Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ: ΚΑΜΠΛΙΩΝΗ ΑΡΕΤΗ ΣΧ.ΕΤΟΣ:2016-2017 ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΡΙΩΝ: ΑΝΝΑΣ-ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΔΙΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΨΥΧΟΥ ΑΛΙΚΗΣ ΣΜΙΛΛΗ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Οι μαθητεσ αξιοποιωντασ πληροφοριεσ των ραψωδιων γ και ζ τησ ιλιαδασ παρουσιαζουν τη θεση τησ γυναικασ στην ομηρικη κοινωνια. Υπευθυνη καθηγητρια:καμπλιωνη αρετη

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΠΑΔΙΟΥ ΑΝΝΑΣ -ΜΑΡΙΑΣ Η γυναίκα στην ομηρική εποχή ανήκε σε κατώτερη βαθμίδα σε σχέση με τον άντρα καθώς εκείνος είχε την εξουσία του οίκου. Η ιδανική γυναίκα τότε όφειλε να είναι χρυσοχέρα, σεμνή, συνετή, ευγενική και αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα. Εκείνες της αριστοκρατικής τάξης, όπως η Ελένη στη ραψωδία Γ, έπρεπε να εμφανίζονται δημόσια ,μπροστά στους άντρες, συνοδευόμενες από υπηρέτριες και με καλυμμένο το κεφάλι συνήθως με ένα μαντίλι που τις προφύλασσε από άσχημα και απρεπή σχόλια. Ακόμα κάθε σωστή γυναίκα της εποχής ασχολούνταν με τον αργαλειό, τη ρόκα, την ανατροφή των παιδιών καθώς επίσης και με το να δίνει οδηγίες στις παρακόρες. Επιπλέον σε περίπτωση που ο άντρας της σκοτωνόταν στον πόλεμο και η πόλη της έπεφτε στα χέρια τον εχθρών, η γυναίκα γινόταν δούλα των εχθρών και υποχρεωνόταν να εκτελεί τις εντολές τους, Έτσι ο Έκτορας φαντάζεται ως δούλα των Αχαιών την Ανδρομάχη, μετά τον θάνατο του και την πτώση της Τροίας. Συμπερασματικά, η γυναίκα είχε περιορισμένη θέση σ’ έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΨΥΧΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ Η θέση της γυναίκας  στην Ιλιάδα   κρίνεται από τον ρόλο τον οποίο παίζει. Η γυναίκα στο ρόλο της μητέρας  ( Ανδρομάχη) χαρακτηρίζεται ως καλή μητέρα που αγωνιά  για το μέλλον του γιού της μετά τον θάνατο του άνδρα της. Η γυναίκα ως σύζυγος των ηρώων της Ιλιάδας  παρουσιάζεται να νοιάζεται για το καλό του άνδρα της, να του συμπαραστέκεται και να τον συμβουλεύει. Έτσι η Ανδρομάχη στη Ραψωδία Ζ νοιάζεται για τον Έκτορα και τον προτρέπει να  μείνει εκτός μάχης  χρησιμοποιώντας  συναισθηματικά επιχειρήματα. Η απελπισία της Ανδρομάχης για τον μελλοντικό χαμό του άνδρα της, δείχνει την εξάρτηση της γυναίκας από την ανδρική παρουσία. Η γυναίκα  μετά την  άλωση της πόλης γίνεται λάφυρο πολέμου. Κατά την ομηρική εποχή ο στρατός  ο οποίος νικούσε στην πολιορκία μιας  πόλης έπαιρνε από την πόλη που μόλις είχε καταλάβει όλες  τις γυναίκες ως λάφυρα ή τις πωλούσε. Πολλές φορές  αυτές οι γυναίκες γίνονταν ερωμένες   των ιδιοκτητών τους. Έτσι κατά το μοίρασμα των λαφύρων, οι αρχηγοί του στρατού έπαιρναν τις ωραιότερες  γυναίκες  και  οι υπόλοιποι στρατιώτες ότι περίσσευε.  Γενικότερα  τις γυναίκες  λάφυρα τις κακομεταχειρίζονταν και θεωρούνταν μία από τις κατώτερες τάξεις  της κοινωνίας.  

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΣΜΙΛΛΗ ΑΛΙΚΗΣ Η θέση της γυναίκας στην ομηρική εποχή ήταν τελείως διαφορετική από ότι είναι σήμερα καθώς ήταν ιδιαίτερα υποβαθμισμένη σε σχέση με εκείνη του άνδρα. Αρχικά οι ασχολίες των γυναικών στην ομηρική εποχή ήταν η ρόκα, ένα εργαλείο που το χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες για να γνέσουν το μαλλί ή το βαμβάκι και να το κάνουν νήμα και χρησιμοποιούσαν και τον αργαλειό για την ύφανση. Η ζωή τους ήταν περιορισμένη στο χώρο του σπιτιού και ο προορισμός τους ήταν να γίνουν καλές μητέρες και να αναθρέψουν καλά παιδιά. Επίσης οι γυναίκες της αριστοκρατικής τάξης έπρεπε να εμφανίζονται συνοδευόμενες και με καλυμμένο το κεφάλι μπροστά στους άντρες, αφού το μαντίλι προσέδιδε σοβαρότητα, σεμνότητα και τις προστάτευε από άσχημα σχόλια. Η μοίρα των γυναικών στον πόλεμο δεν ήταν καλή, αφού οι εχθροί, όταν κυρίευαν τον τόπο τους, τις έπαιρναν ως δούλες και τις έβαζαν να κάνουν σκληρές δουλειές.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΡΙΑΣ ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ ΜΑΡΙΑΣ Η θέση της γυναίκας στα παλιά χρόνια και συγκεκριμένα στην ομηρική εποχή ήταν κατώτερη από του άνδρα, σε αντίθεση με σήμερα όπου μια γυναίκα θεωρείται ισότιμη με έναν άντρα και έχει ίσα δικαιώματα μ’ αυτόν (τουλάχιστον στις ευρωπαϊκές χώρες).Η ζωή μιας γυναίκας τότε είχε συγκεκριμένες ασχολίες. Πρώτα απ' όλα να υπηρετεί τον άντρα της και ακόμη να κάνει τις κοπιαστικές δουλειές του σπιτιού. Επιπροσθέτως, οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες όταν θα βρίσκονται σε χώρο εκτός του σπιτιού τους να συνοδεύονται πάντα από κάποιες δούλες και να φορούν ένα μαντίλι το οποίο αποδείκνυε τη σεμνότητα και τη σοβαρότητα τους. Η τύχη μιας γυναίκας μετά την άλωση της πόλης της, ήταν σκληρή, αβάστακτη και υπερβολικά προσβλητική. Μια ζωή ''στην κόλαση'', γιατί οι αιχμάλωτες γυναίκες γίνονταν λάφυρα και δούλες των νικητών, δηλαδή συγκαταλέγονταν μαζί με τα αντικείμενα και οδηγούνταν μακριά από την πατρίδα και την οικογένειά τους χωρίς τη θέλησή τους. Ακολουθούσε καταπίεση και εκμετάλλευση. Τις ανάγκαζαν να κουβαλούν νερό, να υφαίνουν και να κάνουν πολλές άλλες κοπιαστικές εργασίες