Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΠΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΤΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΕΣ ΠΑ.ΠΕΙ.

Παρουσίαση με θέμα: "Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΠΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΤΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΕΣ ΠΑ.ΠΕΙ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΣΠΑ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΤΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΕΣ ΠΑ.ΠΕΙ.

2 Η Περιφερειακή Πολιτική Σκοπός Η πολιτική συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι ενσωματωμένη στις Συνθήκες από το 1986, έχει ως βασικό στόχο της τη μείωση των αποκλίσεων ανάμεσα στα επίπεδα ανάπτυξης των διαφόρων περιφερειών για να ενισχυθεί η οικονομική και κοινωνική συνοχή. Ταυτόχρονα, ολόκληρη η Ένωση αντιμετωπίζει προκλήσεις οι οποίες απορρέουν από την επιτάχυνση της οικονομικής αναδιάρθρωσης λόγω της παγκοσμιοποίησης, του ανοίγματος των συναλλαγών, των αποτελεσμάτων της τεχνολογικής επανάστασης, της ανάπτυξης της οικονομίας της γνώσης, της γήρανσης του πληθυσμού και της αύξησης της μετανάστευσης.

3 Κανονισμοί της Ευρωπαϊκής Περιφερειακής Πολιτικής Γενικός κανονισμός. Αυτός καθορίζει τους εφαρμοστέους κοινούς κανόνες στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ), στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) και στο Ταμείο Συνοχής. Έχοντας ως βάση την αρχή της επιμερισμένης διαχείρισης ανάμεσα στην Ένωση, στα κράτη μέλη και τις περιφέρειες, αυτός ο κανονισμός παρουσιάζει μια νέα διαδικασία προγραμματισμού καθώς και νέους κανόνες δημοσιονομικής διαχείρισης, ελέγχου και αξιολόγησης των έργων. Η πολιτική συνοχής αναδιοργανώνεται με βάση τρεις νέους στόχους προτεραιότητας: σύγκλιση, περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση και ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία. Κανονισμοί για κάθε πηγή χρηματοδότησης [Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, Ταμείο Συνοχής και Μηχανισμός Προενταξιακής Βοήθειας (IAP). Ένας κανονισμός, που δημιουργεί μια διασυνοριακή Αρχή για την εφαρμογή των προγραμμάτων συνεργασίας.

4 Μια πολιτική με περισσότερο στρατηγικό χαρακτήρα Οι στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές της Κοινότητας και το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς αποτελούν τα βασικά συστατικά της νέας κανονιστικής ρύθμισης που προσδίδουν μια στρατηγική διάσταση στη νέα πολιτική. Έτσι, τα κράτη μέλη και οι περιφέρειες καλούνται να μεταφράσουν τις κοινοτικές προτεραιότητες σε εθνικές προτεραιότητες, διατηρώντας τις ιδιαιτερότητές τους. Ακόμη, η χρηματοδοτική ενίσχυση παρουσιάζει μικρότερη διασπορά και συγκεντρώνεται σε κατηγορίες οι οποίες απορρέουν από τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέρ της ανάπτυξης και της απασχόλησης (την αποκαλούμενη στρατηγική της Λισσαβόνας). Οι άξονες προτεραιότητάς της είναι: η έρευνα και τεχνολογική ανάπτυξη, η καινοτομία και η επιχειρηματικότητα, η κοινωνία της πληροφορίας, οι μεταφορές, η ενέργεια, η προστασία του περιβάλλοντος και οι επενδύσεις στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού, η πολιτική για την αγορά εργασίας και η καλύτερη προσαρμογή των εργαζομένων και των επιχειρήσεων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι κατά κάποιο τρόπο ο θεματοφύλακας της εφαρμογής αυτής της στρατηγικής μέσω του προγραμματισμού. Εξασφαλίζει ότι οι επενδύσεις επικεντρώνονται σε αυτές τις προτεραιότητες.

5 Δίνεται μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα κράτη μέλη Γενικά, τα κράτη μέλη διαθέτουν μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων για τη διαχείριση των επιχειρησιακών προγραμμάτων. Οι κανόνες επιλεξιμότητας των δαπανών είναι πλέον εθνικοί και όχι κοινοτικοί. Όμως, η μεγάλη αλλαγή αφορά τους κανόνες ελέγχου. Εάν το κράτος μέλος αποδείξει εξαρχής ότι το σύστημα ελέγχου του είναι αξιόπιστο, οι υποχρεώσεις του έναντι της Επιτροπής είναι λιγότερο σημαντικές, εφόσον η Επιτροπή εμπιστεύεται τη δήλωση αξιοπιστίας που συντάσσει ένας εθνικός οργανισμός ελέγχου.

6 Ένας κανονισμός που απλουστεύει την πολιτική συνοχής Ο νέος κανονισμός διευκολύνει την αποστολή της Επιτροπής να εστιαστεί σε μια στρατηγική προσέγγιση η οποία συνιστά την πραγματική κοινοτική προστιθέμενη αξία. Η απλούστευση αυτή εκδηλώνεται κυρίως με τη μείωση του αριθμού των Ταμείων και των σταδίων προγραμματισμού. Οι κανόνες που διέπουν το Ταμείο Συνοχής και τα διαρθρωτικά ταμεία εναρμονίζονται. Από την άλλη, ολόκληρη η επικράτεια της Ένωσης και όλοι οι πολίτες της μπορούν στο εξής να επωφεληθούν από την πολιτική συνοχής χάριν των αλλαγών των κανόνων γεωγραφικής επιλεξιμότητας. Η πολιτική συνοχής θα λάβει, για την περίοδο 2007-2013, προϋπολογισμό 347 δισ. EUR (σε τρέχουσες τιμές), δηλαδή περισσότερο από το ένα τρίτο του συνολικού προϋπολογισμού της Ένωσης. Δεν περιορίζεται όμως σε μια απλή χρηματοδοτική ενίσχυση. Η βασική πρόκληση είναι να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και το αναπτυξιακό δυναμικό σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Η ανταγωνιστικότητα των οικονομιών είναι προς όφελος όλων των περιοχών της Ένωσης, περιλαμβανομένων και των περιφερειών της σύγκλισης. Με τον τρόπο αυτό θα είναι κερδισμένοι οι πάντες. Μια Ευρώπη αλληλέγγυα πρέπει να είναι και μια Ευρώπη δυναμική, παραγωγική και καινοτόμος.

7 Γενικοί στόχοι και κανόνες

8 Την περίοδο 2007-2013, το Ταμείο Συνοχής δεν έχει πλέον ανεξάρτητη λειτουργία, αλλά εντάσσεται στο στόχο της σύγκλισης. Οι ίδιοι κανόνες προγραμματισμού και διαχείρισης εφαρμόζονται και στα τρία Ταμεία. Οι τρεις νέοι στόχοι ενσωματώνουν τις αποστολές των παλαιών στόχων 1, 2 και 3 καθώς και τις αποστολές των τριών παλαιών κοινοτικών πρωτοβουλιών: Interreg III, EQUAL και URBAN. Το Interreg III εντάσσεται στο στόχο της ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας. Τα προγράμματα URBAN II και EQUAL ενσωματώνονται στους στόχους της σύγκλισης και περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Το πρόγραμμα Leader + και το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΕΓΤΠΕ) αντικαθίστανται από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης (ΕΓΤΑΑ), το Χρηματοδοτικό Μέσο Προσανατολισμού της Αλιείας (ΧΜΠΑ) γίνεται Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας (ΕΤΑ). Το ΕΓΤΑΑ και το ΕΤΑ έχουν στο εξής τις δικές τους νομικές βάσεις και δεν αποτελούν μέρος της πολιτικής συνοχής.

9 Στόχος «σύγκλιση» Ο στόχος «σύγκλιση» αφορά την ενθάρρυνση της ανάπτυξης και της απασχόλησης στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες. Δίνει κυρίως έμφαση στην καινοτομία και την κοινωνία της γνώσης, στην ικανότητα προσαρμογής στις οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές και στην ποιότητα του περιβάλλοντος και την αποτελεσματικότητα των διοικητικών υπηρεσιών. Χρηματοδοτείται από το ΕΤΠΑ, το ΕΚΤ, αλλά και από το Ταμείο Συνοχής και αφορά τα λιγότερο αναπτυγμένα κράτη μέλη και τις περιφέρειες. Στις επιλέξιμες περιοχές για το στόχο «σύγκλιση» περιλαμβάνονται οι περιφέρειες οι οποίες είναι επιλέξιμες βάσει περιφερειακών κριτηρίων (κατά κεφαλή ΑΕγχΠ < 75 % του μέσου όρου της ΕΕ — βλέπε σελίδες 14 και 15) και τα κράτη μέλη που είναι επιλέξιμα για το Ταμείο Συνοχής βάσει ενός εθνικού κριτηρίου (ΑΕΕ< 90 % του μέσου όρου ΕΕ)

10 Περιφέρειες επιλέξιμες για το στόχο «σύγκλιση» Βουλγαρία: όλη η επικράτεια Τσεχική Δημοκρατία: Střední Čechy, Jihozápad, Severozápad, Severovýchod, Jihovýchod, Střední Morava, Moravskoslezsko Γερμανία: Brandenburg-Nordost, Mecklenburg-Vorpommern, Chemnitz, Dresden, Dessau, Magdeburg, Thüringen Εσθονία: όλη η επικράτεια Ελλάδα: Ανατολική Μακεδονία, Θράκη, Θεσσαλία, Ήπειρος, Ιόνια Νησιά, Δυτική Ελλάδα, Πελοπόννησος, Βόρειο Αιγαίο, Κρήτη Ισπανία: Galicia, Castilla-La Mancha, Extremadura, Andalucía Γαλλία: Guadeloupe, Martinique, Guyane, Réunion Ιταλία: Campania, Puglia, Calabria, Sicilia Λεττονία: όλη η επικράτεια Λιθουανία: όλη η επικράτεια Ουγγαρία: Közép-Dunántúl, Nyugat-Dunántúl, Dél-Dunántúl, Észak-Magyarország, Észak-Alföld, Dél-Alföld Μάλτα: όλη η νήσος Πολωνία: όλη η επικράτεια Πορτογαλία: Norte, Centro, Alentejo, Região Autónoma dos Açores Ρουμανία: όλη η επικράτεια Σλοβενία: όλη η επικράτεια Σλοβακία: Západné Slovensko, Stredné Slovensko, Východné Slovensko Ηνωμένο Βασίλειο: Cornwall and Isles of Scilly, West Wales and the Valleys

