Ο ελληνικός κινηματογράφος Περιόδου 1940-1960 Εργασία των μαθητών: Καρλή Κωνσταντίνα Τσιολάκη Χριστίνα Ράντου Μαριάνθη Κωνσταντινίδης Γιώργος

Ο Αριθμός των ταινιών ανά δεκαετία Ο ελληνικός κινηματογράφος ξεκίνησε στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, με μικρό αριθμό ταινιών μέχρι το 1940 Η άνθησή του άρχισε μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, με 4-7 ταινίες το χρόνο μέχρι το 1950 και σταδιακά η παραγωγή αυξήθηκε μέχρι τις 60 ταινίες το 1960. Η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου ήταν από το 1960 μέχρι το 1973 φτάνοντας μέχρι τις 97 ταινίες το χρόνο

Η μεταπολεμική περίοδος Τα χρόνια του πολέμου και της κατοχής 1940-1944 δεν αφήνουν περιθώρια εξέλιξης στον ελληνικό κινηματογράφο, έδωσαν όμως το υλικό και τα θέματά τους στους σεναριογράφους και τους σκηνοθέτες του μεταπολέμου. Αξιοσημείωτη είναι η ίδρυση της Φίνος Φιλμς (1942) που κατόρθωσε να παρουσιάσει αξιόλογη δουλειά. Μετά την απελευθέρωση, η κινηματογραφική παραγωγή ανεβαίνει. Οι εταιρίες παραγωγής γίνονται συνεχώς περισσότερες.

Οι Παλαιοί Έλληνες σκηνοθέτες Ο Γιώργος Τζαβέλλας, πρωτοπόρος σκηνοθέτης Γύρισε την Κάλπικη Λίρα, ταινία σπονδυλωτή, αποτελούμενη από 4 διαφορετικά υπο-θέματα, όπου παίχτηκε σημείωσε ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ επιτυχία. Ο Τζαβέλλας χειρίζεται τα θέματα των ταινιών του με πολλή ευαισθησία και αναμφισβήτητο ταλέντο. Η επιτυχία του έγκειται στο ότι δε μιμήθηκε κανέναν. Η κάλπικη λίρα

Οι Παλαιοί Έλληνες σκηνοθέτες Αξιόλογος σκηνοθέτης κινηματογράφου υπήρξε ο θεατρικός συγγραφέας Αλέκος Σακελλάριος. Ταινίες: Παπούτσι από τον τόπο σου (1946) , Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ένα βότσαλο στη λίμνη, Ένας ήρωας με παντόφλες, Σάντα Τσικίτα, Τα σενάρια των έργων αυτών είναι παρμένα από θεατρικά έργα που έγραψε ο ίδιος μαζί με το Χρήστο Γιαννακόπουλο Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948)

Οι Παλαιοί Έλληνες ηθοποιοί

Δημήτρης Χορν Γεννήθηκε το 1921. Αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940, πρωταγωνίστησε σε δεκάδες θεατρικά έργα. Συμμετείχε σε 10 κινηματογραφικές ταινίες όπως: «Μία ζωή την έχουμε» (1958), «Αλίμονο στους νέους» (1961), «Η κάλπικη λίρα» (1954), «Το κορίτσι με τα μαύρα». Τιμήθηκε με βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Γνωρίστηκε με την Έλλη Λαμπέτη με την οποία ερωτεύτηκαν και αποτέλεσαν αγαπημένο ζευγάρι στην ζωή και στην σκηνή.

Ορέστης Μακρής Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1898 στην Χαλκίδα. Τελείωσε το Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και εμφανίσθηκε στην σκηνή πρώτα ως τενόρος το 1925. Αργότερα μεταπήδησε στο είδος των κωμικών ρόλων. Διέπρεψε στην απόδοση λαϊκών τύπων, ανεπανάληπτη η απόδοση του στον τύπο του «μεθύστακα» στο θέατρο που αργότερα μετέφερε και στον κινηματογράφο με ομώνυμο τίτλο. Τιμήθηκε με το «Τάγμα του Φοίνικος». Ταινίες: Ο μεθύστακας, Η κάλπικη Λίρα κ.α.

Μίμης Φωτόπουλος Γεννήθηκε το 1913 Γεννήθηκε το 1913 Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρακολούθησε μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής των Αθηνών. Εργάσθηκε ως ηθοποιός-θιασάρχης από το 1952 και σκηνοθέτης από το 1960. Εξέφραζε τον κατεξοχήν λαϊκό τύπο, τον μάγκα με απέραντη καλοσύνη Εμφανίσθηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες. ( «Η κάλπικη Λίρα», «Λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο», «Τα κίτρινα γάντια»…) Πέθανε το 1986.

Έλλη Λαμπέτη Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1926. Απέτυχε στις εξετάσεις στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η Κοτοπούλη αναγνώρισε το ταλέντο της και τη δέχτηκε στην σχολή της. Η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης την καθιερώνει ως εξαίρετη ηθοποιό. Ξεχωρίζουν οι ερμηνείες της στον «Γυάλινο Κόσμο», στην «Αντιγόνη» και «Ματωμένο Γάμο». Ήταν υποψήφια για το βραβείο ( British Academy of Film and Television Arts). Είχε σχέση με τον Δημήτρη Χορν & παντρεύτηκε τον συγγραφέα Frederic Wakeman. . Πέθανε από καρκίνο στην Νέα Υόρκη στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 σε ηλικία 57 ετών.

Συμπέρασμα: Οι δεκαετίες του 40-60, κοινωνία, οικονομία, κινηματογράφος Η Ελλάδα, παραμένει κατά βάση αγροτική χώρα μέχρι τις αρχές του ’60. Στην Αθήνα κυριαρχεί η φτωχογειτονιά και η Αθηναϊκή αυλή. Η γειτονιά που συμπαραστέκεται Που είναι στήριγμα στην κακοτυχία και τη φτώχεια Εικόνες της εποχής

Συμπέρασμα Οι δεκαετίες του 40-60.Κοινωνία, Οικονομία, κινηματογράφος Οι σκηνοθέτες και σεναριογράφοι μέχρι τις αρχές του ’60 έχουν σχέση με αυτές τις συνθήκες Εκφράζουν τις καθημερινές συνθήκες ζωής των απλών ανθρώπων, τις αγωνίες, τα βάσανά τους. Η σχέση με το κοινό είναι διαλεκτική, το κοινό ανταποδίδει με την αθρόα προσέλευση στις αντίστοιχες ταινίες

Βιβλιογραφία http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνικός_κινηματογράφο   http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνικός_κινηματογράφο Γ. Σολδάτος( 200 ) Η ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, Ε. Ζάχος-Παπαζαχαρίου (2010) Η λαϊκότητα στον Παλαιό Ελληνικό Κινηματογράφο, Φαρφουλάς, Αθήνα Ματσαγγούρας Η. (2012) Η καινοτομία των ερευνητικών εργασιών στο νέο λύκειο, ΙΤΥΕ ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ http://el.wikipedia.org/wiki http://www.academia.edu/366448/_The_Greek_Popular_Cinema_Utopia._1950-1975_90_-_ http://www.cinegreece.com/2012/07/1948_7545.html

Τέλος