ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ & ΑΡΟΥΤΙΟΥΝ ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ & ΑΡΟΥΤΙΟΥΝ
ΣΗΜΑΙΑ Η σημαία της Λιθουανίας είναι τρίχρωμη με οριζόντιες λωρίδες. Τα χρώματα είναι κίτρινο, πράσινο και κόκκινο. Η σημαία καθιερώθηκε στις 20 Μαρτίου 1989 έπειτα από την επανίδρυση του κράτους. Πριν επαναφερθεί, η σημαία ήταν σε χρήση από το 1918 μέχρι το 1940, οπότε η Λιθουανία ήταν υπό σοβιετική κατοχή και προσαρτημένη στη Σοβιετική Ένωση.
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΙΑΤΑ Η πιο γνωστή σπεσιαλιτέ της λιθουανικής κουζίνας είναι η κρύα παντζαρόσουπα. Επίσης, πολλά λιθουανικά πιάτα έχουν ως βάση την πατάτα, όπως οι γνωστές κρέπες, και τα Cepelinai (πατατοκεφτέδες με γέμιση κρέας, τυρί ή μανιτάρια).
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Η Λιθουανία βρίσκεται στη βόρεια Ευρώπη και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση από τις βαλτικές χώρες. Έχει 99 χιλιόμετρα αμμώδη ακτογραμμή από τα οποία τα 38 βρίσκονται στη Βαλτική Θάλασσα. Η χώρα έχει πολυάριθμες λίμνες.
ΠΑΝΙΔΑ Στην άγρια πανίδα της Λιθουανίας υπάρχουν αρκετά ζώα, πτηνά και ερπετά όπως : ελάφια, μινκ, κάστορες, ασβοί και αλεπούδες, λαγοί, αγριόπαπιες, φίδια κλπ. Γενικά είναι μια πλούσια σε πανίδα χώρα, και αυτό οφείλεται περισσότερο στην περιορισμένη δράση των κυνηγητικών σπορ και στην πλούσια χλωρίδα και υδροβιότοπους.
ΧΛΩΡΙΔΑ Η χλωρίδα της χώρας περιλαμβάνει όμορφα δάση - τα οποία ομολογουμένως - σέβονται οι κάτοικοι και οι αρχές, καθαρές λίμνες και ποτάμια. Γενικά είναι μια χώρα πνιγμένη στα δάση με κύριο δέντρο το πεύκο και την λεύκα. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις δεν είναι πολλές - με κυριότερη παραγωγή τεύτλα, πατάτες, μήλα, καλαμπόκι, και διάφορα οπωροκηπευτικά που προορίζονται περισσότερο για την εσωτερική αγορά.
ΚΛΙΜΑ Το κλίμα της χώρας είναι ηπειρωτικό με υγρούς χειμώνες και υγρά καλοκαίρια.
ΥΜΝΟΣ Η μουσική κι οι στίχοι γράφτηκαν το 1898 από το Βίνκας Κουντίρκα. Η πρώτη του εκτέλεση έγινε το 1905, ενώ επίσημος εθνικός ύμνος έγινε το 1919. Το 1950, οι σοβιετικές αρχές τον αντικατέστησαν με έναν άλλο ύμνο. Οι παραπομπές στο Στάλιν αφαιρέθηκαν μετά το θάνατό του. Κατά τη δεκαετία του '80, όταν η Λιθουανία βάδιζε προς την ανεξαρτησία της, ο εθνικός ύμνος τραγουδιόταν πιο συχνά και τελικά υιοθετήθηκε ξανά το 1992.