Το πένθος στην σύχγρονη Ελλάδα και στην Αρχαιότητα Το πένθος στην σύχγρονη Ελλάδα και στην Αρχαιότητα Φραγκιαδάκη Σοφία-Νεφέλη

Περιεχόμενα Ορισμός πένθους Εκδήλωση πένθους στην σύγχρονη εποχή Η διαδικασία των μνημοσυνών Το πένθος στην Αρχαιότητα πηγές

Ορισμός πένθους Το πένθος είναι μια διαδικασία, μία κατάσταση όπου πλήθος συναισθημάτων (θλίψη, ψυχική οδύνη, θυμός, ενοχές) και σωματικών αντιδράσεων λαμβάνουν μέρος ως απόρροια του θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου.Ο θάνατος είναι μια πληγή και το πένθος είναι ο μοναδικός δρόμος για την επούλωση της. Σε έναν χωρισμό που χαρακτηρίζεται από την αμεταβλητότητα του και την οριστικότητα του, το πένθος εκφράζει την άρνηση του ανθρώπου στο θάνατο και ταυτόχρονα την προσπάθεια του να προσαρμοστεί

Εκδήλωση πένθους στην σύγχρονη εποχή Στην Ελλάδα υιοθετείται η πρακτική του απλού ενταφιασμού. Η τελετή της κηδείας αποτελεί τρόπο έκφρασης της αγάπης των ζωντανών προς τον εκλιπόντα. Οι χριστιανοί πιστεύοντας ότι το σώμα είναι προορισμένο να αναστηθεί θάβουν τον νεκρό με «όλες» τις τιμές. Για αυτό το λόγο πριν από την ταφή τον στολίζουν, τον ντύνουν με λευκή στολή και τον τοποθετούν ακάλυπτο σε «κλίνη» (φέρετρο). Σύμφωνα με το νόμο ο νεκρός θα πρέπει να παραμείνει άταφος σε σπίτι συγγενικού προσώπου ή σε περιπτώσεις που έχει προηγηθεί σοβαρή ασθένεια σε ειδικό θάλαμο τουλάχιστον 24 ώρες από τη διάγνωση του θανάτου. Στο ναό ο νεκρός τοποθετείται με το πρόσωπο προς τα ανατολικά μια και από εκεί έρχεται ο Σωτήρ και εκεί είναι ο Παράδεισος της Εδέμ. Στη συνέχεια ψάλλετε πληρέστερα νεκρώσιμος ακολουθία και δίδεται ο τελευταίος ασπασμός. Μετά την απόλυση ο νεκρός οδηγείται στον τάφο. Πριν από τον ενταφιασμό ψάλλετε και πάλι σύντομη νεκρώσιμη ακολουθία του τρισάγιου και ενταφιάζεται ο νεκρός με το πρόσωπο προς τα ανατολικά με την προσδοκία ότι από εκεί θα φανεί ο Χριστός για να κρίνει τους νεκρούς και τους ζωντανούς. Το σώμα περιχύνεται με έλαιο και με χώμα σταυροειδώς από τον ιερέα. 

Η διαδικασία των Μνημοσυνών Η λέξη «μνημόσυνο» προέρχεται από τη λέξη «ο κόλλυβος». Με τις λέξεις «κόλλυβα» και «κόλλυβο» στην αρχή εννοούνταν κάθε είδος μικρού γλυκού από ξηρούς καρπούς (καρύδια, αμύγδαλα, σταφίδες, φουντούκια κ.α.). Σύμφωνα με τη γνώμη μερικών το έθιμο των κολλύβων οφείλεται στην παλαιά συνήθεια της διανομής νομισμάτων κατά τα μνημόσυνα. Η διανομή νομισμάτων - κολλύβων συνδέονταν με την ελεημοσύνη κατά τα χρόνια του χριστιανισμού. Εκδήλωση πένθους στην σύγχρονη Ελλάδα είναι ακόμα τα μαύρα ενδύματα από τους κοντινούς συγγενείς του εκλιπόντα για χρονικό διάστημα από 6 μήνες μέχρι και χρόνια καθώς και η διατήρηση γενειάδας από τους άνδρες συγγενείς. Μαυροντυμένος άντρας με γενειάδα

Το πένθος στην Αρχαιότητα Στην αρχαιότητα, μπροστά στο θάνατο ο άνθρωπος κατέφευγε σε τελετουργίες θρησκευτικού χαρακτήρα ή μαγικού ως διαδικασίες του πένθους Η ταφή του νεκρού γινόταν μια ημέρα μετά το θάνατο. Διαρκούσε μια ημέρα κατά την οποία πραγματοποιούνταν τα, σύμφωνα με την παράδοση, μοιρολόγια και η τελευταία επίσκεψη των συγγενών και των φίλων. Το σώμα του νεκρού, καλυμμένο με ένα λινό ύφασμα τοποθετούνταν σε μια επιμελημένη κατασκευή (κομμάτι ύφασμα κάλυπτε την ταφική κλίνη ή το νεκρό σώμα). Γυναίκα του άμεσου περιβάλλοντος του νεκρού φρόντιζε για την προετοιμασία του νεκρού σώματος. Το έπλυνε, το άλειφε με λάδι, το έντυνε και το κοσμούσε με άνθη, στεφάνια και κοσμήματα.  Κατά την τρίτη ημέρα, πριν από τη δύση του ηλίου, γίνονταν η εκφορά του νεκρού. Αυτή προϋπέθετε πομπή, η οποία σύμφωνα με το νόμο, έπρεπε να περάσει σιωπηλά από τους δρόμους της πόλης. Αρχαίοι συγγραφείς επίσης μας πληροφορούν ότι χοές ελάμβαναν χώρα επάνω από τον τάφο. Μετά την τελετή οι πενθούντες επιστρέφουν στο σπίτι του εκλιπόντος.  Το περίδειπνο ακολουθούσε την ταφή. Πρόκειται για τη συγκέντρωση των συγγενών για φαγητό αφού όμως πρώτα γινόταν ο καθαρμός της οικίας με θυμίαμα και αγιασμό και των ιδίων με πλύσιμο χεριών και κεφαλιού. Ήταν μια ευκαιρία για τους συγγενείς να συγκεντρωθούν και να συζητήσουν γύρω από το πρόσωπο του εκλιπόντος. Οκτώ ημέρες μετά την ταφή οι συγγενείς και οι φίλοι του νεκρού συγκεντρώνονταν στο σημείο ταφής και τελούνταν τα «ένατα» (= εννέα ημέρες από την ταφή).  Συμπεραίνουμε λοιπόν πως οι διαφορές του παρελθόντος με του παρόν ως αναφορά την εκδήλωση του πένθους δεν είναι πολλές.

Κήδευση- απόδοση τιμών στον νεκρό

Σχετικά με την Ελένη Θρήνος: Ο θρήνος με κοπετούς και οιμωγές (δυνατές φωνές), με δυνατά χτυπήματα στο στήθος, με χαρακιές στα μάγουλα από τα νύχια, ώσπου να ματώσουν έχει ασιατική προέλευση Κόψιμο μαλλιών, μαύρα ρούχα Ταφικά έθιμα θαλάσσια ταφή για τους πνιγμένους προσφορά νεκρικών στολιδιών

Πηγές strangehellas.blogspot.com/2012/02/blog-post_4488.html users.sch.gr/fk- thess/ELENI/ELENI_EPEISODIO_2_5.doc fliphtml5.com/xpqa/refz/basic

ΤΕΛΟΣ