ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ Σοφία Καρακασίδου – Ιωάννα Ελευθεριάδου

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ορισμός Ποσοστά εκτρώσεων Νόμοι περί εκτρώσεων Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και εκτρώσεις στην εφηβεία Τρόποι εκτρώσεων Επιπτώσεις εκτρώσεων Κίνδυνοι-Επιπλοκές

ΟΡΙΣΜΟΣ Η έκτρωση είναι η διακοπή μιας αδιατάρακτης ενδομητρίου κυήσεως ενός ή περισσοτέρων εμβρύων, που διενεργείται σε πρώιμη ηλικία κυήσεως (< 24 εβδ.) και οδηγεί σε αφαίρεση του εμβρύου από τη μήτρα, με συνέπεια τον θάνατο του κυήματος. Η άμβλωση προκαλείται τεχνητά με χημικές, χειρουργικές ή άλλες μεθόδους. Το διεθνές όριο των 24 εβδομάδων καθορίστηκε με βάση την ελάχιστη ηλικία κυήσεως, που επιτρέπει σε ένα έμβρυο που θα γεννηθεί να είναι βιώσιμο (Σημειώνεται ότι η διάπλαση της καρδιάς ολοκληρώνεται την 23η εβδομάδα).Έχουν εφαρμοστεί διάφορες μέθοδοι άμβλωσης στην πορεία της Ιστορίας.Οι ηθικές και νομικές πτυχές της άμβλωσης αποτελούν αντικείμενο έντονης συζήτησης σε πολλά μέρη του κόσμου. Το κύριο ζήτημα είναι κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και ως εκ τούτου η έκτρωση ως ανθρωποκτονία. Ταυτόχρονα τίθεται και το ζήτημα της αυτοδιάθεσης της εγκύου, το δικαίωμά της να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή νομίζει. Νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι ο αριθμός των εκτρώσεων δεν επηρεάζεται από την νομική αναγνώριση ή μη του δικαιώματος της έκτρωσης.

ΠΟΣΟΣΤΑ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ Η Ελλάδα 1η στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο Η Ελλάδα 1η στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο Tο 22% των Ελληνίδων δηλώνει ότι έχει κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση. 10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας. 250.000 εκτρώσεις γίνονται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων. Οι ειδικοί υποπτεύονται ωστόσο ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τα 500.000! 190.000 εκτρώσεις γίνονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, που έχει 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα. 40.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας. 1 στα 4 κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει κάνει έκτρωση, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου. 1 στις 2 έφηβες που κάνουν έκτρωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στην Ευρώπη πραγματοποιείται μια έκτρωση κάθε έντεκα δευτερόλεπτα, οδηγώντας στον θάνατο 2.725.820 έμβρυα ετησίως,

ΝΟΜΟΙ ΠΕΡΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ Ελλάδα: Στην Ελλάδα η έκτρωση επιτρέπεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Ο Ποινικός Κώδικας στο άρθρο 304 επιτρέπει την έκτρωση (τεχνητή διακοπή της κύησης) μόνο με τη συναίνεση της εγκύου και μόνο από γιατρό μαιευτήρα - γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα στις ακόλουθες περιπτώσεις: Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης σε κάθε περίπτωση Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού Εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί Χωρίς χρονικό περιορισμό, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της, βεβαιωμένος από αντίστοιχο ιατρό (στην περίπτωση αυτή ο όρος "έκτρωση" χρησιμοποιείται σε διακοπή που επισυμβαίνει πριν την 24η εβδομάδα). Επίσης σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει και η περίπτωση έκτρωσης εμβρύου με αποδεδειγμένα σοβαρές δυσλειτουργίες. 