11 Περιφέρειες επιλέξιμες για το μεταβατικό καθεστώς του στόχου «σύγκλιση» (περιφέρειες σταδιακής εξόδου) Βέλγιο: Province du Hainaut Γερμανία: Brandenburg-Südwest, Lüneburg, Leipzig, Halle Ελλάδα: Κεντρική Μακεδονία, Δυτική Μακεδονία, Αττική Ισπανία: Principado de Asturias, Región de Murcia, Ciudad Autónoma de Ceuta, Ciudad Autónoma de Melilla Ιταλία: Basilicata Αυστρία: Burgenland Πορτογαλία: Algarve Ηνωμένο Βασίλειο: Highlands and Islands

12

13 Επιλέξιμα κράτη για χρηματοδότηση από το Ταμείο Συνοχής Βουλγαρία Τσεχική Δημοκρατία Εσθονία Ελλάδα Κύπρος Λετονία Λιθουανία Ουγγαρία Μάλτα Πολωνία Πορτογαλία Ρουμανία Σλοβενία Σλοβακία Ισπανία Επιλέξιμο κράτος για το καθεστώς μεταβατικής στήριξης από το Ταμείο Συνοχής

14

15 Στόχος «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση» Ο στόχος «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση» καλύπτει όλες τις περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες δεν είναι επιλέξιμες για το στόχο «σύγκλιση». Ο στόχος αυτός αφορά την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και ελκυστικότητας των περιφερειών καθώς και της απασχόλησης προλαμβάνοντας τις οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές. Χρηματοδοτείται από το ΕΤΠΑ και το ΕΚΤ. Δεν υφίσταται πλέον καθορισμός ζωνών σε κοινοτικό επίπεδο για το στόχο «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση», σε αντίθεση με τον παλαιό στόχο 2 (αγροτικές περιοχές, αστικές περιοχές κ.λπ.). Στο εξής προωθείται η επεξεργασία μιας συνεπούς στρατηγικής που θα εφαρμόζεται στο σύνολο μιας περιφέρειας, σε αντίθεση με τον προηγούμενο καθορισμό μικρών ζωνών σε επίπεδο κοινοτήτων, γεωγραφικών διαμερισμάτων.

16 Περιφέρειες επιλέξιμες για το στόχο της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Οι περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν είναι επιλέξιμες για το στόχο «σύγκλιση» ή για μεταβατική στήριξη του στόχου «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση» («περιφέρειες σταδιακής ένταξης») είναι όλες επιλέξιμες για το στόχο «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση». Περιφέρειες επιλέξιμες για μεταβατική στήριξη του στόχου «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση» (περιφέρειες σταδιακής ένταξης) Éire-Ιρλανδία: Border, Midland and Western Ελλάδα: Στερεά Ελλάδα, Νότιο Αιγαίο Ισπανία: Castilla y León, Comunidad Valenciana, Canarias Ιταλία: Sardegna Κύπρος: όλη η επικράτεια Ουγγαρία: Közép-Magyarország Πορτογαλία: Região Autónoma da Madeira Φινλανδία: Itä-Suomi Ηνωμένο Βασίλειο: Merseyside, South Yorkshire

17

18 Στόχος «ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία» Ο στόχος της ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας αποβλέπει στην ενίσχυση της διασυνοριακής, διακρατικής και διαπεριφερειακής συνεργασίας. Δρα συμπληρωματικά προς τους δύο άλλους στόχους, εφόσον οι επιλέξιμες περιφέρειες αυτού του στόχου είναι επίσης επιλέξιμες και για το στόχο «σύγκλιση» ή «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση». Χρηματοδοτείται από το ΕΤΠΑ. Αποσκοπεί στην προώθηση κοινών λύσεων για τις αρχές των διαφόρων χωρών στους τομείς της ανάπτυξης των αστικών, αγροτικών και παράκτιων περιοχών, της ανάπτυξης των οικονομικών σχέσεων και της οργάνωσης δικτύων μεταξύ μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ). Η συνεργασία έχει ως άξονα την έρευνα, την ανάπτυξη, την κοινωνία της πληροφορίας, το περιβάλλον, την πρόληψη των κινδύνων και την ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων.

19 Επιλεξιμότητα Για τη διασυνοριακή συνεργασία: είναι επιλέξιμες οι περιφέρειες NUTS επιπέδου 3 κατά μήκος όλων των εσωτερικών και ορισμένων εξωτερικών χερσαίων συνόρων, κατά μήκος των θαλάσσιων συνόρων που χωρίζονται από μέγιστη απόσταση 150 km. (Ο κατάλογος αυτών των περιφερειών έχει δημοσιευθεί στην απόφαση της Επιτροπής της 31ης Οκτωβρίου 2006) Για τη διακρατική συνεργασία: είναι επιλέξιμες όλες οι περιφέρειες αλλά, σε συνεννόηση με τα κράτη μέλη, η Επιτροπή έχει ορίσει 13 ζώνες συνεργασίας οι ζώνες αυτές καθορίζονται στην απόφαση της 31ης Οκτωβρίου 2006 Για τη διαπεριφερειακή συνεργασία, τη δημιουργία δικτύων και την ανταλλαγή εμπειριών: όλες οι περιφέρειες της Ευρώπης είναι επιλέξιμες.

20 Επιλεξιμότητα Αλλάζει το καθεστώς της εδαφικής συνεργασίας η οποία αναβαθμίζεται σε πλήρη στόχο, γεγονός που της προσδίδει μεγαλύτερη προβολή και ισχυρότερη νομική βάση. Η συνεργασία με τις χώρες εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ενισχύεται πλέον από τα διαρθρωτικά ταμεία, αλλά από δύο νέα μέσα: το Ευρωπαϊκό Μέσο Γειτονικών Σχέσεων και Εταιρικής Σχέσης και το Μηχανισμό Προενταξιακής Βοήθειας. Μόνο η συνεργασία με τα μη κράτη μέλη τα οποία λαμβάνουν χρηματοδοτική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Λιχτενστάιν, Νορβηγία, Σουηδία κ.λπ.) υπάγεται στην ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία. Η διασυνοριακή συνεργασία προβλέπει ευρύτερη γεωγραφική κάλυψη σε σχέση με την πρώην πρωτοβουλία Interreg, ιδίως όσον αφορά τη θαλάσσια συνεργασία. Όλη η επικράτεια της Ευρώπης παραμένει επιλέξιμη για τη διαπεριφερειακή συνεργασία, αλλά ένα μόνο πρόγραμμα καλύπτει ολόκληρη την Ένωση (έναντι τεσσάρων για το Interreg III Γ). Η οργάνωση δικτύων συνεργασίας και η ανταλλαγή εμπειριών καλύπτονται από τρία διαφορετικά προγράμματα τα οποία υποβάλλονται από τα 27 κράτη μέλη: - Interact: ενίσχυση των φορέων διαχείρισης προγραμμάτων συνεργασίας - Urbact: θεματικά δίκτυα πόλεων - και ORATE: παρατηρητήριο της χωροταξίας

21

22 Ζώνες διακρατικής συνεργασίας

23 Χρηματοδοτικοί πόροι Κατανομή κατά στόχο Οι διαθέσιμοι πόροι ανέρχονται σε 308,041 δισ. EUR (σε τιμές 2004) ή 347,410 δισ. EUR (σε τρέχουσες τιμές): 81,5 % για το στόχο «σύγκλιση»· 16 % για το στόχο «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση»· 2,5 % για το στόχο «ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία»

24

25 Κατανομή ανά χώρα

26 Αρχές παρέμβασης Στο πλαίσιο των τριών στόχων, οι αρχές παρέμβασης είναι οι ίδιες με αυτές της περιόδου 2000-2006, δηλαδή: συμπληρωματικότητα, συνεκτικότητα, συντονισμός, συμμόρφωση και προσθετικότητα. Έχουν θεσπιστεί ορισμένες νέες αρχές: η αναλογικότητα, η ισότητα μεταξύ των ανδρών και των γυναικών και η μη εφαρμογή διακρίσεων· η αειφόρος ανάπτυξη και η επικέντρωση των Ταμείων στις προτεραιότητες της Λισσαβόνας. Οι αρχές αυτές είναι κοινές και για τους τρεις στόχους. Η αρχή της προσθετικότητας: για τις περιφέρειες που καλύπτονται από το στόχο της σύγκλισης, η Επιτροπή και το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος ελέγχουν το επίπεδο των δημοσίων δαπανών. Τα διαρθρωτικά ταμεία δεν πρέπει να υποκαθιστούν τις δημόσιες διαρθρωτικές δαπάνες ενός κράτους. Επιπλέον, για τη νέα περίοδο προγραμματισμού, υπάρχει ένας μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης σε περίπτωση μη τήρησης αυτής της αρχής, κάτι που δεν ίσχυε την περίοδο 2000-2006. Τα Ταμεία οφείλουν στο εξής να εστιάζονται στις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά την προώθηση της ανταγωνιστικότητας και τη δημιουργία απασχόλησης (όπως αυτές ορίζονται στο παράρτημα 4 του γενικού κανονισμού). Η Επιτροπή και τα κράτη μέλη μεριμνούν ώστε τουλάχιστον το 60 % των δαπανών όλων των κρατών μελών για το στόχο της σύγκλισης και τουλάχιστον το 75 % των δαπανών για το στόχο της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης να διατίθενται σε αυτές τις προτεραιότητες.

