Η Άλωση Της Κωνσταντινούπολης 29 Μαΐου 1453

ΧΡΟΝΙΚΟ ΑΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ 1448 μ.Χ. 30 Οκτωβρίου. Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος 1449 μ.Χ. 6 Ιανουαρίου. Στέφεται νέος βασιλέας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στο Μυστρά. Ιούνιο 1452 . Λεηλασίες Τούρκων στον ευρύτερο χώρο του νέου φρουρίου. 1452 μ.Χ. Τέλη Αυγούστου . Στο στενότερο σημείο του Βοσπόρου χτίζεται το φρούριο Ρούμμελη Χισάρ. Η δίοδος ελέγχεται πλέον απόλυτα από τους Τούρκους.

1453 μ.Χ. Στις αχρές Ιανουαρίου δοκιμάζεται το μεγάλο κανόνι. 6 Απριλίου. Σταδιακή συγκέντρωση του στρατού και αποκλεισμός από ξηράς 2 Απριλίου κλείνει με αλυσίδα η είσοδος του Κεράτειου κόλπου. 7 Απριλίου . Έναρξη της πολιορκίας .Αριθμών τούρκων στρατιωτών περίπου 260.000-400.000 12 Απριλίου . Αρχίζουν συνεχείς κανονιοβολισμοί, ημέρα και νύχτα. Ανοίγονται υπόγειες διαβάσεις κάτω από τα τείχη. Αργότερα έφθασε και ο τουρκικός στόλος από την Καλλίπολη με 400 πλοία.

18 Απριλίου. Γίνεται η πρώτη απώθηση των Τούρκων από τα τείχη. 12 Μαϊου. Μεγάλη επίθεση με δύναμη 50.000 ανδρών τα μεσάνυχτα. Υπήρξαν μεγάλες απώλειες. 21 Μαϊου. Ο Κωνσταντίνος αρνείται να παραδώσει την Πόλη με αντάλλαγμα την ελευθερία του και την περιουσία του. 29 Μαϊου. Αρχίζει η μεγάλη επίθεση στις τρεις τη νύχτα με κύριο στόχο την Πύλη του Ρωμανού.

Απόσπασμα από το Ημερολόγιο ενός βυζαντινού στρατιώτη, υπερασπιστή της Πόλης: 29 Μαΐου 1453 (10:54) Φοβάμαι. Τα δόντια μου τρίζουν κάθε φορά που ακούγεται μια δυνατή ομοβροντία. Το βλήμα ταξιδεύει στον αέρα και πέφτει πάνω στα τείχη σκορπίζοντας τους ηρωικούς υπερασπιστές τους. Το σφύριγμά του είναι το τραγούδι της φωτιάς πριν πέσει στα κεφάλια μας. Ίσως το επόμενο κεφάλι να είναι το δικό μου.

(19:41) Ο φόβος πλέον έχει κυριεύσει τα κορμιά μας που τρέμουν και σαν κλοτσιά στο στομάχι μας καλεί η φυγή, να φύγουμε όλοι, να ζήσουμε λίγο ακόμα, να κατεβάσουμε τα όπλα και να παραδοθούμε στον εχθρό μήπως δείξει επιείκεια και μας αφήσει να ζήσουμε. Η Πόλη όμως μας κοιτά και βασίζεται πάνω μας. Πρέπει να πολεμήσουμε. Για την Πόλη. Για τον Αυτοκράτορα. Για το Θεό μας. (20:07) Δεν με βαστά το βάρος του σπαθιού και η πανοπλία με κουράζει. Ας βγάλω την περικεφαλαία ν’ αντικρίσω καλά για τελευταία φορά την Πόλη. Ας γονατίσω περιμένοντας τη μοίρα μου. Δεν θα την ξαναδώ ποτέ.

Απόσπασμα από το Ημερολόγιο ενός οθωμανού στρατιώτη: 28 Μαΐου 1453 Από στιγμή σε στιγμή θα ξεκινήσουμε την τελική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Σίγουρα θα την πάρουμε επιτέλους απ’ αυτούς τους Ρωμανούς. Προχθές ο Σουλτάνος μας, ο ένας και μοναδικός μας άρχοντας, μας εδωσε πολύ μεγάλη δύναμη με τα λόγια που μας είπε. Θα τους ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ! Με τα μεγάλα κανόνια που έχουμε τίποτα δε θα μείνει όρθιο…θα τους ριμάξουμε.

Χθες πάλι, ο Σουλτάνος μας πολλά και τρανά πράματα μας έταξε…είπε ότι άμα τύχει και μπούμε στην πόλη μπορούμε ότι θέλουμε ν’αρπάξουμε για τον εαυτό μας…χρυσά,μάρμαρα, δούλους, γυναίκες…όλα δικά μας. Φωνάζουν οι σάλπιγγες…ώρα για γιουρούσι…ώρα για αίμα!

Ευχαριστούμε! Κατσαμακίδου Έλενα Τσακίρη Άννα Ομάδα Χρονικογράφων : Κατσαμακίδου Έλενα Τσακίρη Άννα Τσακίρη Χριστίνα-Ευαγγελία Χίτζου Πηνελόπη