ο φαύλος κύκλος της βίας Κουρδικό πρόβλημα ο φαύλος κύκλος της βίας

Οι Κούρδοι στο Οθωμανικό κράτος Βρίσκονται στα ανατολικά όρια της Αυτοκρατορίας, στα σύνορα με την Ιράν (Δυναστεία των Καζάρ) H κοινωνική οργάνωση βασιζόταν στις φυλές και οι φύλαρχοι λειτουργούσαν σαν σύνδεσμος μεταξύ του λαού και της κεντρικής εξουσίας. Το Οθωμανικό κράτος περιόρισε την ισχύ των φυλάρχων (Εμίρηδες, Σατράπηδες) Ο περιορισμός της ισχύος των φυλάρχων οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ των ισχυρών οικογενειών

Οι Κούρδοι στο Οθωμανικό κράτος Οι Εμίρηδες σταδιακά αντικαταστάθηκαν από τους Σεΐχηδες. Ο όρος Σεΐχης περιγράφει έναν θρησκευτικό ηγέτη, αρχηγική φιγούρα μια φυλής που συνήθως έχει αποφοιτήσει από κάποιο Ισλαμικο σχολείο Οι Σεΐχηδες ανήκαν για αιώνες σε Ισλαμικά τάγματα Σούφι ή δερβίσηδων. Οι πιο σημαντικές εξ αυτών ήταν αυτές των Κιζιλμπάσηδων και των Νακσίμπεντι. Η κεντρική εξουσία ήταν επιφυλακτική προς αυτά τα τάγματα λόγω αδυναμίας ελέγχου τους και υιοθέτης εκ μέρους τους στοιχείων από το σιιτικό Ισλάμ

Οι Κούρδοι στο Οθωμανικό κράτος Στα τέλη του 19ου αιώνα υπήρχαν εντάσεις και εξεγέρσεις με προέξάρχουσα αυτή του Σεΐχη Ubayd Allah (Ουμπαΐντ Αλλάχ) που μίλησε για πρώτη φορά για την ανάγκη ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Η αναταραχή προβλημάτισε την Οθωμανική κυβέρνηση αλλά οι Κούρδοι ήταν πολύτιμο στοιχείο για την αντιμετώπιση του Αρμενικού εθνικισμού.

Το ιππικό του Αβδούλ Χαμίτ και οι Αρμένιοι Το 1891 ο Αβδούλ Χαμίτ ενέκρινε τη σύσταση ενός σώματος ατάκτων με σκοπό την αντιμετώπιση της Ρωσικής επέκτασης στην Ανατολική Μικρά Ασία. Τα σώματα αυτά σύντομα υπερέβησαν τον ρόλο τους. Η ηγεσία και η συμμετοχή στα σώματα αυτά ήταν ζήτημα κύρους αλλά και οικονομικό. Όταν η κεντρική κυβέρνηση αδυνατούσε να πληρώσει τα σώματα επιτρεπόταν η συλλογή φόρων από τα Αρμενικά χωριά. Παρότι το πείραμα κρίθηκε αποτυχημένο οι συνετέλεσε στην ενσωμάτωση ενός αριθμού Κούρδων στον κρατικό ιστό.

Κεμαλικό κράτος και Κούρδοι Αν και οι Κούρδοι συνέβαλαν στην εκκαθάριση της Μικράς Ασίας από το Χριστιανικό στοιχείο η επιβολή της Τουρκικού εθνικισμού από το Κεμαλικό κράτος δεν άφηνε περιθώρια για την παροχή εθνοτικών δικαιωμάτων. Ο γεωγραφικός διαχωρισμός των Κούρδων συνέβαλε στην δυσκολία δημιουργίας ενιαίας εθνικής ταυτότητας. Το σύστημα των φυλών ήταν επίσης αποτρεπτικός παράγοντας στην εμφάνιση Κουρδικού εθνικισμού.

Κεμαλικό κράτος και Κούρδοι Οι αρχικές σκέψεις για αναγνώριση κάποιου είδους αυτονομίας στους Κούδρους. Παράγοντες ήταν: Η πίεση από το Κουρδικό στοιχείο στο Βόρειο Ιράκ (Μοσούλη) και η σκέψη παροχής αυτονομίας από τη Βρετανική διοίκηση Οι πολιτικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες των Κούρδων δεν ευνοούσαν την ένταξή τους σ’ένα κράτος που θα ακολουθούσε ευρωπαϊκά πρότυπα όπως το οραματίστηκε ο Κεμάλ. Η πίεση του Τουρκικού εθνικισμού δεν επέτρεπαν οποιαδήποτε συζήτηση για Κουρδική αυτονομία.

