ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΑΛΑΝΤΗ-ΜΑΥΡΟΥ

 Eὐριπίδης (485-406 π.X.) Ο Ευριπίδης, γιος του Mνήσαρχου, γεννήθηκε στη Σαλαμίνα, αλλά καταγόταν από τη Φλύα (Χαλάνδρι). Η αγάπη του για τη θάλασσα σφράγισε καθοριστικά το έργο του. Eπιδόθηκε στον αθλητισμό και τη μουσική και ασχολήθηκε με τη ζωγραφική και τη φιλοσοφία. Έζησε σε μια εποχή που τη σημάδεψαν ο Πελοποννησιακός πόλεμος, το έργο των σοφιστών και γενικότερα οι νέες ιδέες και οι καινούριοι προβληματισμοί, που ενυπάρχουν στο έργο του και αντικατοπτρίζουν τις πνευματικές έριδες. Η λογοτεχνική του σταδιοδρομία ήταν έντονη.

Η νέα τέχνη του προκάλεσε μεγάλο θόρυβο και δεν έτυχε της επιδοκιμασίας του κοινού. Έτσι, σε όλη του τη ζωή, ενώ συμμετείχε στους δραματικούς αγώνες για πενήντα περίπου χρόνια, μόνο τέσσερις φορές ανακηρύχθηκε πρώτος. H πρώτη του παράσταση, με την οποία κέρδισε το τρίτο βραβείο, πραγματοποιείται το 455 π.X., τρία χρόνια μετά την παράσταση της Ὀρέστειας του Aισχύλου.

Ο χαρακτήρας του Ευριπίδη Tύπος αντικοινωνικός —είχε λίγους φίλους—, εσωστρεφής, μελαγχολικός και δυσπρόσιτος, απείχε παντελώς από τα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα της εποχής του, συμμετέχοντας ενεργά μόνο στην πνευματική κίνηση του διαφωτισμού και διαμορφώνοντας στενές σχέσεις με τους σοφιστές (ειδικότερα τον Πρωταγόρα), τον Aναξαγόρα, το Σωκράτη κ.ά.

Το πρόσωπό του συνδέθηκε με άφθονη ανεκδοτολογία, υποβαθμιστική του προσώπου του, η οποία είχε πηγή έμπνευσης τους κωμικούς ποιητές, ιδιαίτερα τον Aριστοφάνη. O θρυλούμενος, όμως, μισογυνισμός του δεν είναι αληθής· αντίθετα, ο ποιητής ευαισθητοποιείται από τον παραγκωνισμό των γυναικών στην κοινωνία της εποχής του.

Το τέλος του κι η ανεκδοτολογία γύρω από το όνομα του Στο τέλος της ζωής του κατέφυγε στην αυλή του βασιλιά της Μακεδονίας Αρχέλαου, στην Πέλλα, όπου και πέθανε το 406 π.X. O Σοφοκλής, στον προαγώνα των Mεγάλων Διονυσίων της χρονιάς εκείνης, με πένθιμη περιβολή ο ίδιος, παρουσίασε το Xορό και τους ηθοποιούς χωρίς στεφάνια, εξαιτίας του θανάτου του Eυριπίδη, κάνοντας το κοινό να δακρύσει.

Τα έργα του Άλκηστις 438 π.Χ. Ανδρομάχη 420 π.Χ. Βάκχαι Εκάβη 425 π.Χ. Άλκηστις 438 π.Χ.  Ανδρομάχη 420 π.Χ.  Βάκχαι Εκάβη 425 π.Χ.  Ελένη  412 π.Χ. Ηλέκτρα 413 π.Χ.  Ηρακλείδαι 417 π.Χ.  Ικέτιδες 420 π.Χ.   Ιφιγένεια εν Αυλίδι Ιφιγένεια εν Ταύροις Ίων - 412 π.Χ.  Κύκλωψ  Mήδεια  431 π.Χ.  Ορέστης 408 π.Χ.  Ρήσος 453 π.Χ.  Τρωάδες 415 π.Χ. 

Ελένη του Ευριπίδη Επειδή φέτος στην γ γυμνασίου διδασκόμαστε την Ελένη του Ευριπίδη αποφασίσαμε να γράψουμε λίγα λόγια για την υπόθεση. Σύμφωνα με διασκευή του γνωστού μύθου, που υιοθετεί ο ποιητής, η Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία και οι θεοί έδωσαν στον Πάρη πρώτα και έπειτα στο Μενέλαο ένα είδωλό της. Η πραγματική Ελένη βρίσκεται στην Αίγυπτο, όπου φτάνει και ο Μενέλαος ναυαγός

. Η αναγνώριση των συζύγων γίνεται τη στιγμή που η Ελένη υποχρεωνόταν να υποκύψει στο βασιλιά της χώρας Θεοκλύμενο, που θέλει να την παντρευτεί, και ο Μενέλαος κινδυνεύει να σκοτωθεί. Παρεμβάλλεται μια σκηνή απάτης και οι σύζυγοι δραπετεύουν. Eξαγριωμένος ο βασιλιάς καταδιώκει τους φυγάδες, αλλά οι Διόσκουροι (Kάστωρ και Πολυδεύκης), αδελφοί της Eλένης, «ὡς ἀπὸ μηχανῆς θεοί», τον πείθουν να αποδεχθεί τη θέληση των θεών.

Ελένη H μορφή της ωραίας Eλένης ενσαρκώνει την τέλεια ομορφιά και το ερωτικό πάθος, αλλά συμβολίζει και τη θεϊκή κατάρα που προξενεί την καταστροφή στο ελληνικό και το τρωικό γένος. O μύθος της Eλένης ενέπνευσε δημιουργούς σε όλες τις εποχές. Στην αρχαιότητα, ποιητές και πεζογράφοι πραγματεύονται το θέμα και σκιαγραφούν το χαρακτήρα της: Όμηρος (Iλιάδα και Oδύσσεια), Aλκαίος, Στησίχορος («Παλινῳδία»), Aισχύλος (Ἀγαμέμνων), Eυριπίδης (Tρῳάδες, Ἑλένη), Γοργίας (Ἑλένης ἐγκώμιον), Iσοκράτης, Θεόκριτος. Στη νεότερη ποίηση, με το μύθο ασχολούνται ο Γ. Σεφέρης («…για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Eλένη...»), ο Γ. Pίτσος, ο Oδ. Eλύτης, ο Άγγ. Σικελιανός, ο T. Σινόπουλος, και στην ευρωπαϊκή ποίηση οι: P. de Ronsard, G. Apollinaire, P.J. Jouve, Th.de Banville κ.ά.

Τα συμπεράσματά μας από τη βιογραφία του Ευριπίδη Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι οι χαρακτηρισμοί που του δίνουν διάφοροι φιλόσοφοι κι τραγικοί. Επίσης εντύπωση μας έκαναν τα αμέτρητα έργα που έγραψε αλλά κι τα γεγονότα κι στοιχεία της καθημερινής ζωής που παρουσιάζει στα έργα του.

Πηγές: google Αρχαία ελληνική γραμματεία α , β κι γ γυμνασίου εικόνες google