ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΩΣ ΤΟ 1984 Κετικίδου Ευθυμία (3146)

Παρουσίαση με θέμα: "ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΩΣ ΤΟ 1984 Κετικίδου Ευθυμία (3146)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΩΣ ΤΟ 1984 Κετικίδου Ευθυμία (3146)

2  Ο βασικός οραματιστής της ΕΕ ο Monnet επιδίωκε: Οικονομική ενοποίηση, Πολιτική ενοποίηση, Ένωση των ανθρώπων που συναποτελούν την Ευρώπη.  Από την ίδρυση της ΕΟΚ χρησιμοποιήθηκε η οικονομική ολοκλήρωση προκειμένου να συμπαρασύρει την πολιτική. Το ενωσιακό οικοδόμημα είχε κυρίως οικονομικό χαρακτήρα και η επιδίωξη της πολιτικής ενοποίησης πέρασε σε δεύτερη μοίρα.  Η μετονομασία της ΕΟΚ σε ΕΕ υποδήλωνε μια θέληση για εξισορρόπηση της μονόπλευρης οικονομικής θεώρησης.

3  Η Συνθήκη του Μάαστριχτ επιβεβαίωνε την οικονομική πρωτοκαθεδρία  Με βάση τα προηγούμενα κατά τη δεκαετία του ’90 διαμορφώθηκαν οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Εκπαιδευτικής πολιτικής ως εξής: 1.Προώθηση της ευρωπαϊκής ταυτότητας, 2.Καταπολέμηση ρατσισμού και ξενοφοβίας, 3.Συμβολή στη συγκρότηση της ευρωπαϊκής ιθαγένειας, 4.Προπαρασκευή των νέων για την καλύτερη ένταξη τους στην αγορά εργασίας, 5.Καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, 6.Ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των πολιτών (για επαγγελματικούς λόγους) από ένα κράτος-μέλος σε ένα άλλο, 7.Προώθηση της συνεργασίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, 8.Σύνδεση της εκπαίδευσης με την κοινωνία και την παραγωγή, 9.Εξασφάλιση ενός εκπαιδευμένου και ευπροσάρμοστου στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις εργατικού δυναμικού, 10.Παραγωγή και χρήση σύγχρονης τεχνολογίας που θα αντεπεξέρχεται στον διεθνή ανταγωνισμό.

4  Η εκπαίδευση συνέχισε για αρκετό καιρό να είναι συνδεδεμένη με την εθνική κουλτούρα, την εθνική αγορά και συνεπώς να θεωρείται βασικός πυλώνας του εθνικού κράτους. Η Κοινότητα δεν έχει το δικαίωμα να επέμβει σε θέματα της εκπαίδευσης καθώς δεν ανήκει στις περιοχές πολιτικής στις οποίες δραστηριοποιούνται τα θεσμικά όργανα της Ένωσης.  Η Συνθήκη ΕΚΑΧ προέβλεπε την χρηματοδοτική συνεισφορά για την επαγγελματική επανεκπαίδευση των εργαζομένων.  Η Συνθήκη ΕΥΡΑΤΟΜ περιλάμβανε τη δυνατότητα ίδρυσης σχολών για την κατάρτιση δυναμικού στον πυρηνικό τομέα καθώς και ένα ίδρυμα πανεπιστημιακού επιπέδου.  Η Συνθήκη της Ρώμης έκανε μόνο σποραδικές αναφορές για την επαγγελματική κατάρτιση.

5 Η συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής θα μπορούσε να διαχωριστεί σε τρεις περιόδους: A. Πρώτη περίοδος 1957-1976 (ανάγκη ύπαρξης της και συγκεκριμενοποίηση) B. Δεύτερη περίοδος 1976-1992 (ανάπτυξη πολιτικής με αποφάσεις σε διεθνές επίπεδο) C. Τρίτη περίοδος 1992-και μετά (επισημοποίηση πολιτικής στηριζόμενη σε νομικό υπόβαθρο)

6 ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1957-1976) Διάκριση ¨εκπαίδευσης¨ και ¨κατάρτισης¨ Δεν ανήκε στο χώρο ευθύνης της ΕΟΚ Οι κοινοτικές υπηρεσίες είχαν το δικαίωμα να ασχολούνται με αυτήν Το ζήτημα της κατάρτισης επρόκειτο για ένα δευτερεύον ζήτημα το οποίο εξαρτιόταν από το βασικό αντικείμενο, δηλαδή την οικονομία. ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ : 1. Θέσπιση γενικών κανόνων για την εφαρμογή μιας κοινής πολιτικής στην επαγγελματική εκπαίδευση, 2.Υιοθέτηση του κανονισμού για την ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων στο εσωτερικό της ΕΟΚ.

