Φέρε με πάλι στους παλιούς καιρούς, καρδιά νοσταλγική, κι άσε με εκεί μονάχο σα ναυαγό που πρόφτασε την ώρα πόλαμψε η αστραπή κι' αρπάχτηκε στο βράχο. Δύστυχη ανθρώπινη καρδιά, ποτέ δε θα ευχαριστηθείς! Ενώ ευτυχείς περίσσια στα ολάνθιστά σου τωρινά των περασμένων σου ποθείς τ' άνανθα ξερονήσια.
Ο Αθάνας τονίζει τις νοσταλγίες, που έχουμε στην καρδιά μας για τις παλιές στιγμές, τις οποίες ζήσαμε, με αυτό το λυρικό του ποίημα. 1 η Ενότητα: στίχοι 1-6 Πλαγιότιτλος: «Η ευχή του ποιητή να γυρίσει στις παλιές και όμορφες στιγμές που έζησε» 2 η Ενότητα: στίχοι 7-12 Πλαγιότιτλος: «Η επιθυμία της ανθρώπινης καρδιάς για τα άνανθα ξερονήσια»
Μέτρο-Στιχουργία: Έχει 2 στροφικές ενότητες (κάθε μια αποτελείται από 6 στίχους). Έχει ομοιοκαταληξία σταυρωτή (εκτός από τους στίχους 1 και 4, στην κάθε ενότητα). Έχει ιαμβικό μέτρο και είναι πεζολογικό. Γλώσσα: είναι λυρική, εκφραστική, ζωντανή και παραστατική, με ελάχιστα ιδιωματικά στοιχεία (παληούς, πόλαμψε, περίσσια). Ακόμη έχει λόγο παρατακτικό με ελάχιστες δευτερεύουσες προτάσεις. Κυριαρχούν τα ρήματα και τα επίθετα, ενώ υπάρχουν και αρκετά ουσιαστικά. Ύφος: είναι λυρικό με εκφραστικό λόγο.
1 η Στροφή: Ο ποιητής εκφράζει μια ευχή, να γυρίσει στις παλιές εποχές, όπου έζησε όμορφες στιγμές. Έστω και σαν μονάχος ναυαγός κάτω από κακές καιρικές συνθήκες. 2 η Στροφή: Ο ποιητής έχει έναν καημό, ο οποίος είναι ότι η ανθρώπινη καρδιά δε βρίσκει ευχαρίστηση. Έπειτα, ο ποιητής χρησιμοποιεί την τεχνική της αντίθεσης. Διότι, αν και του αρέσουν τα «τωρινά ολάνθιστα», ποθεί και νοσταλγεί τα «άνανθα ξερονήσια» των περασμένων χρόνων. Σχήματα λόγου: Μεταφορά (στίχοι 2 και 6) Παρομοίωση (στίχος 4) Αντίθεση (στίχοι 10 και 12: «ολάνθιστα-άνανθα») Σπύρος Μ. – Θοδωρής Ν., Β1 – 7gymioa