27 Αρχές παρέμβασης Η αρχή της αναλογικής παρέμβασης: η αρχή αυτή, που θεσπίστηκε πρόσφατα, αφορά την κλιμάκωση των υποχρεώσεων που καταλογίζονται στα κράτη μέλη, σε συνάρτηση με το ποσό των δαπανών ενός επιχειρησιακού προγράμματος. Ο κανόνας αυτός αφορά: την επιλογή των δεικτών για τη μέτρηση των επιδόσεων ενός προγράμματος, των υποχρεώσεων σε θέματα αξιολόγησης, διαχείρισης, υποβολής εκθέσεων (σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1). τον έλεγχο: εάν η αξία του προγράμματος δεν υπερβαίνει τα 750 εκατ. EUR και εάν η συνεισφορά της Επιτροπής δεν υπερβαίνει το 40 % του συνόλου των δημοσίων δαπανών, το κράτος έχει λιγότερες υποχρεώσεις. Η ελεγκτική αρχή δεν υποχρεούται να υποβάλει στην Επιτροπή στρατηγική λογιστικού ελέγχου (άρθρο 74). Η αρχή της εταιρικής σχέσης επεκτείνεται προκειμένου να μπορούν να συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις αναφορικά με τη χρησιμοποίηση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων όλοι οι ενδιαφερόμενοι φορείς που αντιπροσωπεύουν την κοινωνία των πολιτών, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί και οι οργανισμοί που είναι αρμόδιοι για την προώθηση της ισότητας μεταξύ των ανδρών και των γυναικών. Δεν συμμετέχουν μόνο στη διαχείριση, αλλά και σε κάθε στάδιο προγραμματισμού (υλοποίηση, παρακολούθηση και αξιολόγηση). Οι δαπάνες των Ταμείων εστιάζονται στις προτεραιότητες της Ένωσης. Αυτή η «επικέντρωση στους στόχους της Λισσαβόνας» είναι μια νέα αρχή των κανονιστικών διατάξεων. Η αρχή της προσθετικότητας εφαρμόζεται διαφορετικά. Η αρχή της εταιρικής σχέσης επεκτείνεται. Η αρχή της αναλογικής παρέμβασης είναι νέα.

28 Στρατηγική προσέγγιση Στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές Η Επιτροπή πρότεινε, μετά από στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη, τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές της Κοινότητας για τη συνοχή. Αυτές εγκρίθηκαν επίσημα από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 6 Οκτωβρίου 2006. Στη συνέχεια, κάθε κράτος μέλος παρουσιάζει ένα εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς συνεπές με αυτές τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές, το οποίο θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον προγραμματισμό των Ταμείων. Υπάρχει, λοιπόν, στο εξής, μεγαλύτερη διάδραση ανάμεσα στα τρία επίπεδα λήψης αποφάσεων και δράσης: το κοινοτικό επίπεδο, το εθνικό επίπεδο και το επίπεδο της υλοποίησης των προγραμμάτων.

29 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗΣ 2007-2013 ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΑ ΓΡΑΜΜΗ 1 Να γίνουν η Ευρώπη και οι περιφέρειές της πιο ελκυστικοί τόποι για επενδύσεις και απασχόληση Επέκταση και βελτίωση των μεταφορικών υποδομών Ενίσχυση των συνεργιών ανάμεσα στην προστασία του περιβάλλοντος και στην ανάπτυξη Αντιμετώπιση του θέματος της εντατικής χρησιμοποίησης παραδοσιακών πηγών ενέργειας στην Ευρώπη ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΑ ΓΡΑΜΜΗ 2 Βελτίωση των γνώσεων και της καινοτομίας με στόχο την ανάπτυξη Αύξηση και βελτίωση των επενδύσεων στην Έρευνα και Τεχνολογική Ανάπτυξη (ΕΤΑ) Διευκόλυνση της καινοτομίας και προώθηση της επιχειρηματικότητας Προώθηση της κοινωνίας των πληροφοριών για όλους Βελτίωση της πρόσβασης στη χρηματοδότηση

30 ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗΣ 2007-2013 ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΑ ΓΡΑΜΜΗ 3 Περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας Προσέλκυση και διατήρηση περισσοτέρων ανθρώπων στην αγορά εργασίας και εκσυγχρονισμός των συστημάτων κοινωνικής προστασίας Βελτίωση της προσαρμοστικότητας των εργαζομένων και των επιχειρήσεων και αύξηση της ευελιξίας της αγοράς εργασίας Αύξηση των επενδύσεων στο ανθρώπινο κεφάλαιο μέσω της βελτίωσης της εκπαίδευσης και της ειδίκευσης Διοικητικές ικανότητες Προστασία της υγείας των εργαζομένων ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΑ ΓΡΑΜΜΗ 4 Η εδαφική διάσταση της πολιτικής συνοχής Συμβολή των πόλεων στην ανάπτυξη και στην απασχόληση Υποστήριξη για την οικονομική διαφοροποίηση των αγροτικών περιοχών, των περιοχών αλιείας και των περιοχών με φυσικά μειονεκτήματα Διασυνοριακή, διαπεριφερειακή και διακρατική συνεργασία

31 Εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς Το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς (ΕΣΠΑ) είναι ένα νέου τύπου μέσο του συστήματος προγραμματισμού που θα εφαρμοστεί κατά την περίοδο 2007-2013. Δεν είναι ένα μέσο διαχείρισης, όπως ήταν το κοινοτικό πλαίσιο στήριξης (ΚΠΣ) το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά τις προηγούμενες προγραμματικές περιόδους· καθορίζει κυρίως τις πολιτικές προτεραιότητες προτείνοντας τα βασικά στοιχεία υλοποίησης. Το ΕΣΠΑ εφαρμόζεται στο στόχο «σύγκλιση» και στο στόχο «περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση». Μπορεί επίσης, εάν το αποφασίσει ένα κράτος μέλος, να εφαρμοστεί και στο στόχο της ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας. Το ΕΣΠΑ καταρτίζεται από τα κράτη μέλη σε συνεννόηση με τους εταίρους τους και στο πλαίσιο διαλόγου με την Επιτροπή. Βασικά στοιχεία που πρέπει να περιέχει το ΕΣΠΑ: τους εταίρους και τους φορείς οι οποίοι συμμετείχαν στην προετοιμασία του (άρθρο 11)· ανάλυση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης, των πλεονεκτημάτων και των αδυναμιών ολόκληρης της περιοχής, λαμβάνοντας υπόψη τις τάσεις στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία· ορισμό της επιλεγείσας στρατηγικής, τον κατάλογο των επιχειρησιακών προγραμμάτων για τους στόχους της σύγκλισης και περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης, την ενδεικτική ετήσια κατανομή κάθε Ταμείου για κάθε πρόγραμμα· διευκρινίζει τη συμβολή του ΕΣΠΑ στην υλοποίηση των προτεραιοτήτων της στρατηγικής της Λισσαβόνας (όπως αυτές παρατίθενται στο άρθρο 9 παράγραφος 3). για τις περιφέρειες του στόχου της σύγκλισης: πληροφορίες για το συντονισμό με το ΕΓΤΑΑ (Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης) και με το ΕΤΑ (Ευρωπαϊκό Ταμείο Αλιείας)· πληροφορίες που επιτρέπουν να ελεγχθεί η τήρηση της αρχής της προσθετικότητας· τις προβλεπόμενες δράσεις για την ενίσχυση της διοικητικής αποτελεσματικότητας.

32 Εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς Πρέπει να επισημανθούν δύο βασικές καινοτομίες: Και κατά την περίοδο 2000-2006 υπήρχαν προτεραιότητες, αλλά στο εξής οι προτεραιότητες του προγραμματισμού καθορίζονται σε ένα έγγραφο το οποίο εκδίδεται από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (από όλα τα κράτη μέλη), τις στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές της Κοινότητας. Το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς εισάγει μία μόνο στρατηγική, δηλαδή μία μόνο συνολική θεώρηση στο επίπεδο κάθε κράτους μέλους.

33 Στρατηγική παρακολούθηση Παρακολούθηση σχετικά με τη στρατηγική της Λισσαβόνας Στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισσαβόνας, τα κράτη μέλη έχουν εκδώσει εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων (ΕΠΜ). Για πρώτη φορά το 2007, οι ετήσιες εκθέσεις σχετικά με αυτές τις στρατηγικές πρέπει να περιέχουν ένα τμήμα που να εξηγεί τη συμβολή των επιχειρησιακών προγραμμάτων στην υλοποίηση του ΕΠΜ. Η στρατηγική παρακολούθηση δεν υπήρχε κατά την προηγούμενη περίοδο. Η σημαντική αλλαγή είναι, λοιπόν, η καθιέρωση ενός νέου διαλόγου με το Συμβούλιο για την προσαρμογή της πολιτικής συνοχής στις προτεραιότητες οι οποίες έχουν καθοριστεί στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισσαβόνας. Κάθε έτος, τα ευρωπαϊκά όργανα θα αξιολογούν την πρόοδο που επιτυγχάνεται αναφορικά με τις στρατηγικές προτεραιότητες και τα λαμβανόμενα αποτελέσματα, με τη βοήθεια συνθετικής έκθεσης που συντάσσει η Επιτροπή με βάση τις διάφορες εθνικές εκθέσεις.