7  Στόχος της ΕΟΚ όπως και της Επιτροπής της ήταν η δημιουργία μιας κοινής αγοράς. Παρουσιάστηκαν όμως ορισμένα ζητήματα: 1.Οι πιθανές εκπαιδευτικές ανάγκες των εργαζομένων 2.Το δικαίωμα εκπαίδευσης των παιδιών τους 3.Το status αναγνώρισης των ξένων φοιτητών (που προέρχονταν από άλλη χώρα-μέλος) ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΗΤΑΝ Η ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕ  Καίριο ρόλο σε αυτό το πρόβλημα διαδραμάτισε το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ). Το δικαστήριο με τις αποφάσεις του θεμελίωσε τις νομιμοποιητικές βάσεις για την ανάπτυξη τις κατάλληλης κάθε φοράς πολιτικής.

8 ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1976-1992)  Στις 9/2/1976 πραγματοποιήθηκε η ιστορική συνάντηση των υπουργών Παιδείας, στην οποία εκπονήθηκε και τέθηκε σε ισχύ το πρώτο πρόγραμμα δράσης στον τομέα της εκπαίδευσης. Οι άξονες δράσης του ήταν οι εξής: 1.Πολιτιστική και επαγγελματική κατάρτιση των πολιτών, 2.Βελτίωση των επαφών μεταξύ εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, 3.Συλλογή και συστηματοποίηση των στατιστικών δεδομένων, 4.Συνεργασία σε επίπεδο ανώτατης εκπαίδευσης, 5.Ενίσχυση της εκμάθησης ξένων γλωσσών, 6.Ανάπτυξη της ισότητας ευκαιριών. ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΞΟΝΕΣ ΕΠΑΙΞΑΝ ΤΟ ΡΟΛΟ «ΒΑΣΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑΣ» ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΕΩΣ ΤΟ 1983.

9 ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛIΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛIΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗΣ (1981-1984) Η ΕΥΡΩΣΚΛΗΡΗΝΣΗ οδήγησε στην ανάγκη επίλυσης των εξής προβλημάτων:  μείωση δαπανών της ΚΑΠ  Βρετανικό πρόβλημα  αύξηση πόρων κοινότητας Κεντρικό ζήτημα της Κοινότητας έλλειψη στρατηγικής για την προώθηση συνέργασίας των κρατών-μελών

10 Το Συμβούλιο Υπουργών δίνει εντολή στην Επιτροπή να επεξεργασθεί ένα Σχέδιο για:  απαιτούμενες διαθρωτικές μεταβολές  χρηματοδότηση κοινών πολιτικών στον κοινοτικό προϋπολογισμό Πρωτοβουλία Επιτροπής για την προώθηση της οικονομικής ολοκλήρωσης Πρωτοβουλία Genser-Colombo με το «Σχέδιο Ευρωπαϊκής Πράξης», για την προώθηση της πολιτικής ενοποίησης Διακύρηξη Στουτγάρδης για την Ευρωπαϊκή Ένωση Επίλυση βρετανικού Προβλήματος Αναμόρφωση ΚΑΠ Αύξηση πόρων Διεύρυνση προς Ιβηρική Χερσόνησο

11 Σχέδιο Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (14 Φεβρουαρίου 1984)  ορίζονται 2 ad hoc επιτροπές: 1.υπό την προεδρία του J.Doog 2.Υπό την προεδρία του P. Antonnino Προτείνουν λήψη μέτρων για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση και την δημιουργία «Ευρώπης των Πολιτών» (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο Μιλάνο 1985).  Ιανουάριος 1985 Nέα Επιτροπή, πρόεδρος J.Delors στόχος η ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς.  Ανταγωνιστικότητα επιχειρήσεων, καταπολέμηση ανεργίας και του αποκλεισμού, συνδέθηκαν με τις κοινοτικές πολιτικές για την έρευνα και την εκπαίδευση Προτεραιότητα εκπαιδευτικής πολιτικής σε θέματα επαγγελματικής εκπαίδευσης.  ‘

12 Το 1980 οι φοιτητές απέκτησαν το status των εθνικών φοιτητών Το 1983 ευρωπαϊκή συνεργασία υπουργών στον τομέα της εκπαίδευσης Το 1984 απόφαση για την αναγνώριση των πτυχίων, των περιόδων σπουδών και πρόταση για τη δημιουργία ενός υπερεθνικού ταμείου για την άμεση βοήθεια των φοιτητών Το 1985 το ΔΕΚ όρισε επισήμως πως κάθε τύπος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ή προγραμμάτων σπουδών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης περιλαμβάνεται στην έννοια της επαγγελματικής εκπαίδευσης Το 1986 Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη→μια Ευρώπη χωρίς σύνορα Το 1988 το ΔΕΚ εξειδίκευσε τον ορισμό της επαγγελματικής εκπαίδευσης και αποδεικνύεται υπέρμαχο της προστασίας της διαφορετικότητας των γλωσσών και των εθνικών κουλτούρων Το 1989 αμοιβαία αναγνώριση των διπλωμάτων Το 1990 δημιουργήθηκε η Ευρυδίκη

13 ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!