Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Παρουσίαση με θέμα: "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας
«Τι είναι η Ποίηση;»

2 «Η Ποίηση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε, αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας» Αναγνωστάκης

3 «Δυο θαμποί προβολείς μες στην ομίχλη, ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν με τη μοναδική λέξη ζω»
Αναγνωστάκης

4 «Δοκιμές, εν φαντασία και λόγω, νάρκης του άλγους»
Καβάφης

5 Καβάφης «Τα φάρμακά σου φέρε τέχνη της ποιήσεως,
Που κάμνουνε –για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή» Καβάφης

6 Βρεττάκος «Αν δε μου ‘δινες την Ποίηση, Κύριε,
Δε θα ‘χα τίποτα για να ζήσω» Βρεττάκος

7 Πίσω από την καθημερινή κόλαση των λέξεων, τα ποιήματα ανασαίνουν ζωντανά και το καθαρό τους νόημα καθρεφτίζει παντού μια φανταστική ευτυχία που ποτέ δε θα πυρποληθεί… Σινόπουλος

8

9

10

11

12 Αναγνωστάκης «Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες…
Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα… Έστω. Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.» Αναγνωστάκης

13 «Μια πόρτα ανοιχτή, για την οποία αιώνες τώρα φτιάχνονται ατέλειωτες αρμαθιές αντικλείδια»
Παυλόπουλος

14

15

16 Η ποίηση είναι από τα πιο επηρμένα μυστήρια, τα πιο αχανή, και μόνο η ικανοποίηση στις παρομοιώσεις δίνεις αν πεις ότι είναι ένα μείγμα εύγεστων δηλητηρίων σε χρυσά δελεαστικά ποτήρια, ή ότι είναι ο πειρασμός, ο δαίμονας που μπαίνει ξαφνικά στο σώμα του κανονικού, προκαλώντας ένα σεληνιασμό γόνιμο ή ακόμα ότι είναι ένα είδος ευθανασίας των πραγμάτων που υποφέρουν μέσα μας είτε ως ανικανοποίητα είτε ως προδομένα» Δημουλά

17

18 «Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ»
Σαραντάρης

19 «Ένας ποιητής δίνει το παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του, είναι εργάτης στο πόστο του, ένας στρατιώτης στη βάρδιά του, ένας υπεύθυνος στρατηγός μπροστά στις δημοκρατικές στρατιές των στίχων του» Ρίτσος

20 «Ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί σε μια γωνιά του ρεμβασμού
«Ένα σωστό ποίημα όμως ποτέ δεν καθυστερεί σε μια γωνιά του ρεμβασμού. Είναι πάντα στην ώρα του, λέει το παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του» Ρίτσος

21