ΤΟ ΔΕΣΠΟΤΑΤΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ Μια ημιαυτόνομη περιοχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Πελοπόννησο.

ΔΕΣΠΟΤΑΤΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ 1349-1460

Η πρώτη περίοδος. Τα κάστρα παραδόθηκαν, μετά ξέσπασε νέος πόλεμος μεταξύ του Πριγκιπάτου της Αχαΐας και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το 1263 οι Βυζαντινοί προσέλαβαν 1.500 Τούρκους μισθοφόρους από την Μικρά Ασία και τους έστειλαν στην Πελοπόννησο για τον πόλεμο με τους Φράγκους. Τον ίδιο χρόνο οι Βυζαντινοί θα καταφέρουν να καταλάβουν την κωμόπολη Λακεδαιμονία , τη βαρονία του Γερακιού μαζί με την περιοχή της Τσακωνιάς.

Θα ξεκινήσουν επιδρομές στην υπόλοιπη Πελοπόννησο αλλά το 1264 οι Τούρκοι μισθοφόροι θα αυτομολήσουν στους Φράγκους και στην μάχη του Μακρυπλαγίου οι Βυζαντινοί θα ηττηθούν.Το 1275 οι Βυζαντινοί νικούν τους Φράγκους στην μάχη της Μεγάλης Αράχωβας.

Ο ΜΥΣΤΡΑΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΔΕΣΠΟΤΑΤΟΥ (1348 - 1460) Οι Καντακουζηνοί(1348 -1384) Αν και η Πελοπόννησος είχε αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία για τα ελληνικά δεδομένα, βρισκόταν σε άθλια κατάσταση γιατί ήταν εκτεθειμένη στις επιδρομές Τούρκων και Φράγκων, αλλά και στις συνεχείς εμφύλιες διαμάχες, που ερήμωναν τον τόπο. Αυτά ανάγκασαν τον νέο αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' τον Καντακουζηνό να στείλει στο Μοριά το γιο του, τον δεσπότη Μανουήλ, με την ελευθερία να κάμει ό,τι νομίζει σωστό για να διορθώσει τα πράγματα. Έτσι, δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο του Μορέως, περισσότερο αυτόνομο από πριν αλλά και συνδεμενο απευθείας με τον αυτοκράτορα.

Ο Μανουήλ Καντακουζηνός (1348 - 1380) κατόρθωσε σε σύντομο διάστημα να ησυχάσει τους εμφύλιους πολέμους και ν' αχρηστεύσει τις στάσεις των τοπαρχών. Οι ανταρσίες αυτές πότε είχαν αιτία την άρνηση πληρωμής φόρου για την οχύρωση του δεσποτάτου, και προέρχονταν από υποκίνηση των Παλαιολόγων, αντίπαλη οικογένεια των Καντακουζηνών, που είχαν εκθρονίσει τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' και ήθελαν να διώξουν από τις επίκαιρες θέσεις τους γιους του. Στη μακρόχρονη δεσποτεία του Μανουήλ, ο τόπος γνώρισε κάποιαν ησυχία και ευημερία. Κατά το 1350 ο Μανουήλ έκτισε τη Μονή Ζωοδότου.

Ιωάννης Β΄ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Το 1430 ιδρύεται και τρίτο Δεσποτάτο στο Μοριά, με δεσπότη τον Θωμά Παλαιολόγο, τον αδελφό των δύο άλλων δεσποτών. Έχει έδρα τα Καλάβρυτα, γρήγορα όμως οι δυναμικές διαφορές για τη διαδοχή του θρόνου της Πόλης έφεραν σε σύγκρουση πότε φανερή και ένοπλη και πότε ύπουλη και διπλωματική, τους τρεις αδελφούς. Ύστερα από διάφορες συμφωνίες, μένει δεσπότης στο Μυστρά ο Κωνσταντίνος (1443 - 1449), ωσότου πήγε στην Πόλη για να πάρει τον τίτλο τελευταίος αυτός του Αυτοκράτορα.