Κύπρος: Στην Κύπρο το θέμα των εκτρώσεων έχει πάρει διαστάσεις κοινωνικού προβλήματος. Οι εκτρώσεις επιτρέπονται από τον νόμο κατόπιν συγκατάθεσης και καταβολής πιστοποιητικών δύο ιατρών και υπό τις εξής προϋποθέσεις. Σοβαρός κίνδυνος για τη ζωή της μητέρας Σοβαρός κίνδυνος για διατάραξη της φυσικής και πνευματικής υγείας της μητέρας Ιατρική διάγνωση ότι το παιδί που θα γεννηθεί θα πάσχει από σοβαρή αναπηρία ή από ανίατη ασθένεια Το κυοφορούμενο παιδί να είναι προϊόν βιασμού ή αιμομιξίας Η Εκκλησία της Κύπρου εγκρίνει την έκτρωση εάν υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή της μητέρας. Επίσης κατά την περίοδο αμέσως μετά την Τουρκική εισβολή του 1974 συγκατατέθηκε να υποβληθούν σε έκτρωση οι Ελληνίδες Κύπριες που είχαν πέσει θύμα βιασμών.

Η.Π.Α.: Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το θέμα της έκτρωσης αποτελεί σημαντικότατο ζήτημα αντιπαράθεσης στην πολιτική και την κοινωνία. Μέχρι σήμερα ισχύει το δεδικασμένο της υπόθεσης Roe εναντίον Wade του 1973, στην οποία το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο αποφάσισε ότι καμιά Πολιτεία δεν έχει δικαίωμα να απαγορεύσει την άμβλωση. Όταν ο Μπάρακ Ομπάμα ανέλαβε Πρόεδρος κατήργησε το νομοθετικό πλαίσιο, σύμφωνα με το οποίο απαγορευόταν ρητά να ενισχύονται με διάφορα χρηματικά ποσά οι οργανώσεις για τη διευκόλυνση των αμβλώσεων στο εξωτερικό.

Υπόμνημα: Νόμιμη μετά από αίτηση Σε περιπτώσεις βιασμό, κίνδυνο της ζωής ή σωματικής/ψυχικής υγείας της μητέρας, βλάβες του εμβρύου, ή για κοινωνικό-οικονομικούς λόγους Νόμιμη σε περιπτώσεις βιασμό, κίνδυνο της ζωής ή σωματικής/ψυχικής υγείας της μητέρας, ή βλάβες του εμβρύου Παράνομη εκτός από βιασμό, κίνδυνο της ζωής, της σωματικής ή ψυχικής υγείας της μητέρας Παράνομη χωρίς εξαιρέσεις Ποικίλει ανά περιοχή Δεν υπάρχουν στοιχεία

Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη 4 στα 10 ζευγάρια αναπαραγωγικής ηλικίας φαίνεται ότι δεν λαμβάνουν κανένα προφυλακτικό μέτρο προστασίας από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. 9 στις 10 γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, με ενεργή σεξουαλική ζωή, δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να κάνουν παιδιά στα επόμενα 2 – 3 χρόνια, δεν κάνουν, όμως, τίποτε για να προστατευθούν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη Ενώ στις χώρες της Ευρώπης το αντισυλληπτικό χάπι χρησιμοποιείται από το 22% των γυναικών κατά μέσο όρο, η χρήση του στην Ελλάδα φθάνει μόλις το… 3,2%!

Ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στην εφηβεία Περίπου 1 στους 3 με 4 έφηβους είναι ήδη σεξουαλικά ενεργός. Είναι επίσης δυσάρεστο το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς δεν χρησιμοποιεί καμιά ή χρησιμοποιεί αναποτελεσματικές μεθόδους αντισύλληψης. Οι στατιστικές μελέτες δείχνουν ότι περίπου 1 στις 10 έφηβες, στις αναπτυγμένες χώρες, θα έχει μια τουλάχιστον απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη. Οι κύριοι λόγοι για τη συχνή εμφάνιση των ανεπιθύμητων κυήσεων στην εφηβεία είναι: • η μη-χρήση αντισύλληψης, • η έλλειψη ενημέρωσης, • η αυξημένη σεξουαλική δραστηριότητα, • η αυξημένη γονιμότητα στην ηλικία αυτή. Οι κυήσεις στην ηλικία αυτή αποτελούν κυήσεις υψηλού κινδύνου. Κυριότερα αίτια για την αύξηση των κινδύνων είναι: - η ανωριμότητα του γεννητικού συστήματος - οι κακές διατροφικές συνήθειες των εφήβων, σε συνδυασμό με τις αυξημένες διαιτητικές απαιτήσεις μιας εγκυμοσύνης - η συναισθηματική ανωριμότητα - η χρήση καπνού, αλκοόλ και ναρκωτικών, - η κακή κατάσταση της υγείας των εφήβων πριν την εγκυμοσύνη, - η έντονη ψυχολογική επιβάρυνση