Κεμαλικό κράτος και Κούρδοι Κάθε αναφορά στο Κουρδικό στοιχείο απαλείφθηκε. Η κατάργηση του Χαλιφάτου και το κλείσιμο των Θεολογικών σχολείων καθώς και η απαγόρευση των αδερφοτήτων αντιμετωπίστηκαν πολύ αρνητικά από τους Κούρδους. Η πορεία εκκοσμίκευσης απομάκρυνε ακόμα περισσότερο τους Κούρδους από τους Τούρκους. Εξέγερση Σεΐχη Σαΐντ: Την άνοιξη του 1925 Σεΐχης Σαΐντ έκανε λόγο για αντικατάσταση των Τούρκων διοικητών στις Τουρκικές περιοχές. Συγκεντρώθηκε μια ομάδα 5000 ανταρτών αλλά το κίνημα δεν κατάφερε να ελέγξει τις μεγάλες πόλεις. Το Τουρκικό κράτος αντέδρασε και στις 4 Σεπτεμβρίου 1925 47 αντάρτες μαζί με τον Σεΐχη Σαΐντ απαγχονίστηκαν στο Ντιγιάρμπακιρ.

Κεμαλικό κράτος και Κούρδοι Μετά την αντιμετώπιση της εξέγερσης ξεκίνησε μια βίαιη προσπάθεια εφαρμογής της Κεμαλικής πολιτικής εκκοσμίκευσης Το Κεμαλικό κράτος βρήκε ευκαιρία να αντιμετωπίσει ποικίλους εσωτερικούς εχθρούς της περιοχής. Η εξέγερση απέδειξε την αδυναμία σύμπτυξης ενιαίου μετώπου μεταξύ του Κούρδων.

Δημοκρατικό κόμμα και Κουρδικό πρόβλημα Επιστροφή της θρησκείας στην κοινωνική ζωή Άρση περιορισμών για θρησκευτικούς ηγέτες και επιστροφή τους από την εξορία Εκβιομηχάνιση της γεωργικής παραγωγής με την εισαγωγή των τρακτέρ με τη βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ Απώλεια γης για μικροκαλλιεργητές, έξοδος προς τα μεγάλα αστικά κέντρα στην ΝΑ Τουρκία και στην υπόλοιπη χώρα. Κούρδοι γίνονται θύματα ρατσιστικών επιθέσεων Μέσω αστικοποίησης οι Κούρδοι αποκτούν πρόσβαση στα πανεπιστήμια

1960-1980 Ριζοσπαστικοποίηση Οι κουρδικές κοινότητες των μεγάλων πόλεων ριζοσπαστικοποιούνται εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων και του κοινωνικού αποκλεισμού. Το φιλελεύθερο σύνταγμα του 1960 επιτρέπει τον συνδικαλισμό και την ίδρυση πολιτικών φορέων. Το πραξικόπημα του 1970 ανατρέπει το κλίμα φιλελευθερισμού. Η πολιτική βία της δεκαετίας του 1970 έχει θύματα Κούρδους και Αλεβίδες. Ίδρυση του PKK

1980 – 1999 PKK To PKK διευρύνει την επιρροή του μετά το πραξικόπημα του 1980. Η μαρξιστική του ρητορική δεν είναι αποδεκτή από τους συντηρητικούς Κούρδους Η βία του PKK προκαλεί την κρατική βία Ιδρύονται πολιτοφυλακές οι οποίες συχνά αφήνονται ανεξέλεγκτες Σε αντίποινα για τη στήριξη στο PKK ο στρατός εκκενώνει και ισοπεδώνει χωριά – εσωτερική μετανάστευση

1999-2014 Προσπάθειες συμβιβασμού και έκρηξη βίας Οι Κούρδοι εμπιστεύτηκαν το AKP από αντίδραση στις πολιτικές των κοσμικών κομμάτων Από το 2004 και μετά εφαρμόστηκαν πολιτικές χαλάρωσης των αντικουρδικών μέτρων με εφαρμογή πιλοτικών προγραμμάτων Κουρδικής γλώσσας στα ΜΜΕ και τον τύπο. Η άτυπη συμμαχία Κούρδων – AKP έλαβε τέλος με την είσοδο στη βουλή του HDP και την αδυναμία συγκρότησης αυτοδύναμης κυβέρνησης από το AKP. Πόλεμος στη Συρία, ριζοσπαστικοποίηση νέας γενιάς – δρόμος χωρίς επιστροφή;