34 Προγραμματισμός Επιχειρησιακά προγράμματα Τα επιχειρησιακά προγράμματα (ΕΠ) των κρατών μελών καλύπτουν την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2007 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2013. Ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα αφορά μόνο έναν από τους τρεις στόχους (εκτός από έκτακτες περιστάσεις που ορίζονται στο άρθρο 32, παράγραφος 2) και μπορεί να χρηματοδοτείται μόνο από ένα Ταμείο. Υπάρχει μία εξαίρεση σε αυτό τον τελευταίο κανόνα: το ΕΤΠΑ και το Ταμείο Συνοχής παρεμβαίνουν από κοινού για τα προγράμματα υποδομών και περιβάλλοντος. Η Επιτροπή αξιολογεί κάθε προτεινόμενο πρόγραμμα για να διαπιστώσει αν συμβάλλει στην υλοποίηση των στόχων και των προτεραιοτήτων: των στρατηγικών κατευθυντήριων γραμμών της Κοινότητας για τη συνοχή· του εθνικού στρατηγικού πλαισίου αναφοράς. Αυτά τα προγράμματα καταρτίζονται με βάση τις προτεραιότητες του κράτους μέλους. Οι λεπτομέρειες της διαχείρισης (παραδείγματος χάρη τα κριτήρια επιλογής των έργων) καθορίζονται σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο και δεν περιλαμβάνονται πλέον στον προγραμματισμό. Συνεπώς, δεν υπάρχει πλέον συμπλήρωμα προγραμματισμού όπως στο παρελθόν. Δεδομένου ότι το ΕΣΠΑ αποτελεί τη βάση των επιχειρησιακών προγραμμάτων, η απόφαση της Επιτροπής για το ΕΣΠΑ πρέπει να ληφθεί πριν από την απόφαση της Επιτροπής για κάθε ΕΠ. Οι δύο αποφάσεις μπορούν, ωστόσο, να ληφθούν ταυτόχρονα.

35 Προγραμματισμός Βασικά στοιχεία που πρέπει να περιλαμβάνουν τα επιχειρησιακά προγράμματα ανάλυση της κατάστασης της επιλέξιμης περιοχής (ισχυρά στοιχεία και αδυναμίες)· αιτιολόγηση των επιλεγόμενων προτεραιοτήτων (σε σχέση με τις κοινοτικές στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές και το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο)· τους ειδικούς στόχους των αξόνων προτεραιότητας· τα σχέδια χρηματοδότησης· την εφαρμογή των προγραμμάτων (ορισμός των διαχειριστικών αρχών, των ελεγκτικών αρχών και των αρχών πιστοποίησης· περιγραφή του συστήματος αξιολόγησης και παρακολούθησης)· τον ενδεικτικό κατάλογο των μεγάλων έργων (δηλαδή των έργων η αξία των οποίων υπερβαίνει τα 25 εκατ. EUR για το περιβάλλον και τα 50 εκατ. EUR για τα άλλα έργα).

36 Προγραμματισμός Άξονες προτεραιότητας Το επιχειρησιακό πρόγραμμα παραθέτει «άξονες προτεραιότητας» και τους στόχους τους, όπως και την περίοδο 2000-2006, αλλά δεν περιγράφει πλέον λεπτομερώς τα προβλεπόμενα μέτρα για την υλοποίηση αυτών των αξόνων. Ένας άξονας προτεραιότητας αντιστοιχεί σε μία από τις προτεραιότητες της στρατηγικής η οποία επιλέγεται σε ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα (άρθρο 2 παράγραφος 2). Η συνεισφορά των Ταμείων στο επίπεδο του άξονα προτεραιότητας πρέπει να αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 20 % των δημόσιων δαπανών οι οποίες διατίθενται γι’ αυτό τον άξονα (άρθρο 54). Χρονοδιάγραμμα Το κράτος μέλος οφείλει να υποβάλει τα επιχειρησιακά προγράμματά του στην Επιτροπή το αργότερο πέντε μήνες μετά την έγκριση των στρατηγικών κατευθυντήριων γραμμών. Η Επιτροπή εγκρίνει κάθε πρόγραμμα το αργότερο τέσσερις μήνες μετά την επίσημη υποβολή του από το κράτος μέλος. Τα προγράμματα αυτά είναι δυνατό να τροποποιηθούν μετά την έγκρισή τους, εάν το ζητήσει το κράτος μέλος ή η Επιτροπή σε συμφωνία με το κράτος μέλος.

37 Προγραμματισμός Συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων Ο κανονισμός διευκολύνει το συντονισμό μεταξύ των επιχορηγήσεων των Ταμείων και των δανείων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων (ΕΤΕ), ιδίως για τις σύνθετες χρηματοδοτήσεις και τις εταιρικές σχέσεις δημόσιου/ιδιωτικού τομέα (άρθρο 36). Ο νέος κανονισμός απλουστεύει τη διαδικασία προγραμματισμού με τη δημιουργία του εθνικού στρατηγικού πλαισίου αναφοράς και την κατάργηση του κοινοτικού πλαισίου στήριξης (ΚΠΣ) για το στόχο 1 και των ενιαίων εγγράφων προγραμματισμού (ΕΕΠ) για το στόχο 2 και το στόχο 3. Δεν υπάρχουν πλέον συμπληρώματα προγραμματισμού και το επιχειρησιακό πρόγραμμα είναι στο εξής το μόνο όργανο προγραμματισμού και διαχείρισης. Τα επιχειρησιακά προγράμματα είναι έγγραφα περισσότερο στρατηγικού χαρακτήρα σε σχέση με το παρελθόν. Ο προγραμματισμός είναι λιγότερο λεπτομερής, τα χρηματοδοτικά ποσά αναφέρονται στο επίπεδο των αξόνων προτεραιότητας και όχι στο επίπεδο των μέτρων. Συνεπώς, το κράτος μέλος διαθέτει μεγαλύτερη ευχέρεια να υλοποιήσει τον προγραμματισμό του. Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο προγραμματισμός της περιόδου 2007-2013 διακρίνεται για τον ενισχυμένο συντονισμό με την ΕΤΕπ και τον ΕΤΕ

38 Αποτελεσματικότητα Αξιολόγηση Τα έγγραφα και οι δραστηριότητες που συνδέονται με τα Ταμεία αξιολογούνται με στόχο να βελτιωθούν η ποιότητα, η αποτελεσματικότητα και η λογική συνέπεια των παρεμβάσεών τους. Οι αξιολογήσεις αυτές υπάγονται στην αρμοδιότητα του κράτους μέλους ή της Επιτροπής, ανάλογα με το βαθμό της συνεισφοράς τους και πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της τήρησης της αρχής της αναλογικότητας. Διενεργούνται από ανεξάρτητους αξιολογητές και τα αποτελέσματά τους δημοσιεύονται. Ο κανονισμός προτείνει μεγαλύτερη ευελιξία μειώνοντας τον αριθμό των υποχρεωτικών αξιολογήσεων. Αποθεματικά Την περίοδο 2000-2006, η Επιτροπή χορηγούσε, στο μέσο της περιόδου, ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό στα προγράμματα με τις καλύτερες επιδόσεις: ήταν το αποθεματικό επίδοσης. Την περίοδο 2007-2013, κάθε κράτος μέλος μπορεί να λάβει απευθείας την πρωτοβουλία να συστήσει εθνικό αποθεματικό επίδοσης που ανέρχεται έως το 3 % της συνολικής πίστωσής του για τους στόχους της σύγκλισης και της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Το κράτος μέλος μπορεί επίσης να δημιουργήσει αποθεματικό για απρόβλεπτα (παραδείγματος χάρη οικονομικές και κοινωνικές αναδιαρθρώσεις). Αναφέρει την ύπαρξη αυτού του αποθεματικού στο εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς. Διαπιστώνεται ενίσχυση της επικουρικότητας που επιτρέπει στα κράτη μέλη να πραγματοποιούν αξιολογήσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες τους. Οι νέοι κανόνες για το αποθεματικό επιφέρουν μεγαλύτερη ευελιξία και ταχύτητα αντίδρασης της πολιτικής και των μέσων της για την αντιμετώπιση των κρίσεων σε διαφόρους τομείς ή περιοχές.

39 Διαχείριση, παρακολούθηση και έλεγχος Αρμόδιοι φορείς διαχείρισης, παρακολούθησης και ελέγχου μια διαχειριστική αρχή υπεύθυνη για την επαρκή, αποτελεσματική και σωστή διαχείριση και υλοποίηση ενός επιχειρησιακού προγράμματος. μια αρχή πιστοποίησης μια αρχή ελέγχου. μια επιτροπή παρακολούθησης για κάθε επιχειρησιακό πρόγραμμα. Η αρχή πιστοποίησης και η αρχή ελέγχου αντικαθιστούν την αρχή πληρωμής και την αρχή ελέγχου των προηγούμενων κανονιστικών ρυθμίσεων. Οι ευθύνες αυτών των οργάνων είναι ουσιαστικά οι ίδιες με αυτές τις περιόδου 2000-2006. Εντούτοις, επιδεικνύεται μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα συστήματα ελέγχου των κρατών μελών, εφόσον είναι οι βασικοί χρηματοδότες των αναπτυξιακών προγραμμάτων (άρθρο 74). Εάν η αξιοπιστία αυτών των συστημάτων αποδειχθεί ήδη από την έναρξη της περιόδου, οι έλεγχοι των υπηρεσιών της Επιτροπής διενεργούνται μόνο σε έκτακτες περιστάσεις. Ενημέρωση Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν την ενημέρωση και τη δημοσιότητα για τις δράσεις των Ταμείων που έχουν ως αποδέκτες τους πολίτες και τους δικαιούχους. Στόχος αυτής της διάταξης είναι να προβληθεί ο ρόλος της Κοινότητας και να διασφαλιστεί η διαφάνεια της συνδρομής των Ταμείων (άρθρο 69). Οι κανόνες για τα θέματα ενημέρωσης και δημοσιότητας ενισχύονται, ιδίως όσον αφορά την παρακολούθηση των σχεδίων επικοινωνίας, την ενημέρωση των δικαιούχων (δυνητικών) και τις υποχρεώσεις των δικαιούχων να ενημερώνουν τους πολίτες για τη συνεισφορά των Ταμείων στην υλοποίηση των διαφόρων έργων.

