπαθολογίας(συναισθηματικού τύπου) η οποία είναι ολοένα και περισσότερο εμφανής προς το τέλος του βιβλίου. Από την ματιά του ειδικού μπορούν να διακριθούν με δυσκολία στοιχεία πρώιμης εμφάνισης υποκλινικών καταστάσεων. Ο Μανολιός καθυστερεί να υποψιαστεί και να δράσει αρχικά έγκαιρα και αποτελεσματικά υπερεκτιμώντας την κοινωνικοπολιτική διάσταση και υποτιμώντας την βιολογική πλευρά, πιθανή δηλαδή προδιάθεση να ασθενήσει και αυτός με κάτι παρόμοιο με τον Πατέρα του.

Η συγγραφέας αναδεικνύει αυτην την αδύνατη πλευρά του ήρωά της η οποία είναι και η συνήθης για όλους, είτε από απώθηση του κινδύνου η άγνοια η και τελικά φόβο και υποσυνείδητα αποφυγή καταστάσεων κοινωνικής απόρριψης,-στιγματισμού.  Στο κεφάλαιο 12( Η τούρτα) Ο  Μανολιός αντιπαλεύει και απορρίπτει αφ’ενός την απορριπτική στάση της κοινωνίας προς τον Πατέρα του αλλά και συγχρόνως την κοινωνική υποκρισία -αμηχανία  που εμποδίζει την προσπάθεια της οικογένειας να γίνει μια σωστή θεραπεία και παρακολούθηση, γιατί και το Ψυχιατρείο στιγματισμένο ήταν.

Τέλος επισημαίνω τον ηρωισμό της ίδιας της συγγραφέως να ασχοληθεί με ένα θέμα ταμπού αλλά που αφορά όλους μας, να μας κινητοποιήσει να ξαναδούμε το θέμα από σύγχρονη σκοπιά  με τα νέα δεδομένα της επιστήμης και της κοινωνίας.   Την ευχαριστούμε.