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ακολουθεί πολιτική δυναμική και σε κλίμακα πανελλήνια, σκοπεύοντας ν' απλώσει το Κράτος του από το Μοριά σ' όλη την κυρίως Ελλάδα. Οι εμφύλιοι πόλεμοι και η αυξανόμενη τουρκική δύναμη τον εμπόδισαν να πραγματοποιήσει το σχέδιο που είχαν αρχίσει να εκτελεί. Ωστόσο, ο Μοριάς γίνεται ένα ακμαίο κέντρο του Ελληνισμού, η ελπίδα της Αυτοκρατορίας.

Το τέλος του Δεσποτάτου. Η προσφορά του δεσποτάτου στον ελληνισμό ήταν ότι αποτέλεσε ένα έδαφος για την τελευταία αναλαμπή του μεσαιωνικού ελληνισμού και την πνευματική και καλλιτεχνική αναζήτηση του.

1ο Γυμνάσιο Ν. Ερυθραίας ΜΑΡΤΙΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΧΑΛΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΙΟΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΠΑΠΑΠΟΔΟΥΛΟΣ ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΡΑΜΑΝΤΑΝ ΜΠΑΝΤΟΥΧΑΝ ΣΑΛΙΟΥ ΓΚΕΡΑΛΝΤΟ

ΠΗΓΕΣ http://1dimplagiarist.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CF%84%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC http://1dimplagiarist.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ Βυζαντινή Λογοτεχνία Το Βυζάντιο υπήρξε ο μοναδικός χώρος ελληνικής παιδείας κατά τους μέσους αιώνες και η βυζαντινή λογοτεχνία είναι η πνευματική έκφραση του μεσαιωνικού ελληνικού κόσμου σε όλο το διάστημα της χιλιόχρονης ζωής του. τελική επικράτηση των δυο στοιχείων δηλ. του χριστιανικού και του ελληνικού, η βυζαντινή φιλολογική επιστήμη θεμελιώνεται και παίρνει δικό της χαρακτήρα, δική της αυτοτέλεια.

Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός άνδρας των αρχών του 15ου αιώνα, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του υστεροβυζαντινού πνευματικού βίου, βαθύς γνώστης του Πλατωνισμού, πολυθεϊστής και ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού («εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί»), η σκέψη του οποίου επηρέασε έντονα την ιταλική διανόηση της εποχής και συνέβαλε στην τελική διαμόρφωση του ρεύματος που ονομάστηκε «Αναγέννηση».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ Γ. ΓΕΜΙΣΤΟΥ Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, απέκτησε πολύ καλή γενική παιδεία και το 1380 εγκαταστάθηκε στην τότε πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους Αδριανούπολη, μαθήτευσε δίπλα στον Ελισσαίο, με αποτέλεσμα να κατανοήσει έγκαιρα τόσο την πνευματική αθλιότητα της βυζαντινής θεοκρατίας όσο και την κραυγαλέα φιλοσοφική και θεολογική ανεπάρκεια του Χριστιανισμού. οθωμανούς και κατέληξε μελέτησε ιδιαίτερα τον Πλάτωνα, ενθουσιάστηκε από το έργο του και πρόσθεσε στο βυζαντινό επώνυμό του «Γεμιστός» το ελληνικό

Bυζαντινο χειρογραφο του 12ου αιώνα Σπάνια απεικόνιση του Ιπποκρατικού Όρκου σε σχήμα σταυρού. Βυζαντινό χειρόγραφο 12ου αιώνα (Βιβλιοθήκη Βατικανού). (Πηγή : Περιοδικό «Αερόπος», τεύχος 51, άρθρο «Ιατρική του Βυζαντίου», του Βασίλειου Σπανδάγου, Ιατρού - Ερευνητού Αρχιάτρου της Τραπέζης της Ελλάδος, σελίδα 27)