H Αναγέννηση του Χάρλεμ Ένα καλλιτεχνικό και συγχρόνως πολιτικό/απελευθερωτικό κίνημα (1919-1935)

Πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία των μαύρων Αμερικανών (ή Αφροαμερικανών). Πρόκειται για ένα κίνημα που εκδηλώθηκε στη μουσική (τζαζ), στη ζωγραφική και στην ποίηση, αλλά και με κριτικά και πολιτικά δοκίμια. To κίνημα αυτό άλλαξε για πάντα (προς το καλύτερο) το πολιτισμικό τοπίο της Αμερικής.

Το κίνημα Η Αναγέννηση του Χάρλεμ πίστεψε (μάλλον λάνθασμένα) ότι η παραγωγή υψηλής τέχνης και λογοτεχνίας από τη μεριά των μαύρων θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στην κατοχύρωση της ισότητας των αφροαμερικανικών πληθυσμών.

Sargent Claude Johnson, Mask, Richmond Barthé, Blackberry Woman

Palmer Hayden, The Janitor Who Paints

Palmer Hayden, Jeunesse

Archibald J. Motley, Nightlife

Aaron Douglas, Crucifixion Study for Aspects of Negro Life: The Negro in an African Setting

http://hyperallergic.com/265634/a-rare-encounter-with-an-aaron-douglas-painting-that-references-slaverys-past/

Η μέρα της Κρίσεως

Τζαζ μουσική Ένα αμερικάνικο είδος μουσικής που θεωρείται πια κλασικό. Έχει τις ρίζες του στην παραδοσιακή αφρικανική μουσική. Η μίξη αφρικανικών και αμερικάνικων στοιχείων που βρίσκουμε στη τζαζ εμπνέει τους ποιητές του κινήματος. Στην ποίηση βρίσκουμε μία προσπάθεια «επιστροφής» στις αφρικανικές πολιτισμικές ρίζες.

Όταν μία μειονότητα που έχει υποφέρει ακραίες μορφές κακοποίησης και ρατσισμού επιχειρεί να χειραφετηθεί, τί προβλήματα αντιμετωπίζει;

Τα παρακάτω ισχύουν για όλες τις μειονότητες Συνήθως στην προσπάθεια να αποκτήσουν «φωνή» για να αγωνιστούν, καταπιεσμένες μειονότητες και ετερότητες (ομάδες ανθρώπων που έχουν συνηθήσει να ετεροπροσδιορίζονται ως «άλλοι») επιχειρούν να αναστήσουν ένα κοινό παρελθόν: αν πρόκειται για εθνικές μειονότητες επιχειρούν να ξαναζωντανέψουν την ιστορία τους και τον ιστορικό πολιτισμό τους. Η λογοτεχνία παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτές τις προσπάθειες.

Η «διττή συνείδηση» Ο διανοούμενος και πολιτικός W.E.B. Du Bois έγραψε στο Οι ψυχές των μαύρων: δοκίμια και σχεδιάσματα «Η διττή συνείδηση είναι η ιδιαίτερη αίσθηση που έχει κάποιος όταν κοιτάζει πάντοτε τον εαυτό του μέσα από τα μάτια των άλλων, όταν μετράει την ψυχή του με το μέτρο ενός κόσμου που διασκεδάζει παρατηρώντας τον με περιφρόνηση και οίκτο». Αυτή η αμφιθυμία δομεί την αίσθηση ταυτότητας των Αφροαμερικανών.

Ο Λάνγκστον Χιούζ (Langston Hughes) Ποιητής κομβικής σημασίας για κάθε συζήτηση της μαύρης μοντερνιστικής αισθητικής, που πειραματίστηκε με την ποιητική μορφή: Περιέγραφε την τζαζ ως «έναν από τους έμφυτους τρόπους έκφρασης της νέγρικης ζωής στην Αμερική. Το αιώνιο ταμ-ταμ της νέγρικης ψυχής» και προέτρεπε του καλλιτέχνες να «εκφράσουν τον μελαμψό τους εαυτό χωρίς να φοβούνται ή να ντρέπονται».