Το ίδιο το σώμα της εφήβου, που ακόμα διαπλάθεται, έχει ήδη αυξημένες ανάγκες για τη λήψη πρωτεϊνών, ασβεστίου, βιταμινών και θερμίδων. Είναι αμφίβολο κατά πόσο η διατροφή μιας εφήβου θα μπορέσει να στηρίξει την ανάπτυξη τόσο της ίδιας όσο και του εμβρύου. Συχνά η ιατρική παρακολούθηση είναι ανεπαρκής, καθώς πολλές έφηβες, λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, χαρακτηρίζονται από έλλειψη της πειθαρχίας και της υπευθυνότητας, που απαιτεί μια εγκυμοσύνη. Επιπλέον, πολλές από αυτές αρνούνται να διακόψουν το κάπνισμα.

ΕΚΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ Η συνηθέστερη κατάληξη μιας κύησης στην εφηβεία είναι η τεχνητή διακοπή (έκτρωση). Αν και γενικά ο αριθμός των εκτρώσεων στη χώρα μας έχει μειωθεί σημαντικά, υπάρχει αύξηση των εκτρώσεων στην εφηβική ηλικία. Στην Ελλάδα η διακοπή μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, μέχρι τη 12η εβδομάδα της κύησης, είναι σήμερα νομοθετικά κατοχυρωμένη. Όταν όμως πρόκειται για ανήλικη, χρειάζεται τη γραπτή συγκατάθεση ενός από τους δύο γονείς ή του ατόμου που έχει την επιμέλεια της ανήλικης. Στη χώρα μας η μοναδική επιλογή είναι η χειρουργική έκτρωση. Ο γυναικολόγος πρέπει να έχει την κατάλληλη εμπειρία για χειρισμό τέτοιων διαδικασιών σε έφηβες, για να αποφεύγονται οι πιθανές επιπλοκές βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Οι μέθοδοι φαρμακευτικής έκτρωσης και συγκεκριμένα η χρήση της στην εφηβεία, είναι ακόμα υπό μελέτη.

Πρέπει να τονιστεί ότι ο γιατρός έχει και ρόλο συμβούλου Πρέπει να τονιστεί ότι ο γιατρός έχει και ρόλο συμβούλου. Η έφηβη χρειάζεται αρκετό χρόνο συζήτησης με το γιατρό Ο πρωταρχικός στόχος του γιατρού είναι να βοηθήσει την έφηβη να κατανοήσει τις πραγματικές διαστάσεις της κατάστασης και να υποστηρίξει την οικογένεια της για να πάρει τις σωστές αποφάσεις για το μέλλον. Επίσης, πρέπει να δώσει συμβουλές και κατευθύνσεις για το μέλλον, καθώς η έφηβη μπορεί να έχει απόλυτη άγνοια για την αντισύλληψη, που θα πρέπει να ακολουθήσει από εκεί και ύστερα, καθώς επίσης και εξωπραγματικούς φόβους και παρανοήσεις.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ Ένας τρόπος για να γίνει μία έκτρωση, είναι να κομματιάσει ο γιατρός ζωντανό το παιδί, μέσα στην κοιλιά της μητέρας του με ένα τροχισμένο γυριστό μαχαίρι!!! Ο τρόπος αυτός ονομάζεται «έκτρωση με διαστολή και απόξεση» ή αλλιώς εμβρυοτομή. Ένας άλλος τρόπος, είναι να ανοίξει ο γιατρός την κοιλιά της μητέρας, να βγάλει το παιδί και να το σκοτώσει αμέσως, ή να το πετάξει σε έναν κουβά ζωντανό μέχρι να πεθάνει!!! Ο τρόπος αυτός ονομάζεται έκτρωση με υστερεκτομή, δηλαδή με χειρουργική επέμβαση. Με τον τρόπο αυτό, έχουν τη δυνατότητα κάποιοι γιατροί, να κρατήσουν το παιδί στη ζωή ως «πειραματόζωο»!!!  Ένας τρίτος τρόπος, είναι να αναρροφήσει ο γιατρός με μία σύριγγα λίγο αμνιακό υγρό, μέσα από τη μήτρα της μητέρας, για να εκχύσει αλάτι, που θα κάψει το παιδί ζωντανό!!! Με τον τρόπο αυτό (που ονομάζεται «έκτρωση με δηλητηρίαση»), το παιδί θα πονάει φρικτά για πολλές ώρες, ώσπου να ξεψυχήσει!!!

