“ΕΓΩ, Ο AΛΛΟΣ, Ο ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ … ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ” Μέλη ομάδας Ματούλα Μπασδέκη Α’3 Δέσποινα Λάκουρα Α’2 Κωσταντίνος Κωτρονάκος Α’2 Δημήτρης Μαλλιάκας Α’3 Το θέμα που είχαμε ως εργασία θεωρούμε ότι ήταν αρκετά δύσκολο. Η συνεργασία μας σαν ομάδα ήταν αμήχανη αρχικά γιατί δεν έχουμε μάθει να δουλεύουμε με παιδιά που δεν είμαστε ήδη φίλοι. Στη συνέχεια, θεωρούμε ότι τα καταφέραμε όχι τόσο καλά όσο θα έπρεπε. Πιστεύουμε ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος και εξάσκηση για να μάθουμε να δουλεύουμε καλά ως ομάδα.

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ Το να είσαι μέλος μίας ομάδας δεν είναι καθόλου εύκολο και απλό. Υπάρχουν μία σειρά από υποχρεώσεις που πρέπει να τηρούνται αλλά και δικαιώματα που διεκδικούνται. Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη ομάδα μέσα στην οποία γεννιέται ο άνθρωπος, την οικογένεια. Κάθε μέλος της έχει δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Π.χ. οι γονείς έχουν υποχρέωση να παρέχουν στα παιδία τους στέγη, τροφή, μόρφωση αλλά και τα παιδία οφείλουν στους γονείς σεβασμό, ειλικρίνεια, συμμετοχή στις δουλειές του σπιτιού (ανάλογα με την ηλικία). Η δεύτερη ομάδα που κάθε παιδί πρέπει να γίνει υποχρεωτικά μέλος της, είναι το σχολείο. Κι εκεί τα παιδιά έχουν το δικαίωμα της μόρφωσης αλλά και την υποχρέωση της τήρησης κάποιων σχολικών κανόνων απέναντι στους καθηγητές αλλά και μεταξύ τους. Στη συνέχεια υπάρχουν διάφορες αθλητικές ομάδες ή σύλλογοι όπου ισχύουν ανάλογοι γραπτοί και άγραφοι κανόνες. Τέλος στον εργασιακό τομέα, όποιο επάγγελμα και να ακολουθήσει κάποιος πρέπει να έρχεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους, άρα και να καταφέρει να ζει και να συνεργάζεται αρμονικά μαζί τους. Όλα αυτά υλοποιούνται μόνο όταν τηρούνται οι κανόνες του γνωστού «συμβολαίου». Πόσο απλά όμως είναι όλα αυτά που προαναφέραμε; Καθόλου απλά πιστεύουμε.

Αν ήταν απλά, αν όλοι τηρούσαν με ευλάβεια τις υποχρεώσεις τους και διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους, τότε θα βλέπαμε τριγύρω μας άπειρες ευτυχισμένες οικογένειες, σχολεία δίχως προβλήματα συμπεριφορών και εργασίες που να κυλούν ευχάριστα, αβίαστα και αρμονικά. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Οι περισσότερες οικογένειες έχουν προβλήματα σχέσεων, τα σχολεία και ο εργασιακός χώρος επίσης. Η σημαντικότερη αιτία όλων αυτών είναι ότι οι άνθρωποι είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους στον χαρακτήρα και στις συνήθειες και για να συνυπάρξουν αρμονικά χρειάζονται πολλή προσπάθεια. Αν υπολογίσουμε και τον εγωισμό που τους εμποδίζει να υποχωρούν και να συμβιβάζονται τότε καταλαβαίνουμε γιατί η αρμονική συμβίωση είναι ανέφικτη αρκετές φορές. Ένα σπουδαίο προσόν του ανθρώπου είναι να αποδέχεται την διαφορετικότητα του συνανθρώπου του, αφού πρώτα γνωρίσει καλά τον εαυτό του. Η «αυτογνωσία» δηλαδή όπως πίστευε και ο Σωκράτης είναι το πρώτο βήμα για την αρετή και την ευτυχία. Πρώτα λοιπόν ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τον αγαπάμε και μετά γνωρίζουμε τους άλλους, ανεξαρτήτου φύλου, καταγωγής ή ικανοτήτων και συνηθειών και μαθαίνουμε να συνυπάρχουμε αρμονικά.

Έτσι δεν θα υπάρχουν και φαινόμενα ρατσισμού που βασανίζουν πολύ την σημερινή κοινωνία. ‘’Αυτός ο άλλος ο διαφορετικός’’ μπορεί να είναι ψηλός ή κοντός, παχύς ή αδύνατος, ανάπηρος ή υγιής, Έλληνας ή αλλοδαπός, άσπρος, μαύρος ή κίτρινος. Εμείς πρέπει να σεβόμαστε αυτόν τον άλλον και να τον κρίνουμε για το μυαλό, την καρδιά και την συμπεριφορά του και όχι για την θρησκεία ή το χρώμα του. Όλοι είμαστε παιδιά του ενός και μοναδικού Θεού (ανεξάρτητα πώς τον ονομάζουμε) και όλοι είμαστε ίσοι μεταξύ μας και πρέπει να έχουμε ίσες ευκαιρίες στη ζωή. Τέλος πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι όλα αυτά επιτυγχάνονται μόνο με αυτογνωσία, έλλειψη εγωισμού, σεβασμό στη διαφορετικότητα και πολλή , πολλή αγάπη και ανιδιοτέλεια. Κι αν οι απόψεις μας φαίνονται ιδανικές και ουτοπιστικές δεν πειράζει, ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ.! ΕΣΤΩ ΚΙ EΝΑ ΜΙΚΡΟ ΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕIΝΑΙ ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΑΡΧΗ!!!