40 Δημοσιονομική διαχείριση Θεσπίζεται ένας νέος κανόνας για την απλούστευση της διαχείρισης των Ταμείων: ένα πρόγραμμα = ένα Ταμείο. Ως εκ τούτου, το ΕΤΠΑ και το ΕΚΤ μπορούν το καθένα να χορηγούν συμπληρωματική και περιορισμένη χρηματοδότηση για δράσεις που υπάγονται στο πεδίο παρέμβασης του άλλου (εντός του ορίου του 10 % των πιστώσεων που χορηγεί η Κοινότητα σε κάθε άξονα προτεραιότητας ενός επιχειρησιακού προγράμματος). Αναλήψεις υποχρεώσεων Οι αναλήψεις υποχρεώσεων του προϋπολογισμού για τα επιχειρησιακά προγράμματα πραγματοποιούνται σε ετήσιες δόσεις για κάθε Ταμείο και για κάθε στόχο. Η Επιτροπή πραγματοποιεί την ανάληψη υποχρέωσης της πρώτης ετήσιας δόσης πριν την έγκριση του επιχειρησιακού προγράμματος. Στη συνέχεια, πραγματοποιεί τις αναλήψεις υποχρεώσεων για τις επόμενες δόσεις το αργότερο έως τις 30 Απριλίου κάθε έτους (δεν υπάρχει αλλαγή σε σχέση με την περίοδο 2000-2006). Αυτόματη αποδέσμευση: Η Επιτροπή αποδεσμεύει αυτομάτως μέρος μιας ανάληψης υποχρέωσης του προϋπολογισμού το οποίο δεν χρησιμοποιήθηκε ή για το οποίο δεν υποβλήθηκε αίσθηση πληρωμής έως το τέλος του δεύτερου έτους μετά το έτος της ανάληψης υποχρεώσεων του προϋπολογισμού (ν+2). Για τη Βουλγαρία, την Τσεχική Δημοκρατία, την Εσθονία, την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Ουγγαρία, τη Μάλτα, την Πολωνία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία, τη Σλοβενία και τη Σλοβακία, η προθεσμία αυτή καθορίζεται στο τέλος του τρίτου έτους (ν+3) κατά το διάστημα από το 2007 έως το 2010 στο πλαίσιο των επιχειρησιακών τους προγραμμάτων. Πληρωμές Οι πληρωμές της Επιτροπής πραγματοποιούνται σε τρία στάδια: προχρηματοδοτήσεις· ενδιάμεσες πληρωμές· πληρωμή του τελικού υπολοίπου. Μετά τη λήψη της απόφασης της Επιτροπής για ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα, χορηγείται προχρηματοδότηση για την περίοδο 2007-2013. Το ποσό της προχρηματοδότησης καταβάλλεται σε διαφορετικές δόσεις και δεν είναι δυνατό να υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο ποσοστό της συνεισφοράς του Ταμείου στο επιχειρησιακό πρόγραμμα.

41 Δημοσιονομική διαχείριση Όροι χρηματοδότησης Τα ποσοστά συγχρηματοδότησης Υπάρχουν ανώτατα όρια για τα ποσοστά συγχρηματοδότησης (απαριθμούνται στο παράρτημα 3 του γενικού κανονισμού), αλλά τα όρια αυτά δεν εξαρτώνται πλέον από προτεραιότητες (όπως π.χ. το περιβάλλον). Ανώτατα όρια συγχρηματοδότησης (βλέπε τις εξαιρέσεις στο παράρτημα του κανονισμού) Σύγκλιση: από 75 % έως 85 % Περιφερειακή ανταγωνιστικότητα και απασχόληση: από 50 % έως 75 % Ευρωπαϊκή Εδαφική Συνεργασία: από 75 % έως 85 % Ταμείο Συνοχής: 85 % Επιλεξιμότητα των δαπανών Για να είναι οι δαπάνες επιλέξιμες θα πρέπει να έχουν όντως πραγματοποιηθεί κατά το διάστημα από την 1η Ιανουαρίου 2007 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2015. Οι συγχρηματοδοτούμενες δράσεις δεν πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί πριν από την ημερομηνία έναρξης της επιλεξιμότητας. Οι κανόνες καθορίζονται σε εθνικό επίπεδο.

42 Δημοσιονομική διαχείριση Όλοι αυτοί οι κανόνες δημοσιονομικής διαχείρισης ισχύουν και για το Ταμείο Συνοχής. Το 2000, το ποσό της προχρηματοδότησης αντιπροσώπευε το 7 % της συμμετοχής του Ταμείου στη σχετική δράση (για τα 15 παλαιά κράτη μέλη) και το 16 % για τα δέκα νέα κράτη μέλη το 2004. Κατά την τρέχουσα περίοδο, η προχρηματοδότηση κατανέμεται σε δύο ή τρία έτη και τα ποσοστά είναι χαμηλότερα. Η πρώτη ενδιάμεση πληρωμή είναι δυνατό να πραγματοποιηθεί μόνο εάν το κράτος μέλος υποβάλει στην Επιτροπή περιγραφή της λειτουργίας των αρχών διαχείρισης, πιστοποίησης και ελέγχου του. Η αίτηση της πρώτης ενδιάμεσης πληρωμής πρέπει να υποβληθεί εντός προθεσμίας 24 μηνών από την καταβολή από την Επιτροπή της πρώτης δόσης της προχρηματοδότησης (διαφορετικά το κράτος μέλος οφείλει να επιστρέψει το ποσό αυτής της προχρηματοδότησης). Οι επιστροφές υπολογίζονται στο επίπεδο του κάθε άξονα προτεραιότητας (και όχι στο επίπεδο των μέτρων, όπως ίσχυε την περίοδο 2000-2006). Ο κανόνας ν + 3 θεσπίζεται για τα δώδεκα νέα κράτη μέλη καθώς και για την Ελλάδα και την Πορτογαλία μέχρι το 2010. Όσον αφορά την επιλεξιμότητα των δαπανών, οι κανόνες έχουν απλουστευθεί για να διευκολυνθεί η υλοποίηση των προγραμμάτων και να αποφευχθούν οι συγκρούσεις μεταξύ των εθνικών κανόνων και των κοινοτικών κανόνων. Η δημοσιονομική διαχείριση είναι περισσότερο ευέλικτη: είναι πλέον δυνατό το μερικό κλείσιμο των πράξεων που έχουν ήδη ολοκληρωθεί (πριν από το κλείσιμο του προγράμματος στο σύνολό του).

43

44 Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης Αποστολή του ΕΤΠΑ είναι να προωθεί τις επενδύσεις και να συμβάλλει στη μείωση των ανισορροπιών ανάμεσα στις περιφέρειες της Ένωσης. Οι χρηματοδοτήσεις του αφορούν κατά προτεραιότητα την έρευνα, την καινοτομία, τα περιβαλλοντικά ζητήματα και την πρόληψη των κινδύνων, ενώ η επένδυση στις υποδομές εξακολουθεί να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, ιδίως στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες. Το σύνολο των διατάξεων του γενικού κανονισμού εφαρμόζεται στο ΕΤΠΑ, ενώ ο ειδικός κανονισμός αφορά μόνο τα σημεία τα οποία διαφέρουν από τις γενικές διατάξεις. Κατάλογος των προτεραιοτήτων παρέμβασης του ΕΤΠΑ (άρθρα 4 έως 6) Ο παρών κανονισμός καθορίζει τις προτεραιότητες που έχουν αποδοθεί στο ΕΤΠΑ για καθέναν από τους τρεις στόχους, κάτι το οποίο δεν ίσχυε κατά την προηγούμενη περίοδο προγραμματισμού. Κατάλογος των μη επιλέξιμων δαπανών (άρθρο 7). Την περίοδο 2000-2006, οι επιλέξιμες δαπάνες για χρηματοδοτική συνδρομή του ΕΤΠΑ καθορίζονταν σε κοινοτικό επίπεδο. Ο κανονισμός απαριθμούσε «τι μπορούσε να χρηματοδοτήσει το ΕΤΠΑ». Την περίοδο 2007-2013, οι κανόνες επιλεξιμότητας των δαπανών είναι εθνικοί, με εξαίρεση ορισμένες «μη επιλέξιμες» δαπάνες οι οποίες ορίζονται στον κατωτέρω κανονισμό.

45 Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης Αντιμετώπιση ειδικών καταστάσεων (άρθρα 8 έως 11) Οι δράσεις που αφορούν την αστική ανάπτυξη ενσωματώνονται στα επιχειρησιακά προγράμματα με βάση την εμπειρία της πρωτοβουλίας URBAN. Η δράση του ΕΤΠΑ αποσκοπεί πράγματι στην επίλυση των οικονομικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών προβλημάτων των πόλεων. Ο κανονισμός προβλέπει ότι, στην περίπτωση της αειφόρου αστικής ανάπτυξης, το ΕΤΠΑ μπορεί να χρηματοδοτεί δράσεις που υπάγονται στο πεδίο παρέμβασης του ΕΚΤ (εντός του ορίου του 15 % των πιστώσεων τις οποίες χορηγεί η Κοινότητα σε κάθε άξονα προτεραιότητας ενός επιχειρησιακού προγράμματος). Πρόκειται για παρέκκλιση από το άρθρο 34 του γενικού κανονισμού το οποίο καθορίζει όριο 10 %. Προβλέπει επίσης την αποζημίωση για τις πρόσθετες δαπάνες που βαρύνουν τις άκρως απομακρυσμένες περιφέρειες (Αζόρες, Μαδέρα, Κανάρια Νησιά και τα γαλλικά υπερπόντια διαμερίσματα), δεδομένων της γεωγραφικής τους θέσης και των ειδικών δυσκολιών τους. Η διάταξη αυτή είναι η μοναδική που επιτρέπει τη χρηματοδότηση λειτουργικών δαπανών. Ειδικές διατάξεις για το στόχο της ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας (άρθρα 12 έως 21) Στο πλαίσιο του τρίτου στόχου (διασυνοριακή, διακρατική και διαπεριφερειακή συνεργασία), το ΕΤΠΑ μπορεί να διαθέτει ποσοστό από 10 έως 20 % του ποσού της συνδρομής του σε ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα (οι ειδικές λεπτομέρειες καθορίζονται στον κανονισμό) για δράσεις «εκτός της Ευρωπαϊκής Κοινότητας». Η διάταξη αυτή ενισχύει τη συνεργασία με τις τρίτες χώρες οι οποίες έχουν κοινά σύνορα με ένα κράτος μέλος της Ένωσης. Πρέπει να επισημανθεί ότι ο κανονισμός του ΕΤΠΑ εισάγει μια καινοτομία σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο όσον αφορά την ευρωπαϊκή εδαφική συνεργασία, η οποία συνίσταται στον ορισμό ενός «πρώτου δικαιούχου» των πόρων των Ταμείων, ο οποίος είναι υπεύθυνος να τους μεταφέρει στη συνέχεια στους άλλους δικαιούχους. Αυτό διευκολύνει την κοινή δημοσιονομική διαχείριση όταν εμπλέκονται περισσότερες περιφέρειες ή κράτη μέλη.