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ Ψυχολογικές επιπτώσεις: Πριν από την έκτρωση Από τη στιγμή που διαπιστωθεί μια ανεπιθύμητη ή προβληματική εγκυμοσύνη και προβληθεί η έκτρωση σαν η πιθανή ή δήθεν ενδεδειγμένη λύση, η ψυχολογική κατάσταση της γυναίκας περνάει από διάφορες φάσεις. Η ανησυχία, η αγωνία και ο φόβος για πιθανές επιπτώσεις στην υγεία της, και ιδιαίτερα για πιθανή μελλοντική αδυναμία της για μια νέα σύλληψη αυξομειώνονται ανάλογα με τις ανησυχητικές ή καθησυχαστικές πληροφορίες που δέχεται από τους γιατρούς, από το περιβάλλον της ή από άλλες πηγές. Φυσικά η ανησυχία, η αγωνία και ο φόβος είναι πολύ πιο έντονα σε συναισθηματικά ευαίσθητες γυναίκες και ο προβληματισμός τους, αν θα πρέπει ή όχι να προχωρήσουν σε έκτρωση είναι πολύ πιο μεγάλος σε γυναίκες με ευαισθητοποιημένη ηθική συνείδηση, όπως και σ' αυτές που πιστεύουν συνειδητά στον Θεό και γι' αυτό θεωρούν την έκτρωση ως αμαρτία. Οι τελευταίες απορρίπτουν κατά κανόνα ως απαράδεκτη μια τέτοια λύση και προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα τους διαφορετικά.

Για όσες γυναίκες αποφασίζουν να προχωρήσουν σε έκτρωση, και κυρίως γι' αυτές που είναι η πρώτη τους φορά, οι τελευταίες στιγμές πριν από την επέμβαση είναι οι πιο κρίσιμες και η ανησυχία και ο φόβος πιο έντονος. Αμέσως μετά την έκτρωση, πολλές γυναίκες νιώθουν ανακούφιση, επειδή έχουν απαλλαγεί από το ανεπιθύμητο ή προβληματικά έμβρυο. Όμως ένα μεγάλο ποσοστά γυναικών -56%- όπως έδειξε μια πανεθνική δημοσκόπηση στις ΗΠΑ, νιώθουν ενοχές γι' αυτή τους την απόφαση και οι πιο πολλές αισθάνονται μειωμένες επειδή αναγκάστηκαν να προβούν σ' αυτή την πράξη.

Μετά την έκτρωση Μια έρευνα πέντε ετών στις ΗΠΑ έδειξε ότι 25% των γυναικών που είχαν υποβληθεί σε έκτρωση χρειάστηκαν στη συνέχεια ψυχιατρική φροντίδα, σε αντίθεση με μόλις 3% των γυναικών που δεν είχαν κάνει έκτρωση. Επιπλέον πολλές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι γυναίκες οι οποίες έχουν κάνει έκτρωση υποφέρουν πιο συχνά από κατάθλιψη, στρες, μειωμένη αυτοεκτίμηση και έχουν πιο συχνά τάσεις για αυτοκτονία. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν αντίστοιχες μελέτες και γι' αυτό δεν ξέρουμε ποια ακριβώς είναι η κατάσταση. Από μια πρώτη εντύπωση φαίνεται άτι το ποσοστό των Ελληνίδων γυναικών που έχουν ενοχές γι' αυτή την πράξη είναι μικρότερο. Αυτό οφείλεται: α) Στη μεγάλη ανοχή που έδειξε η ελληνική πολιτεία απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις που γίνονταν κάθε χρόνο στη χώρα μας εδώ και δεκάδες χρόνια. β) Στην ηθική χαλαρότητα που έχει επικρατήσει σιγά-σιγά γύρω απ' αυτό το θέμα και γ) Στη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, η οποία δίνει μια ψευδαίσθηση ότι η έκτρωση δεν είναι κάτι το κακό. Έτσι εξηγείται το φαινόμενο ότι πολλές Ελληνίδες προχωρούν με μεγάλη ευκολία όχι μόνο σε μια, αλλά σε επανειλημμένες εκτρώσεις.

