Εισαγωγή στην Κοινωνική Οικονομία/Επιχειρηματικότητα: βασικές έννοιες, ορισμοί και κύρια χαρακτηριστικά www.projectseed.eu.

Παρουσίαση με θέμα: "Εισαγωγή στην Κοινωνική Οικονομία/Επιχειρηματικότητα: βασικές έννοιες, ορισμοί και κύρια χαρακτηριστικά www.projectseed.eu."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Εισαγωγή στην Κοινωνική Οικονομία/Επιχειρηματικότητα: βασικές έννοιες, ορισμοί και κύρια χαρακτηριστικά

2 Τι είναι η Κοινωνική Οικονομία
Δεν υπάρχει απλός και ευθύς τρόπος ορισμού της Κοινωνικής Οικονομίας. Γενικά, η Κοινωνική Οικονομία, η οποία συχνά αποκαλείται και ως «Τρίτος Τομέας» ή «Μη-Κερδοσκοπικός Τομέας», μπορεί να οριστεί ως εξής: Ο ‘χώρος’ της οικονομίας που βρίσκεται ανάμεσα στον ιδιωτικό κερδοσκοπικό τομέα και στο δημόσιο τομέα και στον οποίο διεξάγονται οικονομικές δραστηριότητες με κοινωνικούς σκοπούς και στόχους (βλέπε διάγραμμα 1 που ακολουθεί). Με άλλα λόγια, αναφέρεται σε όλες εκείνες τις κοινωνικο-οικονομικές δραστηριότητες, οι οποίες δεν ανήκουν ούτε στον παραδοσιακό ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, ούτε στο δημόσιο τομέα και των οποίων ο κυρίαρχος σκοπός είναι η επίτευξη κοινωνικών στόχων και όχι η δημιουργία κέρδους, όπως αυτό συμβαίνει με τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού κερδοσκοπικού τομέα.

3 Διάγραμμα 1: Η Κοινωνική Οικονομία
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Υποτομέας των μη εμπορευματικών προϊόντων – Μη κερδοσκοπικοί Οργανισμοί (Ενώσεις, Ιδρύματα κλπ) ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (ή ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΕΑΣ) = ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ Υποτομέας της αγοράς Συνεταιρισμοί, Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις κτλ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ (ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΣ) Πηγή: Defourny, J. (2004), "Social Enterprise in an Enlarged Europe: Concept and Realities", Second Conference on Social Economy in the Central and Eastern European Countries "Social Entrepreneurship & Economic Efficiency", Krakow (Poland), October 2004.

4 Προσδιορίζοντας την Κοινωνική Οικονομία
Ενώ υπάρχουν διάφοροι τρόποι να ορίσει κανείς την Κοινωνική Οικονομία (βλέπε τους ορισμούς που ακολουθούν), υπάρχει μία ευρύτερη συμφωνία ότι ο τομέας της Κοινωνικής Οικονομίας μπορεί να γίνει κατανοητός συνδυάζοντας: τα θεσμικά χαρακτηριστικά των οργανισμών/φορέων οι οποίοι συγκροτούν τον τομέα (δηλαδή, επιχειρήσεις συνεταιριστικού τύπου, αλληλοβοηθητικά ταμεία, ενώσεις/αστικές μη-κερδοσκοπικές εταιρίες και ιδρύματα, ενώ στα πρόσφατα χρόνια ο τύπος της κοινωνικής επιχείρησης έχει κάνει την εμφάνισή του), με την επιβεβαίωση της ύπαρξης βασικών αξιών και αρχών οι οποίες αποτελούν το υπόβαθρο του τομέα. Η δημοκρατική λήψη αποφάσεων και η προτεραιότητα που προσδίδεται στα άτομα έναντι του κεφαλαίου κατά τη διανομή των πλεονασμάτων, υπερισχύουν μεταξύ αυτών των αρχών και αξιών.