46 Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο Το ΕΚΤ συμβάλλει στην ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ένωσης, βελτιώνοντας την απασχόληση και τις δυνατότητες απασχόλησης. Για το σκοπό αυτό, χρηματοδοτεί τις δράσεις των κρατών μελών για τη βελτίωση της ικανότητας προσαρμογής των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, για τη βελτίωση της πρόσβασης στην απασχόληση, την ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης των ατόμων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, την αύξηση και τη βελτίωση της επένδυσης στο ανθρώπινο κεφάλαιο και την ενίσχυση της θεσμικής ικανότητας και αποτελεσματικότητας των δημόσιων διοικήσεων και υπηρεσιών. Το σύνολο του γενικού κανονισμού εφαρμόζεται στο ΕΚΤ. Οι κατωτέρω διατάξεις απλώς προσδιορίζουν τις ειδικές αλλαγές που αφορούν το ΕΚΤ. Το ΕΚΤ στην υπηρεσία της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση (άρθρα 2 και 4) Ενισχύεται η σύνδεση ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και τη στρατηγική της Λισσαβόνας (αναπόσπαστο στοιχείο της οποίας είναι η ευρωπαϊκή στρατηγική για την απασχόληση). Το ΕΚΤ πρέπει να συγκεντρώσει την ενίσχυσή του στις κατευθυντήριες γραμμές οι οποίες έχουν διατυπωθεί στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την απασχόληση. Νέες προτεραιότητες (άρθρο 3) Το πεδίο δράσης του ΕΚΤ ορίζεται στο άρθρο 3. Πέντε προτεραιότητες αφορούν και το στόχο της σύγκλισης και το στόχο της περιφερειακής ανταγωνιστικότητας και απασχόλησης. Προστίθενται δύο προτεραιότητες που αφορούν αποκλειστικά το στόχο της σύγκλισης. Ο καθορισμός αυτών των προτεραιοτήτων στον κανονισμό αποτελεί καινοτομία που εξασφαλίζει τη συνέπεια με τη στρατηγική της Λισσαβόνας. Η ενίσχυση της διοικητικής αποτελεσματικότητας (άρθρο 3) Μια σημαντική καινοτομία αυτού του κανονισμού είναι η προτεραιότητα που δίνεται στις περιφέρειες της σύγκλισης για να ενισχύσουν την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα των δημόσιων διοικήσεων και των υπηρεσιών σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Στόχος είναι η μεταρρύθμιση, η βελτίωση της νομοθετικής διαδικασίας και η σωστή διακυβέρνηση, ιδίως στους τομείς που συνδέονται με την απασχόληση, την παιδεία, το περιβάλλον και τη δικαιοσύνη.

47 Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο Έμφαση στις καινοτόμες δράσεις και τη διακρατική και διαπεριφερειακή συνεργασία (άρθρα 3, 7 και 8) Για την περίοδο 2007-2013, οι αποστολές της πρώην κοινοτικής πρωτοβουλίας EQUAL ενσωματώνονται στους στόχους. Τα κράτη μέλη πρέπει, συνεπώς, να συνεχίσουν στο πλαίσιο των προγραμμάτων του ΕΚΤ τον τύπο συνεργασίας και καινοτομίας που στηρίχθηκε με επιτυχία από την πρωτοβουλία EQUAL. Η νέα ρύθμιση υποχρεώνει τα κράτη μέλη να δώσουν έμφαση, στο πλαίσιο των προγραμμάτων τους, στην καινοτομία και τις δράσεις διακρατικής και διαπεριφερειακής συνεργασίας. Για να ενθαρρυνθεί η διακρατική συνεργασία, ιδίως μέσω της ανταλλαγής πληροφοριών, ορθών πρακτικών και με συμπληρωματικές προσεγγίσεις, είναι δυνατό να αυξηθεί κατά 10 % το ποσοστό συγχρηματοδότησης που παρέχεται στα κράτη μέλη. Η στήριξη των κοινωνικών εταίρων (άρθρο 5) Η χρηστή διακυβέρνηση και η εταιρική σχέση αποτελούν δύο βασικά στοιχεία του νέου κανονισμού του ΕΚΤ. Ενθαρρύνεται η συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων και, στο πλαίσιο του στόχου «σύγκλιση», πρέπει να διατίθεται το κατάλληλο ποσοστό των πόρων του ΕΚΤ για τη δημιουργία ικανοτήτων, η οποία περιλαμβάνει την εκπαίδευση, τα μέτρα δικτύωσης και την ενίσχυση του κοινωνικού διαλόγου, καθώς και για τις δραστηριότητες των επιχειρήσεων, από κοινού με τους κοινωνικούς εταίρους. Τα κράτη μέλη οφείλουν επίσης να μεριμνούν για την απαραίτητη διαβούλευση με τους μη κυβερνητικούς φορείς στο κατάλληλο εδαφικό επίπεδο. Κατάλογος των μη επιλέξιμων δαπανών (άρθρο 11) Κατά τη διάρκεια της περιόδου 2000-2006, ο κανονισμός απαριθμούσε «τις δράσεις που μπορούσε να χρηματοδοτήσει το ΕΚΤ». Την περίοδο 2007-2013, ο κανονισμός προσδιορίζει σαφώς τις δαπάνες που δεν είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση από το ΕΚΤ και το κράτος μέλος έχει, συνεπώς, μεγαλύτερη ελευθερία καθορισμού των κανόνων επιλεξιμότητάς τους.

48 Ταμείο Συνοχής Το Ταμείο Συνοχής έχει προϋπολογισμό 70 δισ. EUR (σε τρέχουσες τιμές) και αποσκοπεί στην ενίσχυση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής της Κοινότητας με προοπτική την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, ιδίως στους τομείς των διευρωπαϊκών δικτύων μεταφορών και της προστασίας του περιβάλλοντος. Οι πόροι του αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του συνόλου των πιστώσεων που χορηγούνται στα νέα κράτη μέλη (έναντι 12 % στο παρελθόν). Πληθυσμός 167,2 εκατ. Ευρωπαίων (ή το 34,4 % του πληθυσμού των 27 κρατών μελών) κατοικούν σε περιφέρειες που ενισχύονται από το Ταμείο Συνοχής. Η βασική καινοτομία είναι ότι το Ταμείο Συνοχής «δεν ενεργεί πλέον» εκτός των στόχων της πολιτικής για τη συνοχή, αλλά εξομοιώνεται με τα άλλα Ταμεία, το ΕΤΠΑ και το ΕΚΤ. Υπόκειται, λοιπόν, στους ίδιους κανόνες προγραμματισμού, διαχείρισης και ελέγχου (βλέπε γενικό κανονισμό). Η Επιτροπή δεν θα οφείλει πλέον να εγκρίνει κάθε έργο του Ταμείου Συνοχής (εκτός από την περίπτωση των «μεγάλων έργων» που ορίζονται από το άρθρο 39 του γενικού κανονισμού), γεγονός που θα συμβάλει στη μείωση της γραφειοκρατίας και την ανάληψη μεγαλύτερων ευθυνών από τα κράτη μέλη.

49 Ταμείο Συνοχής Επέκταση του καταλόγου των προτεραιοτήτων παρέμβασης του Ταμείο Συνοχής (άρθρο 2) Το Ταμείο συνεχίζει να προωθεί τα διευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών και προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά αναλαμβάνει και νέες προτεραιότητες, όπως η βιώσιμη ανάπτυξη, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κ.λπ. Κατάλογος των μη επιλέξιμων δαπανών (άρθρο 3) Ορισμένες δαπάνες δεν είναι επιλέξιμες για συνεισφορά του Ταμείου Συνοχής (καινοτομία σε σχέση με την περίοδο 2000-2006). Οι δαπάνες αυτές αφορούν τόκους επί χρεών, την αγορά γης για ποσό που υπερβαίνει το 10 % της συνολικής επιλέξιμης δαπάνης της σχετικής δράσης, τη στέγαση, τον παροπλισμό πυρηνικών σταθμών και τον ανακτήσιμο φόρο προστιθέμενης αξίας. Όροι μακροοικονομικού χαρακτήρα (άρθρο 4) Το Ταμείο Συνοχής είναι το μόνο Ταμείο που υπόκειται σε όρους αυτού του τύπου (οι οποίοι ίσχυαν ήδη και την περίοδο 2000-2006). Στο πλαίσιο των στόχων του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, εάν ένα δικαιούχο κράτος παρουσιάζει υπερβολικό δημόσιο έλλειμμα και δεν λάβει τα απαραίτητα μέτρα, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να αποφασίσει να αναστείλει εν όλω ή εν μέρει την ανάληψη υποχρεώσεων από το Ταμείο. Η διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο προγραμματισμού έγκειται στο ότι η ανάληψη υποχρεώσεων από την Επιτροπή πραγματοποιείται στο επίπεδο ενός ολόκληρου προγράμματος και όχι στο επίπεδο των έργων, αν και η αναστολή των πιστώσεων έχει σοβαρότερες επιπτώσεις.