Στην αρχή προσπαθούν συνήθως να λύσουν μόνες τους το πρόβλημα των ενοχών τους. Για να ησυχάσουν τη συνείδηση τους προσπαθούν να βρουν ή να εκμαιεύσουν από τους άλλους δικαιολογίες γι' αυτή τους την πράξη, όπως για παράδειγμα, ότι ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, ότι το έμβρυο δεν έχει ψυχή ή ότι δεν είναι ακόμη άνθρωπος στους πρώτους μήνες της κύησης, και άλλες. Σε περίπτωση που πείσουν τον εαυτό τους ησυχάζουν, άλλες πιο πολύ και άλλες λιγότερο και συνεχίζουν τη ζωή τους χωρίς να θέλουν να σκέπτονται ή να μιλούν γι' αυτή τους την πράξη. Αντίθετα, σε περίπτωση που η ηθική τους συνείδηση συνεχίζει να τις ελέγχει αναγκάζονται αργά ή γρήγορα να εξομολογηθούν την αμαρτία τους αυτή στο Θεό και να ζητήσουν συγχώρηση. Το ίδιο συμβαίνει και στις περιπτώσεις εκείνες που η γυναίκα, ενώ κατά την εκτέλεση της έκτρωσης δεν είχε ζωντανή σχέση με τον Θεό, αργότερα επιστρέφει σ' Αυτόν με μετάνοια και αρχίζει μια ζωντανή και συνειδητή χριστιανική ζωή. Η έκτρωση σ' αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί συχνά ένα αγκάθι γι' αυτές και γι' αυτό ζητούν ένθερμα από το Θεό να τις συγχωρήσει. Φυσικά ο Θεός συγχωρεί, επειδή είναι πλούσιος σε έλεος και είναι πολλή η αγάπη Του. Οι ίδιες όμως μπορεί να αμφιβάλλουν, και αυτό είναι συχνά ένα σοβαρό πρόβλημα, που τις εμποδίζει να προχωρήσουν σωστά και γρήγορα στην πνευματική τους ζωή και γι' αυτό χρειάζονται βοήθεια από πνευματικά ώριμους ανθρώπους.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ-ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ Aπ’ ό,τι δείχνουν οι έρευνες που έχουν γίνει σε σχέση με τους κινδύνους ή τις επιπλοκές των εκτρώσεων ,μπορούν να χωριστούν σε κινδύνους και επιπλοκές κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σε κινδύνους και επιπλοκές μετά απ’ αυτή. Oι τελευταίοι μπορεί να αφορούν το σώμα ή να είναι ψυχολογικές συνέπειες και διαταραχές. Oι κίνδυνοι κατά τη διάρκεια της επέμβασης είναι σπάνιοι και είναι της ίδιας περίπου συχνότητας, όπως σε κάθε άλλη βραχείας διάρκειας επέμβαση στην κοιλιακή χώρα. Kατά την τετραετία 1981-1984 το Oμοσπονδιακό Kέντρο Eλέγχου Aσθενειών των HΠA ανέφερε 42 θανάτους κατά τη διάρκεια της επέμβασης ή αμέσως μετά απ’ αυτή. Tο ίδιο κέντρο ανέφερε 13 θανάτους κατά τη διάρκεια της επέμβασης για έκτρωση το 1991. Aν λάβουμε υπόψη ότι στις HΠA γίνονται τουλάχιστον 1.500.000 αμβλώσεις το χρόνο, το ποσοστό θανάτου γυναικών που υποβάλλονται σ’ αυτή την επέμβαση είναι γύρω στις 8 ανά εκατομμύριο. Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα θύματα είναι τριπλάσια ή τετραπλάσια, αλλά για διάφορους λόγους αποδίδονται σε άλλες αιτίες

