ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΣΩΜΑΤΟΣ ΙΙΙ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ

Γενικά Η άσκηση, η κάθε είδους άσκηση είναι ωφέλιμη για όλους, για κάθε ηλικία γιατί βοηθάει την καλή φυσική κατάσταση του σώματος, ενισχύει την αντοχή του ατόμου και γενικά το αναζωογονεί σωματικά και ψυχικά. Τα τελευταία χρόνια η άσκηση έχει προταθεί σαν εναλλακτική εφαρμόσιμη λύση ή συμπλήρωμα στη διαιτητική θεραπεία της παχυσαρκίας.

ΜΕΤΑΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΗ Ερευνητικές μελέτες έχουν δείξει ότι κατά την ημέρα της άσκησης ο ρυθμός του Β. Μ είναι υψηλότερος 4 ώρες μετά την άσκηση σε σύγκριση με αυτόν της ημέρας που δεν έχει γίνει άσκηση. Ο υψηλός αυτός ρυθμός του Β. Μ επιστρέφει στα φυσιολογικά όρια μετά από 8 ώρες. Η τακτική άσκηση λοιπόν μεταβάλλει τον Β. Μ έτσι ώστε διευκολύνεται η απελευθέρωση ή εναποθήκευση της ενέργειας στους μύες και στο λιπώδη ιστό. Φαίνεται, λοιπόν ότι η άσκηση είναι ωφέλιμη στον έλεγχο του βάρους του σώματος όχι μόνο για την ενεργειακή απώλεια μπορεί να συμβεί και στον χρόνο που ακολουθεί την άσκηση.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ Τα παχύσαρκα άτομα συνήθως είναι άτομα δυσκίνητα και δαπανούν πολύ λιγότερο χρόνο σε φυσική δραστηριότητα από τα αδύνατα. Έχουν χάσει επίσης την ικανότητα να αυξάνουν τον ρυθμό του Β. Μ με την άσκηση και ως εκ τούτου δεν μπορούν εύκολα να αποβάλλουν θερμίδες. Εντούτοις παρά τα μειονεκτήματα αυτά η άσκηση έχει ουσιαστικό ρόλο να παίξει στο μακροχρόνιο κυρίως έλεγχο του βάρους.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ Δυνητικοί μηχανισμοί που συνδέουν την άσκηση με τη διατήρηση του απολεσθέντος βάρους :  Ενισχυμένος ρυθμός Β. Μ  Διατήρηση της ελεύθερης λίπους μάζας του σώματος ( μυϊκός ιστός ) κατά τη διάρκεια της απώλειας του βάρους  Αυξημένη ολική καθημερινή ενεργειακή απώλεια  Αύξηση στην κατανάλωση οξυγόνου μετά την άσκηση

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ Πέρα από τα αποτελέσματα της άσκησης που έχουν ήδη αναπτυχθεί, θα πρέπει να τονισθεί και η επίδραση της στη ψυχική ισορροπία του παχύσαρκου ατόμου, στην αύξηση της αυτοπεποίθησης του και στη βελτίωση της κοινωνικής συμπεριφοράς του. Όμως δεν θα πρέπει να αγνοούνται οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν κατά τη διάρκεια των ασκήσεων για τα παχύσαρκα άτομα, τα οποία εξαιτίας της αυξημένης αδράνειάς τους είναι πιο ευάλωτα και περισσότερο εκτεθειμένα σε διαφόρους κινδύνους απ ’ ότι τα άτομα με φυσιολογικό βάρος.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ Οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να αφορούν το μυοσκελετικό σύστημα, δηλαδή, διάφορες μυϊκές κακώσεις ή κακώσεις συνδέσμων και αρθρώσεων, το καρδιαγγειακό σύστημα καθώς και κάθε άλλο οργανικό σύστημα, όπως επίσης μπορεί να εμφανιστούν και προβλήματα αφυδάτωσης. Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη η ασφάλεια των παχύσαρκων αλλά και γενικά των υπέρβαρων ατόμων σε κάθε αύξηση της φυσικής τους δραστηριότητας και επειδή κουράζονται πιο εύκολα από άλλα άτομα θα πρέπει να αποφεύγονται ασκήσεις επίπονες ( αεροβικές, τρέξιμο κλπ ) και να προτιμώνται γενικά ασκήσεις χαμηλότερης έντασης, μικρότερης διάρκειας και μεγαλύτερης συχνότητας.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΥ Τα άτομα που είναι ελαφρά μέχρι έντονα παχύσαρκα μπορούν να γυμνάζονται αποτελεσματικά και με ασφάλεια, χρησιμοποιώντας τροποποιημένες τις μεθόδους της τυποποιημένης φυσικής άσκησης. Οι τροποποιήσεις στα προγράμματα άσκησης θα πρέπει να αντανακλούν γνωστούς περιορισμούς του παχύσαρκου, όπως επίσης και άλλες φροντίδες και περιορισμούς. Τα προγράμματα φυσικής άσκησης θα πρέπει να δίνουν έμφαση περισσότερο στην ποιότητα ζωής του συγκεκριμένου ατόμου παρά στη δημιουργία αθλητών.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΥ Εξατομικευμένα προγράμματα άσκησης θα πρέπει να αναπτύσσονται λεπτομερώς με τη χρήση όλων των παρεχομένων πληροφοριών όπως πχ προηγούμενο ιατρικό ιστορικό. Οι τρόποι και οι μέθοδοι άσκησης που διδάσκονται και εφαρμόζονται στα παχύσαρκα άτομα θα πρέπει να ταιριάζουν με το προσωπικό ρυθμό της ζωής τους, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν το πρόγραμμα χωρίς την αρχική επίβλεψη. Τα προγράμματα θα πρέπει να είναι ευχάριστα και διασκεδαστικά για να μπορεί το άτομο να αντέξει και να συνεχίσει το νέο αυτό τρόπο της ζωής του.

ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΑΣΚΗΣΗΣ Ένας μεγάλος αριθμός μηχανημάτων άσκησης, όπως τα στατικά ποδήλατα, ο διάδρομος τρεξίματος, τα μηχανήματα κωπηλασίας και πολλά άλλα, υπάρχουν για να βοηθήσουν τα υπέρβαρα άτομα στην απώλεια βάρους. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι η μία μορφή άσκησης με κάποιο μηχάνημα είναι περισσότερο ωφέλιμη από κάποια άλλη στην απώλεια βάρους εκτός αν αυξάνει τον ρυθμό του Β. Μ σε μεγαλύτερο βαθμό. Θα πρέπει εντούτοις να τονισθεί ότι τα μηχανήματα αυτά έχουν κυρίως σχεδιαστεί έτσι ώστε το άτομο να στέκεται ή να κάθεται όταν γυμνάζει τα χέρια ή τα πόδια. Αυτό σημαίνει ότι το κόστος της άσκησης στην περίπτωση αυτή είναι πολύ μικρότερο από το κόστος που θα απαιτούσε η μεταφορά του βάρους του σώματος του ατόμου με την κίνηση. Επομένως η προσφορά τους στη μείωση του βάρους είναι ελάχιστη και για να υπάρχει το όποιο αποτέλεσμα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται τακτικά.