50 Ευρωπαϊκός Όμιλος Εδαφικής Συνεργασίας Σε αντίθεση με τους άλλους κανονισμούς, το κείμενο αυτό τίθεται σε εφαρμογή το αργότερο την 1η Αυγούστου 2007, προκειμένου να δοθεί στα κράτη μέλη η δυνατότητα να εκδώσουν τις απαραίτητες διατάξεις εφαρμογής του. Ο Ευρωπαϊκός Όμιλος Εδαφικής Συνεργασίας (ΕΟΕΣ), που ιδρύθηκε με βάση το άρθρο 159 της συνθήκης ΕΚ, έχει στόχο την εξάλειψη των υφισταμένων εμποδίων για τη διασυνοριακή συνεργασία. Ο όμιλος αυτός θα θέσει σε εφαρμογή προγράμματα ή σχέδια διασυνοριακής συνεργασίας. Η λειτουργία του βασίζεται σε σύμβαση η οποία συνάπτεται μεταξύ των εθνικών, περιφερειακών, τοπικών διοικήσεων, οργανισμών δημοσίου δικαίου ή ενώσεων παρόμοιων φορέων ή οργανισμών. Η ίδρυσή τους αποφασίζεται με πρωτοβουλία των μελών του. Τα μέλη αποφασίζουν εάν ο ΕΟΕΣ αποτελεί χωριστή νομική οντότητα ή εάν αναθέτουν τα καθήκοντά τους σε ένα από τα μέλη του. Οι αρμοδιότητες του ΕΟΕΣ καθορίζονται σε υποχρεωτική σύμβαση συνεργασίας. Εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων του, ο ΕΟΕΣ ενεργεί εξ ονόματος και για λογαριασμό των μελών του. Έτσι, έχει νομική προσωπικότητα που αναγνωρίζεται στα νομικά πρόσωπα από τις εθνικές νομοθεσίες. Μπορεί, συνεπώς, να αγοράζει και να πωλεί περιουσιακά στοιχεία ή να απασχολεί προσωπικό. Η σύμβαση ορίζει τα καθήκοντα, τη διάρκεια και τους όρους διάλυσης του ΕΟΕΣ. Περιορίζεται στον τομέα συνεργασίας που επιλέγουν τα μέλη του και προσδιορίζει τις ευθύνες τους. Το εφαρμοστέο δίκαιο για την ερμηνεία και εφαρμογή της σύμβασης είναι το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο ο ΕΟΕΣ έχει την καταστατική του έδρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα κράτη μέλη μπορούν να αναθέτουν σε έναν ΕΟΕΣ αρμοδιότητες διαχειριστικής αρχής για ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα στο πλαίσιο του στόχου της ευρωπαϊκής εδαφικής συνεργασίας (βλέπε άρθρο 18 του κανονισμού του ΕΤΠΑ). Ο ΕΟΕΣ δεν χρησιμοποιείται απλώς για τη διαχείριση των έργων συνεργασίας στο πλαίσιο του προαναφερόμενου στόχου, αλλά και στο πλαίσιο των δύο άλλων στόχων [παραδείγματος χάρη ειδικές δράσεις διαπεριφερειακής συνεργασίας που συγχρηματοδοτούνται από το ΕΤΠΑ βάσει του άρθρου 37 παράγραφος 6 στοιχείο β) του γενικού κανονισμού ή από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο βάσει του άρθρου 8 παράγραφος 1 του κανονισμού του ΕΚΤ]. Ο κοινοτικός κανονισμός για τον ΕΟΕΣ αποτελεί καινοτομία από την άποψη ότι επιτρέπει την ίδρυση ένωσης μεταξύ οργανισμών περιφερειακής διοίκησης των διαφόρων κρατών μελών, χωρίς να είναι απαραίτητη η εκ των προτέρων υπογραφή μιας διεθνούς συμφωνίας που να επικυρώνεται από τα εθνικά κοινοβούλια. Εντούτοις, τα κράτη μέλη πρέπει να συμφωνήσουν για τη συμμετοχή των δυνητικών μελών στην επικράτειά τους.

51 Μηχανισμός Προενταξιακής Βοήθειας Ο Μηχανισμός Προενταξιακής Βοήθειας (ΙΑΡ) διαδέχεται, από τον Ιανουάριο του 2007, τα διάφορα μέσα που εφαρμόζονται σήμερα στην Τουρκία και στις χώρες των Βαλκανίων: Phare, ISPA, Sapard, CARDS και το χρηματοδοτικό μέσο για την Τουρκία. Η ενίσχυση συναρθρώνεται γύρω από πέντε συνιστώσες: 1. βοήθεια που καλύπτει τη μεταβατική περίοδο και τη θεσμική ανάπτυξη με σκοπό την ενίσχυση των θεσμών και του εκδημοκρατισμού, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και την πλαισίωση της διαδικασίας ευθυγράμμισης με το κοινοτικό κεκτημένο· 2. διασυνοριακή συνεργασία, τόσο με τα κράτη μέλη, για τις ενδιαφερόμενες χώρες, όσο και με τις άλλες επιλέξιμες χώρες του ΙΑΡ· 3. περιφερειακή ανάπτυξη, που αφορά τις επενδυτικές δαπάνες στον τομέα των μεταφορών, του περιβάλλοντος και της οικονομικής ανάπτυξης· 4. ανθρώπινοι πόροι, που αφορά ενέργειες ενδυνάμωσης του ανθρώπινου δυναμικού και καταπολέμησης του αποκλεισμού· 5. αγροτική ανάπτυξη που διαδέχεται το προηγούμενο μέσο Sapard. Οι δικαιούχες χώρες χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Τις υποψήφιες χώρες (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, Κροατία και Τουρκία), οι οποίες είναι επιλέξιμες και για τις πέντε συνιστώσες. Τις εν δυνάμει υποψήφιες χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, για τις οποίες η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Θεσσαλονίκης, τον Ιούνιο του 2003, θεώρησε ότι εισήλθαν στην ενταξιακή διαδικασία (Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο και Σερβία, περιλαμβανόμενου του Κοσσυφοπεδίου), οι οποίες είναι επιλέξιμες μόνο για τις δύο πρώτες συνιστώσες. Οι πόροι κατανέμονται ανά δικαιούχο χώρα και ανά συνιστώσα, μέσω ενός πολυετούς ενδεικτικού δημοσιονομικού πλαισίου που επικαιροποιείται κάθε έτος. Με εξαίρεση τη συνιστώσα για τη θεσμική ανάπτυξη (βλέπε σημείο 1 του ανωτέρω καταλόγου) και τη συνιστώσα της διασυνοριακής συνεργασίας (σημείο 2 του καταλόγου), για τα προγράμματα συνεργασίας μεταξύ των επιλέξιμων χωρών του ΙΑΡ, η ενίσχυση εφαρμόζεται μέσω πολυετών προγραμμάτων οι διαχειριστικοί μηχανισμοί των οποίων πρέπει να έχουν εκ των προτέρων διαπιστευτεί. Αυτό αφορά τη διαδικασία μύησης των υποψήφιων χωρών στη σύνταξη και την εφαρμογή επιχειρησιακών προγραμμάτων και στη δημιουργία διαχειριστικής εμπειρίας που θα διαρκέσει και μετά την προσχώρηση. Κατά τη σύνταξη των διαφόρων προγραμμάτων που τίθενται σε εφαρμογή στο πλαίσιο του ΙΑΡ, οι δικαιούχοι πρέπει να ενσωματώνουν τις κοινοτικές προτεραιότητες, που πρέπει να αναλύονται για κάθε συνιστώσα στα έγγραφα πολυετούς ενδεικτικού σχεδιασμού, οι οποίες εγκρίνονται από την Επιτροπή για κάθε επιλέξιμη χώρα και για περίοδο τριών ετών. Για τη διασυνοριακή συνεργασία με τα κράτη μέλη, τα προγράμματα εφαρμόζονται αποκλειστικά στο πλαίσιο αυτού του χρηματοδοτικού μέσου (και όχι πλέον από τα διαρθρωτικά ταμεία).

52 Μηχανισμός Προενταξιακής Βοήθειας Στόχος του ΙΑΡ είναι να συγκεντρώσει τις διάφορες συνιστώσες της προενταξιακής βοήθειας στο πλαίσιο ενός ενιαίου μηχανισμού που διαθέτει ομοιογενείς δομές και αρχές διαχείρισης. Όσον αφορά τη συνιστώσα της περιφερειακής ανάπτυξης, η οποία διαδέχεται το υφιστάμενο μέσο διαρθρωτικών προενταξιακών ενισχύσεων (ISPA), επισημαίνεται: διαχείριση στο πλαίσιο πολυετούς προγράμματος και όχι για κάθε έργο· αποκεντρωμένες δομές διαχείρισης, ανά πρόγραμμα· προσαρμοσμένοι τρόποι δημοσιονομικής διαχείρισης με τη θέσπιση κανόνων αυτόματης αποδέσμευσης· ένα διευρυμένο επιλέξιμο θεματικό πεδίο που καλύπτει τόσο τις υποδομές μεταφορών και περιβάλλοντος όσο και την οικονομική ανάπτυξη (καινοτομία, τεχνολογία της πληροφόρησης και επικοινωνίας, επιχειρηματικότητα...). Για τη συνιστώσα της διασυνοριακής συνεργασίας, όσον αφορά τα προγράμματα με τα κράτη μέλη, η βασική καινοτομία έγκειται στην ολοκληρωμένη προσέγγιση, με χρηματοδότηση από ένα μόνο Ταμείο και με την ύπαρξη των αρμόδιων διαχειριστικών δομών από κάθε πλευρά των συνόρων, όπως συμβαίνει και με τις περιφέρειες των εσωτερικών συνόρων. Δημιουργείται επίσης μια συνιστώσα για την ανάπτυξη των ανθρώπινων πόρων, κατά τα πρότυπα της δράσης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

53

54

55

56

57 Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Θεσσαλίας 2007-2013 Ο Στρατηγικός Στόχος και το όραμα της Περιφέρειας Θεσσαλίας για την περίοδο 2007-2013 είναι η επιτάχυνση της πραγματικής σύγκλισης, της χωρο-οικονομικής και κοινωνικής συνοχής και της αειφορίας μέσω της ανάδειξής της σε Δυναμικό Περιφερειακό Πόλο της Ελλάδος με διακριτή ποιοτική και τεχνολογικά καινοτόμο μεταποιητική, αγροδιατροφική, οικοτουριστική και πολιτιστική ταυτότητα στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς. Τα αστικά κέντρα αποτελούν τα δυναμικά σημεία στα οποία θα στηριχθεί η συνολική αναπτυξιακή προσπάθεια.