5 Ο πιο ευρέως χρησιμοποιούμενος ορισμός της Κοινωνικής Οικονομίας
Η Κοινωνική Οικονομία απαρτίζεται από μία σειρά από ιδιωτικές και τυπικά οργανωμένες επιχειρήσεις, που είναι αυτόνομες ως προς τη λήψη αποφάσεων και επιτρέπουν την ελεύθερη συμμετοχή των ενδιαφερομένων, οι οποίες δημιουργήθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες των μελών τους δια μέσου της αγοράς με την παραγωγή προϊόντων και την παροχή υπηρεσιών, ασφαλιστικών και χρηματοοικονομικών, όπου η διαδικασία λήψης αποφάσεων και η διανομή κερδών ή πλεονασμάτων μεταξύ των μελών δεν συνδέονται άμεσα με το κεφάλαιο ή τις εισφορές των εκάστοτε μελών, τα οποία διαθέτουν από μία ψήφο. Η Κοινωνική Οικονομία συμπεριλαμβάνει επίσης ιδιωτικές τυπικά δομημένες οργανώσεις που είναι αυτόνομες και επιτρέπουν την ελεύθερη συμμετοχή, οι οποίες προσφέρουν μη εμπορευματικές υπηρεσίες σε νοικοκυριά και τα πλεονάσματα των οποίων, στο μέτρο που υφίστανται, δεν επιτρέπεται να τα οικειοποιούνται οι οικονομικοί παράγοντες που τις δημιουργούν, ελέγχουν ή χρηματοδοτούν. Πηγή:CIRIEC (Monzon and Chavez). (2007) The Social Economy in the European Union. The European Economic and Social Committee (EESC). Report No CESE/COMM/05/2005. Ciriec International

6 Άλλοι ορισμοί για την Κοινωνική Οικονομία
Οι οργανισμοί της Κοινωνικής Οικονομίας είναι μικρού ή μεσαίου μεγέθους οργανισμοί που βασίζονται σε αξίες και δεσμεύσεις (που προκύπτουν από την αφοσίωση, μέριμνα, ενθουσιασμό, αλληλεγγύη, κλπ) και λειτουργούν για το κοινό ή δημόσιο όφελος. Πηγή: Rob Paton, “The Social Economy: Value-based organisations in the wider society”, 1992 Οι οργανισμοί και οι επιχειρήσεις Κοινωνικής Οικονομίας είναι ανεξάρτητες από το κράτος παράγοντας εμπορεύσιμα και μη-εμπορεύσιμα προϊόντα και υπηρεσίες με κοινωνικό σκοπό. Εφαρμόζουν τη διαδικασία δημοκρατικής συμμετοχής των χρηστών και των εργαζομένων μελών. Οι κύριοι σκοποί τους αφορούν την προώθηση του γενικού συμφέροντος και της αλληλεγγύης και δεν διανέμουν κέρδη ανάμεσα στα μέλη τους. Πηγή: The REVES (European Network of Cities and Regions) Charter, which includes the key principles that are to be respected by their members (see REVES website)

7 Τα διακριτά χαρακτηριστικά των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας
Τα διακριτά χαρακτηριστικά των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας Είναι ιδιωτικοί, με άλλα λόγια, δεν ανήκουν ή δεν ελέγχονται από το δημόσιο τομέα Είναι τυπικά οργανωμένοι, που σημαίνει ότι συνήθως έχουν νομική ταυτότητα Έχουν αυτονομία στη λήψη αποφάσεων, δηλαδή έχουν πλήρη δικαιοδοσία να επιλέξουν και να αποπέμψουν τα διοικητικά τους συμβούλια και να ελέγξουν και να οργανώσουν όλες τους τις δραστηριότητες Έχουν ελευθερία συμμετοχής ως μέλη, με άλλα λόγια, δεν είναι υποχρεωτικό όταν είσαι εργαζόμενος, να είσαι και μέλος Οποιαδήποτε διανομή των κερδών ή πλεονασμάτων ανάμεσα στα μέλη, εφόσον αυτά προκύψουν, δεν είναι ανάλογη του κεφαλαίου ή των εισφορών των μελών, αλλά των δραστηριοτήτων και των συναλλαγών με τον οργανισμό  