Οι επιπλοκές μιας έκτρωσης μπορεί να είναι προσωρινές, μακράς διάρκειας ή μόνιμες. Στις προσωρινές υπάγονται οι επιμολύνσεις, τα θρομβοεμβολικά επεισόδια, οι αιμορραγίες, η διάτρηση της μήτρας, ο τραυματισμός του εντέρου, η ρήξη του τραχήλου της μήτρας και ο τραυματισμός του ουρητήρα. Mερικές απ’ αυτές είναι πολύ σοβαρές, ενώ άλλες μπορεί να έχουν μακροχρόνιες ή και μόνιμες συνέπειες, όπως όταν ο τραυματισμός του ουρητήρα περιλαμβάνει και το σφιγκτήρα της κύστης. H συχνότητα των περισσότερων από τις πιο πάνω επιπλοκές είναι μικρή όταν η έκτρωση εκτελείται από κάποιον έμπειρο μαιευτήρα μέσα σε ένα οργανωμένο ιατρικό κέντρο. H πιο συχνή απ’ αυτές είναι οι επιμολύνσεις, τις οποίες μια γερμανική εργασία ανεβάζει στο 31% των περιπτώσεων, (1) ποσοστό που φαίνεται μάλλον υπερβολικά υψηλό. Από τις μόνιμες παρενέργειες η πιο συχνή είναι η στειρότητα, η οποία ανέρχεται σε ποσοστό 3% μέχρι 5% των γυναικών που έχουν υποβληθεί σε έκτρωση. Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για αύξηση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού στις γυναίκες που κάνουν εκτρώσεις. Σύμφωνα με τον Dr. Joel Brind, καθηγητή της Bιολογίας και της Ενδοκρινολογίας στο Baruch College του Πανεπιστήμιου της N.Yόρκης, 13 από τις 14 αμερικάνικες εργασίες, 8 από τις οποίες ήταν στατιστικά σημαντικές, έδειξαν ότι στις γυναίκες που έχουν κάνει έκτρωση αυξάνεται ο κίνδυνος να πάθουν καρκίνο του μαστού. Το ίδιο έδειξαν 27 από τις 34 εργασίες που έγιναν γι’ αυτό το θέμα σε όλο τον κόσμο, 17 από τις οποίες ήταν στατιστικά σημαντικές.

H ερμηνεία που δίνεται για την αύξηση αυτή του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου του μαστού είναι η εξής: 1. Στην αρχή της εγκυμοσύνης παράγονται μεγάλες ποσότητες οιστρογόνων, οι οποίες προκαλούν ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων του αδένα του μαστού κατά το πρώτο τρίμηνο. Tα νέα αυτά κύτταρα κατά την αύξησή τους είναι πιο επιρρεπή σε καρκινογένεση. 2. Kατά το δεύτερο ήμισυ της εγκυμοσύνης το επίπεδο των οιστρογόνων μειώνεται από την επίδραση άλλων ορμονών, όπως το πλακουντιακό γαλακτογόνο. 3. Kατά τη διάρκεια της φάσης αυτής τα νέα και ανώριμα κύτταρα του μαστού ωριμάζουν και μετατρέπονται σε γαλακτοπαραγωγά. Mετά την αλλαγή αυτή τα κύτταρα αυτά είναι λιγότερο πιθανό να μετατραπούν σε καρκινικά. 4. H έκτρωση διακόπτει τη φυσιολογική αυτή μετατροπή των ανώριμων αδενικών κυττάρων σε ώριμα γαλακτοπαραγωγά και τα κάνει πιο ευπαθή σε καρκινική μεταλλαγή. Υπολείπεται να γίνουν κι άλλες, πιο εκτεταμένες και πιο μακροχρόνιες έρευνες για να επιβεβαιωθεί το βάσιμο ή μη της άποψης αυτής.