58 Οι Γενικοί Στόχοι της Αναπτυξιακής Στρατηγικής της Περιφέρειας Θεσσαλίας 1. Η ταχύτερη οικονομική σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ένωση 2. Η σταθερής επιδίωξη της βιώσιμης ανάπτυξης 3. Η μεγαλύτερη κοινωνική και χωρική συνοχή

59 Οι Ειδικοί Στόχοι της Αναπτυξιακής Στρατηγικής της Περιφέρειας Θεσσαλίας 1.Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των Θεσσαλικών τοπικών προϊόντων και υπηρεσιών και ειδικότερα ποιοτικών προϊόντων πιστοποιημένης ποιότητας 2.Ενίσχυση της εξωστρέφειας της Θεσσαλικής οικονομίας 3.Ενίσχυση επιχειρηματικότητας, των νέων τεχνολογιών και της καινοτομίας 4.Βελτίωση της προσπελασιμότητας μέσω της δημιουργίας ή/και αναβάθμισης υποδομών και δικτύων τοπικού και υπερτοπικού χαρακτήρα 5.Βιώσιμη πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη 6.Προστασία, βελτίωση και βιώσιμη αξιοποίηση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, σύνδεση μεταξύ περιβάλλοντος και οικονομίας στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης 7.Βελτίωση απασχόλησης και ποιότητας ζωής 8.Ενίσχυση της ενδο-περιφερειακής χωρικής και οικονομικής συνοχής 9.Προώθηση της διαπεριφερειακής και διεθνούς συνεργασίας 10.Προώθηση της ψηφιακής σύγκλισης

60 Άξονες Προτεραιότητας και Κορμοί Παρέμβασης του ΠΕΠ Θεσσαλίας ΑΞΟΝΕΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣΚΟΡΜΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ 1. Υποδομές και υπηρεσίες προσπελασιμότητας 1.1 Μεταφορικές υποδομές 1.2 Υπηρεσίες προσπελασιμότητας και γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος 2. Αειφόρος ανάπτυξη και ποιότητα ζωής2.1 Περιβάλλον 2.2 Πολιτισμός –Βιώσιμος Τουρισμός 2.3 Υγεία και κοινωνική αλληλεγγύη 2.4 Κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες προς τους πολίτες 2.5 Χωρική συνοχή – σχέδια ανάπτυξης ειδικών περιοχών 2.6 Βελτίωση της ποιότητας ζωής και αύξηση της ελκυστικότητας των αστικών κέντρων 2.7 Διαπεριφερειακές και ενδοπεριφερειακές δράσεις στον τομέα της αειφόρου ανάπτυξης και ποιότητας ζωής 3. Ψηφιακή σύγκλιση και Επιχειρηματικότητα 3.1 Επιχειρηματικότητα-ανταγωνιστικότητα-καινοτομία 3.2 Ψηφιακή σύγκλιση 4. Τεχνική υποστήριξη εφαρμογής4.1 Τεχνική υποστήριξη του προγράμματος

61 Κατανομή πόρων ανά άξονα

62 Κατηγορίες παρέμβασης του ΠΕΠ Θεσσαλίας Άξονας 1 1.1 Μεταφορικές Υποδομές 1.1.1 Ολοκλήρωση, αναβάθμιση και βελτίωση υποδομών διαπεριφερειακού οδικού δικτύου 1.1.2 Ολοκλήρωση, αναβάθμιση και βελτίωση υποδομών περιφερειακού οδικού δικτύου, 1.1.3 Αναβάθμιση Περιφερειακού σιδηροδρομικού δικτύου 1.1.4 Υποστήριξη υποδομών λιμενικών έργων 1.1.5 Βελτίωση κυκλοφοριακών και άλλων υποδομών σε αστικά και τουριστικά κέντρα 1.1.6 Παρακάμψεις τουριστικών κέντρων 1.1.7 Διαπεριφερειακή συνεργασία στον τομέα της προσπελασιμότητας 1.2 Υπηρεσίες προσπελασιμότητας και γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος 1.2.1 Υποδομές συνδυασμένων μεταφορών και εμπορίου

63 Κατηγορίες παρέμβασης του ΠΕΠ Θεσσαλίας Άξονας 2 2.1 Περιβάλλον 2.1.1 Περιφερειακό παρατηρητήριο περιβάλλοντος – Κέντρα περιβαλλοντικής πληροφόρησης 2.1.2 Διαχείριση αποβλήτων – αποκαταστάσεις ΧΑΔΑ 2.1.3 Προστασία, διαχείριση και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος 2.1.4 Προστασία και αποκατάσταση τοπίων και βελτίωση υποβαθμισμένων περιοχών 2.1.5 Πρόληψη κινδύνων, αντιπλημμυρική προστασία αστικών κέντρων και οικισμών 2.1.6 Προστασία – Διατήρηση – Αναβάθμιση Ποιότητας Πόσιμου Νερού 2.1.7 Δράσεις Αξιοποίησης και Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων 2.2 Πολιτισμός – Βιώσιμος Τουρισμός 2.2.1 Προστασία, αναβάθμιση, διαχείριση, προβολή και δικτύωση πολιτιστικών πόρων 2.2.2 Ανάδειξη πολιτιστικής κληρονομιάς και χώρων με ιδιαίτερο τουριστικό ενδιαφέρον 2.3 Υγεία και κοινωνική αλληλεγγύη 2.3.1 Υποδομές και εξοπλισμοί υγείας, κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας 2.3.2 Προσβάσεις που άρουν τον κοινωνικό αποκλεισμό (ΑΜΕΑ, ηλικιωμένα άτομα)

64 Κατηγορίες παρέμβασης του ΠΕΠ Θεσσαλίας Άξονας 2 2.4 Κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες προς τους πολίτες 2.4.1 Ανάπτυξη και λειτουργία υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας 2.4.2 Υποδομές και εξοπλισμοί εκπαίδευσης και έρευνας 2.4.2 Κέντρα εκπαίδευσης οδηγών 2.5 Χωρική συνοχή – σχέδια ανάπτυξης ειδικών περιοχών 2.5.1 Συμπληρωματικές δράσεις ανάπτυξης της υπαίθρου βάση σχεδίου δράσεων για ένταξη στο ΕΓΤΑΑ 2.5.2 Δράσεις ανάπτυξης ορεινού όγκου Θεσσαλίας 2.5.3 Δράσεις ανάπτυξης νησιωτικών, παράκτιων, παραλίμνιων και παραποτάμιων περιοχών 2.5.4 Θεματικά σχέδια 2.5.5 Δράσεις ενίσχυσης μειονεκτικών αγροτικών περιοχών 2.6 Βελτίωση της ποιότητας ζωής και αύξηση της ελκυστικότητας των αστικών κέντρων 2.6.1 Δράσεις χωροταξίας-πολεοδομίας 2.6.2 Προστασία και αναβάθμιση του αστικού και περιαστικού περιβάλλοντος 2.7 Διαπεριφερειακές και ενδοπεριφερειακές δράσεις στον τομέα της αειφόρου ανάπτυξης και ποιότητας ζωής 2.7.1 Διαπεριφερειακές και ενδοπεριφερειακές δράσεις στον τομέα της αειφόρου ανάπτυξης και ποιότητας ζωής

65 Κατηγορίες παρέμβασης του ΠΕΠ Θεσσαλίας Άξονας 3 3.1 Επιχειρηματικότητα-Ανταγωνιστικότητα –Καινοτομία 3.1.1 Ενίσχυση της μεταφοράς τεχνολογίας και τεχνογνωσίας και του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού των επιχειρήσεων – ΜΜΕ. Καινοτόμες Δράσεις και υπηρεσίες Βελτίωσης της Ανταγωνιστικότητας ΜΜΕ και ΠΜΕ 3.1.2 Εφαρμογή συστημάτων διαχείρισης ποιότητας των τοπικών ποιοτικών και άλλων προϊόντων με εξαγωγικό προσανατολισμό 3.1.3 Ιδιωτικές Επενδύσεις Μεταποίησης 3.1.4 Ιδιωτικές Επενδύσεις Τουρισμού και ενίσχυση τουριστικών καταλυμάτων 3.1.5 Ενίσχυση επενδύσεων σε δυναμικούς κλάδους των υπηρεσιών και εμπορίου 3.1.6 Δημιουργία και βελτίωση ερευνητικών υποδομών και έργων 3.1.7 Προβολή και προώθηση της Θεσσαλίας ως τόπου επενδύσεων και παραγωγής καθώς και ενέργειες προώθησης της εξωστρέφειας των επιχειρήσεών της. Περιφερειακό Σύμφωνο Ποιότητας, εξαγωγικό clustering 3.1.8 Διακρατικές – διαπεριφερειακές συνεργασίες με στόχο την Εξωστρέφεια των Θεσσαλικών επιχειρήσεων και οργανισμών. 3.2 Ψηφιακή σύγκλιση 3.2.1 Ανάπτυξη και αξιοποίηση ψηφιακού περιεχομένου με σημαντική τοπική προστιθέμενη αξία 3.2.2 Εισαγωγή των ΤΠΕ στον Ιδιωτικό τομέα με έμφαση στα τοπικά χαρακτηριστικά 3.2.3 Εισαγωγή των ΤΠΕ στην τοπική αυτοδιοίκηση και βελτίωση της ποιότητας ζωής

66 Κατηγορίες παρέμβασης του ΠΕΠ Θεσσαλίας Άξονας 4 4.1 Τεχνική υποστήριξη του προγράμματος 4.1.1 Χρηματοδότηση παρεμβάσεων που σχετίζονται με την προετοιμασία, εφαρμογή, παρακολούθηση και έλεγχο του προγράμματος 4.1.2 Χρηματοδότηση παρεμβάσεων για την αξιολόγηση του προγράμματος 4.1.3 Χρηματοδότηση των δράσεων Πληροφόρησης – Δημοσιότητας του Προγράμματος