8 Τα διακριτά χαρακτηριστικά των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας (συνέχεια)
Υλοποιούν μία οικονομική δραστηριότητα, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες ατόμων, νοικοκυριών ή οικογενειών. Γι’ αυτό το λόγο, οι οργανισμοί της Κοινωνικής Οικονομίας θεωρούνται οργανισμοί των ατόμων, και όχι του κεφαλαίου Εργάζονται με κεφάλαια και άλλους μη-χρηματικούς πόρους, αλλά όχι για το κεφάλαιο Είναι δημοκρατικοί οργανισμοί. Εκτός από κάποιους εθελοντικούς οργανισμούς, οι οποίοι μη-εμπορεύσιμες υπηρεσίες σε νοικοκυριά, οι οργανισμοί της Κοινωνικής Οικονομίας εφαρμόζουν την αρχή «ένα μέλος, μία ψήφος» κατά τη διαδικασία της λήψης αποφάσεων, ανεξάρτητα από το κεφάλαιο ή τις εισφορές των μελών. Τα μέλη έχουν τον πλειοψηφικό ή αποκλειστικό έλεγχο της λήψης αποφάσεων στον οργανισμό. Πηγή: CIRIEC (Monzon and Chavez). (2007) The Social Economy in the European Union. The European Economic and Social Committee (EESC). Report No CESE/COMM/05/2005. Ciriec International

9 Οι κύριες Οργανωτικές/Νομικές Μορφές που συγκροτούν τον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας
Η Κοινωνική Οικονομία περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος κοινωνικο-οικονομικών δραστηριοτήτων που υλοποιούνται από συλλογικού χαρακτήρα φορείς, που βασίζονται στην αυτό-οργάνωση και την εθελοντική συμμετοχή πολιτών και οι οποίοι διέπονται από πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας. Οι κύριοι οργανωτικές/νομικές μορφές περιλαμβάνουν: τις κοινωνικές επιχειρήσεις, τους κοινωνικούς συνεταιρισμούς, τους συνεταιρισμούς, τους μη-κερδοσκοπικούς οργανισμούς (ενώσεις και ιδρύματα). Σημείωση: Οι οργανωτικές/νομικές μορφές διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα και εξαρτώνται από τις ιστορικές τους εμπειρίες, τις παραδόσεις και τα νομικά συστήματα. Οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις κοινωνικές επιχειρήσεις.

10 Πλεονεκτήματα και Καινοτόμα Στοιχεία των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας
Η σημασία των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας σχετίζεται κυρίως με τα ιδιαίτερα πλεονεκτήματα τους που αφορούν στην παραγωγή θετικών εξωτερικών επιδράσεων και άλλων ‘μη-ορατών’ πόρων (εμπιστοσύνη, ανθρώπινο κεφάλαιο, σχέσεις δικτύωσης, κλπ) που ενθαρρύνουν τη δημιουργία “κοινωνικού κεφαλαίου” το οποίο θεωρείται μεγάλης αξίας.

11 Άλλα Πλεονεκτήματα και Καινοτόμα Στοιχεία των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας
Η συμμετοχική τους δομή και η δημοκρατική τους διαχείριση (οι πελάτες και/ή οι εργαζόμενοι συχνά συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων· επίσης εξασφαλίζουν όχι μόνο σχέσεις εμπιστοσύνης, αλλά και ισχυρές δεσμεύσεις των μελών, όσον αφορά την αποστολή του οργανισμού) Ο πολυ-μετοχικός χαρακτήρας τους (που εγγυάται την άμεση συμμετοχή στη διαχείριση διαφόρων ομάδων-μελών· για παράδειγμα, πελάτες και εργαζόμενοι μαζί αλλά επίσης και εκπρόσωποι της τοπικής κοινότητας ή άλλες οργανωτικές ρυθμίσεις σχεδιασμένες να λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα των μελών) Η παρουσία εθελοντών εργαζομένων (οι οποίοι, εκτός από το να παρέχουν δωρεάν εργασία, ασκούν και έλεγχο ως προς τη σύζευξη της δραστηριότητας που πραγματοποιείται και της αποστολής του οργανισμού) Οι στενοί δεσμοί με την τοπική κοινότητα (όσον αφορά στις ανάγκες, αλλά και στους πόρους - ανθρώπινους, τεχνικούς, οργανωτικούς, χρηματοοικονομικούς) Η προδιάθεση για συνεργασία ανάμεσα στους νεοϊδρυθέντες οργανισμούς της Κοινωνικής Οικονομίας (και στη δημιουργία δευτερο-βάθμιων οργανώσεων (και, κάποιες φορές, τριτοβάθμιων) οργανώσεων) Η ισχυρή προδιάθεση για καινοτομία και πειραματισμό (τόσο όσον αφορά τις παρεχόμενες υπηρεσίες όσο και τους τρόπους με τους οποίους παρέχονται · δωρεές και εθελοντική εργασία μειώνουν το κόστος και τους κινδύνους των καινοτομιών)

12 Κύριοι τομέις οικονομικών δραστηριοτήτων – νέες πηγές απασχόλησης
Η Ευρωπαϊκή Εμπειρία δείχνει ότι η Κοινωνική Οικονομία/Επιχειρηματικότητα διαδραματίζει ήδη ένα σημαντικό ρόλο: στην προώθηση της απασχόλησης του πληθυσμού εργάσιμης ηλικίας μέσω της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ιδιαίτερα για άτομα των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, και στην υποστήριξη της τοπικής ανάπτυξης μέσω της ανταπόκρισης στην αυξημένη ζήτηση για παροχή κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών στο τοπικό επίπεδο. Οι κύριοι τομείς οικονομικών δραστηριοτήτων των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας μπορούν να ομαδοποιηθούν στις παρακάτω τρεις κατηγορίες: Υπηρεσίες για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής – κοινωνικές υπηρεσίες σε τοπικό επίπεδο, όπως: στεγαστική αναβάθμιση, ανάπλαση δημόσιων αστικών περιοχών, τοπική δημόσια συγκοινωνία, υπηρεσίες βοήθειας στο σπίτι, φροντίδα παιδιών, υποστήριξη νέων με δυσκολίες και άλλων μειονεκτουσών ομάδων, υποστήριξη διαδικασιών ένταξης, κλπ. Περιβαλλοντικές υπηρεσίες, όπως: διαχείριση των αποβλήτων και του νερού, προστασία και διατήρηση των φυσικών περιοχών, ρύθμιση και επιτήρηση της ρύπανσης, κλπ. Υπηρεσίες πολιτιστικές και αναψυχής (μέσα μαζικής ενημέρωσης και αθλητισμός), όπως: πολιτισμική κληρονομία, τοπική πολιτιστική ανάπτυξη , τουρισμός, κλπ

13 Η εμφάνιση των Κοινωνικών Επιχειρήσεων: Τι είναι η ‘Κοινωνική Επιχείρηση’
Η έννοια της Κοινωνικής Επιχείρησης δεν ταυτίζεται με την έννοια της Κοινωνικής Οικονομίας. Έχει σταδιακά αναπτυχθεί να αντανακλά ένα νέο τύπο οργανισμού, ο οποίος έχει εμφανιστεί μέσα στα όρια του τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας. Η Κοινωνική Επιχείρηση αναφέρεται σε νομικές οντότητες οι οποίες δημιουργήθηκαν από την αρχή και αποτελεί μία νέα μορφή επιχειρηματικότητας, η οποία έχει ορισμένα στοιχεία από εμπειρίες πρωτοβουλιών της Κοινωνικής Οικονομίας του παρελθόντος. Η κεντρική ιδέα η οποία διέπει την ίδρυση μιας Κοινωνικής Επιχείρησης είναι η ανάπτυξη και η προώθηση νέων πρωτοβουλιών, συλλογικού χαρακτήρα, βασισμένων στην αλληλεγγύη, συνδυάζοντας τη χρήση επιχειρηματικών μεθόδων, προσαρμοσμένων στις ιδιαιτερότητες ειδικών ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, με την προώθηση και την επίτευξη κοινωνικών σκοπών.

14 Η νέα οργανωτική/νομική μορφή μιας ‘Κοινωνικής Επιχείρησης’
Η νέα οργανωτική/νομική μορφή μιας ‘Κοινωνικής Επιχείρησης’ Η Κοινωνική Επιχείρηση: Μπορεί να περιγραφεί ως μία ιδιωτική επιχείρηση με κοινωνικό σκοπό, αντανακλώντας έναν νέο – κοινωνικό – προσανατολισμό των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων Αποτελεί μία νέα και καινοτόμα μορφή οργανισμού, η οποία συμφιλιώνει την οικονομική πτυχή (επιχειρηματική αποτελεσματικότητα) με την κοινωνική διάσταση (αλληλεγγύη); Χαρακτηρίζεται από μια ευρύτερη συμμετοχή ετερογενών εταίρων, όπως εργαζόμενοι, εθελοντές, χρήστες υπηρεσιών, δημόσιοι ή ιδιωτικοί οργανισμοί υποστήριξης και άλλοι, σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς οργανισμούς της κοινωνικής οικονομίας στους οποίους συμμετείχαν ιδιαίτερα ομοιογενής ομάδες πολιτών. Σημείωση: Οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τις Κοινωνικές Επιχειρήσεις

15 Ορισμός της Κοινωνικής Επιχείρησης από το EMES1
Σύμφωνα με τον κοινά αποδεκτό ορισμό του Ευρωπαϊκού Δικτύου EMES, o ιδεατός τύπος μιας κοινωνικής επιχείρησης θα έπρεπε να πληρεί –σωρευτικά– τα ακόλουθα 9 κριτήρια, τόσο οικονομικά, όσο και κοινωνικά: Οικονομικά κριτήρια Συνεχής οικονομική δραστηριότητα στην παραγωγή αγαθών/υπηρεσιών Υψηλός βαθμός αυτονομίας Σημαντικό επίπεδο οικονομικού κινδύνου Ελάχιστο επίπεδο αμοιβώμενης εργασίας Κοινωνικά κριτήρια Πρωτοβουλία που ξεκινάει από μια ομάδα πολιτών Δημοκρατικό σύστημά λήψης αποφάσεων που δεν βασίζεται στην ιδιοκτησία του κεφαλαίου Συμμετοχικός χαρακτήρας στην άσκηση της διοίκησης και των δραστηριοτήτων Περιορισμένης έκτασης διανομή κερδών Εμφανής κοινωφελής σκοπός 1Ευρωπαϊκό Δίκτυο Έρευνας για την εμφάνιση των Κοινωνικών Επιχειρήσεων στην Ευρώπη

16 Οι κύριες αποστολές/στόχοι μιας Κοινωνικής Επιχείρησης
Οι κύριες αποστολές/στόχοι μιας Κοινωνικής Επιχείρησης Παραγωγή και προμήθεια προϊόντων και υπηρεσιών, τα οποία παρέχουν οφέλη στην κοινότητα, καθώς και στους άμεσους χρήστες Η εργασιακή ένταξη των ατόμων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, η οποία συνεπάγεται την απασχόληση τους σε ένα εύρος οικονομικών δραστηριοτήτων Αντιμετώπιση ζητημάτων κοινωνικού ενδιαφέροντος, όπως: (μακροχρόνια) ανεργία, επιδείνωση του περιβάλλοντος, κοινωνικός αποκλεισμός και εξαθλίωση διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων, και υλοποίηση διαφόρων άλλων δραστηριοτήτων σχεδιασμένων να καταπολεμήσουν σημαντικά προβλήματα της τοπικής κοινωνίας. Σημείωση: Κάποιες Κοινωνικές Επιχειρήσεις συνδυάζουν όλες τις προαναφερόμενες αποστολές.

17 Τα καινοτόμα στοιχεία των Κοινωνικών Επιχειρήσεων/Κοινωνικών Συνεταιρισμών
Η εισαγωγή νέων προϊόντων ή μιας νέας ποιότητας προϊόντων (π.χ. νέοι τύποι υπηρεσιών, καλύτεροι τρόποι παροχής υπηρεσιών κλπ) Η εφαρμογή νέων μεθόδων οργάνωσης και/ή παραγωγής (η συμμετοχή διαφορετικών εταίρων ή κατηγοριών εταίρων: απασχολούμενοι μισθωτοί, απασχολούμενοι εθελοντές, χρήστες υπηρεσιών, οργανισμοί βοήθειας και αρωγής και οι τοπικές αρχές είναι συχνά εταίροι στο ίδιο έργο) Η ύπαρξη νέων συντελεστών παραγωγής (π.χ. η αξιοποίηση των απασχολούμενων εθελοντών στη διαδικασία παραγωγής) Η δημιουργία νέων σχέσεων αγοράς (π.χ. τερματισμός κάποιων μονοπωλίων του δημοσίου, ανάπτυξη οιονεί αγορών για ορισμένες υπηρεσίες, κλπ) Η δημιουργία νέων τύπων επιχειρήσεων (νέα νομικά πλαίσια συνδυάζοντας κοινωνικούς σκοπούς και επιχειρηματική συμπεριφορά)

18 Τα κύρια χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν μια Κοινωνική Επιχείρηση από έναν Μη-Κερδοσκοπικό Οργανισμό Τα στοιχεία-κλειδιά της διαφοροποίησης μιας Κοινωνικής Επιχείρησης είναι εκείνα που αφορούν τον επιχειρηματικό χαρακτήρα και τον παραγωγικό ρόλο της. Τα στοιχεία αυτά είναι: Η επιχειρηματική προοπτική, δηλαδή λειτουργούν με βάση επιχειρηματικά κριτήρια, Υψηλός βαθμός αυτονομίας, σε αντίθεση με τους Μη-Κερδοσκοπικούς Οργανισμούς που εξαρτώνται από το κράτος Η εφαρμογή οικονομικών κριτηρίων κατά τη λειτουργία τους (ισοσκελισμένος προϋπολογισμός) και Ο συνδυασμός πόρων (εσόδων) από την αγορά και εκτός αγοράς (επιδοτήσεις) Η Κοινωνική Επιχείρηση χαρακτηρίζεται επίσης από: μία μεγαλύτερη συμμετοχή και ενεργοποίηση διαφορετικών εταίρων δημοκρατικές διαδικασίες ελέγχου και διαχείρισης (χαμηλότερος βαθμός ‘πατερναλισμού’), μία στενότερη συνεργασία με τις δημόσιες αρχές και μία καλύτερη ένταξη στις πολιτικές τους

19 Διάγραμμα 2. Κοινωνικές Επιχειρήσεις, στο σταυροδρόμι των Συνεταιρισμών και των Μη-Κερδοσκοπικών Οργανισμών Συνεταιρισμοί Μη-Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί Συνεταιρισμοί Εργαζομένων Κοινωνικές Επιχειρήσεις Μη-Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί προσανατολισμένοι στην παραγωγή Μη-Κερδοσκοπικοί Οργανισμοί προσανατολισμένοι στην υπεράσπιση-συνηγορία Συνεταιρισμοί Χρηστών Πηγή: Defourny, J. (2004), "Social Enterprise in an Enlarged Europe: Concept and Realities", Second Conference on Social Economy in the Central and Eastern European Countries "Social Entrepreneurship & Economic Efficiency", Krakow (Poland), October, 2004.

20 Τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν μια Κοινωνική Επιχείρηση από τη συμβατική (κερδοσκοπική) μικρομεσαία επιχείρηση Οι Κοινωνικές Επιχειρήσεις: Δεν αποσκοπούν στο κέρδος Έχουν συνήθως ένα μείγμα οικονομικών και κοινωνικών στόχων (π.χ. να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας ιδιαίτερα για εκείνους που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, καθώς και να παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες με κοινωνικό όφελος) Ελέγχονται από τους ωφελουμένους, τους εργαζόμενους και γενικότερα την τοπική κοινότητα, οι οποίοι αντλούν το μέγιστο όφελος από τη λειτουργία τους Συχνά προκύπτουν από πολίτες της τοπικής κοινότητας, περισσότερο ως μία μορφή οικονομικής αυτο-βοήθειας, και λιγότερο σε σχέση με τις εξωτερικές πρωτοβουλίες, του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας Αναπτύσσουν ευρύτερες εταιρικές σχέσεις, δηλαδή μεταξύ διαφορετικών τοπικών συμφερόντων: δημόσιο, ιδιωτικό και κοινότητα

21 Βασικοί ενεργοί οργανισμοί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για την υποστήριξη και προώθηση των οργανισμών της Κοινωνικής Οικονομίας Social Economy Europe ( EMES - European Research Network ( Social Firms Europe ( European Confederation of Workers' Co-operatives, Social Co-operatives and Social and Participative Enterprises ( European Network of Cities and Regions for the Social Economy ( European Social Cooperative ( European Regions of the International Cooperative Alliance (

22 Ευχαριστώ πολύ!